Οι Κούρδοι "καρφώνουν" και απειλούν την Άγκυρα

Οι Κούρδοι "καρφώνουν" και απειλούν την Άγκυρα

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή: Capital.gr,  30/09/2014]

Η έναρξη της διαδικασίας πολιτικής επίλυσης του Κουρδικού ζητήματος ήταν ίσως το σημαντικότερο επίτευγμα της υπερδεκαετούς διακυβέρνησης της Τουρκίας από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Ένα επίτευγμα το οποίο έλαβε την επιβράβευση των ψηφοφόρων (καθώς ο Tayyip Erdoğan έλαβε το ήμισυ της κουρδικής ψήφου στις προεδρικές εκλογές, ενώ ο υποψήφιος του φιλοκουρδικού κόμματος HDP Selahattin Demirtaş απέσπασε το 10% πανεθνικά), όμως κινδυνεύει να αναιρεθεί μέσα στο χάος που έσπειρε στην ευρύτερη περιοχή η προέλαση του Ισλαμικού Κράτους.

Ούτως ή άλλως οι συμμαχίες θυμίζουν τις ημέρες αυτές “περιστρεφόμενες πόρτες”: η Δαμασκός εμφανίζεται εμμέσως να επικροτεί τις επιδρομές των Αμερικανών και των συμμάχων τους εναντίον θέσεων των τζιχαντιστών στη συριακή επικράτεια, στον βαθμό τουλάχιστον που δεν πλήττουν αμάχους ή κυβερνητικές δυνάμεις, ελπίζοντας να αναδειχθεί σε αναγνωρισμένο εταίρο του εγχειρήματος. Η Μόσχα, έως τώρα μόνος μεγάλος σύμμαχος της Συρίας, επιμένει να καταγγέλλει τις αμερικανικές ενέργειες ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, στον βαθμό που προσπερνούν τη συριακή κυβέρνηση.

Άντζελα Ντέιβις: Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να περπατήσουμε το μακρύ μονοπάτι για την ελευθερία

Άντζελα Ντέιβις: Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να περπατήσουμε το μακρύ μονοπάτι για την ελευθερία

Σε αυτή τη συνέντευξη η Άντζελα Ντέιβις, ακτιβίστρια, συγγραφέας και σύμβολο του κινήματος Black Power μιλάει για όσα συνδέουν μεταξύ τους τούς αγώνες ανά τον κόσμο. Αναλύοντας το μαύρο φεμινισμό, τη σημασία της συλλογικής δράσης, την Παλαιστίνη, το σύστημα της βιομηχανίας των φυλακών και πολλά άλλα, η δόκτωρ Ντέιβις υπογραμμίζει το ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ο κάθε άνθρωπος.

Συνέντευξη στον Φρανκ Μπάρατ

[Πηγή: Η εποχή, 28/09/2014]

Συχνά μιλάτε για τη δύναμη της συλλογικής δράσης και δίνετε έμφαση στη σημασία των κινημάτων. Πώς γίνεται να υπάρχει μια τέτοια δύναμη σε μια κοινωνία που προάγει τον εγωισμό και τον ατομικισμό;

Από τη στιγμή της ανάδυσης του παγκόσμιου καπιταλισμού και των σχετικών ιδεολογιών που συνδέονται με το νεοφιλελευθερισμό, έχει γίνει ιδιαίτερα σημαντικό να αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο του ατομικισμού. Οι προοδευτικοί αγώνες –είτε εστιάζουν στο ρατσισμό, την καταπίεση, τη φτώχεια είτε σε άλλα θέματα- είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν αν δεν προσπαθήσουν να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη του καπιταλιστικού ατομικισμού. Παρόλο που ο Νέλσον Μαντέλα πάντα επέμενε ότι οι επιτυχίες του ήταν συλλογικές και ότι ήταν και επιτυχίες των ανδρών και των γυναικών που εργάζονταν μαζί του, τα μέσα ενημέρωσης προσπαθούσαν να τον αγιοποιήσουν σαν ηρωικό άτομο. Με παρόμοιο τρόπο προσπάθησαν να αποσυνδέσουν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ από τους πολυάριθμους άντρες και γυναίκες που αποτελούσαν την ψυχή του κινήματος ελευθερίας του μέσου του 20ού αιώνα. Έχει εξαιρετική σημασία να αντισταθούμε στην ερμηνεία της ιστορίας ως έργο ηρωικών ατομικών προσωπικοτήτων ώστε να καταλάβουν οι σημερινοί άνθρωποι ότι έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μέρος μιας όλο και μεγαλύτερης κοινότητας που αγωνίζεται.

Ο Ιρλανδός κεντρικός τραπεζίτης επιβεβαιώνει: Ο Τρισέ μάς εκβίαζε

Ο Ιρλανδός κεντρικός τραπεζίτης επιβεβαιώνει: Ο Τρισέ μάς εκβίαζε

Εκβίασαν την Ιρλανδία για να μπει στο μνημόνιο!

Του ΑΔΑΜ ΓΙΑΝΝΙΚΟΥ

[Πηγή: Ελευθεροτυπία, 30/09/2014]

Υψηλόβαθμα στελέχη της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απείλησαν την Ιρλανδία με χρεοκοπία, στην περίπτωση που η κυβέρνηση της χώρας επιχειρούσε το 2010 να «κάψει» τους κατόχους ομολόγων, πλήττοντας μ' αυτόν τον τρόπο γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, αντί να δεχθεί το πρόγραμμα διάσωσης 67,5+17,5 δισ. ευρώ, το οποίο τελικά επεβλήθη στις 28 Νοεμβρίου του ίδιου έτους.

Κι άλλο λάδι στη φωτιά των μνημονίων, με αφορμή βιβλίο του αποβιώσαντος Μπράιαν Λένιχαν Αυτό προκύπτει ανάγλυφα στο βιβλίο «Brian Lenihan: In Calm and Crisis» (Merrion Press, 2014), που κυκλοφόρησε το Σαββατοκύριακο και αποσπάσματά του προδημοσίευσε ο βρετανικός Independent στην κυριακάτικη έκδοσή του. Το βιβλίο μιλάει για τη ζωή και την πολιτική σταδιοδρομία του Μπράιαν Λένιχαν, του μοιραίου υπουργού Οικονομικών της Ιρλανδίας που διαχειρίστηκε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της χώρας.

