Πολιτική κρίση και στην Ιρλανδία

Πολιτική κρίση και στην Ιρλανδία

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ  

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΙΝ ΦΕΪΝ, ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΧΘΗΚΕ ΤΡΙΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕ 14%  

[Πηγή: iskra, 29/02/2016]

Στον κατάλογο των “αχάριστων” λαών της Ε.Ε. ήρθαν να προστεθούν και οι Ιρλανδοί. Τι κι αν η κυβέρνηση συνασπισμού του κεντροδεξιού κόμματος Φίνε Γκάλε και των κεντροαριστερών Εργατικών πόζαρε σαν ένας από τους επιμελέστερους μαθητές της νεοφιλελεύθερης Ορθοδοξίας Βρυξελλών και Βερολίνου, πανηγυρίζοντας για τα μεγαλύτερα ποσοστά ανάπτυξης της ευρωζώνης; Αυτοί οι ξεροκέφαλοι οι Ιρλανδοί δεν λένε να ξεκολλήσουν από την ιδέα τους ότι οι φτωχοί μοιράζονται τα βάρη της κρίσης και οι πλούσιοι τα κέρδη της ανάκαμψης. Αποτέλεσμα: αποδοκίμασαν σιτς κάλπες την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Έντα Κένι, που φαίνεται ότι θα έχει την τύχη των Ραχόι και Κοέλιου, φέρνοντας παράλληλα έναν πραγματικό πολιτικό σεισμό σε άλλη μία χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Tο πρόβλημα της Τουρκίας

Tο πρόβλημα της Τουρκίας

"Ο Σουλτάνος Ερντογάν καλπάζει προς τον πόλεμο". Πίνακας του ακτιβιστή ζωγράφου Kaya Mar

[Πηγή: KASSANDROS, 27/02/2016]

Η εικόνα των κατεστραμμένων πόλεων της κουρδικής Τουρκίας και της Συρίας είναι η ίδια. Άρματα μάχης και αεροπλάνα βομβαρδίζουν κουρδικές πόλεις στην Τουρκία για μήνες χωρίς να μπορούν να τις καταλάβουν. Μόνο η κλίμακα είναι μικρότερη. Η καταστροφή και ο πόνος είναι οι ίδιοι.

Η Τουρκία βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο με τους Κούρδους πολίτες της και τις περιοχές τους. Επίσης έχει οξύνει πολύ τις σχέσεις της με την Ρωσία ,το Ιράν και το Ιράκ και η εμπλοκή της στην Συρία και το θέμα των προσφύγων έχει πολύ βλάψει τις σχέσεις της μα την Δύση.

Το πραγματικό πρόβλημα της Τουρκίας είναι η μονοδιάστατη πολιτική της. Επεκτάθηκε σε ένα Νέο-Οθωμανικό ιμπεριαλισμό σε αυτό που είδε σαν ευκαιρία στην περιοχή ,χωρίς να έχει λύσει το μεγάλο πρόβλημα της δικής της μεγάλης μειονότητας των Κούρδων που θέλουν να δημιουργήσουν δικό τους κράτος πράγμα προς το οποίο η Δύση διάκειται ευνοϊκά.

Όλοι εναντίον όλων στη Συρία

Όλοι εναντίον όλων στη Συρία

του Άρη Χατζηστεφάνου*

[Πηγή: INFO-WAR, 25/02/2016]

Σε «παγκόσμιο πόλεμο» εσωτερικής καύσης, έχει μετατραπεί τις τελευταίες εβδομάδες η σύγκρουση στη Συρία. Καθώς τουλάχιστον πέντε χώρες (ΗΠΑ, Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, Σαουδική Αραβία) εμπλέκονται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, στο στρατιωτικό σκέλος των εξελίξεων η μόνη ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι ακόμη και ένα τυχαίο περιστατικό θα μπορούσε πλέον να πυροδοτήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με τρομακτικές συνέπειες σε περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.

Καθώς γράφονταν αυτές οι γραμμές, η Γαλλία και οι ΗΠΑ ακύρωσαν στην πράξη την πρόταση ψηφίσματος που είχε καταθέσει η Ρωσία στα Ηνωμένα Έθνη για τον τερματισμό των χερσαίων επιχειρήσεων, που πραγματοποιεί η Τουρκία στα βόρεια σύνορα της Συρίας, και το σεβασμό της συριακής εδαφικής ακεραιότητας.

