Η Ουκρανία, η Ρωσία και ένα ελληνικό δημοσίευμα

Η Ουκρανία, η Ρωσία και ένα ελληνικό δημοσίευμα

Σκίτσο του Latuff

Γράφτηκε από τον Νικήτα Κουριδάκη

[Πηγή: Εποχή, 06/07/2014]

Η γη γυρίζει, αλλά καμιά φορά ξεχνάμε πως το κάνει γύρω από δύο άξονες ταυτόχρονα.  Η συζήτηση για την Αριστερά -που έχει πάψει πλέον να διεξάγεται αποκλειστικά εντός των τειχών της- έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο, το κεντρικό θέμα αυτού του κειμένου δεν είναι “το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ”, όπως ήταν ο πετυχημένος τίτλος στο δημοσίευμα στο περιοδικό Unfollow που άνοιξε τον δημόσιο διάλογο γύρω απ' το ζήτημα. Υπάρχει ένα άλλο άρθρο του ίδιου τεύχους (Ιουνίου) του περιοδικού, το οποίο πέρασε ασχολίαστο, αν και ήταν το κύριο και εκείνο στο οποίο αφιέρωσε το εξώφυλλό του. Ο λόγος για “Τα λεφτά της Χρυσής Αυγής: Η διαδρομή του χρήματος από τη Ρωσία και τους Έλληνες επιχειρηματίες στους νεοναζί”.

Το επίμαχο κομμάτι υπογράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, ο εκδότης του Unfollow.  Οι κουκουέδες έχουν χαρακτηρίσει τον Λ.Χ. αντικομμουνιστή, ο Μελισσανίδης τον έχει βάλει στο στόχαστρο, γενικά τίποτα επιλήψιμο πέρα από μια μυρωδιά πολιτικής ελαφρότητας στα κείμενά του. Ανεξάρτητα απ' το ιστορικό του συντάκτη-εκδότη, κείμενα που δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένα γεγονότα, παραπομπές ή μαρτυρίες, αλλά- αντίθετα- στην εμμονική αγνόηση των διαθέσιμων στοιχείων και σε μυστήριους “γνώστες” μιας διάστασης της πραγματικότητας για την οποία  δεν δίνουν χειροπιαστά στοιχεία, δεν συνιστούν “ανεξάρτητη δημοσιογραφία”. Άλλες φορές κωδικοποιημένα μηνύματα για λίγους, άλλες προπαγάνδα για πολλούς, ενίοτε και τα δυο, δημοσιεύσεις τέτοιου τύπου είναι συχνές στον ελληνικό Τύπο.

Έτσι, δεν παρέχεται καμιά πηγή. Δεν υπάρχουν ονόματα χρηματοδοτών, ανθρώπων ή επιχειρήσεων, δεν υπάρχουν ποσά, δεν υπάρχουν συναλλαγές. Ακόμα χειρότερα, γράφονται και απίστευτες βλακείες, όπως ότι καράβια ξεφορτώνουν ρούβλια για τους φασίστες- όχι μεταφορικά, κυριολεκτικά. Ένα σωρό ερωτήματα τίθενται απλά για να αιωρούνται, δίχως απαντήσεις. Επαναλαμβάνεται, πολλές-πολλές φορές, ότι η Ρωσία βρίσκεται πίσω απ' τους φασίστες και τους ευρωσκεπτικιστές, δηλαδή το προς απόδειξη περιλαμβάνεται -petitio principii- στα δεδομένα.

Μια παρατήρηση που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει εξαρχής είναι ότι όλο το στήσιμο του θέματος είναι απατηλό. Η Χρυσή Αυγή δεν έγινε από συμμορία-απόκομμα κοινοβουλευτικό κόμμα επειδή είχε λεφτά, αλλά επειδή, ξεκάθαρα, είχε τις πλάτες του κράτους. Πόσο να κοστίζουν άραγε όλες οι εξυπηρετήσεις που έλαβε η Χ.Α. απ’ την Αστυνομία; Να ειπωθεί και αλλιώς: το χρήμα και η εξουσία δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, αν και πολλοί- απ' τον Άκη ως τον “κομιστή”- δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν.

Υπάρχει σε αυτά που γράφει ο Λ.Χ. κάτι τρομερά ενοχλητικό για να το προσπεράσει κανείς. Αποδίδεται στη Ρωσία η ευθύνη για την άνθηση των στρατιών με τους θαυμαστές του Μπαντέρα και των άλλων Ουκρανών ναζί. “Οι γνώστες ισχυρίζονται ότι και οι φασιστικές ομάδες στην Ουκρανία γιγαντώθηκαν με ρωσικό χρήμα, ίσως ακριβώς για να παίξουν ένα ρόλο στην αλλαγή συνόρων στην περιοχή”, γράφει ο Λ.Χ., μια πρόταση που δεν χωνεύεται με τίποτα. Το σημειώνει στην πρώτη παράγραφο. Και στην κατακλείδα του κειμένου ουσιαστικά το επαναλαμβάνει: “Όμως τα παιχνίδια των ναζιστικών και φασιστικών κομμάτων με οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας συνήθως δημιουργούν εκατόμβες θυμάτων. Οι αιματηρές εξελίξεις στην Ουκρανία, που πυροδοτούνται μεταξύ άλλων και από τους εκεί Ναζί, είναι το πιο πρόσφατο τραγικό παράδειγμα”. Οι Ρώσοι χρηματοδότησαν τους φανατικά αντι-Ρώσους Ουκρανούς ναζί για να αλλάξουν τα σύνορα!  Συνωμοσιολογίας το ανάγνωσμα και ελάχιστη διαφορά έχει η παραπάνω θέση με την άποψη που διατύπωσε ο γνωστός για τις θέσεις και τις δράσεις που τον έχουν φέρει συχνά στο πλευρό της Χρυσής Αυγής, μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Ο Σεραφείμ έχει πει ότι ο Χίτλερ ήταν όργανο του σιωνισμού και χρηματοδοτήθηκε από τους Ρότσιλντ προκειμένου “να πείσει τους Εβραίους να φύγουν από τας καλάς περιοχάς της Ευρώπης και να κατεβούν στο Ισραήλ για να συστήσουν τη νέα αυτοκρατορία”[1].