Το εμπάργκο φέρνει Ρωσία και Κίνα πιο κοντά

Το εμπάργκο φέρνει Ρωσία και Κίνα πιο κοντά

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

[Πηγή: Η Οικονομία με Άλλο Μάτι, 28/09/2014]

Με την κρίση σε Ουκρανία-Ρωσία να απειλεί να προσθέσει ένα ακόμη γκρίζο σύννεφο στις επιδεινούμενες προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας και ιδιαίτερα της ευρωζώνης, η Μόσχα στρέφεται όλο και περισσότερο προς την Κίνα, για να ανταπεξέλθει στην πίεση του δυτικού εμπάργκο.

Η αυξανόμενη οικονομική συνεργασία Ρωσίας-Κίνας έρχεται να ενισχύσει την αυξανόμενη παρουσία στις διεθνείς συναλλαγές του κινεζικού γουάν-και τις εκπορευόμενες από αμερικανικά κυρίως ΜΜΕ «εσχατολογικές» προβλέψεις για το τέλος της μονοκρατορίας του δολαρίου-σε μία μάλιστα περίοδο που τίθεται όλο και πιο επιτακτικά το ερώτημα: Θα συνεχίσει η κινεζική οικονομία να αναπτύσσεται πάνω από 7%; Ποσοστό το οποίο θεωρείται αναγκαία συνθήκη για να παραμείνει η Κίνα αφενός «ατμομηχανή» της παγκόσμιας οικονομίας και αφετέρου να αποτρέψει τις τάσεις ύφεσης στη αγορά ακινήτων και τον κίνδυνο που αυτές εγκυμονούν για το κινεζικό τραπεζικό σύστημα.

Το πρακτορείο Μπλούμπεργκ έγραφε πρόσφατα για το νέο «σύμμαχο» της Ρωσίας, τον «μίστερ Γουάν», αναφερόμενο διεξοδικά στις αναπτυσσόμενες μπίζνες μεταξύ των δύο χωρών.

Αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ. "Κάποιος έχει την ευθύνη"

Αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ. "Κάποιος έχει την ευθύνη"

AP Photo/Emilio Morenatti

Επιστολή – κόλαφος 43 εφέδρων της μονάδας ηλεκτρονικής παρακολούθησης

Γράφει: Ελένη Μαυρούλη

[Πηγή: Το Περιοδικό, 22/09/2014]

Έχει περάσει ένας μήνας από τη στιγμή που τα όπλα σίγησαν στη Λωρίδα της Γάζας στη βάση μιας εύθραυστης και άκρως ευάλωτης συμφωνίας εκεχειρίας. Ο απόηχος, όμως, του μακελειού αυτού, που σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι και καταγράφηκε ως η αιματηρότερη ισραηλινή επίθεση στη Γάζα όλων των τελευταίων χρόνων, συνεχίζει να προκαλεί παρενέργειες. Μπορεί στην παλαιστινιακή λωρίδα γης το βασικό, στο βλέμμα όλων, να είναι το πώς θα ανοικοδομηθεί, το συντομότερο δυνατό, η καταστροφή που προκάλεσαν οι ισραηλινές βόμβες (για εικόνα μεγάλου τσουνάμι έκανε λόγο αξιωματούχος του ΟΗΕ) και το πώς θα συνεχίσει να επιβιώνει η συμφωνία παλαιστινιακής ενότητας, στο Ισραήλ, όμως, η κατάσταση είναι πιο τεταμένη. Μετά τη θύελλα επικρίσεων από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος με επίκεντρο τους χειρισμούς του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανάχιου και την ολοένα δυσκολότερη οικονομική κατάσταση που απειλεί να προκαλέσει αλλεπάλληλες εκρήξεις, μια νέα «βόμβα» ήρθε να ταράξει τα νερά της υφιστάμενης «τάξης» της ισραηλινής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.

Ένα φάντασμα πάνω απ' το Βερολίνο. Λέτε;

Ένα φάντασμα πάνω απ' το Βερολίνο. Λέτε;

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

[Πηγή: iskra, 28/09/2014]

Προσέξτε: Είναι κοινή διαπίστωση ότι η συγκυβέρνηση χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Είναι κοινή πεποίθηση η επικείμενη ήττα της. Είναι κοινή εικόνα οι καθημερινές έριδες στο εσωτερικό της. Είναι κοινό μυστικό ότι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Και παρ' όλα αυτά δεν συμβαίνει αυτό που ο Σαμαράς είχε την ελπίδα να συμβεί στο τελευταίο ταξίδι του στο Βερολίνο. Η συνομιλήτριά του δεν συγκινείται από το δράμα της ασφυξίας του. Και δεν του δίνει ούτε το α από την ανάσα που προσδοκούσε.

Γιατί; Αναρωτιούνται οι προσκείμενοι. Δεν είναι αυτός που επέβαλε όλα τα γερμανικά νούμερα; Δεν υπήρξε ο πιο θερμός θιασώτης της πολιτικής Μέρκελ; Δεν μετάνιωσε δημοσίως για όσα είχε πει κατά των μνημονίων; Πώς λοιπόν τώρα, που οι βάρβαροι είναι επί θύραις, η πολιούχος καγκελάριος αρνείται όχι μόνο να δώσει ανάσα, αλλά και να πει έστω μια καλή κουβέντα της προκοπής; Και αρκείται στο τσιφούτικο, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οπωσδήποτε αρκετά θετικά μηνύματα ότι πιθανώς η χώρα θα μπορούσε να φτάσει σύντομα στο κατώφλι της ανάπτυξης;

Σαμαράς: ένας αλλόκοτος πρωθυπουργός, μια γκρίζα διακυβέρνηση

Σαμαράς: ένας αλλόκοτος πρωθυπουργός, μια γκρίζα διακυβέρνηση

Του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ

[Πηγή: ΩΜΕΓΑ PRESS, 26/09/2014]

Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στην σύγχρονη ιστορία της χώρας που δεν έχει πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο, επειδή απλά δεν θέλει, προκαλώντας άπειρα επικριτικά σχόλια από τους διπλωμάτες και πολλούς ψιθύρους στην Λευκωσία. Είναι επίσης, ο πρώτος πρωθυπουργός που αισθάνεται άβολα με τις δημοκρατικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αντιπαθεί την συλλογικότητα καθώς σπανίως συνεδριάζουν τα κομματικά και κυβερνητικά όργανα, είναι δηλαδή ένας πρωθυπουργός , περιχαρακωμένος στο Μέγαρο Μαξίμου , μακριά από την κοινωνία και τους θεσμούς.

