ΑΝΑΓΚΗ ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟ

ΑΝΑΓΚΗ ΡΗΞΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΣΜΟ

Tου ΓΙΑΝΝΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ  

[Πηγή: iskra, 06/04/2015]

Συνεχίζονται οι άγριες πιέσεις από τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Οι ηγέτες του γερμανικού ιμπεριαλισμού και οι φίλοι τους εκβιάζουν ανοιχτά την Ελλάδα να συνεχίσενι την εφαρμογή μιας σκληρής νεοφιλελεύθερης γραμμής, αλλιώς «θα την βρουν μεγάλες συμφορές».

Στην Ελλάδα πολλοί «ενσωματωμένοι» δημοσιογράφοι παίρνουν ξεκάθαρα το μέρος της ηγεσίας της Ευρωζώνης και δρουν καθημερινά «σαν στρατιώτες του Σόιμπλε και της Μέρκελ». Ουσιαστικά λένε στον ελληνικό λαό ότι δεν έχει καμία σημασία τι ψήφισε στις εκλογές, αφού η πολιτική είναι μία: Στυγνός νεοφιλελευθερισμός και καταστροφική λιτότητα. «Όποιος ζήσει έζησε, όποιος πέθανει, πέθανε».

ΕΞΥΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΡΑΓΙΑΔΙΣΜΟΥ

Στις περισσότερες ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές κυριαρχεί η γραμμή ότι: «οι Ευρωπαίοι ξέρουν τι κάνουν, πρέπει να πάμε με τις επιταγές των Βρυξελλών». Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι –άλλοι από πλήρη άγνοια και άλλοι συνειδητά- κρύβουν μεγάλες αλήθειες. Π.χ. σπανιότατα ακούγεται –αν ακούγεται ποτέ- η αλήθεια ότι «η Ελλάδα στα 35 χρόνια που βρίσκεται στην ΕΟΚ-ΕΕ (1981-2015) έχει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης μόλις 1%».

Δηλαδή, η ένταξη στην ΕΟΚ αντικειμενικά έβλαψε πολύ την Ελλάδα αφού καθυστέρησε τρομερά την ανάπτυξή της.

Στα 20 χρόνια πριν ενταχθεί στην Ευρωζώνη (1981-2000), η Ελλάδα της ΕΟΚ-ΕΕ είχε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης πολύ χαμηλό 1,75% (εφ. «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», ένθετο της 29.5.2011).

Στα 15 χρόνια της συμμετοχής της στην Ευρωζώνη, η Ελλάδα έχει πραγματική ανάπτυξη μηδέν, δηλαδή το πραγματικό ΑΕΠ της Ελλάδας το 2015 είναι ίδιο με εκείνο του 2000.

Δηλαδή η Ευρωζώνη για την Ελλάδα σημαίνει 15 χρόνια χαμένα (τουλάχιστον).

Επιπλέον στα χρόνια 2001-2015 πάρθηκαν μια σειρά αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα και η θέση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα χειροτέρευσε ολοφάνερα.

Το συνολικό χρέος της Ελλάδας (δημόσιο + ιδιωτικό) το 1980 ήταν περίπου 60% του ΑΕΠ, το 2000 έφτασε το 160% του ΑΕΠ και το 2015 θα κλείσει κοντά στο 290% του ΑΕΠ.

Στα 15 χρόνια της Ευρωζώνης (2001-2015) το συνολικό χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 130% του ΑΕΠ.

Η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική γραμμή έχει χαντακώσει και τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, άσχετα αν μπήκαν στο Μνημόνιο. Π.χ. στα 15 χρόνια της Ευρωζώνης (2001-2015), η Ιταλία έχει συνολική ανάπτυξη μηδέν (0). Απλώς εκεί η ανεργία βρίσκεται στο 13% -το μισό της Ελλάδας- γιατί δεν έγινε τόσο απότομα η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων.

Βέβαια και στην Γαλλία δεν πάνε πολύ καλύτερα τα πράγματα. Στα 15 χρόνια της συμμετοχής στην Ευρωζώνη, η Γαλλία είχε μέση ετήσια ανάπτυξη μόλις 1,1%. Δεν είναι τυχαίο ότι η Λεπέν με σύνθημα «Έξω η Γαλλία από την Ευρωζώνη», πήρε το 26% των ψήφων στις περιφερειακές εκλογές του Μάρτη 2015.

