Τι είδε ο Βρετανός στην Αθήνα

Τι είδε ο Βρετανός στην Αθήνα

Η νέα κυβέρνηση δεν θα συγκρουστεί με την Ευρώπη για το χρέος αλλά είναι αποφασισμένη να ακυρώσει τη λιτότητα, εκτιμά ο Πολ Μέισον

[Πηγή: Το ΒΗΜΑ, 31/01/2015]

«Η διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει η πρώτη κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ευρώπη της σύγχρονης εποχής δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αναπόφευκτη» γράφει στον «Guardian» ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας (στα ελληνικά κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ο κόσμος σε εξέγερση», εκδόσεις Δίαυλος) Πολ Μέισον. Εκανε ρεπορτάζ επί 22 ημέρες στην Αθήνα και στην επαρχία και γύρισε ντοκιμαντέρ για το Channel 4 με τίτλο «Ελλάδα: Το τέλος της λιτότητας». Ακολουθούν αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του στον «Guardian»:

Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έχει ηλεκτρίσει την Αριστερά στην Ευρώπη - ακόμη και τους μετριοπαθείς Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι απέτυχαν να βρουν ιδέες και έμπνευση μετά την οικονομική κρίση του 2008. Τώρα μιλάνε παντού για τον ΣΥΡΙΖΑ - ιδίως  στην Ισπανία, όπου το κόμμα της Αριστεράς Podemos έχει φτάσει το 25% στις δημοσκοπήσεις.

Ισλανδία + Ε.Ε: Συγγνώμη, δεν θα πάρουμε

Ισλανδία + Ε.Ε: Συγγνώμη, δεν θα πάρουμε

[Πηγή: Info-War, 30/01/2015]

Μιλώντας πριν από σχεδόν πέντε χρόνια στα Επίκαιρα, ο Αντίτια Τσακραμπόρτι, επικεφαλής οικονομικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Guardian, είχε συμβουλεύσει την Ελλάδα να «ακολουθήσει το δρόμο των Βίκινγκς». Η απόφαση της ισλανδικής κυβέρνησης να μην διασώσει τις τράπεζες με χρήματα των φορολογούμενων και μάλιστα να προχωρήσει σε έμμεση εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με παράλληλη υποτίμηση του νομίσματος και προσωρινούς περιορισμούς στη ροή κεφαλαίων θεωρούνταν ακόμη ως μια κίνηση ιδιαίτερα υψηλού ρίσκου – παρά το γεγονός ότι είχε ήδη αποδώσει θετικούς καρπούς. Η Ισλανδία βέβαια δικαιώθηκε, όπως και το σύνολο των χωρών που αμφισβήτησαν τις συνταγές λιτότητας του ΔΝΤ, αναγκάζοντας ακόμη και το διεθνή οικονομικό οργανισμό να αποδεχθεί δημοσίως ότι ο πιο «ατίθασος» μαθητής ήταν ο μόνος που θριάμβευσε, σε μια Ευρώπη που βυθίζεται ακόμη στην ύφεση, την ανεργία και την απόγνωση.

Οι «Βίκινγκς» όμως φαίνεται ότι δεν αρκούνται στην οικονομική ανταρσία και αποφάσισαν να λύσουν κάβους και να σαλπάρουν ακόμη πιο μακριά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Ζίγκμουντ Γκούνλαγκσον, ετοιμάζεται νομοσχέδιο το οποίο θα ακυρώνει την αίτηση ένταξης της Ισλανδίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο και αν επιχείρησαν τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης να υποβαθμίσουν την πληροφορία, η είδηση αποτέλεσε ράπισμα για τις Βρυξέλλες αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η λάμψη των ευρωπαϊκών θεσμών, που μαγνήτιζε τις μικρές χώρες της Ευρώπης όπως μια λάμπα τα έντομα, έχει αρχίσει να θαμπώνει επικίνδυνα.

Η λαθροχειρία του ρεαλιστή

Η λαθροχειρία του ρεαλιστή

Το ρεαλιστικό στρατόπεδο στη χώρα μας, όπως αποκαλείται ευφημιστικά η ελίτ που διαχειρίστηκε ως τώρα την κρίση υπακούοντας σε όλες τις επιταγές της τρόικας (εκτός όταν την υπερακόντιζε σε αναλγησία για λόγους διαπλοκής), έχει αποτύχει σε όλες τις προβλέψεις του.

του Κωνσταντίνου Πουλή

[Πηγή: ThePressProject, 30/01/2015]

Θα ξεμπερδεύαμε το 2012 αλλά δεν ξεμπερδέψαμε, θα ήταν τα τελευταία μέτρα αλλά τα τελευταία μέτρα είναι μόνο του νεκροθάφτη και μέχρι τότε πάντα υπάρχουν κι άλλα, θα είχαμε ολοκληρώσει το πρόγραμμα με επιτυχία και θα μας συζητούσαν ως σαξές στόρι κ.ο.κ. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι όλα θα είναι ρόδινα ή έστω ότι οι δανειστές μας υπό την πίεση της σκληρής διαπραγμάτευσης θα δεχθούν ευνοϊκότερους για μας όρους. Όμως ειλικρινά αναρωτιέμαι από πού προκύπτει το προνόμιο της άλλης πλευράς να μπορεί αενάως να επικαλείται ότι δεν πέτυχε καμία πρόβλεψή της αλλά τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα, ενώ οι αντίπαλοί της θα πρέπει να επιτύχουν σε όλους τους στόχους τους ή να σωπάσουν.

Foreign Affairs: Λιτότητα Vs Δημοκρατία στην Ελλάδα

Λιτότητα Vs Δημοκρατία στην Ελλάδα

Η Ευρώπη διαβαίνει τον Ρουβίκωνα

Ακριβώς όπως ο Καίσαρας διέβη το Ρουβίκωνα, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να προσπαθήσει να τερματίσει την λιτότητα στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει.