Επί των ημερών του και με δικές του αποφάσεις η δημοκρατία υποβαθμίστηκε, έχει κατηγορηθεί ότι είναι ακροδεξιός και συνεχίζει να φλερτάρει με τον αυταρχισμό. Από το 1991 του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός του πατριώτη πολιτικού με γνώση και ευαισθησία για τα εθνικά θέματα, αλλά η πρωθυπουργική  του θητεία αποδεικνύει ότι αναδιπλώνεται εύκολα, ότι δεν έχει γνώσεις και πολιτική κουλτούρα, ότι είναι χειραγωγημένος από συμφέροντα. 

Νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Όλα για την λιτότητα!

Νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Όλα για την λιτότητα!

Το τιτάνιο και υψηλού ρίσκου έργο της περαιτέρω γερμανοποίησης της Ευρώπης και φτωχοποίησης των ευρωπαίων πολιτών έρχεται να φέρει ες πέρας η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο της Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. Γι’ αυτό τον λόγο κι έχοντας κατά νου την αυξανόμενη αποστροφή των ευρωπαίων ψηφοφόρων προ τις Βρυξέλλες, για πρώτη φορά στη σύνθεσή της συμπεριλαμβάνονται τόσοι πολιτικοί (για την ακρίβεια 18 πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί) που μέχρι πρόσφατα συμμετείχαν ενεργά στην πολιτική ζωή της χώρας τους. Είναι κι αυτό ένα τρικ ώστε η νέα Επιτροπή να αποκτήσει ένα πιο «φιλικό προς τους χρήστες» προφίλ…

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Η αλήθεια είναι πως η Γερμανία έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να διασκεδάσει την ευρέως διαδεδομένη εντύπωση των Ευρωπαίων ότι πίσω από τις μεγαλοστομίες περί αλληλεγγύης και ισότητας των κρατών-μελών οικοδομείται μια γερμανική Ευρώπη, όπου τον πρώτο και τελευταίο λόγο για όλα τα σοβαρά ζητήματα έχει το Βερολίνο. Σε αυτή την κατεύθυνση, της ισχυροποίησης της θέσης της Γερμανίας, λειτουργεί η θεσμοθέτηση για πρώτη φορά μιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής δύο ταχυτήτων.

«Οπλισαν τα χέρια παρανοϊκών»

«Οπλισαν τα χέρια παρανοϊκών»

Ο πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ρουχανί μιλά στην 69η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στη Ν.Υόρκη [REUTERS/Mike Segar]

Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί κατήγγειλε μυστικές υπηρεσίες για την εξάπλωση του εξτρεμισμού. Συναγερμός σε Ευρώπη και ΗΠΑ για επιθέσεις.

Του Νικόλα Ζηργάνου

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 26/09/2014]

Δεν χαρίστηκε σε κανέναν ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί, μιλώντας χθες από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αν και χρησιμοποίησε διπλωματική γλώσσα, ο μεταρρυθμιστής πρόεδρος της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν κατηγόρησε «ορισμένες χώρες και κάποιες μυστικές υπηρεσίες» ως υπεύθυνες για την εξάπλωση του εξτρεμισμού, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «έχουν βάλει ξίφη στα χέρια παρανοϊκών ανθρώπων, που τώρα δεν δείχνουν έλεος σε κανέναν».

Η λύση στο αδιέξοδο μπορεί να προέλθει από την περιοχή με την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας και όχι (να επιβληθεί μια λύση από κράτη) εκτός της περιοχής, τόνισε ο πρόεδρος Ρουχανί, για να επικρίνει στη συνέχεια τη Δύση για «εσφαλμένη πολιτική στη Μέση Ανατολή», όπως οι στρατιωτικές επιθέσεις κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ και οι ανάρμοστες επεμβάσεις στα εσωτερικά της Συρίας. «Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί μπορεί να φέρνουν βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, αλλά μακροπρόθεσμα φέρνουν μόνο τραγωδίες», είπε στη μόνη του αναφορά στην αμερικανο-αραβική αεροπορική επίθεση κατά των εξτρεμιστών του «Ισλαμικού κράτους» στη Συρία (και το Ιράκ).

Η ISIS πηγαίνει στην Ασία

Η ISIS πηγαίνει στην Ασία

Ο εξτρεμισμός από την Μέση Ανατολή δεν εξαπλώνεται μόνο προς την δύση

Του Joseph Chinyong Liow*

[Πηγή: Foreign Affairs, 24/09/2014]

Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες επεδίωκαν τις τελευταίες εβδομάδες να συγκροτήσουν μια διεθνή συμμαχία για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους τού Ιράκ και της al-Sham (ISIS, επίσης γνωστού ως Ισλαμικό Κράτος), κοίταζαν κυρίως προς την Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, περιοχές που αντιμετωπίζουν άμεση απειλή από την ισλαμιστική μαχητική ομάδα. Αλλά, άλλα μέρη τού κόσμου είναι εξίσου ανήσυχα για την ISIS – πάνω απ’ όλα, η νοτιοανατολική Ασία. Οι κυβερνήσεις τής περιοχής δεν έχουν δημοσιοποιήσει τις ανησυχίες τους πολύ φωναχτά, αλλά έχουν πλήρη επίγνωση ότι η ISIS είναι μια απειλή. Κορυφαία ανησυχία τους είναι ότι η εξτρεμιστική ιδεολογία της θα αποδειχθεί ελκυστική για πολλούς Μουσουλμάνους τής περιοχής, παρασύροντας κάποιους από αυτούς στην Μέση Ανατολή για να πολεμήσουν ως μέλη τής ομάδας, και, τελικά, να επανεισέλθουν στην περιοχή όταν αυτοί οι μαχητές επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Δεν υπάρχει πλέον ο γαλλογερμανικός άξονας που ξέραμε

Δεν υπάρχει πλέον ο γαλλογερμανικός άξονας που ξέραμε

«Παραπαίει στο χείλος της διάλυσης η πολυδιαφημισμένη γαλλογερμανική εταιρική σχέση», ισχυρίζονται οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης»

Του Γιώργου Δελαστίκ

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 26/09/2014]

Η παταγωδώς αποτυχημένη επίσκεψη του Γάλλου πρωθυπουργού Μανουέλ Βαλς στο Βερολίνο και το γεγονός ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ δεν υποχώρησε σε απολύτως κανένα από τα γαλλικά αιτήματα επέτειναν το υφέρπον κλίμα εχθρότητας μεταξύ Γάλλων και Γερμανών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γαλλικός Tύπος προσπάθησε ουσιαστικά να «εξαφανίσει» την ταπείνωση της Γαλλίας. Στα ρεπορτάζ και στις αναλύσεις του, εντυπωσιακά υποβαθμισμένες για τον προσεκτικό αναγνώστη, είναι πρόδηλη η πικρία. «Η Ανγκελα Μέρκελ παραμένει ανένδοτη στην "επιχείρηση γοητεία" του Μανουέλ Βαλς» είναι ο τίτλος του περασμένου σε εσωτερικές σελίδες ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας «Λε Μοντ», της κατ' εξοχήν εφημερίδας του γαλλικού κατεστημένου σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διακρατικών σχέσεων.