Αντίθετα με τους σκοτεινούς “γνώστες” που μίλησαν στον Λ.Χ. (κι αυτός τους πίστεψε), τα στοιχεία που είναι στο φως του ήλιου είναι συντριπτικά για το πώς οι φασίστες της Ουκρανίας τράφηκαν εδώ και πολλά χρόνια απ' το μαστάρι των ΗΠΑ. Το ίδιο που τρέφει “ακτιβιστές” τύπου Femen και καλλιτέχνες τύπου Ρουσλάνα για να χρησιμοποιηθούν σε “πορτοκαλί” επαναστάσεις, Μαϊντάν και άλλα πολιτικά πειράματα in vivo, σταθερά προς την κατεύθυνση αποδυνάμωσης της Ρωσίας. «Απ’ την ανακήρυξη της ουκρανικής ανεξαρτησίας το 1991, οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει τους Ουκρανούς στην ανάπτυξη δημοκρατικών θεσμών και ικανοτήτων στην προώθηση της συμμετοχής των πολιτών και της καλής διακυβέρνησης- ό,τι χρειάζεται η Ουκρανία για να πετύχει τις ευρωπαϊκές της φιλοδοξίες. Επενδύσαμε πάνω από πέντε (5) δισεκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσουμε την Ουκρανία σε αυτούς και άλλους στόχους της». Τάδε έφη Βικτόρια Νιούλαντ, υφυπ. Εξωτερικών ΗΠΑ σε ομιλία στη US-Ukraine Foundation , 13/12/2013 [2]. Το πώς χρησιμοποιήθηκαν οι χρηματοδοτήσεις για να ενισχύσουν ανατρεπτικούς σκοπούς έγινε φανερό και μέσω υποκλοπών που ήρθαν στο φως πρόσφατα [3].

Οι προηγούμενες αναφορές στην οργάνωση και στην τραγουδίστρια απ’ την Ουκρανία δεν έγιναν τυχαία. Οι καλλονές Femen με τη μυστήρια χρηματοδότηση [4] και τα προσεκτικά διαλεγμένα στήθια τους έγιναν franchise στη Γαλλία. Τώρα έχουν αρχίσει να αποκαλύπτουν πια και το αντιδραστικό τους πρόσωπο, αρθρώνοντας βαθιά ρατσιστικό-ισλαμοφοβικό λόγο[5].

Η Ρουσλάνα τιμήθηκε στις αρχές Μαρτίου απ' τα χέρια της Μισέλ Ομπάμα με το βραβείο “θάρρους” που απονέμεται σε γυναίκες που έκαναν κάτι γενναίο για πολιτικό σκοπό [6]. Όλως τυχαίως μαζί της βραβεύθηκαν γυναίκες από τη Γεωργία, το Τατζικιστάν, το Αφγανιστάν, το Μάλι κ.α. [7] Η Ρουσλάνα κινείται μεταξύ Ουάσιγκτον, Βρυξελλών και Κιέβου όλο το διάστημα απ' το ξεκίνημα των διαδηλώσεων στο Μαϊντάν το φθινόπωρο. Έχει συναντηθεί και με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο και έχει μιλήσει αρκετές φορές στο Ευρωκοινοβούλιο [8]. Συμπτωματικά, η νίκη της Ρουσλάνα στην Eurovision το 2004 έγινε το σάουντρακ της “πορτοκαλί επανάστασης” του ίδιου χρόνου, ενώ η τραγουδίστρια, που προέρχεται απ' την Δυτική Ουκρανία, ήταν παρούσα και τότε στις κινητοποιήσεις- έβγαλε και δίσκο με τίτλο “Πορτοκαλί τραγούδια”[9]. Αξίζει να εντοπίσει κανείς στο βίντεοκλιπ του Wild Dances ορισμένα προπαγανδιστικά στοιχεία- το ρώσικο τανκς που εισβάλλει στον χώρο, τη μάχη ενός Ευρωπαίου με έναν Ασιάτη και άλλα[10]. Η ίδια η μουσική  θυμίζει έντονα το βασικό θέμα από το Ράμπο. Η Ρουσλάνα υπήρξε και μέλος του κοινοβουλίου με το κόμμα του Γιουτσένκο, ενώ το 2010 υποστήριξε την Τιμοσένκο.

