Ανθρωποθυσίες στον βωμό του τραπεζικού ιερατείου

Ανθρωποθυσίες στον βωμό του τραπεζικού ιερατείου

"Αν Η Ελλάδα ήταν τράπεζα, θα είχε σωθεί". Αφίσσα της γαλλικής Αριστεράς

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 10/07/2015]

«Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να γίνει η αρχή του τέλους της Ευρώπης όπως την ξέραμε». Ετσι τιτλοφορεί το άρθρο του στην «Ουάσινγκτον Ποστ» ο Ματ Ο’ Μπράιαν, ενώ εν είδει επιλόγου προειδοποιεί ότι «το ευρώ μπορεί να αποδειχτεί η Εσπεράντο των νομισμάτων: κάτι που, υποτίθεται, ότι θα έφερνε τους λαούς κοντά, αλλά δεν τα κατάφερε».

Φυσικά η όποια λύση στην ελληνική κρίση, είτε με συμφωνία είτε με Grexit, δεν πρόκειται να λύσει την υπαρξιακή κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία ασφυκτιά μέσα στον ζουρλομανδύα του Δημοσιονομικού Συμφώνου και μιας ακραίας τεχνοκρατικής-ολοκληρωτικής αντίληψης για την οργάνωση και τη λειτουργία της.

Εννοείται βέβαια ότι αυτή η οργάνωση και η λειτουργία αποτελούν μόνο τα μέσα, τα οποία υπηρετούν έναν συγκεκριμένο σκοπό: τη μετατροπή της Ε.Ε. σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα, το οποίο θα τροφοδοτεί με «ζεστό αίμα» το ιερατείο των διεθνών τραπεζών μέσω Φρανκφούρτης και Βρυξελλών, προκειμένου να συνεχίσουν τις ειδωλολατρικές ανθρωποθυσίες στις θεότητες της Γουόλ Στριτ και του Σίτι.

Η τεράστια αναδιανομή εισοδήματος υπέρ του παγκόσμιου πλούτου, όπως έχει πει ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, δεν ήταν ένα υποπροϊόν της κρίσης, αλλά μια καταστατική αρχή της, στον βαθμό που το διεθνές κεφάλαιο δεν αμφισβητήθηκε και δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά από τα μαζικά πολιτικά και κοινωνικά κινήματα.

Κατόρθωσε έτσι να μετακυλίσει το κόστος της κρίσης στα δισεκατομμύρια των πολιτών μέσω των προϋπολογισμών και της δήθεν διάσωσης των «too big to fail» τραπεζών. Αυτό το colpo grosso συνεχίζει η γερμανική ηγεσία, η οποία προσθέτει και την εμμονή στη λιτότητα, λειτουργώντας έτσι σαν ο βασικός υπονομευτής της ενοποίησης της Ευρώπης.

Σήμερα το Βερολίνο μοιάζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μια μεγαμηχανή παραγωγής ανισοτήτων, διαιρέσεων, διαχωρισμών και εθνικισμών, φαινομένων δηλαδή για την αντιμετώπιση των οποίων υποτίθεται ότι μπήκαν οι βάσεις της Ε.Ε.

Η ιστορική τύφλωση της γερμανικής ηγεσίας, με τον κραυγαλέο και απεχθή τρόπο που εκδηλώθηκε στη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο από τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ, αποδεικνύει ότι το «DNA της εξωτερικής της πολιτικής» (σύμφωνα με τον υπουργό Εξωτερικών, Φ. Β. Στάινμαγερ) είναι άκρως προβληματικό και απειλεί να οδηγήσει για ακόμα μία φορά την Ευρώπη σε εφιάλτες του παρελθόντος.

Το ουσιώδες πρόβλημα της Ε.Ε. σήμερα δεν είναι η λειτουργία του γραφειοκρατικού της μηχανισμού, ούτε καν το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα». Βρισκόμαστε ήδη ένα βήμα πιο μπροστά. Η σημερινή Ε.Ε. πρέπει να ανοικοδομηθεί σε νέα θεμέλια, αφού πρώτα ηττηθούν πολιτικά οι κυρίαρχες ελίτ και το υποταγμένο σ’ αυτές πολιτικό προσωπικό.

Οπως έδειξε με ηχηρό τρόπο η πεντάμηνη πορεία των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και οι χειρισμοί από την πλευρά των «θεσμών», αυτή η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζεται και δεν εξυγιαίνεται. Η γάγγραινα είναι σε προχωρημένο στάδιο και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για όλους μας.