Ο πρεσβευτής στο Βερολίνο είχε δίκιο

Ο πρεσβευτής στο Βερολίνο είχε δίκιο

[Πηγή: iskra, 25/09/2014]

Ο Σαμαράς, όμως, πίστεψε τον Λαζαρίδη και ο κ. Ζωγράφος που είχε προειδοποιήσει εγγράφως τον πρωθυπουργό να μην περιμένει τίποτε από τη Μέρκελ, παραιτήθηκε!

«Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες της Deutsche Welle , o κ. Ζωγράφος – ο Πρεσβευτής της Ελλάδας στο Βερολίνο που παραιτήθηκε ένα 24άρο μετά την επίσκεψη του Πρωθυπουργού– είχε γραπτώς ενημερώσει από καιρό το πρωθυπουργικό γραφείο ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο Βερολίνο δεν ενδείκνυται για επίσκεψη και ότι ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να εισπράξει δημόσια στήριξη της καγκελαρίου. Ο κ. Ζωγράφος είχε προτείνει αναβολή του ταξιδιού και συγκεκριμένα για μια ημερομηνία μετά τη σύσταση της νέας Κομισιόν. Όμως το Μαξίμου έκρινε για δικούς του λόγους ότι η επίσκεψη θα έπρεπε να γίνει τώρα. Με τα γνωστά αποτελέσματα». 

Η «ανάπτυξη» που μας ετοιμάζουν

Η «ανάπτυξη» που μας ετοιμάζουν

Tου Παναγιώτη Βογιατζή

[Πηγή: Ελεύθερη Ελλάδα, 25/09/2014]

Αν θέλουμε να καταλάβουμε με τον καλύτερο τρόπο πώς εννοεί η κυβέρνηση και το κεφάλαιο την οικονομική ανάπτυξη, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στα τελευταία νέα για την ύπαρξη σπάνιων γαιών[*] στο ελληνικό υπέδαφος.

Μάθαμε λοιπόν πρόσφατα, χάρη σ' ένα διεθνές συνέδριο στη Μήλο, πως στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοια κοιτάσματα αξίας 40 δισ. ευρώ.  Κοιτάσματα για τα οποία ήδη έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η Κίνα, που θέλει λέει «να συνεργαστεί» με την Ελλάδα στον τομέα της εξόρυξης και της «αξιοποίησης» των κοιτασμάτων αυτών. Αρχίσατε να μπαίνετε στο νόημα φαντάζομαι...

Οι οικονομικές στήλες σε σάιτς κι εφημερίδες επιχαίρουν για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας και για τον εξορυκτικό κλάδο της χώρας, όπου έχουν πλέον απομείνει μόνο ιδιωτικές εταιρίες, ο οποίος είναι λέει «δυναμικός και πολύ έντονα εξωστρεφής, αφού το 70% περίπου των ορυκτών που παράγονται κατευθύνονται σε εξαγωγές»(!!). Ίσως ξεχνούν οι «δημοσιογράφοι» που μας μεταφέρουν τέτοιες ειδήσεις, ότι υπάρχουν άλλες χώρες με πολύ πιο «εξωστρεφείς» εξορυκτικούς κλάδους: Το Κονγκό, η Σιέρα Λεόνε, η Νιγηρία...

Mongo: Η δική σου MKO σε πέντε απλά βήματα

Mongo: Η δική σου MKO σε πέντε απλά βήματα

Του Άρη Χατζηστεφάνου*

[Πηγή: InfoWar, 24/09/2014]

Τρομακτικές επιπτώσεις από την “ιδιωτικοποίηση” της ανθρωπιστικής βοήθειας και τις χιλιάδες ΜΚΟ

Δέκα ένοπλοι τζιχαντιστές εισβάλουν στις αρχές Αυγούστου σε ένα διαμέρισμα στο Αλέπο της Συρίας και απαγάγουν δυο νεαρές Ιταλίδες 20 και 21 ετών. Η διεθνής κοινή γνώμη συγκλονίζεται αλλά σχεδόν κανένας δεν θέτει το κρίσιμο ερώτημα: τι έκαναν δυο 20χρονες κοπέλες σε ένα από τα πιο θερμά θέατρα επιχειρήσεων του πλανήτη; Λίγες ημέρες αργότερα γίνεται γνωστό ότι ήταν τα μοναδικά μέλη μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης την οποία είχαν ιδρύσει για να προσφέρουν, όπως έλεγαν, βοήθεια στο δοκιμαζόμενο λαό της Συρίας. Η Βανέσα Μαρτζούλο και η Γκρέτα Ραμέλι είχαν δημιουργήσει αυτό που στην ιδιόλεκτο των διεθνών οργανισμών αρωγής αποκαλείται Mongo (από τα αρχικά των λέξεων My Own NGO – Η δική μου ΜΚΟ).

Ανάπτυξη, ΕΣΠΑ και παραγωγική ανασυγκρότηση

Ανάπτυξη, ΕΣΠΑ και παραγωγική ανασυγκρότηση

Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ οικονομικών

Η σημασία της ανάπτυξης ως στοιχείο εξόδου από την κρίση, αποτελεί κοινό τόπο σ’ όλες τις πολιτικές «αφηγήσεις», όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε κάθε χώρα. Ωστόσο ο χαρακτήρας της ανάπτυξης (πόροι, φορείς, κλάδοι, υποστηρικτικές πολιτικές, κατανομή αποτελεσμάτων, διεθνείς οικονομικές σχέσεις, κά), δεν σηματοδοτούν το ίδιο περιεχόμενο. Στην περίπτωση της ελληνικής κοινωνίας, που βιώνει τη μεγαλύτερη μεταπολεμική κρίση, το ζήτημα της ανάπτυξης συνδέεται ευθέως με την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας και την επιβίωση του ελληνικού λαού.