Συνολικά στα 15 χρόνια (2001-2015), η Γαλλία είχε συνολική αύξηση ΑΕΠ 18%, η Ιταλία 0%, η Ελλάδα 0%, οι ΗΠΑ περίπου 33% και η ΛΔ Κίνας 270%.

Δηλαδή, η Ευρωζώνη είναι ο πιο αδύνατος κρίκος και μέσα στην ίδια την Δύση. Και όμως η καθημερινή προπαγάνδα στην ελληνική ραδιοτηλεόραση λέει: «Αλλοίμονο αν φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη».

Αυτό θυμίζει την παλιά ελληνική κωμωδία «Ένα ασύλληπτο κορόιδο» (με τον Θανάση Βέγγο), όπου, όταν μαθαίνει την αποχώρηση των γερμανοφασιστών από την Ελλάδα (τον Οκτώβρη του 1944), ο μαυραγορίτης Χερ Χαρούπογλου (Διονύσης Παπαγιανόπουλος) θρηνεί: «Γιατί μας το κάνει αυτό ο κύριος Φύρερ μας;» (!).

Φαίνεται ότι στα ελληνικά ΜΜΕ υπάρχουν πολλοί «Χερ Χαρούπογλου».

Έχουν το θράσος ορισμένοι μνημονιακοί δημοσιογράφοι να λένε ότι ο ελληνικός λαός θέλει «πάση θυσία παραμονή στο ευρώ!». Μα ο ελληνικός λαός υφίσταται κάθε ημέρα ελεεινή πλύση εγκεφάλου. Αποσιωπώνται τα ίδια τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της EURΟSTAT. Πιστεύω ότι ακόμα και η τεράστια πλειοψηφία των βουλευτών αγνοεί την ουσιαστική στασιμότητα της Ελλάδα τα τελευταία 35 χρόνια.

Και βέβαια (δυστυχώς) η Αριστερά αδρανεί: Πριν όμως μιλήσουμε για τα καθήκοντα της Αριστεράς ας δούμε λίγο τις διεθνείς εξελίξεις.

ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Συνεχίζεται πάντα η οικονομική άνοδος της Κίνας, αν και οι ρυθμοί επηρεάζονται από την χρόνια κρίση στη Δύση. Το α’ δίμηνο του 2015 η βιομηχανία της ΛΔ Κίνας είχε ρυθμό αύξησης σχεδόν 7%, ενώ οι λιανικές πωλήσεις αυξήθηκαν με ετήσιο ρυθμό 10-11% (εφ. «ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ», 12.3.2015).

Η πρόβλεψη για το ΑΕΠ της Κίνας εφέτος είναι αύξηση 7%, έναντι αύξησης 1,3% που προβλέπεται για την Ευρωζώνη και 2,5% για τις ΗΠΑ. Στην Ιταλία πανηγυρίζει η κυβέρνηση Ρέντσι γιατί το 2015 προβλέπεται αύξηση ΑΕΠ κατά …. 0,7% (το 1/10 εκείνου της Κίνας).

Η Κίνα εφέτος θα αυξήσει 10% τις στρατιωτικές δαπάνες της που θα φτάσουν επίσημα στα 145 δις $ (ανεπίσημα ίσως είναι διπλάσιες) (εφ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», 5.3.2015).

Στα πρώτα 15 χρόνια του 21^ου αιώνα (2001-2015), οι στρατιωτικές δαπάνες της ΛΔ Κίνας σχεδόν πενταπλασιάστηκαν, ακολουθώντας την ραγδαία άνοδο της κινεζικής βιομηχανίας.

Πάντως ακόμα και σήμερα, η Κίνα έχει σαφώς μικρότερες στρατιωτικές δαπάνες από τις ΗΠΑ (ακόμα και αν δεχτούμε ότι οι ανεπίσημες δαπάνες φτάνουν τα 270-300 δις $) αν και η κινέζικη βιομηχανία έχει υπερδιπλάσια παραγωγή από τις ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο στρατιωτικοποιημένη χώρα της Γής, γιατί ξοδεύουν πολλά χρήματα για τη συντήρηση πολλών βάσεων σε δεκάδες χώρες του κόσμου.