Των Mark Blyth and Cornel Ban*

[Πηγή: Foreign Affairs, 30/01/2015]

Μπορεί να είναι περίεργο να χρησιμοποιείται μια ρωμαϊκή μεταφορά για να περιγράψει ένα ελληνικό πολιτικό γεγονός, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, είναι ταιριαστό. Ακριβώς όπως ο Ιούλιος Καίσαρας διέσχισε τον ποταμό Ρουβίκωνα γιατί μπορούσε, παρά τις προειδοποιήσεις τής Ρωμαϊκής Γερουσίας να μην το κάνει, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας, ο ηγέτης τού κόμματος κατά της λιτότητας ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να προσπαθήσει να σταματήσει την λιτότητα [1] στην Ελλάδα, παρά το ότι οι ηγέτες τής Ευρώπης λένε ότι δεν πρέπει [2]. Το αν ο Τσίπρας θα πετύχει είναι ακόμα ασαφές, αλλά ό, τι κι αν συμβεί, η νίκη του αποτελεί μια κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη - ένα σήμα ότι ο χρόνος έχει εξαντληθεί για τις πολιτικές λιτότητας.

Αποκρυπτογραφώντας το ματς Βαρουφάκη – Ντάισελμπλουμ

Αποκρυπτογραφώντας το ματς Βαρουφάκη – Ντάισελμπλουμ

Του Πάσχου Λαζαρίδη

[Πηγή: μοναξερός, 30/01/2015]

Αν και οι τίτλοι είναι τρομακτικοί, δεν υπάρχει τίποτα τρομακτικό στη συγκεκριμένη συνάντηση. Ο Βαρουφάκης είπε τα γνωστά για υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και ο Ντάισελμπλουμ αντέδρασε φυσιολογικά για επικεφαλής του Eurogroup. Και αν ο ευρωπαϊκός τύπος επιλέγει να μιλήσει για σύγκρουση, για ρήξη και άλλα εντυπωσιακά, αυτό θα είναι το σκηνικό μέχρι την τελική συμφωνία και θα κρατήσει αρκετές εβδομάδες ή λίγους μήνες (μέχρι Μάρτιο ή Απρίλιο του 2015). Και καλά θα κάνουν όλοι να το συνηθίσουν.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στις ράγες που χάραξε εδώ και καιρό και σε αυτές επέμεινε και προεκλογικά. Μιλά για το μνημόνιο αναφερόμενη στο συγκεκριμένο πρόγραμμα που έληξε στο τέλος του 2014 (επί θητείας Σαμαρά). Το πρόγραμμα έχει ήδη λήξει, απομένει όμως η αξιολόγησή του που συναρτάται με τις τελευταίες δόσεις που αθροιστικά φτάνουν στα 7 δις.

Washington Post: «Η Ελλάδα είχε συμφωνήσει στη μείωση του χρέους της Δ. Γερμανίας το 1953»

Washington Post: «Η Ελλάδα είχε συμφωνήσει στη μείωση του χρέους της Δ. Γερμανίας το 1953»*

[Πηγή: iskra, 30/01/2015]

X. MΕΪΡΣΟΝ ΠΡΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΑΣ ΕΣΒΗΣΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΟ 1953 ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ

«Στην ελληνική κρίση, η Γερμανία θα πρέπει να διδαχθεί από το δικό της δημοσιονομικό παρελθόν» τονίζεται σε άρθρο του Χάρολντ Μέιρσον στην εφημερίδα Washington Post.

Όπως αναφέρεται, «τόσο για λόγους στρατηγικής, όσο και οικονομικούς, θα αποτελούσε καταστροφή για τη Γερμανία εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην αποκήρυξη των χρεών της και στην έξοδό της από την ευρωζώνη, καθώς μία τέτοια κίνηση θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης».

«Η νέα ελληνική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει, το λιγότερο, τη ρήξη με την πρότερη κακοδιαχείριση της Ελλάδας, όπως είχε πράξει και η κυβέρνηση του Αντενάουερ ως προς εκείνη του Χίτλερ. Οι πρώτοι διορισμοί σηματοδοτούν μία καινοφανή εξέλιξη στη διακυβέρνηση της Ελλάδας, τη μάχη κατά της διαφθοράς και του ευνοιοκρατικού καπιταλισμού που διαβρώνουν εδώ και χρόνια την οικονομία της χώρας» προστίθεται. Σύμφωνα με το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας,«η Γερμανία, μολονότι έχει κατανοήσει τα διδάγματα από τα λάθη που διέπραξε τον 20ό αιώνα, δεν φαίνεται να διδάσκεται από το κόστος που ενέχει η προσκόλληση στη δημοσιονομική ορθοδοξία, παρά το γεγονός ότι η ευημερία της οφείλεται στην απόφαση των αντιπάλων της κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο που επέτρεψε στη μεταπολεμική Δ. Γερμανία να διαγράψει το ήμισυ των χρεών της. Μετά την κατάρρευση του 2008, η Γερμανία, ως η κυρίαρχη οικονομία της Ευρώπης και η σημαντικότερη πιστώτρια χώρα, υποχρέωσε τις χώρες της μεσογειακής Ευρώπης και κυρίως την Ελλάδα να λεηλατήσουν τις ίδιες τις οικονομίες τους για να αποπληρώσουν τα χρέη τους».

Στην τρόικα με αγάπη

Στην τρόικα με αγάπη

[Πηγή: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα, 30/01/2015]

Η αλήθεια είναι ότι ο Βαρουφάκης γουστάρει τον εαυτό του πολύ. Πεθαίνει για κάμερες και δημοσιότητα. Καλύτερα βέβαια να ψάχνει τη δημοσιότητα κι όχι τη μίζα όπως έχουμε συνηθίσει… Ο νέος υπουργός επί των οικονομικών μας λοιπόν σήμερα έστειλε τον πολυαγαπημένο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, τον Ντάισελμπλουμ, αδιάβαστο. Και λίγα λέω, γιατί ο Ολλανδός ξεροκατάπιε, έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του ενώ ήταν καθιστός κι έφυγε τρέχοντας μόλις συνήλθε.