Κρίση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου «ανάπτυξης»

Οι αιτίες της βαθιάς κρίσης της ελληνικής οικονομίας έχουν να κάνουν με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφάρμοσαν τις τελευταίες δεκαετίες, με οριακές διαφορές οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων επιχειρήσεων, διάλυση εργασιακών σχέσεων, απορρύθμιση αγορών, αποδόμηση κατάργηση «κοινωνικού κράτους», κά), με στόχο ενίσχυση κέρδους τραπεζικών-εμπορικών-βιομηχανικών-κατασκευαστικών-εφοπλιστικών ομίλων και «κρατικοδίαιτων» καπιταλιστών.

Περί θυσίας και εξιλέωσης στην Ελλάδα της κρίσης

Περί θυσίας και εξιλέωσης στην Ελλάδα της κρίσης

Η Θυσία της Ιφιγένειας. Πίνακας του Bertholet Flemalle (1614-1675)

Η θυσία μας στον Μολώχ της εξουσίας μέσω συνεχών οικονομικών και ηθικών βασανιστηρίων δεν είναι λυτρωτική. Αντίθετα, αποσκοπεί στο να αποδεχτούμε ότι είναι ταυτόχρονα τιμωρία και φυσική καταστροφή.

Του Κώστα Δουζίνα

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 23/09/2014]

Πρόσφατα οι κυβερνώντες θυμήθηκαν ξαφνικά τις θυσίες των πολιτών. «Πρέπει να σεβαστούμε τις θυσίες τους», λέει ο ένας, «όσα πετύχαμε δεν μπορούν να θυσιαστούν στον βωμό του λαϊκισμού και του εξτρεμισμού», προσθέτει ο άλλος σε σεμινάριο για τη «δημοκρατία υπό πίεση». Είναι επίκαιρο λοιπόν να σκεφτούμε τη λειτουργία της θυσίας και τη σχέση της με τη δημοκρατία.

Ο εβραϊκός και ο ελληνικός πολιτισμός μάς κληροδότησαν διαφορετικές πρακτικές θυσίας που αντιπροσωπεύονται από τη θυσία του Ισαάκ και της Ιφιγένειας. Ο Αβραάμ αποδέχεται την εντολή του Θεού να θυσιάσει τον γιο του χωρίς ερώτηση, επιφύλαξη ή αμφισβήτηση. Ο Αγαμέμνων αντίθετα διαπραγματεύεται με την Αρτεμι, ζητά εξηγήσεις και ανταλλάγματα. Η θυσία της Ιφιγένειας είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνει ο πατέρας σ’ ένα αλισβερίσι με το θείο για να γεμίσει ο ούριος άνεμος τα πανιά των Αχαιών και να τους πάει στην Τροία. Εχουμε λοιπόν από τη μια τη θυσία του Ισαάκ στον Θεό χωρίς αντιπαροχή και χρόνο λήξης. Απόλυτη υπακοή στον απόλυτο Αλλο. Για τους Ελληνες, η θυσία γίνεται για έναν σκοπό, είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και συναλλαγής. Θυσία σ’ ένα απαιτητικό άλλο από τη μια, θυσία στον άλλο για να πετύχει ο σκοπός μας από τη άλλη. Δύο σχεδόν αντίθετες λογικές.

Ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" είναι η ίδια η τρομοκρατία

Ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" είναι η ίδια η τρομοκρατία

Πώς οι ΗΠΑ βοήθησαν να δημιουργηθεί η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος

του Garikai Chengu

[Απόδοση - Μετάφραση: Παναγιώτης Κάτσικας]

[Πηγή: AlfaVita, 22/09/2014]

Όπως και η περίπτωση της Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος είναι και αυτό κατασκεύασμα της Αμερικής. Είναι ένα “όργανο του τρόμου” σχεδιασμένο για να διαιρέσει και να κατακτήσει την πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου, Μέση Ανατολή, αντιμετωπίζοντας την αυξανόμενη επιρροή του Ιράν στην περιοχή.

Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν μία μακρά ιστορία στην υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων, θα εξέπληττε αυτούς που παρακολουθούν μόνο τις ειδήσεις και αγνοούν την ιστορία.

Η ίδια η CIA ευθυγραμμίστηκε  με το εχτρεμιστικό Ισλάμ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Τότε, η Αμερική ανέλυσε τον κόσμο στο παραπάνω δίπολο: Από την μία πλευρά, η Σοβιετική Ένωση και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Τρίτου Κόσμου, όπου η Αμερική τα θεωρούσε εργαλεία για την ΕΣΣΔ, και από την άλλη, οι δυτικές χώρες και το μαχητικό πολιτικό Ισλάμ, όπου οι ΗΠΑ το θεωρούσαν σύμμαχο στον αγώνα ενάντια της Σοβιετικής Ένωσης.

Σκωτία, η εκδίκηση του Σίτι

Σκωτία, η εκδίκηση του Σίτι

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: ΠΡΙΝ, 21/09/2014]

Σαν φαντάσµατα τυλιγµένα µε τη σηµαία της Σκωτίας περπατούσαν µέσα στην οµίχλη αρκετοί οπαδοί της ανεξαρτησίας, όταν έγινε γνωστό το αποτέλεσµα του δηµοψηφίσµατος που έκρινε µε 55,3% την παραµονή στο Ηνωµένο Βασίλειο. Εντελώς αντίθετο ήταν το κλίµα στο εσωτερικό των µεγαλύτερων τραπεζών του Λονδίνου, που έβλεπαν τον γενικό δείκτη σε ένα ράλι ανόδου. Η αστική τάξη του Λονδίνου είχε διατηρήσει µια σηµαντική «επαρχία» της και κατ’ επέκταση την αξία χρήσης της απέναντι στις δυνάµεις του αγγλοσαξωνικού καπιταλισµού. Για να πετύχει αυτό το αποτέλεσµα, συµπεριφερόταν εδώ και εβδοµάδες σαν απατηµένος σύζυγος που άλλοτε απειλούσε τη γυναίκα του κι άλλοτε την εκλιπαρούσε µε δάκρυα στα µάτια να µην τον εγκαταλείψει.