Ωστόσο, ο Λαϊκός Κινεζικός Στρατός δυναμώνει με ταχείς ρυθμούς και αυτό προκαλεί ανησυχία και αγανάκτηση στο «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ. Εάν συνεχισθούν οι σημερινοί ρυθμοί αύξησης των στρατιωτικών δαπανών στα επόμενα 5-6 χρόνια, η Κίνα θα έχει 80% περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες σε σχέση με το 2015 και οι ΗΠΑ θα είναι σε πολύ δύσκολη θέση, ειδικά στον Δυτικό και Κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό. Η ΛΔ Κίνας -1^η παγκοσμίως βιομηχανική και κατασκευαστική δύναμη ήδη σήμερα (2015) – επιδιώκει ώστε σε λίγα χρόνια να είναι και η 1^η παγκόσμια δύναμη στο Πολεμικό Ναυτικό.

Αυτό όμως, οι ηγέτες της Δύσης δεν το θέλουν με τίποτα!

Σε μια πιθανή στρατιωτικοπολιτική συμμαχία Ρωσίας – Κίνας – Κούβας – Βενεζουέλας – Νικαράγουα – Β. Κορέας – Ιράν, κλπ, οι δυτικοί απαντούν οργανώνοντας τους «φίλους του ΝΑΤΟ»: Έτσι πρόσφατα οι μονάρχες της Σαουδικής Αραβίας, Ιορδανίας, Μαρόκου, κλπ., προχώρησαν στη δημιουργία ενός «αντισιϊτικού» αραβομοναρχικού συνασπισμού και ήδη βομβαρδίζουν τους σιίτες αντάρτες της Υεμένης, οι οποίοι έχουν καταλάβει από το Φλεβάρη του 2015 την πρωτεύουσα Σαναά. Εξ’ άλλου το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας μισεί τη Συρία του Άσσαντ και εχθρεύεται την κυβέρνηση του Ιράκ, ενώ κατά βάθος συμπαθεί τους ισλαμοφασίστες του Ισλαμικού Κράτους. Εξ’ άλλου η Ρωσία είναι σήμερα ο κύριος τροφοδότης της Ινδίας των 1250 εκατομμυρίων με όπλα υψηλής τεχνολογίας, ενώ ενισχύει Ιράν, Συρία και Αλγερία.

Στην Ευρώπη συσπειρώνονται οι αστικές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις: Στην Γαλλία προωθείται ο σκληρός νεοφιλελεύθερος Σαρκοζί για νέος Πρόεδρος το 2017, ενώ στην Γερμανία οι μεγαλοκαπιταλιστές συνεχίζουν στην νεοφιλελεύθερη γραμμή και η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία μισεί το Die Linke(!) και «φιλεί το μαστίγιο της Μέρκελ».

Το 2017 θα σκληρύνει ο γαλλογερμανικός άξονας και οι ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον του Νότου της Ευρώπης, ειδικά εάν στην Ισπανία το Podemos μπει σε μια ρεφορμιστική κυβέρνηση που θα θελήσει να συγκρουστεί με το Βερολίνο.

Μαζί με την εκλογή ενός πιο σκληρού προέδρου στις ΗΠΑ το Νοέμβρη του 2016 (Χ. Κλίντον ή κάποιος ρεπουμπλικανός), η διεθνής κατάσταση από το 2017 θα χειροτερέψει. Μόνο πολιτικά αφελείς νόμιζαν ότι τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ  

Τον Γενάρη 2015 σχηματίστηκε η κυβέρνηση Τσίπρα με άμεσο στόχο την εφαρμογή μιας ρεφορμιστικής «κεϋνσιανής» πολιτικής, ώστε να αναιρεθούν οι πιο βάρβαρες συνέπειες του μνημονίου.  

Ωστόσο οι ηγέτες της Ε.Ε., με πρώτη την γερμανική ηγεσία, πιέζουν και απειλούν. Η κυβέρνηση προσπαθεί τουλάχιστον να εφαρμόσει έναν «πιο ήπιο νεοφιλελευθερισμό», αλλά ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ και άλλοι φανατικοί αντιδραστικοί συνεχίζουν τους εκβιασμούς.  

