Το νέο Μέτωπο του Ισλαμικού Κράτους

Το νέο Μέτωπο του Ισλαμικού Κράτους

από KASSANDROS, 26/03/2016

Το Ισλαμικό Κράτος στην Συρία φθίνει. Ρώσοι και Δυτικοί, Κούρδοι Ιρανοί και Χεζμπολά το μάχονται επιτυχώς μαζί με τον Συριακό Στρατό και στο Ιράκ, κράτος, Αμερικανοί και Κούρδοι ετοιμάζονται για ανακατάληψη της Μοσούλης. Η νέα βάση πού χρειάζεται  το Ισλαμικό Κράτος είναι στην Λιβύη.

Η Λιβύη είναι πολύ πλησιέστερα στην Ευρώπη, έχει το βάθος της Κεντρικής Αφρικής για υποστήριξη μέχρι την ταυτόσημη οργάνωση Μπόκο Χαράμ της Νιγηρίας και είναι ήδη εδραιωμένο στην Δυτική Λιβύη και την Σύρτη.

Η κίνηση μεταφοράς από την Συρία στην Λιβύη γίνεται με Τουρκικές διευκολύνσεις. Οι Ιρανοί δημοσίευσαν ότι ο αρχηγός του Ισλαμικού κράτους Αλ-Βαγκτατί, τραυματισμένος από αεροπορικές επιδρομές στην Συρία, μεταφέρθηκε με τουρκική μέριμνα στην Λιβύη. Η μετακίνηση των Τζιχαντιστών έγινε με τουρκικά πλοία και αεροπορικά τσάρτερς και μέσω  Ιορδανίας. Οι Τζιχαντιστές στην Λιβύη έχουν διπλασιαστεί και εκτιμά το Αμερικανικό Πεντάγωνο ότι είναι περί τους 6500.

Η κίνηση  αυτή διευκολύνει τους ρεαλιστές Τούρκους που αντιλαμβάνονται ότι στο όνομα του Νέο-Οθωμανισμού με το Ισλαμικό κράτος  έχουν καβαλήσει μία τίγρη. Ταυτόχρονα ο Πρωθυπουργός Νταβούτογλου, ως Υπουργός Εξωτερικών το 2011 κατάφερε να δώσει και στη Λιβύη μία Νέο-Οθωμανική χροιά, δηλώνοντας ότι “η Τουρκία και η Λιβύη έχουν κοινό παρελθόν και κοινό μέλλον”.

Η παρουσία του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη διευκολύνει, πολλαπλά, την Τουρκία. Πιέζει την Αίγυπτο από την Ντέρνα στα Δυτικά ενώ οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι με τουρκική βοήθεια πιέζουν την Αίγυπτο από την χερσόνησο του Σινά.

Ο κίνδυνος για την Αίγυπτο δεν είναι μεγάλος γιατί το καθεστώς έχει στήριξη από μεγάλη μερίδα τού Λαού, αλλά προστίθεται άλλη μία αρνητική παράμετρος στην εχθρική προς την Τουρκία Αίγυπτο.

Ταυτόχρονα η Τουρκία δύσκολα μπορεί να απαλλαγεί από το θηρίο πού εξέθρεψε και στο οποίο υπηρετούν πολλοί Τούρκοι Τζιχαντιστές .

Όμως το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος έχει δικούς του λόγους που μετακινείται προς την Λιβύη.

Ο πρώτος είναι τα πετρελαϊκά έσοδα όπου ο βομβαρδισμός των πετρελαιοπηγών του στην Συρία και το Ιράκ, και των φορτηγών πού το μετέφεραν στην Τουρκία, καθώς και η εμπλοκή του ονόματος του υιού Ερντογάν σε αυτό του έχουν στερήσει βασικά έσοδα που ελπίζει να ξαναβρεί στην Λιβύη.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι στην Λιβύη δεν βρίσκει σοβαρή αντίσταση, η Σύρτη παρεδόθη αμαχητί, ενώ γνωρίζει ότι η πίεση στην Συρία και το Ιράκ θα γίνει αφόρητη. Υπάρχει επίσης πολύ δυναμικό μαχητών από την Βόρειο και την Υποσαχάρια Αφρική.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι είναι πολύ πιο κοντά για επιχειρήσεις στην Ευρώπη.

Όπως παρατηρεί αξιωματικός του ΠΝ πολύ καλός γνώστης των θεμάτων ναυτικής ασφάλειας: “Το Ισλαμικό Κράτος έχοντας καταλάβει Λιβυκά λιμάνια και πλοία μπορεί να κάνει πειρατεία τύπου Σομαλίας, αλλά στη Μεσόγειο τα πλοία περνούν 50 μίλια από τις ακτές της Λιβύης και όχι 200 όπως στην Σομαλία. Η ιδέα και μόνο ενός κρουαζιερόπλοιου με 300-500 επιβάτες στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους τρομάζει”.