Όπως παρατηρούσε ο γνωστός αναλυτής Τζορτζ Μόνµπιοτ, µε εξαίρεση µία εφηµερίδα (τη Σάντεϊ Χέραλντ), δεν υπήρχε ούτε ένα µεγάλο µέσο ενηµέρωσης που να υποστηρίζει την ανεξαρτησία. Οι οπαδοί του «Ναι» παρουσιάζονταν µάλιστα από τις µεγάλες «πένες» της αγγλικής και της σκωτσέζικης δηµοσιογραφίας σαν τους… Έλληνες: ένας λαός που ζει πέρα από τις δυνατότητές του και θα πρέπει να προσγειωθεί στην πραγµατικότητα, αν θέλει να επιβιώσει. Αρθρογράφος των Τάιµς του Λονδίνου έφτασε στο σηµείο να αποκαλεί τους Σκωτσέζους «κακοµαθηµένους» και «ηλίθιους» που δεν καταλαβαίνουν τι πάνε να χάσουν.

Χρήστος Γιανναράς: Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία

Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία

Του Χρήστου Γιανναρά

[Πηγή: LoMak’s Blog, 21/09/2014]

Στο νεωτερικό «παράδειγμα», που καταρρέει, η σπουδαιότητα των όσων συμβαίνουν κρίνεται από την έμφαση που θα τους δώσει η τηλεόραση, τα Δελτία Ειδήσεων: Η εικόνα ενός ψυχοπαθούς θρησκόληπτου που κόβει κεφάλια συνανθρώπων του μπροστά στην κάμερα, για να συνετίσει την πολιτική των ΗΠΑ, κερδίζει την πρωτιά της σπουδαιότερης είδησης. Για μία, το πολύ δύο ημέρες. Την επομένη η σπουδαιότητα θα αποδοθεί σε κανιβαλικά «επεισόδια» ποδοσφαιρικού αγώνα. Τη μεθεπομένη, σε καινούργια φορολογικά μέτρα. Μετά, σε κάποια διαμάχη κομματικών κρετίνων. Και πάει λέγοντας.

Σε αυτή τη σχετικοποίηση του σπουδαίου είναι φυσικό να εθίζεται, με το πέρασμα των χρόνων και των δεκαετιών, ο τηλεθεατής πολίτης – και ο πιο καλλιεργημένος, ο οξυνούστερος. Συνειδητοποιεί ότι κριτήριο για τη διαβάθμιση της σπουδαιότητας είναι, απλώς, η σπουδαιοφάνεια, δηλαδή ο εντυπωσιασμός, κανένα άλλο κριτήριο. Οτι η εκζήτηση του εντυπωσιασμού επιβάλλει τη συνεχή αλλαγή των θεματικών προτεραιοτήτων (της «πρώτης είδησης»).

Δεν ισχύει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και το Δίκαιο της ΕΕ στην Ελλάδα και τις χώρες του Μνημονίου

Δεν ισχύει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και το Δίκαιο της ΕΕ στην Ελλάδα και τις χώρες του Μνημονίου

[Πηγή: Alter Thess, 19/09/2014]

Απίστευτη ήταν η ομολογία της Κομισιόν, ότι στην Ελλάδα και στις χώρες του Μνημονίου δεν ισχύει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ και το Δίκαιο της ΕΕ, σύμφωνα με απάντηση που έδωσε ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ, Γ. Κατάϊνεν, σε σχετική ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα των Γ. Κατρούγκαλου, Δ. Παπαδημούλη, Κ. Κούνεβα, Μ. Γλέζου, Κ. Χρυσόγονου και της Σ. Σακοράφα.

Οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στην ερώτησή τους, αφού μνημόνευαν έκθεση του ειδικού εισηγητή του ΟΗΕ, Cephas Lumina, αναφορικά με τα “μέτρα λιτότητας που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, που υποβαθμίζουν την προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων που προστατεύονται από Διεθνείς Συμβάσεις των ΗΕ, αλλά και από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ”, ζητούσαν από την Κομισιόν τη θέση της, καθώς επίσης, συγκεκριμένα μέτρα για την παύση της “παραβίασης των δικαιωμάτων στην Ελλάδα, στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων”.

Τρόικα – Αναστασιάδης διώχνουν τους Κύπριους από τις εστίες τους

Τρόικα – Αναστασιάδης διώχνουν τους Κύπριους από τις εστίες τους

Δραματική επιδείνωση των όρων ζωής πολλών χιλιάδων Κυπρίων θα σημάνει η ψήφιση από την κυπριακή Βουλή το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου νόμου που ανοίγει τον δρόμο για την εκποίηση χιλιάδων υποθηκευμένων κατοικιών. Την υπερψήφιση του νόμου, που σέρνεται εδώ και εβδομάδες, έχει αναλάβει προσωπικά ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις αρνητικές συνέπειες που θα επέλθουν στην καθημερινή ζωή των Κυπρίων, όταν μετά τη δουλειά και το μισθό θα χάσουν και το σπίτι τους. Ο νόμος υπερψηφίσθηκε με 47 ψήφους υπέρ (ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, και ΑΚΕΛ), 7 κατά (ΕΔΕΚ, Οικολόγοι, Κ. Ζουλίας) και 1 αποχή (ΕΥΡΩΚΟ, το οποία μάλιστα ανήκεις την συμπολίτευση) κατόπιν επίμονης απαίτησης της Τρόικας, που απέναντι στις εύλογες αντιδράσεις αντέτεινε, είτε άμεσα η ίδια είτε μέσω των κυβερνητικών της φερέφωνων ότι αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση. Από την φαρέτρα της επιχειρηματολογίας των Μνημονιακών κομμάτων δεν λείπει και το πιο θανατηφόρο βέλος: ότι αν δεν ψηφιστεί ο νόμος που επιτρέπει τις εκποιήσεις, τότε δεν πρόκειται να καταβληθεί η επόμενη, έκτη δόση ύψους 436 εκ. ευρώ. Με άλλα λόγια, και κατά παράφραση του εκβιαστικού διλήμματος «μνημόνιο ή χρεοκοπία», στους Κύπριους ο εκβιασμός που ασκείται είναι: «τα …σπίτια σας ή χρεοκοπία»!