Υπάρχουν πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δίκαια καταγγέλλουν τους εκβιασμούς της νεοφιλελεύθερης συμμορίας των Βρυξελλών. Αυτές οι καταγγελίες εμψυχώνουν πλατιές μάζες λαού, αλλά πρέπει να ακολουθηθούν από πράξεις. Από την άλλη υπάρχουν λαθεμένες δηλώσεις. Π.χ. ο υπουργός Βαρουφάκης κάνει πολιτικά κομπλιμέντα στη Μέρκελ «ότι είναι ικανή και βλέπει σωστά τα πράγματα». Αυτό είναι βαρύ λάθος. Η Μέρκελ είναι μια αποτυχημένη καγκελάριος, όπως και ο Κολ και ο Σρέντερ. Στα 26 χρόνια που πέρασαν από την πτώση του τείχους του Βερολίνου (1989-2015) η ενιαία Γερμανία (με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης ΑΕΠ μόλις 1,5%) είχε αύξηση ΑΕΠ 45%. Στα ίδια 26 χρόνια η Λ.Δ. Κίνας (με μέση ετήσια ανάπτυξη 8,5%) είχε αύξηση ΑΕΠ 735% - δηλαδή 16-17 φορές περισσότερο από τη Γερμανία!

Πολλοί στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μπερδεύουν τον καπιταλισμό του 18^ου και του 19^ου αιώνα (που είχε και προοδευτικά χαρακτηριστικά με την αντίθεση στην σάπια φεουδαρχία) με τον ύστερο καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό του 20^ου και του 21^ου αιώνα.  

Σήμερα η ιμπεριαλιστική Γερμανία μπορεί να αντέξει μόνο χτυπώντας τις πιο αδύναμες χώρες της Ευρωζώνης και πλατειά λαϊκά στρώματα στην ίδια την Γερμανία. Χρειάζεται (τουλάχιστον) μια δημοκρατική Επανάσταση που θα καταφέρει βαρύ πλήγμα στην γερμανική μεγαλοαστική τάξη. Αλλά η Μέρκελ, ο Σόιμπλε, το ηγετικό στρώμα του ΧΔΚ Γερμανίας είναι «νύχι και κρέας» με τους γερμανούς μεγαλοαστούς.  

Γι’ αυτό η Ελλάδα πρέπει να φύγει από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε., εκτός των άλλων για να βοηθήσει αυτή την Δημοκρατική Επανάσταση. Τελικά η λύση θα έρθει με την πλήρη ήττα του Ευρωαταλαντισμού (ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ΟΟΣΑ).

Από την άλλη, το ΚΚΕ τα τελευταία 10-12 χρόνια έχει σεχταριστική τακτική σε μια λαθεμένη στρατηγική. Αδιαφορεί ουσιαστικά για το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Θεωρεί ότι όλα αυτά θα τα λύσει η μελλοντική σοσιαλιστική Επανάσταση. Όμως για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. ενδιαφέρονται πλατύτερα στρώματα. Με την αριστερίστικη γραμμή του το «νέο ΚΚΕ» αδυνατεί να συσπειρώσει πλατειές μάζες σε μια αντινατοϊκή – αντί Ε.Ε. γραμμή. Δεν θέλει ένα νέο ΕΑΜ. Αυτό είναι πολιτικός μαζοχισμός.

Αντικειμενικά το «νέο ΚΚΕ» χρησιμοποιείται από τη νεοφιλελεύθερη αντίδραση για να πιέσει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ και να συνθηκολογήσει.  

Η ηγεσία του «νέου ΚΚΕ» κάνει ένα βαρύ σφάλμα: Αγνοεί το γεγονός ότι τα τελευταία 35 χρόνια η αστική Ελλάδα βρίσκεται σε χρόνια κρίση (χαμηλότατοι ρυθμοί ανάπτυξης 1%, στασιμότητα στην βιομηχανία, τεράστια αύξηση χρεών).  

Πρόσφατα γνωστός βουλευτής του ΚΚΕ επανέλαβε στην τηλεόραση κάτι που πολλές φορές λένε τα στελέχη του: «Στην Ελλάδα έχει παραχθεί αμύθητος πλούτος, αλλά ο λαός υποφέρει».  