Τί έγινε; Οι δύο πολιτικοί βρέθηκαν να διαπραγματευθούν – γιατί δεν πρόκειται ποτέ για συζητήσεις αλλά πάντα για συναλλαγές. Και ο Σύριζα δια στόματος Βαρουφάκη δήλωσε πως δεν αναγνωρίζει την Τρόικα ως συνομιλητή, και καλά κάνει διότι πρόκειται για μια κοινή ληστοσυμμορία που πρέπει να πάει στο διάολο.

Στρατός εσωτερικής χρήσης μετά το Charlie Hebdo

Στρατός εσωτερικής χρήσης μετά το Charlie Hebdo

[Πηγή: Info-War, 26/01/2015]

Στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει πάντα μια συγκεκριμένη διαδικασία με την οποία η δημοκρατία (Republic) δίνει τη θέση της στη δικτατορία ή την αυτοκρατορία (Imperium). Είναι η στιγμή που οι στρατιωτικές δυνάμεις αναπτύσσονται στο εσωτερικό της χώρας την οποία έχουν ορκιστεί να προστατεύουν από εξωτερικούς εχθρούς.

Στην Ευρώπη η πρώτη τέτοια κίνηση έγινε το βράδυ της 10ης προς 11ης Ιανουαρίου του 49 π.Χ, όταν οι λεγεώνες του Ιούλιου Καίσαρα διέβηκαν τον ποταμό Ρουβίκωνα και κινήθηκαν προς τη Ρώμη. Παραβίασαν έτσι την αρχή που έλεγε ότι μόνο οι πραίτορες, που εκτελούσαν αστυνομικά καθήκοντα, είχαν το δικαίωμα να πλησιάζουν την πρωτεύουσα φέροντας οπλισμό.

Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Σαρλί Εμπντό, η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς στρατιωτικές δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη διαβαίνουν τον Ρουβίκωνα πραγματοποιώντας ένα σιωπηλό πραξικόπημα. Ακολουθώντας το παράδειγμα της τρομοκρατικής επίθεσης στο μαραθώνιο της Βοστόνης το 2013, που επέτρεψε στην αμερικανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση να θέσει σε εφαρμογή ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα για την ευκολότερη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων σε αστικά κέντρα αλλά και την ταχύτερη στρατιωτικοποιήση της αστυνομίας, η Ευρώπη γνωρίζει τη δική της Βοστόνη στο Παρίσι.

Bloomberg: Οι τρελοί της ελληνικής Αριστεράς έχουν μία καλή ιδέα

Bloomberg: Οι τρελοί της ελληνικής Αριστεράς έχουν μία καλή ιδέα

[Πηγή: Mignatiou.com, 27/01/2015]

Οι τρελοί Έλληνες αριστεροί έχουν μια καλή ιδέα, υποστηρίζει το BLOOMBERG σε κύριο άρθρο του με τίτλο «Greece’s Crazy Leftists Have a Good Idea», σημειώνοντας ότι μέσα στη λαϊκιστική ρητορική που οδήγησε το ακροαριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ στη νίκη στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές υπάρχει μια ιδέα την οποία κυρίως η Γερμανία θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της: Να τονωθεί δηλαδή η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη μέσα από την ελάφρυνση του χρέους των πιο έντονα πληττόμενων χωρών.

Όπως επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, που ορκίστηκε χθες ως ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ζητάει εδώ και καιρό μια «ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος», μια σύνοδο κορυφής δηλαδή όπου οι ηγέτες της Ευρώπης θα μείωναν τις εξουθενωτικές υποχρεώσεις της Ελλάδας και των άλλων προβληματικών χωρών της Ευρωζώνης. Σε αντίθεση με το υπόλοιπο πρόγραμμα του κόμματος αυτή η ιδέα αυτή έχει νόημα.

Guardian: Ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώθηκε στις αγορές - το ίδιο πρέπει να κάνει και η βρετανική αριστερά

Guardian: Ο ΣΥΡΙΖΑ εναντιώθηκε στις αγορές - το ίδιο πρέπει να κάνει και η βρετανική αριστερά

[Πηγή: προεδρική δημοκρατία, 27/01/2015]

Γιατί η Βρετανία δεν διαθέτει ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, όπως η Ελλάδα ή η Ισπανία; αναρωτιέται η αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Guardian, Ζόι Γουίλιαμς. Και απαντάει: «Γιατί κανείς στο βρετανικό πολιτικό φάσμα δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις αγορές και τα όργανά τους».

Στην Ισπανία, γράφει η Γουίλιαμς, ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δημιούργησε ένα επιτυχημένο κίνημα, ικανό να μεταμορφώνεται. Το ίδιο συμβαίνει στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ - σε μία χώρα που μερικά χρόνια πριν είδε το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής να ενισχύεται, τώρα οι ψηφοφόροι της πήγαν στις κάλπες και εξέλεξαν με διαφορά ένα ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς.

«Ως έναν βαθμό αυτό συνέβη και με το στρατόπεδο του "ναι" στη Σκωτία» αναφέρει το δημοσίευμα. Τί έχουν όμως κοινό όλα αυτά τα κινήματα; Πρώτα από όλα, απορρίπτουν τις επικρατούσες οικονομικές «αλήθειες». «Οι κυριαρχούσες οικονομικές συζητήσεις στη Βρετανία» γράφει η Γουίλιαμς, «σημαίνουν ότι τα κόμματα παραθέτουν απόψεις, τις οποίες δικαιολογούν και υπερασπίζονται σε αναφορά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή το Γραφείο για την Ευθύνη του Προϋπολογισμού ή την Τράπεζα της Αγγλίας. Οι οικονομικές προβλέψεις, ή τα σώματα που τις κάνουν, είναι η τελική αυθεντία για το τί συνιστά σωστή απόφαση».

Κυρία Λαγκάρντ, κύριε Γιούνκερ, εσείς δεν σέβεστε τις δεσμεύσεις σας!