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Η παράδοση χιλιάδων σπιτιών στην κερδοσκοπία, που αργά ή γρήγορα θα τα ξεπουλήσει έναντι πινακίου φακής σε διψασμένους για ήλιο και θάλασσα βορειοευρωπαίους, θα οξύνει στο έπακρο το κοινωνικό ζήτημα στην Κύπρο, που ήδη έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό. Δειγματοληπτική έρευνα που διενεργήθηκε μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2013 από την Παγκύπρια Ένωση Καταναλωτών και Ποιότητας Ζωής έδειξε ότι το 73% των νοικοκυριών δέχθηκε μείωση στο εισόδημά του τον προηγούμενο χρόνο, στο 26% των νοικοκυριών το εισόδημα παρέμεινε σταθερό και μόνο το 1% όσων ερωτήθηκαν δήλωσε ότι το εισόδημά του αυξήθηκε. Δραματικό επίσης είναι το συμπέρασμα της ίδιας έρευνας πως 4 στα 10 νοικοκυριά έχουν στο σπίτι τους άνεργο. 

Αυτοί που λείπουν από το καζάνι

Αυτοί που λείπουν από το καζάνι

Του Τάσου Παππά

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 18/09/2014]

Μερικές φορές οι πλούσιοι έχουν χιούμορ. Μαύρο είναι, αλλά αυτοί δεν το συνειδητοποιούν. Μιλάμε για τις περιπτώσεις όπου προσπαθούν να δείξουν ότι νοιάζονται για τα προβλήματα των φτωχών ανθρώπων και ότι συμπάσχουν. Παρουσιάζουν λοιπόν λύσεις που υποτίθεται πως θα βοηθήσουν τους πάντες να βελτιώσουν τη ζωή τους. Τέτοιες λύσεις βεβαίως δεν υπάρχουν, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Δίνουν συμβουλές, κάνουν συστάσεις και εκτοξεύουν προειδοποιήσεις που σχεδόν πάντοτε αφορούν τους άλλους. Οι πολλοί πρέπει να κάνουν θυσίες, να σταματήσουν να διεκδικούν και να μην υποκύψουν στην προπαγάνδα των λαϊκιστών γιατί απειλούνται η οικονομία, η πολιτική σταθερότητα, η δημοκρατία, το σύμπαν όλο.

Τι καθόρισε την επιλογή των Σκωτσέζων

Τι καθόρισε την επιλογή των Σκωτσέζων

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή: Capital.gr, 19/09/2014]

Αν βασιζόταν κανείς τα προηγούμενα 24ωρα στην εντύπωση που προέκυπτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή από την αφισοκόλληση στους δρόμους της Γλασκώβης θα πίστευε ότι το “Ναι” στην ανεξαρτησία της Σκωτίας δεν έχει αντίπαλο. Όμως η πραγματικότητα την οποία αποτύπωσε η κάλπη ήταν πολύ διαφορετική: το “Όχι” επικράτησε με διαφορά πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις.

Όπως το “κατεστημένο του Λονδίνου” έπεσε θύμα της υπεροψίας του και βρέθηκε σε κατάσταση πανικού τις τελευταίες εβδομάδες, όταν αποδείχθηκε ότι η έκβαση της μάχης μόνο προεξοφλημένη δεν ήταν, έτσι και οι θιασώτες του “Ναι” έπεσαν θύματα της τεχνητής εικόνας μονοκρατορίας που είχαν επιβάλλει στους δρόμους της Σκωτίας.

Η ψευδής εξίσωση «τέλος Μνημονίου = τέλος των δεινών»

Η ψευδής εξίσωση «τέλος Μνημονίου = τέλος των δεινών»

Του Σταύρου Λυγερού

[Πηγή: inprecor, 17/09/2014]

Μπορεί η κυβέρνηση να διαβεβαιώνει σ’ όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να υπάρξει νέο Μνημόνιο, αλλά το ευρωιερατείο δεν φαίνεται να έχει παραιτηθεί από την πρόθεσή του να κρατήσει την Ελλάδα στον ίδιο ασφυκτικό έλεγχο. Το είχε δηλώσει προ καιρού ο Σόιμπλε και το επαναλαμβάνουν με πιο τεχνοκρατικό τρόπο στελέχη της Τρόικας. Ο μοχλός πίεσης που διαθέτει το ευρωιερατείο είναι το περιβόητο χρηματοδοτικό κενό. Η όχι αβάσιμη εκτίμηση, δηλαδή, ότι το ελληνικό δημόσιο δεν θα είναι σε θέση να πληρώνει τους τόκους και τα ληξιπρόθεσμα ομόλογα.

Για τους Σαμαρά και Βενιζέλο η επιβολή ενός νέου Μνημονίου είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα. Κι αυτό, επειδή προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι εάν τελειώσει το Μνημόνιο θα τελειώσουν οι δύσκολες ημέρες. Τα όσα ειπώθηκαν από τους δύο στη Θεσσαλονίκη τροφοδοτούν αυτή την εντύπωση. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Ακόμα κι αν τελικώς δεν επιβληθεί νέο Μνημόνιο, οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών έχουν κληροδοτήσει ένα πυκνό πλέγμα νομοθετικών ρυθμίσεων και αλλαγών, οι οποίες έχουν αλλάξει ριζικά το τοπίο.

45 εκατομμύρια βυθισμένοι στη φτώχεια

45 εκατομμύρια βυθισμένοι στη φτώχεια

«Οι βασικοί δείκτες φτώχειας και οικογενειακού εισοδήματος βελτιώθηκαν» επιμένει ο Λευκός Οίκος.

Του Δημήτρη Σ. Φαναριώτη

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 19/09/2014]

Μύθος αποδεικνύεται η «οικονομική ανάκαμψη» την οποία επικαλείται συχνά-πυκνά στις ομιλίες του ο πρόεδρος Ομπάμα, καθώς αυτή αφορά μόνον την οικονομική ελίτ των ΗΠΑ. Γιατί, κατά τα άλλα, 45 εκατομμύρια συμπολίτες του ζουν βυθισμένοι στη φτώχεια, όπως αποδεικνύουν περίτρανα τα στοιχεία που περιέχει η έκθεση «Εισοδήματος και Φτώχειας του 2013 στις ΗΠΑ», την οποία συνέταξε η Υπηρεσία Απογραφής. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι περισσότερο από το 1/3 των ατόμων αυτών (16 εκατομμύρια) είναι παιδιά -το 21,6% των ανηλίκων που ζουν στην Αμερική.

