Τουρκία, οι συνέπειες της Νεο-Οθωμανικής πολιτικής

Τουρκία, οι συνέπειες της Νεο-Οθωμανικής πολιτικής

[Πηγή: KASSANDROS, 16/04/2016]

Όσοι βλέπουν τις πράξεις της Τουρκίας σήμερα και διαφωνούν, δεν πρέπει να εκπλήσσονται.

Το δηλωμένο σχέδιο της Τουρκίας από την αρχή του Αιώνα αυτού ήταν να γίνει Μεγάλη Δύναμη μέχρι το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση του κράτους από τον Κεμάλ. Αυτό ήταν γνωστό από τον, καιρό του Οζάλ αλλά οι μεθοδικοί αρχιτέκτονες του ήταν οι Ερντογάν, Γκιούλ, Νταβούτογλου και λοιποί.

Η πρώτη τους κίνηση ήταν να φύγουν από το κοσμικό  καθεστώς  του Κεμάλ και να μετατρέψουν την Τουρκία σε ένα Ισλαμικό  κράτος. Αυτό έκανε την είσοδο τους στην ΕΕ από πολύ δύσκολη, αδύνατη, ανεξάρτητα από την αποφυγή της ευθείας άρνησης.

Με βαρυσήμαντο άρθρο του το 2007, ο Νταβούτογλου επισημαίνει ότι το τέλος της διπολικότητας και του Ψυχρού Πολέμου δίνει ευκαιρίες νέας κατεύθυνσης και Δυναμική στο όραμα της Μεγάλης Τουρκίας του 2023 ως Παγκόσμιου Παράγοντα, διαχωρίζει την θέση της από το ΝΑΤΟ ως μετόχου αλλά όχι σε όλα συμμάχου και ετοιμάζει το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ ως την γέφυρα μεταξύ της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας και της Νέας Μεγάλης Τουρκίας.

Για τον στόχο αυτό στηρίχθηκαν στις ψήφους της Ανατολίας, αγνοώντας τις περιφέρειες της Κωνσταντινούπολης και των Μικρασιατικών παραλίων και με την βοήθεια της οργάνωσης του Ισλαμιστή Ιεροδιδάσκαλου Γκιουλέν υπέταξαν βίαια τον Στρατό, προσεταιριζόμενοι τις Μυστικές Υπηρεσίες και την Δικαιοσύνη όχι με δημοκρατικό τρόπο. Ταυτόχρονα προσπάθησαν με επιτυχία αρχικά να ηρεμήσουν τους Κούρδους της Τουρκίας.

Έτσι ο Ερντογάν έγινε ο Πολιτικός Κυρίαρχος και απαλλάχθηκε από τον μετριοπαθή Γκιούλ και τον ισχυρό, αλλά με δεσμούς ισχυρούς επίσης με τις ΗΠΑ, Γκιουλέν.

Όλα αυτά άλλαξαν με την Αραβική Άνοιξη. Αυτή έδωσε ψεύτικες ελπίδες στην Δύση ότι η Δημοκρατία θα γίνονταν ισχυρότερη από το Ισλάμ στα Αραβικά Κράτη και η πρώτη ευκαιρία για αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν η ανατροπή του Ασσάντ στην Συρία από Δυτικόφιλες δυνάμεις που ταυτόχρονα θα έδιωχνε και την τελευταία Ρωσική Βάση στην Μεσόγειο.

Εδώ γκρεμίστηκε το Τουρκικό Όραμα. Η Τουρκία, θεωρώντας ότι η ανατροπή του Άσσαντ και η κατάσταση στο Ιράκ της επέτρεπε ακόμη και προσάρτηση εδαφών της Συρίας και του Ιράκ με κέντρο την Μοσούλη και την απόλυτη ιδιοκτησία των υδάτων των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, έπαιξε το ρόλο του “χρήσιμου ηλίθιου” συνεργαζόμενη με την Σαουδική Αραβία στην στήριξη, εφοδιασμό και προώθηση του Ισλαμικού Κράτους μέσω των εδαφών της, με το αζημίωτο βέβαια.