Στην Ελλάδα το «Έθνος της Κυριακής» φιλοξένησε θέμα το οποίο βασιζόταν στη συνέντευξη του ...ατζέντη της Ρουσλάνας. Ένα ολόκληρο δισέλιδο στήθηκε πάνω σε δυο μπούρδες που αυτός είπε[11], ενώ το ελληνικό κοινό γενικά δεχόταν μόνο δημοσιεύματα που κάλυπταν θετικά- αν και όλο και με μεγαλύτερα λογικά κενά- τις διαδηλώσεις στην Ουκρανία. Ακόμα, στις αρχές Φλεβάρη εμφανίστηκε ένα πολύ περίεργο βίντεο στα μεσημεριανάδικα. Σε αυτό, ένα σωρό «σελέμπριτις» απ’ την Ντενίση ως την Κέλι Κελεκίδου και την Γωγώ Μαστροκώστα εύχονταν «ειρήνη στην Ουκρανία» [12]. Η λεπτομέρεια: όχι πόλεμος δεν είχε ξεσπάσει, αλλά ούτε το πραξικόπημα είχε συμβεί ακόμα. Την ίδια στιγμή, το βαρύ πυροβολικό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η βιομηχανία της διασκέδασης, έμπαινε κι αυτό στη μάχη. Βρισκόμαστε εξάλλου λίγο πριν απ’ τα γεγονότα που θα εκτυλίσσονταν ραγδαία μετά την –καταπώς λέει ο υπ. Εξωτερικών της Λετονίας στην υποκλαπείσα συνομιλία του με την Άστον- προβοκάτσια με τους ελεύθερους σκοπευτές στο Μαϊντάν [13]. Ήταν αρχές Φλεβάρη που η Μαντόνα έβγαλε τις δύο υιοθετημένες Pussy Riot στην σκηνή για να πει πόσο ελεύθερη είναι η Αμερική και πόσο ανελεύθερη η Ρωσία[14], ενώ τις ίδιες ημέρες ο Τζορτζ Κλούνεϊ (αφού έσωσε το Νταρφούρ) άρχισε να κυκλοφορεί με μπλούζα με την φάτσα της Τιμοσένκο[15]. Τέτοια φαντασία, πάντως, που να προβάλλει την Γιούλια ως οσιομάρτυρα και πολιτικό κρατούμενο, σπανίζει ακόμα και στο Χόλιγουντ. Είναι ενδιαφέρον ότι παρότι τα διεθνή ΜΜΕ βομβαρδίζουν το κοινό τους με κάθε σαχλαμάρα για τον Τζορτζ και τον νέο του έρωτα, δεν έχει αναφερθεί το ότι η μνηστή του Κλούνεϊ ήταν νομική εκπρόσωπος της Τιμοσένκο[16].

Αν εξετάσουμε σκοπό και αποτέλεσμα, η απόσταση μεταξύ των γκλάμουρ εκπροσώπων των αμερικανικών συμφερόντων και των ναζί συναδέρφων τους δεν είναι πολύ μεγάλη και κυρίως δεν πρόκειται για διαφορά ουσίας. Ειδικά οι Ουκρανοί υπάλληλοι των Αμερικανών βρέθηκαν δίπλα-δίπλα, συντονίζοντας τις κινήσεις τους, πολύ πριν απ’ το Μαϊντάν. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο  Ολεκσάντρ Μουζίτσκο, ο φασίστας του Δεξιού Τομέα που είδαμε να ξεφτιλίζει έναν Ουκρανό εισαγγελέα και σήμερα είναι νεκρός, είχε στενές σχέσεις με τον Κλίτσκο, πολύ πριν απ’ τα πρόσφατα γεγονότα[17]. Ο πρώην πυγμάχος Κλίτσκο έχει ζήσει χρόνια στη Γερμανία, είχε στήλη καθημερινά στην Bild και έχει παρασημοφορηθεί απ’ τη Γερμανία δεν βλάπτει να το θυμίζουμε [18].

Οι πολιτικοί πρόγονοι του Δεξιού Τομέα και του Σβόμποντα ήταν οι φασίστες του Στεπάν Μπαντέρα [19][20] και της «Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN). Αρχικά επρόκειτο για μια ομάδα που επεδίωκε την απόσχιση της Δυτικής Ουκρανίας απ’ τη Ρωσία, αλλά βαθμιαία το ένοπλο σκέλος της μετασχηματίστηκε στην 14η μεραρχία των SS. Όποια στολή και αν φόρεσαν οι Ουκρανοί φασίστες επέδειξαν αντισημιτικό, αντιπολωνικό και αντιρωσικό μένος μεγαλύτερο και απ' των Γερμανών αφεντάδων τους. Οι Αμερικανοί εκτίμησαν  τον φανατικό αντικομμουνισμό τους και τους φυγάδευσαν απ' την Βιέννη, όπου είχαν φτάσει υποχωρώντας με την υπόλοιπη Βέρμαχτ για να σωθούν απ' τον Κόκκινο Στρατό, περιμάζεψαν τα απομεινάρια της ουκρανικής (μπαντερικής) 14ης μεραρχίας SS και τα πήραν στις ΗΠΑ και στον Καναδά [21], ο οποίος σήμερα είναι το πιο εχθρικό κράτος των G7 προς την Ρωσία. Βέβαια, το ότι ο Καναδάς διαθέτει μεγάλα κοιτάσματα σχιστολιθικού φυσικού αερίου μέτρησε, κατά πάσα πιθανότητα, πιο πολύ απ' την καταγωγή σημαντικού μέρους του πληθυσμού του.

