Σφαγή στη Γάζα

Σφαγή στη Γάζα

Η Παλαιστίνη, "Ιφιγένεια" ενός σκληρού γεωπολιτικού μπρα ντε φερ

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

[Πηγή: Το Περιοδικό, 30/07/2014]

Το αίμα ρέει ποτάμι στο αμμώδες έδαφος της Γάζας. Εκκωφαντική η σιωπή, αποκαλυπτική η επιλεκτική ευαισθησία της, κατά τα άλλα, «έτοιμης να παρέμβει» για τα ανθρώπινα δικαιώματα, «διεθνούς κοινότητας».  Οι εικόνες μεταφέρουν καθημερινά ολοένα μεγαλύτερη φρίκη, ολοένα μεγαλύτερο πόνο. Σοκ, κόμπος στο στομάχι, οργή. Και απορία. Γιατί; Γιατί έγινε τώρα αυτή η επίθεση; Γιατί είναι τόσο ανείπωτα βάρβαρη; Γιατί τώρα και έτσι αυτό το πρωτοφανές, ακόμη και για τα ταραχώδη δεδομένα της Παλαιστίνης, λουτρό αίματος;

Ίσως, τις πρώτες μέρες θα μπορούσε κανείς αφελώς να πει ότι πρόκειται για μια, έστω και εκτός ορίων, ισραηλινή αντίδραση για την απαγωγή και δολοφονία των τριών εφήβων στη Δυτική Όχθη, τον Ιούνιο. Πλέον το αίμα έχει πνίξει την αφέλεια. Όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι αυτό. Και όποιος είναι λίγο πιο εξοικειωμένος με τον τρόπο που οι ισραηλινές ηγεσίες είθισται να λειτουργούν, αντιλαμβάνεται την  «κανονικότητα».

Μετά την κρίση

Μετά την κρίση

Κιμπουρόπουλος Γιάννης

[Πηγή: Η Αυγή, 13/07/2014]

«Κάποια στιγμή θα τελειώσει η κρίση, έτσι δεν είναι; Δεν πρόκειται να κρατήσει για πάντα» μου είπε η κόρη μου προσπαθώντας να αποκρούσει μια από τις συνήθεις γονεϊκές «επιθέσεις» εναντίον της για τη σημασία που έχουν τα γνωστικά εφόδια ώστε να επιβιώσει η γενιά της στην εργασιακή ζούγκλα. Η κόρη μου υπονοούσε ότι το τέλος της κρίσης, έστω κι αν κηρυχθεί σε μερικά χρόνια, θα σημάνει κατά κάποιον τρόπο επιστροφή στην προτέρα κατάσταση.

Η κόρη μου είναι 15, αλλά η ίδια ψευδαίσθηση επικρατεί σε ανθρώπους των 25, 35 ή 65 ετών. Επικρατεί, πάνω απ' όλα, στους ψεκασμούς αισιοδοξίας με τους οποίους βομβαρδίζουν την κοινή γνώμη, ευτυχώς ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση, το μιντιακό καρτέλ, το λόμπι των μνημονιοφρόνων.

«Ultimo addio» για τη «L’ Unità»

«Ultimo addio» για τη «L’ Unità»

"Δολοφόνησαν" την Unita, γράφει το πρωτοσέλιδο του τελευταίου τεύχους της ιστορικής εφημερίδας

H ιστορική εφημερίδα του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, αφού διέγραψε μια πορεία 90 χρόνων, περνώντας από τους παρτιζάνους στον ευρωκομμουνισμό, τον «ιστορικό συμβιβασμό» μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία, οδηγείται στο κλείσιμο.

Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 31/07/2014]

Το είχαμε γράψει πρώτοι, στις αρχές Ιουλίου. Και οι πληροφορίες μας, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Αύριο θα βγει στα ιταλικά περίπτερα το τελευταίο φύλλο της «L’ Unità». Η αριστερή εφημερίδα που ίδρυσε ο Αντόνιο Γκράμσι το 1924 αναστέλλει την έκδοσή της για οικονομικούς λόγους. Δεν υπάρχουν χρήματα, τα χρέη, συνολικά, σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς, έφτασαν τα εκατόν δέκα εκατομμύρια ευρώ. Οι δημοσιογράφοι δούλεψαν χωρίς να αμειφθούν επί τρεις μήνες, το ίδιο και οι υπεύθυνοι του τυπογραφείου. Η ποθητή λύση, όμως, δεν βρέθηκε.