Κυρία Λαγκάρντ, κύριε Γιούνκερ, εσείς δεν σέβεστε τις δεσμεύσεις σας!

Σκίτσο του Rodrigo

του Renaud Vivien*

[Πηγή: Ελληνική Επιτροπή ενάντια στο Χρέος, 27/01/2015]

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές στην Ελλάδα, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαναχτύπησαν και υποτροπίασαν, εφιστώντας προσοχή ενάντια σε οποιοδήποτε απόπειρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του ΔΝΤ, δήλωσε πως «ένα χρέος παραμένει ένα χρέος . Πρόκειται για μια σύμβαση», ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, διακήρυξε ότι «η Ευρώπη περιμένει από την Ελλάδα να σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της». Για να πιέσουν λοιπόν την επερχόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει να εφαρμόζει τα προγράμματα λιτότητας και να αποπληρώνει το χρέος της, ο κύριος Γιούνκερ και η κυρία Λαγκάρντ επικαλούνται την ηθική και τη νομιμότητα (το σεβασμό των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τα κράτη και το δίκαιο των συμβάσεων). Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο υπαγορεύει κάτι εντελώς διαφορετικό και επιτρέπει σε ένα κράτος να αποκηρύξει τα χρέη του.

Στην έκθεση για το «απεχθές χρέος» που συνέταξε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, ο νομικός σύμβουλος Ρόμπερτ Χόουζ (Robert Howse)** υπενθυμίζει ότι η υποχρέωση για ένα κράτος να αποπληρώσει τα χρέη του ουδέποτε έχει αναγνωριστεί στην ιστορία ως μια άνευ όρων και ασυνθηκολόγητη αρχή. Η υποχρέωση εξόφλησης ενός χρέους δεν είναι απόλυτη και υπόκειται σε δύο θεμελιώδεις περιορισμούς.

…ΑΝΤΙΛΑΛΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ

…ΑΝΤΙΛΑΛΕΙ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΦΩΝΗ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 27/01/2015]

Δεν είναι μια απλή νίκη, είναι άθλος ανατροπής των δυνάμεων που υπηρέτησαν τα Μνημόνια, υπόκυψαν στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες (Β-Β) σε βάρος των ανθρώπων και της χώρας. Είναι άθλος επειδή για πρώτη φορά στην Ευρώπη μετά τον Πόλεμο ανεβαίνει στην κυβέρνηση, με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, ένας απόγονος της Αριστεράς της Αντίστασης, του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Τσίπρας, ηγέτης και πρωθυπουργός πλέον, τίμησε τη μνήμη εκείνων που θυσιάστηκαν στην Καισαριανή, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ο λαός αλλά και η κυβέρνηση τιμούν τα θύματα και δεν λησμονούν τους θύτες.

Τα δύσκολα έρχονται, λένε όλοι. Τα μηνύματα προμηνύουν την κακότροπη διάθεση υποδοχής του Έλληνα πρωθυπουργού από το ευρωιερατείο, ειδικά το γερμανικό. Ωστόσο να έχουμε κατά νου ότι οι πρώτες επαφές (και οι πρώτες μάχες) θα έχουν στόχο την ελληνική και ευρωπαϊκή Κοινή Γνώμη. Το επιχείρημα ότι πρέπει να τηρούνται τα συμφωνηθέντα δεν είναι θεσμικά αβάσιμο. Όταν όμως ο λαός αποδοκιμάζει όσα μια κυβέρνηση υπόγραψε τίθεται θέμα δημοκρατίας.

Μίκης Θεοδωράκης: Συγχαίρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μεγάλη του νίκη

Μίκης Θεοδωράκης: Συγχαίρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη μεγάλη του νίκη

Από την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στα Προπύλαια στις 31 Μαΐου 2011

''Με τον ΣΥΡΙΖΑ βρεθήκαμε πολλές φορές να παλεύουμε χέρι-χέρι για τους κοινούς στόχους της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Αυτοτέλειας, την απελευθέρωση του Λαού μας από τον ζυγό των ξένων, τα Δικαιώματα του Λαού μας. Γι' αυτό και θεωρούμε θετικό το εκλογικό του ποσοστό.  

Παράλληλα θα πρέπει να τονίσουμε, ότι οι εκλογές, η Βουλή και η Κυβέρνηση που θα σχηματιστεί προέκυψαν μέσα στο πλαίσιο του Συστήματος εκφράζοντας τις προθέσεις των αντιμνημονιακών κομμάτων. Που σημαίνει ότι βρισκόμαστε στην αρχή της δοκιμασίας, δηλαδή στο σημείο που τα προγράμματα, οι υποσχέσεις και οι προθέσεις οφείλουν να αρχίσουν να γίνονται πράξεις και έργα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Λαός μας στη συντριπτική του πλειοψηφία αναμένει να υλοποιηθεί η μεγάλη αλλαγή μέσα από το Σύστημα, σύμφωνα με τις ρητές διαβεβαιώσεις και τις υποσχέσεις κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των ΑΝ.ΕΛ. ότι θα καταργηθούν τα Μνημόνια, οι Τρόικες και οι ασφυκτικές πιέσεις των ξένων και γι' αυτόν τον λόγο διοχετεύθηκε η μεγάλη οργή του Λαού μας ενάντια στην πολιτική των μνημονιακών κομμάτων που μας κυβέρνησαν από το 2010 έως σήμερα κυρίως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ

ΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΤΟ ΚΟΜΠΑΝΙ

Κούρδοι πανηγυρίζουν στο Ντιγιαρμπακίρ της Τουρκίας με την είδηση ότι οι κουρδικές δυνάμεις ανέλαβαν τον πλήρη έλεγχο της πόλης, διώχνοντας τους τζιχαντιστές του ISIS. [27/01/2015, Photo: REUTERS/Sertac Kayar]

[Πηγή: iskra, 27/01/2015]

ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ ΣΕ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

Σχεδόν τον πλήρη έλεγχο της πόλης Κομπάνι, στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία, ανέκτησαν οι Κούρδοι μαχητές, με τους "τζιχαντιστές" του Ισλαμικού Κράτους να υποχωρούν.