Το μεγάλο λάθος της ήταν ότι θέλοντας να παρέμβει στρατιωτικά ,οργάνωσε προβοκάτσιες θέλοντας να εμπλέξει τον Πρόεδρο Ομπάμα, αποδίδοντας αναληθώς την χρήση χημικών όπλων στον Άσσαντ. Οι ΗΠΑ δεν στερούνται Υπηρεσιών Πληροφοριών και σε συνεργασία με τους Ρώσους αφαίρεσαν από τον Άσσαντ τα χημικά, πράγμα που εξυπηρετούσε και το Ισραήλ και έληξαν το θέμα.

Η εδαφική επέκταση και ισχυροποίηση της Τουρκίας δεν εξυπηρετεί τα Γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ για τις οποίες η Τουρκία του Ερντογάν είναι αμφίβολος και προβληματικός σύμμαχος.

Αυτό που επιθυμεί η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική είναι ένα μεγάλο και ισχυρό Κουρδιστάν, δεύτερο προπύργιο της Δύσης στην περιοχή μετά το Ισραήλ.

Η Συρία του Άσσαντ είχε, όπως όλες οι φασιστικές δικτατορίες ,την ισχυρή και πιστή στήριξη του στρατού της και των δυνάμεων ασφαλείας τους οποίους συνέδεαν τα κοινά εγκλήματα, αλλά και όλων των μειονοτήτων που η παρουσία του Άσσαντ εγγυάτο την ανοχή τους, και δεν επρόκειτο να ανατραπεί εύκολα .

Οι ΗΠΑ πολύ ενοχλημένες από την ανεξέλεγκτη χρήση του εγκληματικού Ισλαμικού Κράτους από την νέα Σαουδική Αραβία της Βασιλείας Σαλμάν και υιού, και την συνεργασία μαζί τους της Τουρκίας συμφώνησαν για την επιστροφή των Ρώσων οι οποίοι με την ανάλγητη στρατηγική και τακτική τους βοήθησαν ουσιαστικά τους Σύριους να ανακαταλάβουν περιοχές ανεξαρτήτως του αν ο εκεί αντίπαλος ήταν Δυτικόφιλος ή Ισλαμιστής.

Ταυτόχρονα ο Ερντογάν για να εξασφαλίσει το όνειρο του να γίνει ο απόλυτος άρχων της Τουρκίας και ο Χαλίφης του Σουνιτικού Ισλάμ όπως τον αποκαλεί ο φιλικός του τύπος, ότι έχει απομείνει μετά τους διωγμούς που έκανε σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ, που του εστοίχισαν κακοφημία στην Δύση, επετέθει εκ νέου στους Κούρδους για να επιτύχει την εθνικιστική συσπείρωσε πράγμα που του εστοίχισε όμως την Συνταγματική Αναθεώρηση που θα τον έκανε πανίσχυρο Πρόεδρο και απόλυτο άρχοντα.

Το δεύτερο μεγάλο λάθος του ήταν η κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροπλάνου και μάλιστα δόλια. Η εκδικητική μνήμη των Ρώσων είναι ψυχρή, μεγάλη και μακροχρόνια.

Με την καταστροφή των Τουρκομάνων της Συρίας οι Ρώσοι  εστέρησαν την ύπαρξη τουρκογενούς πληθυσμού. Με τον εξοπλισμό των Σύρων Κούρδων δυτικά του Ευφράτη τους βοήθησαν να σφραγίσουν τα σύνορα Συρίας Τουρκίας. Με την παροχή αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 και S-400 στο Ιράν και την Συρία αντιστοίχως ακύρωσαν την ισχύ της Τουρκικής και Σαουδαραβικής Αεροπορίας.