Μοιάζει σχεδόν αδύνατον, διότι πρόκειται για μία από τις ιστορικές φωνές της προοδευτικής παράταξης στην Ιταλία. Για την εφημερίδα που στήριξε με έμφαση και τον αντιδικτατορικό αγώνα των Ελλήνων στην Ιταλία, με κύριο σημείο αναφοράς τον Αντώνη Σολάρο, τον Ελληνοϊταλό δημοσιογράφο, επί σειρά ετών υπεύθυνο του αρχείου της.

Ο θάνατος του εμποράκου ή ο εμποράκος του θανάτου;

Ο θάνατος του εμποράκου ή ο εμποράκος του θανάτου;

Του Άρη Χατζηστεφάνου*

[Πηγή: Το Πιτσιρίκι, 25/07/2014]

Ενας μεγάλος βιντεοττροβολέας παρουσιάζει εικόνες από τις επιδρομεές που έχουν πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού της Γάζας. Από κάτω άνδρες και γυναίκες διαφορετικών εθνοτήτων, με πολιτικά αλλά και με στρατιωτικές και αστυνομικές στολές, κρατούν σημειώσεις και ανταλλάσσουν τις επιχειρηματικές τους κάρτες κλείνοντας συμφωνίες εκατομμυρίων δολαρίων.

Η συγκεκριμένη σκηνή επαναλαμβάνεται μονότονα σε κάθε έκθεση οπλικών συστημάτων που πραγματοποιείται στο Ισραήλ και σε χώρες της Ευρώπης της Βόρειας Αμερικής.

Για την ισραηλινή πολεμική βιομηχανία κάθε επιδρομή στη Γάζα δεν είναι παρά πεδίο δοκιμής νέων συστημάτων ελέγχου ή εξόντωσης του πληθυσμού αλλά και βιτρίνα για τα επιτεύγματα της ισραηλινής στρατιωτική βιομηχανίας. Το μήνυμα «δοκιμάστηκε με επιτυχία στη Γάζα το οποίο άλλοτε υπονοείται και άλλοτε δηλώνεται ρητά στους υποψήφιους πελάτες, αποτελεί το σύγχρονο σλόγκαν μιας βιομηχανίας που σύντομα θα κλείσει μισό αιώνα παρουσίας.

Το «έξωθεν σχέδιο» και οι εγχώριοι πρόθυμοι

Το «έξωθεν σχέδιο» και οι εγχώριοι πρόθυμοι

[Πηγή: seisaxthiablog, 28/07/2014] 

Το «φούσκωμα του ελλείμματος» ήταν «ο μόνος επιστημονικός τρόπος προετοιμασίας του εδάφους για το Μνημόνιο», δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης. Ολα τα ώς τώρα δεδομένα, που έχουν γίνει γνωστά, συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι το «μαγείρεμα» των δημοσιονομικών στοιχείων για την παράδοση της χώρας στους δανειστές, με την υπαγωγή μας στο μηχανισμό στήριξης το 2010, ήταν προϊόν πολιτικών αποφάσεων που ελήφθησαν εντός και εκτός Ελλάδας.

Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως, που φέρνει στην επιφάνεια το δικαστικό βούλευμα για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, είναι το γεγονός πως η τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος μετά τις εκλογές του 2009 έγινε επειδή υπολογίστηκαν στο συνολικό ύψος του ποσού και τα swapς (συμφωνίες ανταλλαγής εκτός αγοράς) του 2001-2007.

Οι διεθνείς κρίσεις και η γεωπολιτική/διπλωματική έκλειψη της Ελλάδας

Οι διεθνείς κρίσεις και η γεωπολιτική/διπλωματική έκλειψη της Ελλάδας

του Θόδωρου Μπατρακούλη* 

[Πηγή: Autonomous Community, 26/07/2014]