"Η πολιτοφυλακή των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) εκδίωξε το Ισλαμικό Κράτος από το Κομπάνι και ελέγχει σχεδόν το σύνολό του", ανέφερε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Όπως μεταδίδει το Al Jazeera, οι Κούρδοι μαχητές αναπτύσσονται σταδιακά καθώς υπάρχει φόβος πως οι τζιχαντιστές έχουν παγιδεύσει διάφορα σημεία με νάρκες ή άλλους εκρηκτικούς μηχανισμούς. "Πιστεύουμε πως μέχρι αύριο θα ελέγχουμε όλο το Κομπάνι. Πιστεύουμε πως μέχρι αύριο το Κομπάνι θα είναι και πάλι ελεύθερο", δήλωσε εκπρόσωπος των Κούρδων στο πρακτορείο Reuters.

Η σφοδρή επιθυμία της απαλλαγής κυριαρχεί στη χώρα

Η σφοδρή επιθυμία της απαλλαγής κυριαρχεί στη χώρα

Οι κοινωνικές πλειοψηφίες που οικοδομούνται γύρω από το αίτημα να φύγει μια κυβέρνηση είναι ανομοιογενείς και πολιτικά εύθραυστες

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 22/01/2015]

Ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής. Δεν είναι τόσο ότι αυτοί που θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμμεριστεί τις θέσεις του. Θα τολμούσαμε να υποθέσουμε ότι πάρα πολλοί ούτε καν τις έχουν διαβάσει.

Η σοβαρότατη αιτία της εκλογικής ενίσχυσης του μέχρι σήμερα κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή τα όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι πρωτίστως η σφοδρότατη επιθυμία του ελληνικού λαού να απαλλαγεί από την απερχόμενη κυβέρνηση και τη μνημονιακή πολιτική της. Αυτό το αίσθημα έχει κυριαρχήσει πλέον σε ολόκληρη τη χώρα, έχει επικρατήσει καθολικά.

Το Νταβός της Ελλάδας και της σιωπής

Το Νταβός της Ελλάδας και της σιωπής

Αντίθετα με τα προηγούμενα Οικονομικά Φόρα του Νταβός, το φετινό ψιθυρίζει τις ανησυχίες του για την αυτοκαταστροφική φύση του καπιταλισμού και τη δυναμική της κοινωνικής αντίστασης, ακόμη κι αν η τελευταία απουσιάζει από τα δρώμενα της ελβετικής πόλης.

Του Αχιλλέα Φακατσέλη

[Πηγή: ThePressProject, 24/01/2015]

Νταβός 2015. Χιονισμένοι μπάτσοι, με το χέρι στη σκανδάλη και παγωμένο βλέμμα, ποζάρουν με φόντο ένα πολύ οικείο logo: World Economic Forum. Φέτος, τούτες τις μέρες (21-24 Ιανουαρίου) στο ελβετικό χειμερινό θέρετρο του Νταβός, πραγματοποιείται το 45ο ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, γι’ αυτό οι ένοπλοι ξεροσταλιάζουν στο χιόνι περιμένοντας τον λαό-εχθρό που θα θελήσει να χαλάσει το πάρτι της παγκόσμιος ολιγαρχίας του πλούτου. Μάταια. Οι πλούσιοι νίκησαν με καθωσπρέπει τρόπο : απλά, κανείς διαδηλωτής δεν μπορεί να πάει πλέον στο Νταβός.

Στην ακμή του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, το Νταβός άστραφτε από εξεγερτική χαρά. Χιλιάδες διαδηλωτές έζωναν την περίμετρο της πόλης, έστηναν οδοφράγματα, έκραζαν τους ηγέτες κρατών που χαριεντίζονταν στις «οικογενειακές» φωτογραφίσεις τους.

Οι άλλες εκλογές του 2015

Οι άλλες εκλογές του 2015

Του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: Info-War, 24/01/2015]

Χρονιά κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη που αφορούν άμεσα η έμμεσα και την Ελλάδα είναι το 2015. Οι κάλπες θα ανοίξουν από την Τουρκία μέχρι τη Βρετανία και από την Αίγυπτο μέχρι την Αργεντινή και την Ισπανία θέτοντας στην κρίση των ψηφοφόρων θέματα που κυριαρχούν και στην ελληνική προεκλογική περίοδο. Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει μετά τις εκλογές θα κληθεί να αποφασίσει το καθεστώς των σχέσεων της με νέους πολιτικούς ηγέτες αλλά και επιτυχημένες ή αποτυχημένες πολιτικές σε χώρες που εμφάνισαν ανάλογα σημάδια κρίσης.

Θεωρητικά η αναμέτρηση που θα έπρεπε να προσελκύει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι οι βουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, που θα διεξαχθούν στις 15 Ιουνίου. Πρακτικά όμως αναμένεται να εξελιχθούν σε ένα ακόμη δημοψήφισμα για… τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και πολύ λιγότερο για τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση για να ενισχύσει, μεταξύ άλλων, τις εξουσίες του προέδρου. Για να το πετύχει όμως πρέπει το κόμμα του να συγκεντρώσει τα 2/3 των εδρών της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης – γεγονός που γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο πυκνώνουν οι καταγγελίες για προσωπικές σπατάλες, επιθέσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς αλλά και την στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος.

Το ελληνικό πείραμα και οι εκλογές της 25 Ιανουαρίου

Το ελληνικό πείραμα και οι εκλογές της 25 Ιανουαρίου

Γιώργος Κοντογιώργης

(Από τη γαλλική εφημερίδα Mediapart, στις 23.1.2015)

Στις 25 Ιανουαρίου η Ελλάδα θα έχει καθόλες τις ενδείξεις μια νέα κυβέρνηση. Η ιδέα μιας κυβέρνησης Σύριζα δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα απέχθειας, οργής, ανησυχίας στην πολιτική Ευρώπη και στον κόσμο των αγορών. Για την ελληνική κοινωνία αποτελεί ένα αναγκαίο κακό, εάν αναλογισθούμε ότι μόλις πριν από λίγες εβδομάδες σε έρευνα του Ευρωβαρόμετρου το 91% δηλώνει ότι απορρίπτει πλήρως το πολιτικό/κομματικό σύστημα, ενώ στο μέσον της καταστροφής το κόμμα αυτό δεν καταφέρνει να συγκεντρώσει πάνω από το 33% της χρήσιμης ψήφου του εκλογικού σώματος.

Από την αρχή της κρίσης δεν έπαψα να επισημαίνω -και από αυτήν εδώ την εφημερίδα- ότι η ελληνική κρίση παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα: Είναι βαθιά πολιτική, οφείλεται στην προ-πολιτική φύση του νεοτερικού πολιτικού συστήματος, με το οποίο συζεί η κοινωνία. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι εξολοκλήρου υπεύθυνο γι'αυτήν. Η διεθνής κρίση απλώς εξέθεσε την κομματοκρατία και έβαλε την χώρα σε νέες περιπέτειες.

Ηθική και Πολιτική

Ηθική και Πολιτική

Γράφει ο Ευτύχης Μπιτσάκης*

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 23/01/2015]

Η πολιτική, λένε, είναι η τέχνη του εφικτού. Αλλά η πολιτική δεν είναι μόνο «τέχνη», «στιγμή» της ταξικής πάλης, έχει μια γνωσιοθεωρητική και μια ηθική θεμελίωση. Αναδραστικά, εκτός από τις πρακτικές κοινωνικές συνέπειες, παράγει ιδεολογία. Εχει συνεπώς γνωσιοθεωρητικές και ηθικές επιπτώσεις.

Στις επικείμενες εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι: ο ηθικά και πολιτικά αδίστακτος κόσμος της υποτέλειας και της χρεοκοπίας, δηλαδή ο κόσμος της κυρίαρχης τάξης, και ο κόσμος των εργαζομένων (εργατική τάξη, αγρότες, κ.λπ.), ο κόσμος που παράγει και που είναι ο κόσμος που αγωνίζεται για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία.

Ας σκιαγραφήσουμε τα έργα και τις συνέπειες των έργων του κόσμου της υποτέλειας και του εργαζόμενου λαού. Τα «πρακτικά έργα» και την ηθική των πρωταγωνιστών, της ανανεούμενης ελληνικής τραγωδίας. Και την αγωνιστική στάση της Αριστεράς. Η αστική «μας» τάξη, για λόγους ιστορικούς και κοινωνικούς (δουλεία και ξένη κυριαρχία, μετά την επανάσταση του ‘21), δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον αστικοδημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

O πατριωτισμός

O πατριωτισμός

του Απόστολου Διαμαντή

[Πηγή: protagon.gr, 23/01/2015]

Top of FormBottom of FormΜιλώντας στον Χατζηνικολάου περί αριστεράς και πατριωτισμού, ο Αλέξης Τσίπρας υπενθύμισε, εν συντομία, τον περίφημο λόγο του Άρη Βελουχιώτη στην ελεύθερη Λαμία. Τι είπε ο Άρης τότε; «Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ»;

Ο πραγματικός λόγος της ορμητικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επανασύνδεσή του με τον πατριωτισμό, όχι της αριστεράς ή της δεξιάς, αλλά τον αληθινό λαϊκό πατριωτισμό που πηγάζει ως συνείδηση καταγωγής και πολιτισμού, ως αίσθηση του ανήκειν, σε μια εθνική κοινότητα με τεράστιο ιστορικό βάθος.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 22/01/2015]

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση επειδή τον ψήφισε ο μεγάλος όγκος της πάσης φύσεως αριστεράς και κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση, μάλλον αυτοδύναμη, επειδή θα τον ψηφίσει και μια ισχυρή μερίδα των παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων, των νοικοκυραίων, και, λιγότερο, όσοι ακολούθησαν το 2012 τη Χρυσή Αυγή. Κριτήριο και κοινό σημείο όλων είναι «να φύγουν αυτοί». Αυτό ισχύει απολύτως και για τους μικρομεσαίους και πληβείους ψηφοφόρους της ΧΑ στις τελευταίες εκλογές.

Ο μηχανιστικός τρόπος που αντιμετωπίζουν αυτούς τους ψηφοφόρους τα στελέχη της ιστορικής Αριστεράς, και του ΣΥΡΙΖΑ, καταδεικνύει ότι οι ιστορικές αγκυλώσεις θολώνουν την πολιτική κρίση, καταγράφουν έλλειμμα αυτοπεποίθησης και πολιτικού σθένους και συνεπάγονται αδυναμία κατανόησης της σημερινής πραγματικότητας-με την εξαίρεση της πολιτικής διαύγειας και θάρρους του Γλέζου και του Παναγούλη.

Η αναδυόμενη τζιχάντ της Ευρώπης

Η αναδυόμενη τζιχάντ της Ευρώπης

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

[Πηγή: Πύλη των Φίλων, 31/12/2014]

Οι διεθνείς εξελίξεις μέσα στο 2014 - Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Ασία - έδειξαν ξεκάθαρα ότι ο απώτερος στόχος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι να καταστρέψει την Ρωσία, παράλληλα όμως στοχεύουν και την Κίνα όσα λαμβάνουν χώρα στην Μέση Ανατολή σήμερα...

Το κρίσιμο ζήτημα που θα απαντηθεί στο άμεσο μέλλον είναι πώς η ρωσική, υπό τον Βλαδιμήρ Πούτιν, ελίτ, που ηγείται της αντινεοταξικής, μονοπολικής τάσης, θα αποτρέψει τις καταστροφικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την ισοπέδωση των κυρίαρχων εθνών-κρατών που αντέχουν ακόμα.