Τέλος με τις εμπορικές κυρώσεις  έδωσαν  πλήγμα στην ήδη παραπαίουσα Τουρκική Οικονομία που είχε μέχρι τότε μεγάλα οφέλη από την Ρωσία.

Η Τουρκία σήμερα βρίσκεται σε διπλωματική απομόνωση και οικονομική κρίση. Η επίσκεψη του Ερντογάν στις ΗΠΑ απέτυχε για πρώτη φορά στις μεταπολεμικές αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Η Ευρώπη με το θέμα των προσφύγων τον βλέπει σαν εκβιαστή, παρ’ όλη την διπλωματική γλώσσα. Το Ισραήλ που θα δεχόταν νέο άνοιγμα σχέσεων, βλέπει ότι η επιμονή του για ελεύθερη πρόσβαση στην Γάζα το αποκλείει και περιμένει να συνεννοηθεί με τον διάδοχο του. Το Ιράκ και το Ιράν είναι εχθρικώς διακείμενα. Του μένει μόνο η Σαουδική Αραβία, όπου όμως η συνεργασία είναι κυρίως λόγω Ισλαμικού Κράτους γιατί οι φιλοδοξίες του Ερντογάν ως Χαλίφη του Σουνιτισμού προσκρούουν βίαια στις ίδιες αντιλήψεις της Σαουδαραβικής μοναρχίας .

Ταυτόχρονα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στην Τουρκία ως ανάξιου  εταίρου στο ΝΑΤΟ γίνεται από ισχυρά Δυτικά Think Tanks και από βαρύνοντα έντυπα κυρίως των ΗΠΑ. Η διαφθορά του Ερντογάν, οι λαθρεμπορίες του γιού του με το Ισλαμικό Κράτος και το Συριακό πετρέλαιο, η έλλειψη Δημοκρατίας στην Τουρκία και η εσωτερική της ανασφάλεια  είναι όλα καθημερινά θέματα του παγκόσμιου  δυτικοστραφούς  Τύπου.

Τώρα εξετάζεται και η ψυχική ισορροπία  του Ερντογάν.

Έγινε ειδική ανάλυση των λόγων και των πράξεων του χρησιμοποιώντας το ειδικό επιστημονικό εργαλείο πού λέγεται Leadership trait analysis της Margarite Hermann,καθηγήτριας Πολιτικών Επιστημών και από άλλους ειδικούς επιστήμονες ώστε να αξιολογηθεί η διαχείριση του της Εξωτερικής Τουρκικής Πολιτικής. Το γενικό συμπέρασμα είναι:

“Οι πεποιθήσεις του Ερντογάν είναι τόσο ισχυρές μέσα του και οι απόψεις του είναι τόσο δυνατά εδραιωμένες μέσα του ώστε βλέπει μόνο ότι θέλει να δει, τον καθιστά ανίκανο να κατανοήσει τις διπλωματικές διακυμάνσεις και να κατευθύνει επιτυχώς την Εξωτερική Πολιτική της Χώρας του και η διχοτομημένη του προσωπικότητα τον κάνει να βλέπει τα θέματα υποκειμενικά σωστό-λάθος, δίκαιο-άδικο, ηθικό-ανήθικο.”

Ταυτόχρονα άλλοι αναλυτές του αποδίδουν “Υπεροψία μέχρις Ύβρεως, ναρκισσισμό, σύνδρομο ανευθυνότητας στην λήψη αποφάσεων, και αυθαιρεσία σαν αποτέλεσμα της μακρόχρονης και μη αμφισβητήσιμης εξουσίας.”

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι είναι ψυχικά  ασταθής και απρόβλεπτος.

Όπως δίδαξε ο αρχαίος Κινέζος Στρατηγός Σουν Τσου:

“Πρώτα καταστρέφεις την Φήμη του αντιπάλου σου, μετά τον απομονώνεις και μετά τον καταστρέφεις τον ίδιο”.