Η περιφρόνηση του κυπριακού λαού δια στόματος Συλλούρη...
της Φανούλας Αργυρού*
Μιλώντας στο οίκημα της Αδελφότητας στο Λονδίνο το
βράδυ της Κυριακής 6.4.2014 ο πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Αξιών της
Κυπριακής Βουλής είπε πολλά πράγματα, που ορισμένα καλύπτονται από διγλωσσία
και προκαλούν τα αισθήματα του κοινού πέραν του ότι συγκρούονται κατά μέτωπο
και με την πολιτική της κυπριακής κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει ο κ.
Δημήτρης Συλλούρης. Και με το ψηφοδέλτιο του οποίου κόμματος (κυβερνώντος ΔΗΣΥ)
διεκδικεί ευρωβουλευτική θέση. Θα περιοριστώ
στις πιο κάτω δηλώσεις του.
Ερωτηθείς αν προσκομίζει διδάγματα από την δεκαετία
από το Σχέδιο Ανάν, ο κ. Συλλούρης είπε ότι υπάρχουν πάρα πολλά όπως α) όσες
διαφορές έχουμε μεταξύ μας δεν πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε συγκρουσιακά και
αλληλο-εξοντωτικά, να έχουμε περισσότερο διάλογο μεταξύ μας παρά με τους
ξένους. Οι ξένοι δεν είναι εκεί γιατί μας αγαπούν αλλά γιατί έχουν συμφέροντα,
έπρεπε να μιλούν με τις μανάδες των αγνοουμένων, με τους πρόσφυγες, και ας μην
μας λένε τάχατες ότι εξαντλήθηκε η υπομονή τους. Ακόμα τόνισε, ότι θα
πρέπει να ακούμε περισσότερο τι θέλει ο λαός ο οποίος ξέρει πολύ καλά τι θέλει
από τους μεγαλύτερους πολιτικούς της Κύπρου. ΄Οταν του λές να γίνει επανένωση
εννοεί απελευθέρωση, εννοεί ότι εκεί που δεν μπορεί ο ίδιος να πάει να αγοράσει
σπίτι να ζήσει π.χ. στην Κερύνεια γιατί να μπορεί ο κάθε Γερμανός. Είναι πολύ
απλό, δεν μπορεί ο κόσμος να δεχθεί λύση με παρουσία τουρκικών στρατευμάτων, με
δικαίωμα της Τουρκίας να εισβάλει. Είναι αναγκαία να υπάρχει λύση ευρωπαϊκών
προδιαγραφών υπό την έννοια ότι θα ζούμε
όλοι ισότιμα και με τα ανθρώπινα δικαιώματα δίχως ξένες παρεμβολές,
ή θα δεχθούμε να ενταχθούμε στους Τούρκους!
Ξεκινήσαμε επι Βασιλείου (για να μην πάω πίσω στην
Γενεύη του 1974... ) που έφερε μέσα επίσημα την τουρκο-βρετανική λύση της
ρατσιστικής Διζωνικής με το ψήφισμα 649/90, ήλθε και απήλθε το έκτρωμα Ανάν,
αλλά την επανέφεραν με το έτσι θέλω
με την συμφωνία της 6ης Ιουλίου
2006 του μ. Τάσσου Παπαδόπουλου/Ταλάτ,
αγνοώντας την απελευθέρωση που εννοεί ο λαός και απέδειξε με την απόφασή του
της 24.4.2004. Ενισχύθηκε η 6η Ιουλίου
2006 με εκείνη του Δ. Χριστόφια της 28ης Μαίου
2008 για συνεταιρισμό δύο συνιστώντων στέιτ, και αγνοήθηκε για 3η πρόσφατη
φορά ο λαός και η απελευθέρωση που εννοεί,
με το κοινό ανακοινωθέν Ν. Αναστασιάδη/Έρογλου της 11η Φεβρουαρίου
2014! Και εφόσον ο κ. Συλλούρης αντιλαμβάνεται ότι τέτοια λύση που θέλει ο λαός
δεν μπορεί να επιτευχθεί με όσα δέχονται εκ μέρους του και εις βάρος του όλα
αυτά τα χρόνια και σε τελική φάση με το κοινό ανακοινωθέν της 11ης Φεβρουαρίου
2014 που οι Τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα έγραψαν στα παλιά τους τα τσαρίκια, και
γνωρίζει ότι ο λαός δεν δέχεται την «επανένωση» που προωθούν όλες αυτές οι
συμφωνίες επειδή δεν εξασφαλίζει την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, γιατί δεν τα λέει όλα αυτά
στην κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει και δεν αποχωρεί;
Για να υπάρξει λύση ευρωπαϊκών προδιαγραφών με
ισοτιμία όλων των πολιτών και με κατοχυρωμένα όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα,
δίχως ξένες παρεμβολές, οφείλουν όλοι να εγκαταλείψουν την επιμονή τους στη
τουρκο-βρετανική ΔΔΟ. Αν δεν έχουν την πολιτική τόλμη να το κάνουν τότε οι
ίδιοι είναι που με την ανικανότητά τους, την δουλοπρεπή τους υποταγή στους
ξένους μας προωθούν στην τουρκική σκλαβιά!
Η ομολογία Δημήτρη Συλλούρη θα πρέπει να
καταγραφτεί ως ιστορική πλέον δήλωση, που επιβεβαιώνει την εσκεμμένη διαχρονική
περιφρόνηση των συμφερόντων και δίκαιων απαιτήσεων των Ελλήνων προσφύγων και
γενικά του Κυπριακού Ελληνισμού από τις ηγεσίες του,
με αποκορύφωμα την τελευταία στην οποία συμμετέχει και ο ίδιος ο κ. Δ.
Συλλούρης.
*Φανούλα Αργυρού,
Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο
7.4.2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου