Ενας χρόνος ISIS. Τα κέρδη για την πολεμική βιομηχανία και οι ζημιές για την ανθρωπότητα

Ενας χρόνος ISIS. Τα κέρδη για την πολεμική βιομηχανία και οι ζημιές για την ανθρωπότητα

του Άρη Χατζηστεφάνου*

[Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ, 20/06/2015]

Στον χώρο της επικοινωνίας και της προπαγάνδας μερικές φορές ο θρίαμβος απέχει λίγες  ανάσες από την πανωλεθρία. Αυτό συνειδητοποίησαν οι Βρετανοί δικαστές που ανέλαβαν την υπόθεση του Μπερλίν Γκίλντο, ενός Σουηδού πολίτη που κατηγορούνταν ότι εκπαιδευόταν για να συμμετάσχει σε δίκτυα τζιχαντιστών που μάχονται στη Συρία. Καθώς συμπληρωνόταν ένας χρόνος από την κατάληψη της Μοσούλης από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS), οι δικαστές πίστευαν ότι θα έστελναν ένα σαφές μήνυμα για την αποφασιστικότητα του Λονδίνου στη μάχη ενάντια στην ισλαμική τρομοκρατία.

Οι συνήγοροι του Γκίλντο όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν τις κατηγορίες, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά απέδειξαν, μάλιστα, ότι τα στρατόπεδα τζιχαντιστών στα οποία εκπαιδευόταν ο πελάτης τους χρηματοδοτούνταν και εξοπλίζονταν από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες! Ο Γκίλντο είχε έρθει σε επαφή με ομάδες όπως η Αλ Νούσρα (παρακλάδι της Αλ Κάιντα, το οποίο ενισχυόταν από δυτικές κυβερνήσεις και αραβικά καθεστώτα), από τις οποίες και ξεπήδησαν τα περισσότερα στελέχη του ISIS. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν, λοιπόν, οι δικηγόροι του ήταν να προσκομίσουν τα σχετικά ρεπορτάζ των New York Times και του Guardian αλλά και μια έρευνα του δημοσιογράφου Σέιμουρ Χερς, που αποδείκνυε ότι η βρετανική ΜΙ6 συμμετείχε σε δίκτυο μεταφοράς ακραίων ισλαμιστών μαχητών και εξοπλισμού από τη Λιβύη προς σουνιτικές ομάδες της Συρίας...

Αν ήθελαν οι Βρετανοί δικαστές να καταδικάσουν τον Γκίλντο για τρομοκρατία θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο και με το «βαθύ κράτος» του Λονδίνου, ενδεχομένως και με την ίδια την κυβέρνηση της χώρας. Όπως ήταν φυσικό, ύστερα από μερικά τηλεφωνήματα η δίκη ουσιαστικά ακυρώθηκε με την άρον άρον αθώωση του κατηγορουμένου, ενώ η βρετανική κυβέρνηση επιδόθηκε σε πληροφοριακό ανταρτοπόλεμο για να αποτρέψει τη μετάδοση της είδησης σε όλο τον κόσμο.

Ελάχιστες ιστορίες θα μπορούσαν να συνοψίσουν καλύτερα τη σχιζοφρενική κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η Μέση Ανατολή, αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης, έναν χρόνο μετά την πρώτη μεγάλη στρατιωτική νίκη του ISIS, που του επέτρεψε να ξεκινήσει την προέλαση στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ. Τα ίδια στελέχη ενόπλων δυνάμεων αλλά και μυστικών υπηρεσιών που φέρουν ακέραια την ευθύνη για τη γιγάντωση του ISIS παρουσιάζονται σήμερα ως υπερασπιστές της διεθνούς ασφάλειας από την τρομοκρατία. Μέσα σε αυτό τον χρόνο όμως μοναδικοί νικητές αναδείχθηκαν το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος, όπως και η πολεμική βιομηχανία χωρών της Δύσης και κυρίως των ΗΠΑ.

Δούναι και... λαβείν

Αναγνωρίζοντας την αποτυχία των μέχρι σήμερα κινήσεών του, το Πεντάγωνο απαντά αυξάνοντας αισθητά τη στρατιωτική του παρουσία στο Ιράκ με την αποστολή άλλων πεντακοσίων στρατιωτών και την κατασκευή νέων στρατιωτικών βάσεων. Αυτό που παραλείπουν, βέβαια, να σημειώσουν οι επιτελείς του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας είναι ότι αυτά ακριβώς τα όπλα και η τεχνογνωσία που έστελναν οι ΗΠΑ στο Ιράκ αποτέλεσαν τον πρώτο οπλισμό που επέτρεψε στο Ισλαμικό Κράτος να επεκταθεί με τόση ταχύτητα. Όπως έγινε γνωστό πριν από μερικές εβδομάδες, μετά την κατάληψη της Μοσούλης οι τζιχαντιστές έκλεψαν από τον ιρακινό στρατό 2.300 οχήματα τύπου Humvee αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων αλλά και άρματα μάχης και βαρύ οπλισμό.

Αυτό δεν εμπόδισε, φυσικά, την αμερικανική πολεμική βιομηχανία να συνεχίσει την αποστολή οπλισμού αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων. Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο αποφασίστηκε η αποστολή στο Ιράκ 175 αρμάτων μάχης Μ1Α1 Abrams αξίας 12,4 δις δολαρίων και περίπου 1.000 οχημάτων Humvees εξοπλισμένων με πυροβόλα όπλα και ειδικούς εκτοξευτήρες χειροβομβίδων.

Πριν καλά καλά ολοκληρωθεί όμως η συμφωνία γινόταν γνωστό ότι οι δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους απέσπασαν τεράστιες ποσότητες οπλισμού και από την επίθεση που πραγματοποίησαν στο Ραμάντι της επαρχίας Ανμπάρ. Ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος σχολιαστής δεν μπορεί πλέον να μην παρατηρήσει ότι η επέλαση του ISIS προσφέρει χρυσές δουλειές στους εμπόρους όπλων των ΗΠΑ, αφού οι μάχες των τζιχαντιστών με τον ιρακινό στρατό πραγματοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά με όπλα αμερικανικής προέλευσης...

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, το Ιράκ αντιμετωπίζει τη σημαντικότερη ανθρωπιστική κρίση της τελευταίας γενιάς, καθώς τουλάχιστον τρία εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκτοπιστούν λόγω της προέλασης του ISIS, ενώ πάνω από οχτώ εκατομμύρια (σχεδόν το 25% του πληθυσμού) θα χρειαστούν άμεση αρωγή από προγράμματα των Ηνωμένων Εθνών. Αν συνυπολογίσει κανείς και τα κύματα προσφύγων από τη Συρία, γίνεται φανερό ότι το τέρας που ενίσχυαν επί χρόνια οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία και άλλα αραβικά καθεστώτα έχει προκαλέσει μέσα σε έναν χρόνο μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές καταστροφές που έχει γνωρίσει ο πλανήτης τις τελευταίες δεκαετίες.

Η απάντηση, ωστόσο, που ήρθε από την Ουάσιγκτον απέναντι στην ανθρωπιστική καταστροφή «υπόσχεται» νέα εκατόμβη θυμάτων. «Η αποφυγή του θανάτου αμάχων δεν μπορεί να αποτελεί στρατηγικό στόχο των Ηνωμένων Πολιτειών», σημείωνε χωρίς περιστροφές ο Άντονι Κόρντσμαν από το ίδρυμα Center for Strategic and International Studies, εκφράζοντας τη θέληση μεγάλου τμήματος του στρατιωτικού κατεστημένου των ΗΠΑ, αλλά και της Μεγάλης Βρετανίας, να προχωρήσει σε νέο κύκλο επιχειρήσεων στην περιοχή.

Μέχρι τότε η Ουάσιγκτον συνεχίζει να δρα δι’ αντιπροσώπων στην προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, αφήνοντας στη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία τον πρώτο λόγο στις μυστικές και τις... λιγότερο μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή. Έναν χρόνο μετά την πρώτη του μεγάλη νίκη, το ISIS συμπεριφέρεται σαν το τέρας του Φράνκενσταϊν που ξέφυγε από τον δημιουργό του. Με τη μόνη διαφορά ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ο «δημιουργός» έχει ακόμη πολλές παράπλευρες οικονομικές και γεωστρατηγικές ωφέλειες να απολαύσει... 

* Πηγή: Αρης Χατζηστεφάνου – «Επίκαιρα»