Η έκθεση επισημαίνει ακόμη ότι το εισόδημα του μέσου αμερικανικού νοικοκυριού μειώθηκε από το 2007 κατά 8%, δηλαδή περίπου κατά 6.400 δολάρια. «Οριο» της φτώχειας στις ΗΠΑ θεωρούνται τα 23.624 για ένα τετραμελές νοικοκυριό με δύο παιδιά και τα 12.119 δολάρια για μεμονωμένα άτομα. Αντιθέτως, τα κέρδη των εταιρειών σημείωσαν νέο ρεκόρ το 2013, ενώ η αξία των μετοχών αυξήθηκε κατά 33%, χάρη κυρίως στο «τύπωμα» φρέσκου χρήματος από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. Ανάποδη ήταν πάντως η «ανάγνωση» της έκθεσης από τον Λευκό Οίκο, ο οποίος επικροτώντας την έκθεση ανακοίνωσε ότι «οι βασικοί δείκτες φτώχειας και οικογενειακού εισοδήματος βελτιώθηκαν»!

Απόλυτα λανθασμένους χειρισμούς στην Ελληνική κρίση καταγγέλλει ο διάσημος οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν

Απόλυτα λανθασμένους χειρισμούς στην Ελληνική κρίση καταγγέλλει ο διάσημος οικονομολόγος Φιλίπ Λεγκρέν

[Πηγή: ΑΥΓΗ, 19/09/2014]

Τους «απόλυτα λανθασμένους» χειρισμούς των Βρυξελλών στην περίπτωση της Ελλάδας και την «καταστροφική στρατηγική» των ευρωπαϊκών θεσμών στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην ΕΕ, καταγγέλλει ο διάσημος, γαλλικής καταγωγής, Βρετανός οικονομολόγος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Φιλίπ Λεγκρέν, σε σημερινή εκτενή συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα "Βίνερ Τσάιτουνγκ", ασκώντας δριμύτατη κριτική στη γερμανική κυβέρνηση της Άγγελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι οποίοι, κατά την άποψή του, φέρουν την πλήρη ευθύνη. Όπως αναφέρει, το ελληνικό δημόσιο χρέος προφανώς δεν ήταν βιώσιμο και θα έπρεπε να διαγραφεί, κάτι που όμως θα σήμαινε απώλειες για γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, οι οποίες είχαν δανείσει μεγάλα ποσά στην Ελλάδα, αλλά αντί αυτού οι ιθύνοντες των πολιτικών αποφάσεων ενήργησαν ως να επρόκειτο μόνον για πρόσκαιρες οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας, δανείζοντας της χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Κατά την άποψή του, αντί αυτοί να ενώσουν την Ευρώπη και να προσπαθήσουν συλλογικά να φρενάρουν τις τράπεζες, οι οποίες οδήγησαν σε αυτή την άθλια κατάσταση - ανάμεσά τους και πολλές αυστριακές τράπεζες, που έκαναν μεγάλα λάθη - διέσπασαν την Ευρώπη και υπήρχαν ξαφνικά πιστωτές, όπως για παράδειγμα η Γερμανία, και οφειλέτες. Αντί μιας 'Ενωσης με ισότιμα κράτη, η ΕΕ εξελίχθηκε σε κάτι, το οποίο οι χώρες-πιστωτές εκμεταλλεύονταν για να επιβάλουν τη θέλησή τους στις χρεωμένες χώρες και αυτό είναι μια τραγωδία που καταστρέφει την ΕΕ.

«Μπουταρισμός», η πιο εκλεπτυσμένη πολιτική της «αποικίας χρέους»

«Μπουταρισμός», η πιο εκλεπτυσμένη πολιτική της «αποικίας χρέους»

Σχέδιο εν εξελίξει η ολοκληρωτική παρασιτοποίηση της Θεσσαλονίκης

του Γιώργου Ρακκά

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 15/09/2014]

Ο «Μπουταρισμός» αποτελεί ένα νέο στυλ δημοτικής διακυβέρνησης που ξεπηδάει μέσα από τις ειδικές συνθήκες μεταβολής της χώρας σε «αποικία χρέους» που ισχύουν την τελευταία πενταετία. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του είναι τα εξής:

Πετυχημένος επιχειρηματίας και παράγοντας της περίφημης «Κοινωνικής Οικονομίας» (ΜΚΟ) ο ίδιος, ηγείται μιας παράταξης επιχειρηματιών, τεχνοκρατών, διανοουμένων. Συγκολλητική τους ουσία ένας ακραίος κοσμοπολίτικος φιλελευθερισμός του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου που μιλάει τη γλώσσα των «μπίζνες». Το αποτέλεσμα; Διαμορφώνεται ένα μοντέλο «Δήμου-Επιχειρηματία» που εκχωρεί τα πάντα σε εργολαβίες, που εμπορευματοποιεί κάθε σπιθαμή δημόσιου χώρου, που συναινεί στο ακραίο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ.

Σκέψεις και συνειρμοί απο τον Τσίπρα στη ΔΕΘ

Σκέψεις και συνειρμοί απο τον Τσίπρα στη ΔΕΘ

[Πηγή: iskra, 16/09/2014]

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ας πούμε ότι ένας μάγος, κρυφός αλλά αφοσιωμένος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, εγκαθιστά εν μια νυκτί με το ραβδάκι του τη λαϊκή κυριαρχία και τη συνεπαγόμενη συνείδηση, ταξική συνείδηση, μην το ξεχάσω και βρω μπελά. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, πέρα από τα εσωτερικά (όπου ο Τσίπρας τα είπε καλύτερα από καλά), θα πρέπει να ασχοληθεί και με την εξωτερική πολιτική, όπου μόνο λίγα και περιληπτικά ελέχθησαν. Κατά τη γνώμη του Τσίπρα προέχει η απαλλαγή από τη φτώχεια και δυστυχία, τις μνημονιακές αλυσίδες, δεν έχει και άδικο. Τα άλλα δεν είναι της ώρας, νομίζει ο κόσμος. Αν όμως είναι; Αν φανούν ξαφνικά οι βάρβαροι και βάλουν φωτιά στα τόπια; Ούτε η Ουκρανία ούτε η Συρία είναι πολύ μακριά και τα Βαλκάνια παραμένουν εύφλευκτα. Δεν σβήνουμε τους κινδύνους παριστάνοντας ότι δεν υπάρχουν.