Η ευρωπαϊκή βιομηχανία του ξεπουλήματος

Η ευρωπαϊκή βιομηχανία του ξεπουλήματος

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 24/02/2016]

To διεθνές κέντρο ερευνών Transnational Institute δημοσίευσε στις 17 Φεβρουαρίου μία σημαντική έρευνα για τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη. Τα ευρήματα αποκαλύπτουν πώς έχει στηθεί μια ευρωπαϊκή βιομηχανία με μεγάλους παίχτες (Lazard, Deutsche Bank), κρούσματα διαφθοράς (ΤΑΙΠΕΔ) και πλήγματα στο δημόσιο συμφέρον πολλών χωρών.

Η αδιαφορία των υπερεθνικών θεσμών (ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΟΑΣΑ κ.ά.) που πιέζουν συνεχώς για ιδιωτικοποιήσεις παρά τα καταστροφικά αποτελέσματα δεν είναι μόνο ιδεολογική, όπως υπογραμμίζει το TNI, αλλά οφείλεται σε μια μεγάλη βιομηχανία που έχει στηθεί στην Ευρώπη και αποκομίζει τεράστια κέρδη από αυτές τις διαδικασίες. Τα lobbies των εταιρειών που συμμετέχουν σε αυτήν τη βιομηχανία πιέζουν για ακόμα περισσότερες εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει μικρότερα κρατικά ΑΕΠ, λιγότερα έσοδα, περισσότερη διαφθορά και χειρότερες συνθήκες εργασίας.

Να απαιτήσουμε την κυριαρχία

Να απαιτήσουμε την κυριαρχία

Κώστας Λαπαβίτσας

[Πηγή: Κώστας Λαπαβίτσας, 23/01/2016]

Τους τελευταίους μήνες υπάρχει έντονη κινητικότητα στη ευρωπαϊκή Αριστερά αναζητώντας εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη. Στις 19-21 Φεβρουαρίου έγινε συνέδριο για το «Σχέδιο Β΄» στη Μαδρίτη το οποίο στην ουσία διοργάνωσε η αριστερή πτέρυγα του Ποδέμος. Ένα μήνα νωρίτερα αντίστοιχο συνέδριο είχε διοργανωθεί στο Παρίσι από το Κόμμα της Αριστεράς του οποίου ηγείται ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν.

Δύο παράγοντες ερμηνεύουν αυτή την κινητικότητα. Ο πρώτος είναι η προοπτική του σχηματισμού κυβέρνησης στην Ισπανία από το Ποδέμος, αλλά και η βαρύνουσας σημασίας συμμετοχή του Κόμματος της Αριστεράς στις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές. Ο δεύτερος είναι η πλήρης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόγραμμα του οποίου είχε λειτουργήσει στην πράξη ως «Σχέδιο Α'» της ευρωπαϊκής Αριστεράς για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ερώτημα συνεπώς έχει προκύψει αβίαστα: με ποιο πρόγραμμα θα παρουσιαστεί η Αριστερά της Ισπανίας και της Γαλλίας στο εκλογικό σώμα; Πολύ φυσιολογικά, η ιδέα ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός «Σχεδίου Β΄», έχει κερδίσει έδαφος.

Η εμπόλεμη ειρήνη

Η εμπόλεμη ειρήνη

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 20/02/2016]

Απειλές για πόλεμο, ακόμα και πυρηνικό, ακούγονται πλέον συχνά-πυκνά με αφορμή την πρόθεση της Τουρκίας να εισβάλει στο έδαφος της Συρίας, αν οι Κούρδοι κυριεύσουν την πόλη Αζάζ μέσω της οποίας οι Τούρκοι τροφοδοτούν τους τζιχαντιστές με πολεμοφόδια. Αν υπάρξει τουρκική χερσαία εισβολή μπορεί να φτάσουμε ακόμα και σε πυρηνικό χτύπημα, λένε οι Ρώσοι. Ως τώρα, σε μόλις πέντε μήνες, οι Ρώσοι μετέτρεψαν την επικείμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ σε θριαμβευτική ανάκτηση των χαμένων εδαφών. Και κυρίως δημιούργησαν τις συνθήκες ώστε οι Κούρδοι της Συρίας να απέχουν μόλις ένα βήμα από την ίδρυση αυτόνομου Κράτους είτε δίπλα στα σύνορα είτε εντός της Τουρκίας, διαμελίζοντάς την.