Οι οπαδοί του Μπαντέρα σχημάτισαν την οργάνωση UCCA και ο ίδιος ο πρόεδρος Ρίγκαν υπδέχτηκε το 1983 στο Λευκό Οίκο τον πρόεδρό της Γιάροσλαβ Στέτσκο, καπετάνιο του μπαντερικού στρατού που προσωπικά επέβλεψε την εξόντωση επτά χιλιάδων Εβραίων του Λβιβ το 1941[22], το έγκλημα που πήρε το όνομα  «Σόα ου Λ’βιβ» [23]. Χάρη στις προσβάσεις της, το 1985 η UCCA κατόρθωσε να μπλοκάρει τις έρευνες της αμερικανικής δικαιοσύνης για φυγόδικους εγκληματίες πολέμου[24]. Ο αντισημίτης και αντικομμουνιστής Στέτσκο -που πέθανε το 1986 στη Γερμανία χωρίς να λογοδοτήσει- είναι ο ιδεολογικός πατέρας του ουκρανικού ακροδεξιού κόμματος Σβόμποντα, τα μέλη του οποίου πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις του Μαϊντάν. Το καταστατικό του Σβόμποντα βασίζεται στο βιβλίο του Στέτσκο “Οι δύο επαναστάσεις”, το οποίο γράφτηκε το 1951. Εδώ να επισημανθεί ότι τα παραπάνω στοιχεία παρατίθενται- μαζί με τις πηγές τους- στο Wikipedia, δεν απαιτούν δηλαδή κάποια ιδιαίτερη έρευνα- παρά μόνον έλεγχο- για οποιονδήποτε θέλει να διερευνήσει τις ιστορικές ρίζες των σημερινών συμβάντων [25].

Ο Στέτσκο ήταν μέχρι τον θάνατό του πρόεδρος της οργάνωσης OUN-b και του «Αντιμπολσεβίκικου Μπλοκ των Εθνών», της ομοσπονδιακού τύπου οργάνωσης ΑΒΝ που ιδρύθηκε το 1943, πολύ πριν απ’ το τέλος του Β’ Π.Π.. Πνευματικό τέκνο-έκτρωμα της ναζιστικής προπαγανδιστικής μηχανής, το οποίο υιοθετήθηκε απ’ τη CIA, η ΑΒΝ ήταν μια ομοσπονδία από οργανώσεις εμιγκρέδων από χώρες της ΕΣΣΔ και φασιστικές οργανώσεις. Το κεντρικό συμβούλιό της αποτελείτο από διαβόητους φασίστες που δούλευαν- με τον έναν ή τον άλλον τρόπο- για την Ουάσιγκτον, όπως ο Στέφανο Ντέλε Κιάιε, Ιταλός νεοφασίστας που συμμετείχε στην απόπειρα πραξικοπήματος της Βίλας Μποργκέζε, σε τυφλά βομβιστικά χτυπήματα στη χώρα του, καθώς και σε παραστρατιωτικές ομάδες στη Λατινική Αμερική. Συμμετείχαν ακόμα ο Μάριο Σαντοβάλ Αλαρκόν, ιδρυτής των ταγμάτων θανάτου στη Γουατεμάλα , ο Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, δικτάτορας της Αργεντινής, και πολλοί άλλοι επιφανείς φασίστες. Ανάμεσά τους και ο Τζον Μακέιν, ο αποτυχημένος προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών του 2008[26]. Ο Μακέιν, το τελευταίο διάστημα έχει ταξιδέψει αναρίθμητες φορές στο Κίεβο, όπου συναντήθηκε επανειλημμένα με τον αρχηγό του Σβόμποντα, Όλεχ Τιάχνιμποκ[27]. Ο Μακέιν διαρκώς καλεί την αμερικανική κυβέρνηση να επιβάλει περισσότερες κυρώσεις στους Ρώσους και να εξοπλίσει την Ουκρανία[28].

Ο ουκρανικός εθνικισμός θέριεψε από βιβλία και ταινίες που χρηματοδοτήθηκαν απ' τα κονδύλια της Αμερικής και της Ευρώπης μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Μια ματιά στα ιστορικά βιβλία [29] και στην ουκρανική φιλμογραφία απ' το 1991[30] και μετά είναι αποκαλυπτική. Ο Μπαντέρα και η συμμορία του αποκαθίστανται και ηρωοποιούνται στα βιβλία, ενώ ο συγκεκριμένος Ουκρανός φασίστας έχει γίνει μέχρι και γραμματόσημο[31]. Οι φασίστες πρωταγωνιστούν σα χαρακτήρες σε αρκετές ταινίες. Την ίδια περίοδο παρήχθησαν πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ με θέμα τον ουκρανικό λιμό. Η λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί ο λιμός του 1932-33 που στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους (τα θύματα υπολογίζονται μεταξύ 2.4 και 7.5 εκατομμύρια) είναι Голодомор- holodomor. Πρόκειται για νεολογισμό που γεννήθηκε στην ουκρανική διασπορά στον Καναδά και τις ΗΠΑ, προφανώς για να ηχεί όπως το Ολοκαύτωμα- holocaust, δεν απαντάται νωρίτερα απ' τη δεκαετία του 70 και σημαίνει εξόντωση δια της πείνας. Αναγνωρίζεται σαν γενοκτονία από 25 χώρες, μαντέψτε ποιες [32].