Η πρόσβαση στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας είναι εύκολη όπου νέοι τρομοκράτες μαζί με πρόσφυγες θα τροφοδοτήσουν νέα σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων. Οι θαλάσσιες πλατφόρμες πετρελαίου είναι εύκολοι στόχοι.

Το Ισλαμικό Κράτος, πιστό στις αρχές του, θέλει να καταλάβει την Ευρώπη. Η Λιβύη είναι καλύτερη βάση για να το κάνει από αυτή της Συρίας, ο Λιβυκός Στρατός είναι ουσιαστικά ανύπαρκτος και υπάρχουν μόνο εθνοφυλακές σε ένα κράτος που απαρτίζεται από 250 φυλές. Η πρώτη που κινδυνεύει είναι η Τυνησία όπου υπάρχει ισχυρή παρουσία Ισλαμιστών σε μία Χώρα όπου η κοινωνία είναι η πλέον δυτικοποιημένη στην Βόρειο Αφρική. Η Αλγερία είναι εύθραυστη.

Παρ´ όλο που οι φανατικοί Ισλαμιστές είναι μικρό ποσοστό των Μουσουλμάνων, η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες είναι βέβαιο ότι θα εγείρει τεράστια θέματα και θα ανασύρει την θεωρία του Χάντικτον περί συγκρούσεως πολιτισμών.

Το ζήτημα όμως δεν είναι η σύγκρουση Θρησκειών. Είναι πράξεις δυτικές αυτού του Αιώνα πού απελευθέρωσαν δυνάμεις που για αιώνες είχαν κοπάσει.

Τώρα όμως η δράση είναι συγκεκριμένη και ανεπίστροφη. Το πρώτο που πρέπει να ελεγχθεί η υστερία και τα φτηνά λαϊκίστικα εγχειρήματα τύπου βομβαρδισμού Ισλαμικών θέσεων για δεκαπέντε ημέρες, όπως επίσης πρέπει να ελεγχθεί ο αναδυόμενος Ευρωπαϊκός Φασισμός. Ούτε ο αντί μουσουλμανισμός είναι λύση. Οι  προλετάριοι νέοι μουσουλμάνοι ανένταχτοι στην Δυτική κοινωνία, χωρίς δουλειά και προοπτική είναι και αυτοί θύματα μέσα από τα οποία  ξεπηδούν και λίγοι Τζιχαντιστές αλλά αυτοί είναι αρκετοί για να ματοκυλήσουν την Ευρώπη. Ούτε το Σένγκεν είναι το πρόβλημα. Ο κατακερματισμός και πάλι των Ευρωπαϊκών συνόρων και η περισσότερη ακόμα μείωση των Ευρωπαϊκών Ελευθεριών θα χειροτερέψει το πρόβλημα.

Το ζήτημα είναι οτι η σύγκρουση πλέον δεν μπορεί να αποφευχθεί.

Υπάρχει ανάγκη συνολικής συνεννόησης μεταξύ Ευρώπης, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας και όσων μουσουλμανικών χωρών προτίθενται να προσχωρήσουν.

Είναι γνωστές οι πηγές τροφοδότησης του Ισλαμικού Κράτους και, πρέπει να κλείσουν οριστικά.

Είναι γνωστό τι χρειάζεται να γίνει εναντίον του Ισλαμικού Κράτους αλλά αυτό δεν γίνεται με διπλωματικά παιχνιδάκια και πόλεμο δια αντιπροσώπων.

Τέλος η Δύση που άνοιξε την σφηκοφωλιά της Λιβύης πρέπει τώρα να πληρώσει το κόστος για να την κλείσει. Αυτό χρειάζεται τεράστια συνεννόηση με τις ΗΠΑ και τις άλλες Μεγάλες Δυνάμεις.

Αν η Ευρώπη βολεύτηκε κάτω από την αμυντική ομπρέλα των ΗΠΑ για 65 χρόνια τότε πρέπει να δεχτεί ότι οι ΗΠΑ εξυπηρετούν πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία δεν συμβαδίζουν κατ’ανάγκη με αυτά της Ευρώπης.

Για να αλλάξει αυτό πρέπει η Ευρώπη να συμβάλλει ουσιαστικά. Χρειάζεται να φύγει η Ευρώπη από την οικονομική της εμμονή. Οι μάχες ειναι δαπανηρές για να μην γίνουν καταστροφικά δαπανηρές. Χρειάζεται πολύ συνεκτική συλλογική δράση σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Οι τρομοκράτες δεν πρόκειται να ελεγχθούν στην Ευρώπη αν δεν απαλειφθούν όλες οι εστίες τους στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική τώρα.

Αργότερα το κόστος θα είναι πολύ βαρύτερο και θα χυθούν ποταμοί αίματος.