Πρόκειται για μια τριπλή αποτυχία: Απέτυχε ο σχεδιασμός της Τουρκίας να έχει στα σύνορά της μια Συρία ως κράτος-παρία, υποχείριό της. Απέτυχε, γενικότερα, η επιδίωξη του Ερντογάν να ανασυστήσει την επιρροή της Τουρκίας ως δερβέναγα της Μ. Ανατολής. Απέτυχε και η επιθυμία των υποστηρικτών της στις ΗΠΑ να καταστήσουν την Τουρκία περιφερειακή Δύναμη, ένθετο παίκτη ελέγχου της περιοχής. Οι απειλές του Ερντογάν, και της Σαουδικής Αραβίας, για χερσαία επέμβαση στο Συριακό έδαφος πάσχουν από την αδυναμία και των δυο χωρών να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία αν εισβάλουν χωρίς τη συγκατάθεση και την ενεργό υποστήριξη των ΗΠΑ άμεσα ή με τη μορφή Νατοϊκής στήριξης.

Η συνομωσία των τοκογλύφων

Η συνομωσία των τοκογλύφων

Η παγκόσμια ελίτ έχει τοποθετήσει στο στόχαστρο της τις καταθέσεις της μεσαίας τάξης – μέσω της διαρκούς συρρίκνωσης των μετρητών, αφού προηγηθεί η κατάργηση του χαρτονομίσματος των 500 € (Bin Laden) και του 100δόλαρου.

από ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ

[Πηγή: analyst.gr, 18/02/2016]

«Ως συνομωσία θεωρείται μία μυστική συμμαχία πολλών ατόμων, με στόχο την εφαρμογή ενός υποχθόνιου σχεδίου – το οποίο μπορεί να έχει έναν εξτρεμιστικά εγωιστικό, επιλήψιμο, καταδικαστέο και κατακριτέο σκοπό, συμπεριλαμβάνοντας την πρόκληση ζημιών σε άλλους. Είναι όμως επίσης δυνατόν να εμπεριέχει την εξάλειψη πραγματικών ή υποτιθέμενων σφαλμάτων κακής διαχείρισης και διοίκησης – οπότε η συνομωσία δεν στηρίζεται απαραίτητα σε ηθικά κατώτερα, κακόβουλα κίνητρα».

Ανάλυση

Ο πρώτος που τοποθετήθηκε εναντίον της χρήσης των μετρητών χρημάτων ήταν ο διευθυντής της Deutsche Bank (πηγή) – της περισσότερο μοχλευμένης τράπεζας του πλανήτη, η οποία αποτελεί μία ωρολογιακή βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της Γερμανίας, της Ευρώπης και ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος (ανάλυση). Εύλογα λοιπόν υποψιάζεται κανείς πως ο σκοπός του δεν ήταν ηθικός – όπως, για παράδειγμα, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής ή του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος.

Ο δρόμος για τη Δαμασκό

Ο δρόμος για τη Δαμασκό

Ένας από τους λόγους που υπαγορεύουν τη ρωσοαμερικανική σύγκλιση είναι ότι οι δυο χώρες δεν φαίνονται διατεθειμένες να επιτρέψουν στις παλιές αποικιακές Δυνάμεις, Γαλλία και Βρετανία, (αλλά ούτε στη Γερμανία) να αποκτήσουν εκ νέου λόγο στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Και γιατί να το κάνουν όταν μπορούν Μόσχα και Ουάσιγκτον να έχουν αυτές τον πρώτο και μοναδικό λόγο αφήνοντας τους υποδεέστερους Αγγλογάλλους να κλαίνε, μαζί με τους Τούρκους, για τα περασμένα μεγαλεία. Η Γερμανία επιβεβαιώνει ότι στο διεθνές επίπεδο είναι νάνος.