Πέρα απ' τις εθνικιστικές ενέσεις στην ουκρανική εκπαίδευση και κουλτούρα οι συγκεκριμένοι ναζί που πήραν στο κυνήγι τα ουκρανικά ΜΑΤ δέχονταν τις καθημερινές φροντίδες των δυτικών πρεσβευτών και υπουργών Εξωτερικών [33]. 

Να ξαναγυρίσουμε στο παρελθόν. Οι Αμερικανοί όταν τέλειωσε ο Β' Π.Π. στις θέσεις των επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας της Ο.Δ. Γερμανίας χρησιμοποίησαν ναζί και έφτιαξαν πανευρωπαϊκά πυρήνες αντικομμουνιστικής οπισθοφυλακής και ψυχολογικών επιχειρήσεων υιοθετώντας τα ορφανά του Χίτλερ και του Μουσολίν[34]ι. Η σκιά της επιχείρησης Stay Behind/ Gladio/ Κόκκινη προβιά εξακολουθεί να πέφτει βαριά πάνω στην Ευρώπη- ήταν άλλωστε και ο λόγος που έπεσε ο Γιούνκερ από την πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου [35]. Όμως, και στους αντίποδες του πλανήτη, οι φασιστικές χούντες της Λατινικής Αμερικής, εκεί όπου  κατέφυγαν Μένγκελε και Άιχμαν και άλλοι εγκληματίες ναζί, ήταν -και παραμένουν, βλέπε Παραγουάη και απόπειρες στη Βενεζουέλα- αμερικανοκίνητες.

Ας έρθουμε στην Ελλάδα, όπου οι γερμανοτσολιάδες δοκίμασαν τις αμερικανικές ναπάλμ στα κεφάλια των ανταρτών. “Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας”, είπε μια μαύρη ψυχή. Δυο δεκαετίες ύστερα, η στρατιωτική χούντα που επισημοποίησε το φασιστικό παρακράτος έγινε με αμερικανικές ευλογίες. Η ελληνική χούντα εκπαίδευσε, μαζί με τους Αμερικανούς, τους Ιταλούς νεοφασίστες για να φέρουν εις πέρας την “στρατηγική της έντασης”. Στην μεταπολίτευση, ο – έφεδρος αξιωματικός του ελληνικού στρατού τότε[36]- Μιχαλολιάκος έβαζε και αυτός βόμβες σε σινεμά με σοβιετικά φιλμ [37]. Σύμφωνα με το State Department, η ελληνική κυβέρνηση διέλυσε το δίκτυο της «Κόκκινης προβιάς» μόλις το 1988 [38]. Να πιστέψουμε τους Αμερικανούς; Πολύ πιο πρόσφατα, πριν από λίγες εβδομάδες, ευρωβουλευτής της Χρυσής Αυγής αναδείχτηκε ο Γεώργιος Επιτήδειος, ένας στρατηγός με καριέρα στον Ευρωστρατό και το ΝΑΤΟ [39].

Στο σημείο αυτό, κάτι πρέπει να ξεκαθαριστεί. Όντως, διακρίνεται μια κοινή γραμμή σε ορισμένα θέματα μεταξύ ευρωαρνητών και Ρωσίας. Μια σύγκλιση υπάρχει στη βάση του “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος”. Οι Βρυξέλλες είναι στο τσεπάκι της Ουάσιγκτον, με τους πιο ένθερμους ευρωπαϊστές να είναι πια και οι πιο φανατικοί ατλαντιστές. Προσέτι, τα προγράμματα “διάσωσης” Ε.Ε. και ΔΝΤ, αλλά και συμφωνίες σαν την ΤΤΙΡ [40],  εδραιώνουν την πεποίθηση ότι τελική φάση της ενοποίησης της Ευρώπης θα είναι η συγχώνευση Ε.Ε.-ΗΠΑ-πολυεθνικών.  Αν μη τι άλλο, η κατά βούληση, παρασιτική χρήση των ευρωπαϊκών μηχανισμών απ' τις ΗΠΑ μέσω χωρών-δορυφόρων (όπως η Πολωνία [41]) δείχνει ότι η  αποδόμηση της Ε.Ε. θα έπληττε την Ουάσιγκτον. Ειδικά απέναντι στη Ρωσία, η Ε.Ε. μπορεί να είναι μόνο ακόλουθος των Αμερικανών και “fuck the EU”, όπως είπε η Βικτόρια Νιούλαντ, υφυπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ και ένα απ' τα πρόσωπα που σχεδίασαν τη σημερινή κρίση[42]. Εντός της αμερικανικής κυβέρνησης η Νιούλαντ ήταν εκείνη στην οποία πιστώνεται περισσότερο η επιτυχής φασιστική εξέγερση της Ουκρανίας. Η Νιούλαντ είναι σύζυγος του νεοσυντηρητικού Ρόμπερτ Κάγκαν, του ιστορικού και καθηγητή που ίδρυσε το Project for the New American Century. Το PNAC ήταν το think-tank που επεξεργάστηκε το ιδεολογικό υπόστρωμα και καλλιέργησε το πολιτικό έδαφος για τους προληπτικούς πόλέμους, όπως ήταν αυτός του Ιράκ.