         Καθώς «μυρίζουν» εκλογές σε πολύ σύντομο διάστημα,  βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη δύο πολύ σοβαρές διεθνείς κρίσεις. Αφενός αυτή του φονικού πολέμου στην Ανατολική Ουκρανίας και της ιδιαίτερα επικίνδυνης διελκυστίνδας των ΗΠΑ-δυτικών δυνάμεων με τη Ρωσία, που μαίνεται τους τελευταίους μήνες. Στο ζήτημα της Ουκρανίας, οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές δυνάμεις έχουν πολλαπλούς στόχους. Επιγραμματικά: Επιδίωξαν την διάρρηξη της σχέσης της σημαντικής γεωπολιτικά αυτής χώρας με τη Ρωσία, και παράλληλα την εξασθένηση των σχέσεων της τελευταίας με την ΕΕ. Επιπλέον, προωθείται μια πολιτική που πλήττει τον ίδιο τον πυρήνα της οικονομικής ισχύος της Ρωσίας, που έχει στο επίκεντρο την εξαγωγική βιομηχανία των υδρογονανθράκων της. Αφετέρου η πολλαπλή κρίση στην Εγγύς και Μέση Ανατολή: Στους πολέμους στη Συρία και στο Ιράκ, ήρθε να προστεθεί η πολεμική ανάφλεξη και το λουτρό αίματος κατά των Παλαιστινίων στη Γάζα.... Από πρώτη άποψη μπορεί να θεωρηθεί ότι οι κρίσεις αυτές είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, αλλά αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί. Τους τελευταίους μήνες δημιουργείται ένα «ημικύκλιο» γεωπολιτικών μεταβολών. Εξάλλου, και οι δύο αυτές κρίσεις υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να επιδεινωθούν. Ενδεικτική τέτοια πρόσφατη εξέλιξη συνιστούσε δήλωση του Αμπάς ελ-σεΐκ Μοχαμαντάουι, Γενικού Γραμματέα του συνασπισμού των «Άξιων Υιών του Ιράκ» και της «Χεζμπολάχ του Ιράκ”. Περιλάμβανε απειλή επικείμενης επίθεσης εναντίον της Σαουδικής Αραβίας και ζητούσε από την κυβέρνηση του αλ Μαλίκι να κλείσουν άμεσα τις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Τουρκίας.

Μερικές σκέψεις για τη Γάζα

Μερικές σκέψεις για τη Γάζα

Εδώ και μερικές μέρες παρακολουθούμε άναυδοι άλλη μια σφαγή του παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Το έγκλημα αυτό δεν είναι καινούργιο. Συντελείται εδώ και δεκαετίες.

Της Βασιλικής Σιούτη

[Πηγή: ThePressProject, 27/07/2014]

Ο στρατός του Ισραήλ με τις πλάτες των μεγάλων ξένων δυνάμεων ή την ανοχή τους, έχει καταλάβει εδώ και χρόνια τη γη των Παλαιστινίων. Από τότε και κάθε χρόνο που περνάει, τους κλέβει όλο και περισσότερη από τη γη τους, τους σκοτώνει, τους φυλακίζει, εποικίζει τα χωριά τους, τους κόβει τις γειτονιές τους στα δυο, χτίζει τείχη και τους κλείνει σε αυτά, τους απαγορεύει την ελεύθερη επικοινωνία και μετακίνηση μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Έχει γεμίσει τον τόπο τους τσεκ πόιντ και τους εξαναγκάζει σε απίστευτους καθημερινούς εξευτελισμούς για να πάνε από τη μία (παλαιστινιακή) περιοχή στην άλλη . Τους κρατάνε αιχμάλωτους στην ίδια τους την πατρίδα. Τους απαγορεύουν να είναι ελεύθεροι, περήφανοι, ανεξάρτητοι. Τους καταστρέφουν τις καλλιέργειες, τους απαγορεύουν να ψαρεύουν στη θάλασσά τους… Τίποτα απ’ όσα είναι αυτονόητα για άλλους λαούς δεν είναι αυτονόητα για τους Παλαιστίνιους. Κόντρα σε κάθε νόμο, σε κάθε δίκαιο.

Ουκρανία: Μια χώρα σε αυταρχικό κατήφορο

Μια χώρα σε αυταρχικό κατήφορο

Με αλλαγή του Κανονισμού της Βουλής διαλύθηκε η κοινοβουλευτική ομάδα του Κ.Κ. Ουκρανίας, τώρα με μια δίκη-παρωδία όπου οι φασίστες τρομοκρατούν τη δικαστή προσπαθούν να το θέσουν εκτός νόμου.