Οι Αμερικανοί, μέσω του "βομβαρδισμού" του ISIS, όπως πιστεύουν οι Ρώσοι, επιδιώκουν να ηρωοποιήσουν και να ενδυναμώσουν την οργάνωση που ελέγχουν για να νικήσει, ύστερα, τον Άσαντ.

Τα σχέδια τους είναι ανελέητα: Το ISIS έχει τώρα εδάφη, αρχηγό, χαλιφάτο, χρήματα, στρατό... και στον άλλο κόσμο τους περιμένουν οι πιο ωραίες γυναίκες..., όπως άφησε να εννοηθεί ο Ρώσος αξιωματούχος Araik Stapanyan, γραμματέας του Προεδρείου της Ακαδημίας για τα Γεωπολιτικά Προβλήματα, σε αποκαλυπτική συνέντευξή του στην Pravda (english.pravda.ru/08-10-2014). 

Mια δολοφονία και μια διαδήλωση

Mια δολοφονία και μια διαδήλωση

Η πολιτική ελίτ δεν δίνει δεκάρα για τους σκοτωμένους, ούτε και για τους ζωντανούς

Του Απόστολου Αποστολόπουλου*

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 19/01/2015]

Σαράντα πολιτικούς ηγέτες προσκάλεσε ο Ολάντ στο συλλαλητήριο, με αφορμή τη δολοφονία των Γάλλων δημοσιογράφων. Ένας απ’ αυτούς, ο Νετανιάχου, πήγε χωρίς να τον καλέσει κανείς. Ένας άλλος, ο Σαρκοζί, έσπρωξε φρουρούς, ποδοπάτησε το πρωτόκολλο και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή. Και οι δύο φρόντιζαν για την τηλεοπτική αυτοπροβολή τους. Ο Ολάντ το έκανε επί σαράντα. Η περιγραφή ανήκει στα γαλλικά ΜΜΕ. Η ιεραρχία τηρήθηκε αυστηρά. Στο κέντρο της επίσημης παράταξης, δίπλα στον «τραγικό πρωταγωνιστή» της ημέρας, τον Ολάντ, ήταν φυσικά η Μέρκελ, στην άκρη ο Νταβούτογλου, στο σωρό ο Σαμαράς και οι υπόλοιποι. Όλοι φυσικά βαρυπενθούντες για το θανάσιμο πλήγμα στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, στη Δημοκρατία. Και όλοι έπαιζαν θέατρο. Όχι το θέατρο που είναι συνυφασμένο με το «επάγγελμα» του πολιτικού, αλλά και του καθένα που δίνει παράσταση ώστε το θέμα του να είναι ελκυστικό, να τραβήξει την προσοχή του κοινού, να το ενθουσιάσει και να το πείσει. Εδώ ούτε ένας δεν νοιάζονταν για την ελευθερία της έκφρασης και πολύ περισσότερο για τα θύματα, αν θυμηθούμε για μια στιγμούλα τις πρακτικές τους. Εδώ ήταν το θέατρο της χειραγώγησης όχι της ψυχαγωγίας-αγωγής της ψυχής. Ο κόσμος το ήξερε. Και αυτοί γνώριζαν ότι ο κόσμος ξέρει. Κανείς πια δεν ξεγελάει κανέναν.

Το ΚΚΕ από τη μια μεριά – η υπόλοιπη Αριστερά από την άλλη

Το ΚΚΕ από τη μια μεριά – η υπόλοιπη Αριστερά από την άλλη

Καθώς ολοκληρώνεται η Μεταπολίτευση, μήπως αξίζει πάλι να δούμε πώς ξεκίνησε;

Από τον ΦΩΝΤΑ ΤΡΟΥΣΑ

[Πηγή: LiFO.gr, 19/01/2015]

«Το ΚΚΕ έχει τρεις επιλογές. Τέταρτη δεν υπάρχει. Ή πρέπει να κάνει επανάσταση, ή πρέπει να αυτοδιαλυθεί, ή πρέπει να συνεργαστεί».

Το ΚΚΕ απολαμβάνει μία ιδιότυπη ασυλία κατά τη διάρκεια και αυτού του προεκλογικού αγώνα, η οποία λόγω των συγκυριών (της πιθανής ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ, εννοώ, σε πρώτο κόμμα) αποκτά μιαν επιπρόσθετη σημασία.

Έχω παρακολουθήσει τις συνεντεύξεις του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κ. Κουτσούμπα στην τηλεόραση, όπως και άλλων στελεχών του ιστορικού κόμματος κι εκείνο που φθάνει στ’ αυτιά μου συνεχώς, ομολογημένο με κίβδηλη ευλάβεια από τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών καναλιών, είναι πως… «κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΚΚΕ για μη σταθερές θέσεις, τις οποίες υπερασπίζεται με σθένος μέσα στα χρόνια»… και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά…

Η ΕΕ αποστομώνει… τους εγχώριους αρνητές του λογιστικού ελέγχου για το χρέος!

Η ΕΕ αποστομώνει… τους εγχώριους αρνητές του λογιστικού ελέγχου για το χρέος!

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

[Πηγή: Ελληνική Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος, 18/01/2015]

Και όμως η ίδια η ΕΕ δίνει τη δυνατότητα να διενεργηθεί λογιστικός έλεγχος για το δημόσιο χρέος! Όπως αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, ο Ερίκ Τουσέν,  πρόεδρος του βελγικού τμήματος της Επιτροπής για την Ακύρωση  του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM),  κανονισμός της ΕΕ δίνει τη δυνατότητα ή μάλλον επιβάλει σε μία κυβέρνηση να προχωρήσει σε λογιστικό έλεγχο για το πώς και το γιατί του δημόσιου χρέους.