Σε συνέντευξη στον Κούλογλου, ο Πολ Γούλφοβιτς, σύμβουλος του Μπους, νεοσυντηρητικός και μέλος του PNAC, είχε δηλώσει πως η ιδέα του προληπτικού πολέμου δεν είναι αμερικανική αλλά αρχαιοελληνική και για την ακρίβεια αθηναϊκή. Την έμπνευση τη δίνει η καταστροφή της Μήλου. Συμπτωματικά, ο Ρόμπερτ Κάγκαν γεννήθηκε στην Ελλάδα, στην Αθήνα συγκεκριμένα. Ο πατέρας του, όμως, προέρχεται απ' την Λιθουανία. Ακαδημαϊκός και ιστορικός, επίσης, ο Ντόναλντ Κάγκαν ήταν ειδικός στον Πελοποννησιακό Πόλεμο [43]. Υπάρχει κι άλλος Κάγκαν, ο Φρέντερικ, αδερφός του Ρόμπερτ, που διετέλεσε σύμβουλος του στρατιωτικού διοικητή του Αφγανιστάν Πετρέους. Όλη η φαμίλια -ακόμα και η γυναίκα του Φρέντερικ- είχε πάρει πάσο για να μπαινοβγαίνει στην έδρα της διοίκησης και αμειβόταν για τις υπηρεσίες της. Αυτό αποκαλύφθηκε σε ένα άρθρο της Washington Post, το οποίο επεσήμανε τους φιλικούς δεσμούς των Κάγκαν με τον Πετρέους, την ανάμειξή τους και στο Ιράκ απ' το 2007, αλλά και τους εξίσου στενούς δεσμούς της οικογένειας με εταιρείες του αμυντικού κλάδου [44].

Καθότι η Λεπέν έχει προβεί σε έντονη δημόσια καταδίκη της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στη Ρωσία, πρέπει να ρωτήσουμε: δεν θα μπορούσε μεταξύ Λεπέν και Πούτιν να υπάρχει μια σχέση τύπου Ολάντ-Ομπάμα; Αφού σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μισός Γάλλος ή Βρετανός δημοσιογράφος που να τολμάει να ισχυριστεί ότι η Λεπέν ή ο Φάρατζ αντίστοιχα προτιμώνται απ' τους ψηφοφόρους επειδή παίρνουν λεφτά απ' την Ρωσία, πρέπει να απαντήσουμε αρνητικά. Το πολιτικό πλαίσιο της Δύσης δεν περιλαμβάνει τη Ρωσία. Γαλλία και Βρετανία είναι τόσο διασυνδεδεμένες με τις ΗΠΑ εντός των διεθνών οργανισμών-παγκοσμιοποιητικών φορέων, που δημιουργούν κοινά πεδία άσκησης εξουσίας και συνεργασίας των ελίτ. Δεν υπάρχουν αντίστοιχες προϋποθέσεις με τη Ρωσία.

Η βασική πηγή μεγάλου μέρους του δημοσιεύματος του Unfollow- αν και όπως προσημειώθηκε δεν αναφέρεται στο κείμενο του Λ.Χ- είναι πιθανότατα η ίδια που παρατίθεται σε ένα άλλο δημοσίευμα στην Ελευθεροτυπία της 1ης Ιουνίου (Ο εθνικιστής σύμβουλος του Πούτιν και οι σχέσεις του με τη Χρυσή Αυγή[45]). Προέρχεται για ένα άρθρο του Αμερικανού καθηγητή Mitchell Orenstein στο Foreign Affairs τον περασμένο Μάρτιο (Putin's Western Allies), το οποίο μεταφράστηκε και στα ελληνικά[46]. Το ίδιο αμερικανικό περιοδικό δημοσίευσε κατόπιν άρθρο στο οποίο ο Αλεξάντρ Ντούγκιν αναγορεύεται σε “εγκέφαλο του Πούτιν”[47]. Οι  απόψεις του (ήρωα σύσσωμου  του κινούμενου μεταξύ γέροντος Παϊσίου, Ελλοχίμ και Νεφελίμ χώρου) Ντούγκιν παρουσιάζονται απ' το Foreign Affairs αναλυτικά και κάπως κωμικά- σαν να μην υπήρξε ποτέ Χάντινγκτον και Μπρζεζίνσκι. Μήτε το αμερικανικό περιοδικό προσκομίζει οτιδήποτε που να δείχνει άμεση σχέση Ντούγκιν και Πούτιν (θα το είχαν μεταφράσει οι δικοί μας άλλωστε).

Το θέμα μέσα στον Απρίλιο έκανε την πρώτη γύρα του στο βασίλειο του πλαγιαρισμού, τον ελληνικό Τύπο, κυρίως σε έντυπα δεξιού προσανατολισμού και οικονομικές ιστοσελίδες [48]. Μεσολαβεί  ένα μεγάλο διάστημα κενό. Κατά τη διάρκειά του, Unfollow και Ελευθεροτυπία δεν ενδιαφέρθηκαν. Δυόμισι μήνες μετά την πρώτη δημοσίευση του Foreign Affairs και δύο μετά τις ελληνικές ξεπατικωτούρες, τα δυο έντυπα, που απευθύνονται πάνω-κάτω στο ίδιο κοινό, την ίδια μέρα σερβίρουν ξαναζεσταμένη την ιστορία, χωρίς επιπλέον στοιχεία.