Του Γιώργου Κατρούγκαλου*

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 28/07/2014]

Το Κίεβο δίνει αρχικά στον επισκέπτη την εντύπωση ευημερούσας πόλης, με ουρανοξύστες να χτίζονται παντού και τη φαινομενική εικόνα μιας καλπάζουσας ανάπτυξης. Μια πιο προσεκτική ματιά θα αποκαλύψει έναν αστικό ιστό παραδομένο πλήρως στην αγορά, με κτίρια τύπου Βωβού να αλλοιώνουν ακόμη και τις πιο γραφικές γειτονιές της τσαρικής παράδοσης, μέχρι τις εμβληματικές ακτές του Δνείπερου.

Αυτή είναι η μοίρα της χώρας. Ολιγάρχες του κύκλου της Τιμοσένκο, ολιγάρχες του κύκλου του Γιανουκόβιτς, ολιγάρχες του κύκλου του σημερινού προέδρου Παρασένκο (ολιγάρχη και αυτού) λυμαίνονται τον πλούτο του τόπου και καταλαμβάνουν με διάφορους παρένθετους την πολιτική σκηνή. Στην τελευταία έχουν εισβάλει πρόσφατα, μετά τα γεγονότα στο Μεϊντάν, και οι νεοφασίστες του Δεξιού Τομέα, που συναγωνίζονται σε δεξιό εξτρεμισμό τους ομοϊδέατες τους του κόμματος Σβομπόντα και του Ριζοσπαστικού Κόμματος. Νοσταλγοί των συνεργατών των Γερμανών, όπως του διαβόητου Μπαντέρα, εξακολουθούν να καταλαμβάνουν την κεντρική πλατεία και να επιβάλλουν ένα ιδιόμορφο κλίμα τρομοκρατίας.

Μποϋκοτάζ, απομόνωση και κυρώσεις η μόνη λύση απέναντι στο Ισραήλ

Μποϋκοτάζ, απομόνωση και κυρώσεις η μόνη λύση απέναντι στο Ισραήλ

Χιλιάδες Παλαιστίνιοι του Ισραήλ διαδηλώνουν κατά των ισραηλινών επιθέσεων στην Γάζα.

Του Χρόνη Ι. Πολυχρονίου 

[Πηγή: inprecor, 29/07/2014]

Η τρίτη στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας τα τελευταία 5-6 χρόνια, με θύματα τον άμαχο πληθυσμό, κυρίως γυναίκες και παιδιά, φαίνεται να εξοργίζει για άλλη μια φορά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη, που αντιλαμβάνεται πλήρως ότι διαπράττονται συνειδητά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τους βομβαρδισμούς νοσοκομείων, σχολείων και οίκους ευγηρίας.   Το ίδιο συμβαίνει και με διάφορα θεσμικά πρόσωπα και οργανισμούς. 

Για παράδειγμα, η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ναβί Πιλάι κατηγόρησε  ήδη το Ισραήλ για πιθανά εγκλήματα πολέμου στην Λωρίδα της Γάζας, ενώ ο Ρίτσαρντ Φόλκ, πρώην Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για την κατεχόμενη Παλαιστίνη (2008-20104), που αποτελούσε «κόκκινο πανί» για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του, έχει παρουσιάσει στις αναφορές του αδιάσειστα στοιχεία ότι το σιωνιστικό κράτος παραβιάζει μεθοδικά το διεθνές δίκαιο και ότι πράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με τις πολιτικές που ασκεί εναντίον των παλαιστινίων στα κατεχόμενα εδάφη. 

Συνέντευξη του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ για την σύγχρονη απόπειρα επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων (Βίντεο)

Συνέντευξη του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ για την σύγχρονη απόπειρα επιβολής της Νέας Τάξης Πραγμάτων

[Πηγή: Οίμος-Αθήνα, 25/07/2014]

Οι ραγδαίες γεωπολιτικά εξελίξεις παγκόσμια, αποδεικνύουν ότι ο «μύθος του πολυπολικού πλανήτη» είναι ένα εφεύρημα της Νέας Διεθνούς Τάξης που δεν είναι κάτι σκοτεινό, αλλά η διακυβέρνηση του πλανήτη από τις πολυεθνικές και τους «νόμους» μίας αχαλίνωτης αγοράς που την διέπουν. 

Η εικόνα ενός διαπλανητικού «χάους» είναι η κανονικότητα που μας ετοιμάζουν και όσο κι αν φαίνεται δυσεξήγητο αυτό το χάος είναι ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Αυτός ήταν ο πυρήνας των σκέψεων που ξεδίπλωσε ένας από τους τελευταίους μεγάλους έλληνες στοχαστές ο Τάκης Φωτόπουλος, μιλώντας στον 9,84 και τον Γιώργο Σαχίνη, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στη Μέση και Εγγύς Ανατολή, την Νοτιανατολική Μεσόγειο, τις χώρες του Μαγκρέμπ αλλά και την Ουκρανία. 