του Απόστολου Αποστολόπουλου

[Πηγή: new-deal.gr, 17/02/2016]

Εχθροί και φίλοι της Ρωσίας αναγνωρίζουν και δημοσίως ότι η παρέμβασή της στη Συρία άλλαξε ριζικά την πορεία του πολέμου. Η Ρωσία ανάτρεψε, την τελευταία στιγμή, την πτώση του Άσαντ, ωθεί στην ανάκτηση των χαμένων εδαφών και στην ήττα των τζιχαντιστών. Ο σχεδιασμός της Τουρκίας να έχει στα σύνορά της μια Συρία ως κράτος-παρία, υποχείριό της, γκρεμίστηκε παταγωδώς. Αντίθετα, η τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την ισχυρή πιθανότητα, αν όχι βεβαιότητα, ότι οι Κούρδοι θα συγκροτήσουν δικό τους κράτος δίπλα στα σύνορα ή μέσα στην Τουρκία, διαμελίζοντάς την. Οι απειλές του Ερντογάν, και της Σαουδικής Αραβίας, για χερσαία επέμβαση στο Συριακό έδαφος πάσχουν από την αδυναμία και των δυο χωρών να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία αν εισβάλουν χωρίς τη συγκατάθεση και την ενεργό υποστήριξη των ΗΠΑ άμεσα ή με τη μορφή Νατοϊκής στήριξης.

Το Βερολίνο υποχωρεί καίγοντας γη μέσα στον πανικό του

Το Βερολίνο υποχωρεί καίγοντας γη μέσα στον πανικό του

του Μάκη Ανδρονόπουλου

[Πηγή: extrapolation, 13/02/2016]

Η Γερμανία με το που στήθηκε στα πόδια της μετά τον πόλεμο, άρχισε να σκέφτεται όπως πριν. Τουλάχιστον η οικονομικο-πολιτική ελίτ. Τα ήθελε όλα, όλα όσα το φαντασιακό της θεωρούσε ότι δικαιούται!... Το «γερμανικό θαύμα» επιτελέστηκε με απίστευτα έξυπνη και επίμονη αμερικανική πολυδιάστατη στήριξη, στο πλαίσιο της στρατηγικής ανάσχεσης της σοβιετικής επιρροής. Η Γερμανία φούσκωσε και πέτυχε με την Οστπολιτίκ να δημιουργήσει εκείνες τις συνθήκες που οδήγησαν στην Πτώση του Τείχους και την ενοποίησή της. Εκμεταλλευόμενη τις γαλλικές φοβίες και την συνεχώς αυξανόμενη οικονομική της ισχύ πέτυχε να επικυριαρχήσει  στην Συμφωνία των Ηλυσίων (γαλλογερμανικός άξονας). Ήταν και εκείνη η ατυχής δήλωση του Μπους για partners in leadership (εταίροι στην ηγεμονία) και τα μυαλά στο Βερολίνο πήραν αέρα. 

Έφυγε από τη ζωή ο Άγγελος Μαστοράκης, ένας από τους μεγαλύτερους θιασώτες τής επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα

Έφυγε από τη ζωή ο Άγγελος Μαστοράκης, ένας από τους μεγαλύτερους θιασώτες τής επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα

Η επαφή του με το ροκ και τον κινηματογράφο, τα διαπλανητικά περιοδικά του, οι απόψεις του

του Φώντα Τρούσα

[Πηγή: LiFO, 11.2.2016]

Πέθανε χθες ο Άγγελος Μαστοράκης. Ήταν 67 ετών. Όλοι τον γνωρίσαμε ως έναν από τους φανατικούς υποστηρικτές τής επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα, ήδη από τα seventies – αν και ο Μαστοράκης δεν ήταν μόνο αυτό, αφού η παρουσία του ήταν στενά δεμένη και με το ελληνικό ροκ.

Να πούμε λοιπόν πως ο Μαστοράκης, που είχε γεννηθεί στη Νίκαια, το 1949, ήταν βασικός συνεργάτης (ηχολήπτης) του Διονύση Σαββόπουλου στη δεκαετία του ’70 (στη δισκογραφία το όνομά του αναφέρεται μόνο στους «Αχαρνής»), ενώ βρέθηκε πίσω από τους Socrates, τα Μπουρμπούλια, τον Παύλο Σιδηρόπουλο και βεβαίως τον Εξαδάκτυλο και τον Δημήτρη Πουλικάκο (παίζει φυσαρμόνικα και κάνει φωνητικά στο «Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος», ενώ ήταν ηχολήπτης και στο «Crazy Love στου Ζωγράφου»). Ήταν επίσης υπεύθυνος ήχου στο κλαμπ Ρόδον (στην αρχή της λειτουργίας του), ενώ είχε κάνει remixing και παραγωγή στο καλύτερο LP του Ross Daly, το “Ross Daly” [Private Pressing, 1986].