Τι συνέβη στο μεταξύ και αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον; Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από τρίτο. Είναι γνωστό όμως ότι το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Ρωσία και η θέση που έλαβε στο ντιμπέιτ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς κατά της ουκρανικής πολιτικής της Ε.Ε. και της επιβολής κυρώσεων στη Ρωσία ενόχλησαν πολύ τους ευρωκράτες.

Όποιος δεν εθελοτυφλεί, αντιλαμβάνεται πως οι καλοθελητές δεν επιθυμούν μόνο να νουθετήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα της οικονομίας. Ακόμα πιο πολύ θέλουν να τον δουν να στοιχίζεται στην απόλυτα ατλαντική γεωπολιτική των Βρυξελλών, η οποία, ας μη φοβόμαστε ακόμα και να το ξεστομίσουμε, έχει ήδη οδηγήσει σε πόλεμο Δύσης-Ρωσίας, έστω και εμμέσως, με μέτωπα σε Συρία και Ουκρανία.

Η φωτιά εξαπλώνεται. Το Ιράκ για το Ιράν μπορεί να γίνει ό,τι η Ουκρανία για τη Ρωσία, μια ανοικτή πληγή. Μη ξεχνάμε ότι με τον πόλεμο βγαίνει ο καπιταλισμός από κρίσεις σαν κι αυτή που διανύουμε. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μεταξύ μας, δεν ήταν το Νιου Ντιλ, ο κεϊνσιανισμός,  ο χρυσός κανόνας ή κάποιο άλλο ξόρκι που τον ξελάσπωσε στο παρελθόν. Μια δεκαετία μετά το κραχ του 1929 ήρθε ο παγκόσμιος όλεθρος. Κακά νέα για την ανθρωπότητα, καλά για την καπιταλιστική παραγωγή και η ανεργία ελέγχεται για μια-δυο γενιές. Τίποτα δεν καταστρέφει τόσο “δημιουργικά” όσο ο πόλεμος. 

Πρώτο θύμα των πολέμων είναι η αλήθεια και κάποιοι δίπλα μας έχουν ήδη ντυθεί λεγεωνάριοι. Η συμπεριφορά που επιδεικνύει ο ευρωπαϊκός Τύπος στο ουκρανικό ζήτημα είναι ντροπιαστική. Επιδεικνύει -όχι μόνο τώρα, εδώ και χρόνια- στις αναφορές του στη Ρωσία ομοφωνία τόσο εντυπωσιακή όσο το να βλέπεις δεκάδες υπουργούς από Ευρώπη και Αμερική να μοιράζουν χοτ-ντογκ στα οδοφράγματα του Κιέβου. Τόσα πανομοιότυπα ρεπορτάζ για το κόστος των Ολυμπιακών του Σότσι και με τέτοιο καταγγελτικό τόνο! Φυσικά, το κοινό έφαγε μπόλικη παραπληροφόρηση, κυρίως γύρω απ' το κόστος τους που στα δελτία ειδήσεων άκουγε κανείς ότι έφτανε τα 50 δισ. δολάρια. Στην πραγματικότητα, το κόστος για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις ήταν 6.7 δις [49]. Ακόμα χειρότερη είναι η εκκωφαντική σιωπή των ευρωπαϊκών ΜΜΕ πάνω στα όσα αποκαλύφθηκαν απ' τις ρωσικές υποκλοπές για την ταυτότητα των ελεύθερων σκοπευτών του Μαϊντάν, αλλά και σε αποτρόπαια εγκλήματα όπως της Οδησσού, το οποίο είναι ένα από τα πιο άγρια σκηνικά που έχει γίνει μεταπολεμικά στην Ευρώπη. Οι δυτικοί ανταποκριτές στην Οδησσό κατάπιανε την γλώσσα τους, όταν δεν συντέλεσαν στην διαστρέβλωση της είδησης [50]. Συγχρόνως, η δαιμονοποίηση του Πούτιν θυμίζει Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Καντάφι. Δεν είναι άγιος ο Πούτιν και η “Ρωσία του Πούτιν” κατατάσσεται στις αυταρχικές χώρες. Όμως, αρκετά με την υποκρισία. Δεν ήταν η Ρωσία που επέβαλε οικουμενική παρακολούθηση ούτε αυτή που καθημερινά βομβαρδίζει σε δυο-τρεις ηπείρους του πλανήτη και ευθύνεται για το μακελειό σε όλη τη ζώνη απ' την Μεσόγειο ως τον Ινδοκαύκασο. Τα παιχνίδια της Δύσης είναι τρομερά ριψοκίνδυνα. Τη ρώσικη ρουλέτα που παίζει με τον πόλεμο, την έχει επιτρέψει με την αδράνειά της μια κοινή γνώμη μπερδεμένη από άρθρα σαν του Unfollow.

---

[1]        «Κοινωνία ώρα Mega», 20.12.2010 < http://www.youtube.com/watch?v=BLAUJCOGE1o , 1:56)

[2]        http://www.youtube.com/watch?v=2y0y-JUsPTU#t=454  (7: 26)

[3]        http://sporaw.livejournal.com/258830.html

[4]        http://www.lemonde.fr/societe/article/2014/02/14/comment-sont-financees-les-femen_4365512_3224.html

[5]       http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?article526

[6]

[7]       http://www.state.gov/s/gwi/programs/iwoc/2014/bio/index.htm

[8]        Στο Ευρωκοινοβούλιο έχει δώσει τουλάχιστον δύο συνεντεύξεις τύπου. Η φωτογραφία από 18/2/2014 στις Βρυξέλλες. Εδώ με τον Τζο Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον 5/3/2014.