Δηλαδή το ΚΚΕ θεωρεί ότι η αστική Ελλάδα κερδίζει την «μάχη της παραγωγής» αλλά (ως καπιταλιστική) αποτυγχάνει στη «μάχη της διανομής». Και όμως η ήττα της αστικής Ελλάδας στην «μάχη της παραγωγής» είναι μια από τις προϋποθέσεις για να προσεγγίσει η ώρα της Επανάστασης. Σοβαρότατο λάθος της ηγεσίας του «νέου ΚΚΕ» είναι η πλήρης αδιαφορία για τα καπιταλιστικά ψέματα που λένε οι νεοφιλελεύθεροι δημοσιολόγοι από τα Μ.Μ.Ε. σε καθημερινή βάση. Αντίθετα υπάρχει μεγάλη εμπάθεια εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Σπάνια όμως το ΚΚΕ επιτίθεται στα φοβερά ψέματα που λέει ο Σαμαράς στη Βουλή και αλλού π.χ. «για την αποτυχία του κρατισμού» και άλλες αερολογίες.  

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΚΑΙ «ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ»

Αγαπημένο μοτίβο της νεοφιλελεύθερης αστικής προπαγάνδας στην Ελλάδα είναι η σκέψη ότι, αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρωζώνη και συγκρουστεί με τους Γερμανούς, θα απομονωθεί και θα καταστραφεί».  

Και να σκεφτεί κανείς ότι στις 28 Οκτώβρη κάθε έτους εορτάζεται το ΟΧΙ της Ελλάδας στην τότε φασιστική καρδιά της Ευρώπης.  

Τον Οκτώβρη του 1940 στο κέντρο της Ευρώπης κυριαρχούσε η Μείζων Γερμανία (Γερμανία, Αυστρία, Τσεχία, προσαρτημένες πολωνικές περιοχές) με 100.000.000 ανθρώπους. Σύμμαχός της η φασιστική Ιταλία των 45.000.000 ανθρώπων. Φίλοι τους η φασιστική Ουγγαρία του Χόρτυ, η φασιστική Ρουμανία του Αντωνέσκου, η φρανκική Ισπανία.  

Το Παρίσι ήταν υπό τη γερμανική Σημαία και στην μη κατεχόμενη Γαλλία «θριάμβευε» ο θαυμαστής του Χίτλερ Στρατάρχης Πεταίν. Ολλανδία, Βέλγιο, Νορβηγία ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο των Γερμανών.  

Στη Δανία η…. σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση και ο βασιλιάς συνεργαζόταν άψογα με τα γερμανικά στρατεύματα. Ας μην μιλήσουμε για τη Βουλγαρία.  

Η Ελλάδα με το «ΟΧΙ» της 28/10/1940 απομονώθηκε αυτόματα από τη μεγάλη πλειοψηφία των κρατών της Ευρώπης.  

Αλλά είχε δίκαιο! Στο τέλος η φασιστική Ευρώπη συνετρίβη. Και ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι περήφανος γιατί έδωσε βαρύτατο φόρο αίματος. Την ίδια εποχή η Αυστρία ήταν «υπερήφανο» τμήμα του φασιστικού Ράιχ και η Φιλλανδία ετοιμαζόταν να πολεμήσει στο πλευρό του Γερμανικού Ράιχ εναντίον της ΕΣΣΔ. Στην Ολλανδία (του Ντάισελμπλουμ) είχε διαφύγει βέβαια η βασίλισσα και από το Λονδίνο ζητούσε αντίσταση, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του κρατικού μηχανισμού συνέχιζε να υπηρετεί την νέα (γερμανοφασιστική) Ευρώπη.  

Με ποιο ηθικό ανάστημα οι καπιταλιστές της Αυστρίας, της Φιλλανδίας και της Ολλανδίας χλευάζουν την Ελλάδα;   

Όταν μάλιστα οι φίλοι τους, οι γερμανοί μεγαλοκαπιταλιστές, αρνούνται πεισματικά να αποζημιώσουν την Ελλάδα για τις φοβερές πληγές που προξένησε στην χώρα μας ο γερμανικός ιμπεριαλισμός το 1941-45!