Χερσαία εισβολή στη Συρία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο προειδοποιεί ο Μεντβέντεφ

Χερσαία εισβολή στη Συρία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο προειδοποιεί ο Μεντβέντεφ

Χερσαία εισβολή στη Συρία θα μπορούσε να οδηγήσει σε παγκόσμιο πόλεμο προειδοποιεί ο Μεντβέντεφ

[Πηγή: HuffPost Greece, 11/02/2016]

Όλες οι δυνάμεις που εμπλέκονται στη συριακή κρίση πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να επιτύχουν τον τερματισμό του πολέμου και όχι σε ενέργειες που θα οδηγήσουν στο ξέσπασμα μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης, δήλωσε σήμερα Πέμπτη ο Ρώσος πρωθυπουργός Ντμιτρι Μεντβέντεφ.

«Οι Αμερικανοί και οι Άραβες εταίροι μας θα πρέπει να σκεφτούν καλά: Θέλουν έναν μόνιμο πόλεμο;» είπε ο Μεντβέντεφ στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt η οποία θα δημοσιευθεί αύριο Παρασκευή όπως μεταδίδει το Reuters.

«Επιβάλλεται σε όλες τις πλευρές να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» τόνισε.

Οι ιταλικές ενστάσεις με την Ε.Ε.

Οι ιταλικές ενστάσεις με την Ε.Ε.

[Πηγή: KASSANDROS, 09/02/2016]

Μέχρι το καλοκαίρι του 2015 οι σχέσεις της Ιταλίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και με την Ένωση βελτιώνονταν διότι και τα οικονομικά στοιχεία της βελτιώνονταν επίσης.

Η Οικονομία αναπτύχθηκε κατά 0,8% το 2015, η ανεργία έπεσε στο 11,3% και το 2016 φαινόταν ακόμη καλλίτερο με ανάπτυξη 2,5% και έλλειμμα 2,4%, εντός των ορίων της Κομμισιόν. Σε αυτό βέβαια βοήθησαν τόσο η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ όσο και η χαμηλή τιμή του πετρελαίου. Πάντως μέχρι πρόσφατα η Ιταλική Οικονομία βελτιώνονταν.

Όμως ξαφνικά ο χαρισματικός Πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρέντζι άρχισε να δυστροπεί και να ασκεί έντονη κριτική τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και ιδιαίτερα στην Γερμανία.

Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι της σύγκρουσης, το προσφυγικό, η ενέργεια και οι προβληματικές Τράπεζες, πίσω όμως από αυτά κρύβεται η διαφωνία για την λιτότητα και την Ηγεμονία εντός ΕΕ της Γερμανίας.

Ντούσαν Σιτζάνσκι: «Η ΕΕ ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού»

Ντούσαν Σιτζάνσκι: «Η ΕΕ ακροβατεί στην κόψη του ξυραφιού»

Ο πρώην σύμβουλος του Μπαρόζο, διακεκριμένος πανεπιστημιακός, εξηγεί στο «Π» το πώς η ΕΕ «κακοφόρμισε»

Συνέντευξη: Δέσποινα Παπαγεωργίου

[Πηγή: Το Περιοδικό, 08/02/2016]

 Είναι από εκείνους τους ανθρώπους που σε αιχμαλωτίζουν με τη βελούδινη φυσική τους ευγένεια. Μια ευγένεια που μοιάζει να έρχεται από άλλη εποχή, άχρονη, πάντως από εποχή ανθρώπων – σφυρηλατημένη στα τραύματα της ιστορίας, κι άρα, ερωτευμένη με τη ζωή. Είναι κάτι που αποτυπώνεται και στη φυσιογνωμία του, γοητευτική ακόμα και στα 89 του χρόνια. Όπως έλεγε και η Κοκό Σανέλ, όταν γεννιέσαι έχεις το πρόσωπο που σου δίνει η φύση, μεγαλώνοντας έχεις το πρόσωπο που σου αξίζει. Γεννημένος στο πολύπαθο Βελιγράδι, ο καθηγητής Ντούσαν Σιτζάνσκι είναι φύτρα βαλκανική, κατοικεί, όμως, μόνιμα στη Γενεύη και έχει ελβετική υπηκοότητα.