[9]        Γιουτσένκο, Κλίτσκο και Ρουσλάνα το 2004

[10]      http://www.youtube.com/watch?v=QYqB1eyN8B4

[11]  http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63953708&mmid=28699544

[12]      https://www.youtube.com/watch?v=wLAojcIkmOk

[13]      http://www.youtube.com/watch?v=V6GefuqVcxY

[14]      http://www.youtube.com/watch?v=CKC5-0IQ4Hs

[15]      Ο Κλούνεϊ με μπλούζα με την Τιμοσένκο. 

[16]      http://www.nydailynews.com/entertainment/george-clooney-hitched-          lawyer-amal-alamuddin-article-1.1772111

[17]  http://www.opednews.com/populum/printer_friendly.php?content=a&id=177366

[18]     http://ml.spiegel.de/article.do?id=954182&p=1 και http://en.wikipedia.org/wiki/Vitali_Klitschko

[19]      Εδώ ο ... ήρωας του ουκρανικού κράτους

[20]      Οπαδοί του Σβόμποντα τιμούν τον Μπαντέρα.  Τα λάβαρα του Δεξιού Τομέα είναι τα μαυροκόκκινα του στρατού του Μπαντέρα..
[21]     http://www.nationalarchives.gov.uk/releases/2005/highlights_aug/aug3/default.htm

[22]     http://www.dailykos.com/story/2008/10/10/626097/-McCain-and-160-Yaroslav-Stetsko-Killer-of-7-000-Jews

[23]      http://www.ushmm.org/m/pdfs/20130500-holocaust-in-ukraine.pdf

[24]     Στέτσκο και Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος

[25]     http://en.wikipedia.org/wiki/Stepan_Bandera και http://en.wikipedi.org/wiki/Yaroslav_Stetsko

[26]     http://www.huffingtonpost.com/chip-berlet/mccain-advised-ultra-righ_b_132612.html
[27]     Μακέιν και Τιάχνιμποκ τον Δεκέμβρη του 2013 σε πλατείες και κλειστά δωμάτια
[28]    http://www.cbsnews.com/news/john-mccain-us-should-arm-ukraine-impose-more-sanctions-on-russia/

[29]    http://books.openedition.org/ceup/549?lang=en

[30]    http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Ukrainian_films

[31]      Για τα 100 χρόνια απ’ τη γέννησή του η κυβέρνηση Τιμοσένκο εξέδωσε το παρακάτω το 2009
[32]     http://en.wikipedia.org/wiki/Holodomor

[33]      O Δανός και ο Σουηδός υπ. Εξωτερικών στο Μαϊντάν. Στην εξέδρα χορεύει και τραγουδάει ο Καναδός υπ. Εξωτερικών. Ο Βέστερβελε, τότε υπ. Εξ. της Γερμανίας και η Βικτόρια Νιούλαντ να μοιράζει σάντουιτς στους Ουκρανούς αστυνομικούς .

[34]      http://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Gladio

[35]     http://info-war.gr/2013/07/
[36]      Ν. Μιχαλολιάκος                                            
[37]      http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020929b.htm

[38]     https://web.archive.org/web/20080328042037/http://usinfo.state.gov/media/Archive/2006/Jan/20-127177.html

[39]      Screenshot απ’ το σάιτ της Χ.Α. με το βιογραφικό του ευρωβουλευτή της.   

[40]      http://www.efsyn.gr/?p=208302

[41]      Η Πολωνία έχει αρχίσει να εκνευρίζεται με τη συμπεριφορά των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικά τα λόγια του Πολωνού υπ. Εξωτερικών που ακούμε σε άλλη μια υποκλοπή. http://www.youtube.com/watch?v=GR53XJO0VWQ

[42]       http://www.youtube.com/watch?v=KIvRljAaNgg

[43]       http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Kagan

[44]       Πρόκειται για αυτό: http://www.washingtonpost.com/world/national-security/civilian-analysts-gained-petraeuss-ear-while-he-was-commander-in-afghanistan/2012/12/18/290c0b50-446a-11e2-8061-253bccfc7532_story.html . Η εφημερίδα είχε γράψει και νωρίτερα κάτι σχετικό  http://voices.washingtonpost.com/right-now/2010/05/petraeus_salutes_team_kagan_at.html

[45]        http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=433407

[46]        http://foreignaffairs.gr/articles/69757/mitchell-a-orenstein/oi-dytikoi-symmaxoi-toy-poytin?page=show

[47]        http://www.foreignaffairs.com/articles/141080/anton-barbashin-and-hannah-thoburn/putins-brain

[48]        Ενδεικτικά:  http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=586296 ,http://www.kathimerini.gr/763420/opinion/epikairothta/politikh/oi-akrode3ies-sympa8eies-toy-poytin ,

[49]         http://www.washingtonpost.com/lifestyle/style/did-the-winter-olympics-in-sochi-really-cost-50-billion-a-closer-look-at-that-figure/2014/02/10/a29e37b4-9260-11e3-b46a-5a3d0d2130da_story.html

[50]          http://scgnews.com/the-odessa-massacre-what-really-happened