Συγκεκριμένα ο κανονισμός της ΕΕ που ψηφίστηκε τον Μάιο του 2013(αριθ. 472/2013), και αφορά την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών μελών στη ζώνη του ευρώ, τα οποία αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρές δυσκολίες αναφορικά με τη χρηματοοικονομική τους σταθερότητα, αναφέρει στο σημείο 7 του άρθρου 9: «Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία» (βλέπε επίσημο κείμενο: http://eur-lex.europa.eu/legal%20content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32013R0472&from=EL

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία

Πώς η Υπερεθνική Ελίτ δημιούργησε την Ισλαμική τρομοκρατία

ΠΗΓΗ: Pravda.ru & The International Journal of Inclusive Democracy ―ελληνική μετάφραση― (18 Ιανουαρίου 2015) *

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

18.01.2015

Περίληψη: Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να δείξει την άκρα υποκρισία της Υπερεθνικής Ελίτ, όταν θρηνολογεί για την ισλαμική τρομοκρατία και τα αποτελέσματά της. Ωστόσο, μπορεί εύκολα να δειχθεί ιστορικά ότι ήταν η ίδια ελίτ και τα πελατειακά καθεστώτα της που δημιούργησαν ουσιαστικά την ισλαμική τρομοκρατία, εξολοθρεύοντας  τα κοσμικά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στον Αραβικό κόσμο και καταστρέφοντας, στη διαδικασία, εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, καθώς και τις υποδομές εύρυθμα λειτουργικών κοινωνικών κρατών.

Το Παρίσι, με την ευκαιρία της επίθεσης στο σατιρικό περιοδικό που ειδικευόταν στη καλλιέργεια της Ισλαμοφοβίας (δεν το είδαμε ποτέ, για παράδειγμα, να σατιρίζει τον Μωϋσή!) είδε τη «μεγαλύτερη λαϊκή συγκέντρωση στην ιστορία της Γαλλίας», όπως τη χαρακτήρισε το γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό, φυσικά, δεν ήταν εκπληκτικό, δεδομένου ότι συμμετείχε σε αυτή ολόκληρο το πολιτικό τμήμα της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε - δηλαδή της ελίτ που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που εδράζεται κυρίως στις χώρες της ομάδας G7. Επιπλέον, η Γαλλία είναι εξέχον μέλος της ίδιας ελίτ που τη διοργάνωσε. Ο κύριος σκοπός της συγκέντρωσης ήταν η δήθεν καταδίκη της τρομοκρατίας. Όμως, όπως θα προσπαθήσω να δείξω, ήταν η ίδια η Υ/Ε, που επίσης δημιούργησε το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των τριάντα περίπου ετών από την εμφάνιση της ΝΔΤ, η οποία ορίζεται από δύο παράλληλα συστημικά γεγονότα. Πρώτον, την άνοδο και μαζική επέκταση των πολυεθνικών εταιριών που κυβερνούν σήμερα την παγκόσμια οικονομία και τη συνακόλουθη σταδιακή εξαφάνιση της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας, που αντικαθίσταται από μια νέα μορφή υπερεθνικής κυριαρχίας την οποία μοιράζονται κυρίως τα μέλη της Υ/Ε και, δεύτερον, τη παράλληλη κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στις χώρες του πρώην Σοβιετικού μπλοκ.

Το 68% της χώρας καλύπτει πλέον η ΕΡΤ3

Το 68% της χώρας καλύπτει πλέον η ΕΡΤ3

[Πηγή: Κίνηση Ενεργοί Πολίτες, 17/01/2015]

Στην Αττική στα Νότια προάστια από την Παρασκευή και στην υπόλοιπη Αθήνα από το βράδυ Σαββάτου θα εκπέμπεται το πρόγραμμα της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, που λαμβάνεται πλέον με ψηφιακό σήμα στις συχνότητες 34 και 58 στην Αττική.

Η ελεύθερη ΕΡΤ, που κρατούν στον αέρα επί 19 μήνες οι εργαζόμενοι της, επέστρεψε, καθώς οι τεχνικοί κατάφεραν η ΕΡΤ 3 να καλύπτει αυτή τη στιγμή το 68% της χώρας. Το σήμα της εκπέμπεται και σε Ρέθυμνο, Χανιά, Πάτρα, Θεσσαλία και Λαμία. Ταυτόχρονα, το πρόγραμμα υπάρχει και δορυφορικά μέσω του Intelsat 19 σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία.

Πώς ο Πούτιν σφράγισε τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη

Πώς ο Πούτιν σφράγισε τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη

Του Χρυσόστομου Λουκά

[Πηγή: ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, 16/01/2015]

Καταιγιστικές οι εξελίξεις στον παγκόσμιο ενεργειακό πόλεμο που μαίνεται από το 2014 και έχει έρθει πλέον για τα καλά και στην Ευρώπη.

Σε μια κίνηση ματ, η Gazprom –με εντολή Πούτιν- έδωσε «διαταγή» στην ΕΕ να ξεγράψει την Ουκρανία ως χώρα διέλευσης ρωσικού φυσικού αεριού  και να κατασκευάσει άμεσα εγκαταστάσεις ώστε να προμηθεύεται ρωσική ενέργεια μέσω Τουρκίας και ελληνο-τουρκικών συνόρων!

Δεν πίστευε στα αυτιά του ο ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ, αρμόδιος για την Ενέργεια Μάρος Σέφκιβιτς όταν άκουγε το αφεντικό της Gazprom να του εξηγεί ότι έχουν οι Ευρωπαίοι «το πολύ δυο χρόνια» για να αναπτύξουν υποδομές προμήθειας αερίου από Τουρκία.

Ο Σέφκοβιτς, με εντολή Μέρκελ και με τις προσευχές του Μπορίσοφ της Βουλγαρίας, είχε πάει στη Μόσχα την Τετάρτη  για να διαπραγματευτεί μια λύση μετά την ακύρωση του αγωγού South Stream, ένα κολοσσιαίο πρότζεκτ που θα έφερνε ρωσικό φυσικό αέριο παρακάμπτοντας την εμπόλεμη Ουκρανία ενώ θα εξασφάλιζε δουλειές σε πολλές  χιλιάδες στην Βουλγαρία η οποία  φυτοζωεί.