Με τον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Χοσέ Μανουέλ Μπαρόζο διατηρούν χρόνια στενή φιλική σχέση, κάτι που επέτρεπε στον καθηγητή, όπως θα αποκαλύψει, να είναι ίσως ο μόνος που του έλεγε ευθαρσώς τη γνώμη του, ακόμα και αν διαφωνούσαν πλήρως, κατά τα δέκα χρόνια που διατέλεσε ειδικός σύμβουλός του.

Ιράν: Ένας υποψήφιος Στρατηγικός σύμμαχος για την Ελλάδα γεννήθηκε στην Μέση Ανατολή

Ιράν: Ένας υποψήφιος Στρατηγικός σύμμαχος για την Ελλάδα γεννήθηκε στην Μέση Ανατολή

Μετά τη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, το Ιράν εισέρχεται δυναμικά στα διεθνή δρώμενα και εξελίσσεται σε έναν από τους σημαντικότερους δρώντες στο γεωσύστημα της Ευρασίας, διεκδικώντας ρόλο κυρίαρχης περιφερειακής δύναμης. 

του Κων/νου Γρίβα*

[Πηγή: pronews, 07/02/2016]

Σε αντίθεση με ό,τι πίστευαν κάποια υπεραισιόδοξα κέντρα αποφάσεων στην Ουάσιγκτον, το Ιράν δεν φαίνεται να ρυμουλκείται προς τη Δύση. Αντιθέτως, χάρη στο ότι τείνει να εξελιχθεί στη σημαντικότερη αγορά στον πλανήτη για την ευρωπαϊκή βαριά βιομηχανία, είναι πολύ πιθανόν ότι θα τραβήξει προς την τροχιά του γεωσυστήματος Ρωσίας – Κίνας – Ιράν και πολλά ευρωπαϊκά κράτη. 

Επιπροσθέτως, ο τερματισμός της απομόνωσης του Ιράν στερεί από την Τουρκία το τελευταίο, ίσως, στοιχείο της σπουδαιότητάς της για τη δυτική γεωστρατηγική, που ήταν η γειτνίαση με αυτό, γεγονός που της επέτρεπε να εμφανίζεται ως προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης. 

Ταυτοχρόνως, οι ιστορικά ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης επιδεινώνονται περαιτέρω. Ακόμη και αν δεν λάβουμε υπόψη μας τη σύγκρουση μεταξύ Σηιτών και Σουνιτών στη Μέση Ανατολή, τόσο το Ιράν όσο και η Τουρκία διεκδικούν τον ρόλο της κυρίαρχης δύναμης στην ίδια περιοχή. Από μόνο του το γεγονός αυτό θέτει τις δύο χώρες σε τροχιά σύγκρουσης. 

Απόλυτη σχετική και εύθραυστη η παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ

Απόλυτη σχετική και εύθραυστη η παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 05/02/2016]

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα για προσέγγιση με τη Ρωσία, επί υπουργίας Λαφαζάνη, (και επίνευση Τσίπρα) ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα η ανάγκη να ασκήσει η χώρα μας ανεξάρτητη πολιτική. Προϋπόθεση, αν αυτό είναι δυνατόν, είναι να απαντηθεί το ερώτημα αν ο Κόσμος είναι μονοπολικός ή πολυπολικός. Οπότε, σε ένα πολυπολικό Κόσμο, μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα έχει περιθώριο επιλογής, αναλαμβάνοντας φυσικά τα σχετικά ρίσκα. Η Συρία αποδεικνύει ότι μια μικρή χώρα μπορεί να κάνει επιλογές υπό δύο προϋποθέσεις: Πρώτον να είναι αποφασισμένη να υποστεί θυσίες, οικονομικές ή/και αιματηρές, για να υπερασπίσει την επιλογή της. Δεύτερον ότι ο χώρος προσφυγής είναι αποφασισμένος αλλά και ικανός να σε υπερασπιστεί έως το τέλος διακινδυνεύοντας και αυτός, όπως και εσύ, την υπόστασή του – ο Ραούλ Κάστρο αποκάλυψε το 1993 ότι ο Μπρέζνιεφ του είχε πει, το 1981, πως η ΕΣΣΔ δεν θα βοηθούσε αν ο Ρήγκαν επενέβαινε στην Κούβα: «είστε μακριά», του είπε ο Μπρέζνιεφ, «και θα σπάσουμε τα μούτρα μας». (reseau international. net). Ο Πούτιν στη Συρία πράττει αλλιώς.