Μανώλης Γ. Δρεττάκης: ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΟΦΕΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ;

ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΟΦΕΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Του ΜΑΝΩΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*

[Πηγή: iskra, 28/07/2014]

Ενα ερώτημα που πολλές φορές και από πολλές πλευρές τίθεται είναι το ποια κράτη-μέλη της ευρωζώνης ωφελήθηκαν ή ζημιώθηκαν και πόσο από τη λειτουργία της. Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε μόνο μία από τις ωφέλειες ή ζημίες, δηλαδή τη βελτίωση ή την επιδείνωση του ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών. Ουσιαστικά το ισοζύγιο αυτό αντανακλά το αν και κατά πόσο βελτιώθηκε η συνολική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μιας χώρας, μια ανταγωνιστικότητα που εξαρτάται από την ποιότητα και τις τιμές των αγαθών και υπηρεσιών που παράγει σε σχέση με τις οικονομίες κρατών όλου του κόσμου.  

Το ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών μιας χώρας είναι το άθροισμα του ισοζυγίου αγαθών και του ισοζυγίου υπηρεσιών. Ολα τα ισοζύγια είναι η διαφορά των εισαγωγών από τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών της χώρας αυτής. Ανάμεσα στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης υπάρχουν κράτη τα οποία έχουν πλεόνασμα στο ισοζύγιο αγαθών και έλλειμμα στο ισοζύγιο υπηρεσιών (όπως η Γερμανία), άλλες στις οποίες ισχύει το αντίθετο, έχουν δηλαδή έλλειμμα στο ισοζύγιο αγαθών και πλεόνασμα στο ισοζύγιο υπηρεσιών (όπως η Ελλάδα) και άλλες έχουν πλεόνασμα και στα δύο ισοζύγια (όπως η Ολλανδία).

ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

ΜΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

[Πηγή: iskra, 28/07/2014]

Δευτέρα 28 Ιουλίου 1980.Μία ομάδα φοιτητών της ΚΝΕ μοιράζει  προκηρύξεις στους εργαζόμενους της κλωστοϋφαντουργίας ΕΤΜΑ στο Βοτανικό, ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια.

Στον περίβολο της ΕΤΜΑ, υπάρχουν δύο περιπολικά με άντρες του ΚΕ Αστυνομικού Τμήματος και επικεφαλής το διοικητή του Τμήματος Νίκο Χρηστάκο. Στις 2:00 αρχίζουν να βγαίνουν μεμονωμένοι εργάτες και να παίρνουν τις προκηρύξεις παρά τις απειλές των αστυνομικών. Οι υπόλοιποι  μεταφέρονται με πούλμαν από άλλη πύλη, προκειμένου να μη φτάσουν στα χέρια τους οι προκηρύξεις.  Όμως τα παράθυρα ανοίγουν και οι εργάτες τις παίρνουν.

Η αστυνομία δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα. Το υπ’ αριθμόν ΥΜ 1633 με οδηγό τον Μ. Χαρίτο, στρίβει με ταχύτητα και πέφτει πάνω στους συγκεντρωμένους και χτυπάει τη φοιτήτρια της Παντείου, Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Η Σωτηρία βρίσκεται κάτω από το πούλμαν...

Λεων. Βατικιώτη: Ευρωπαϊκό έγκλημα εκ προμελέτης το κλείσιμο της ΕΒΖ

Ευρωπαϊκό έγκλημα εκ προμελέτης το κλείσιμο της ΕΒΖ

Του Λεων. Βατικιώτη*

Οργή σε όλη την Ελλάδα προκάλεσε η απόφαση της διοίκησης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης να κλείσει τα δύο από τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια ζάχαρης, στις Σέρρες και την Ορεστιάδα. Η απόφαση της διοίκησης, κατόπιν εισήγησης της «εθνικής μας» εταιρείας συμβούλων Κάντορ που κάλυψε τεχνοκρατικά μια ειλημμένη απόφαση, έγινε δεκτή με αγανάκτηση, παρότι δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, λόγω των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων που θα έχει για δεκάδες χιλιάδες οικογένειες. Το κλείσιμο των δύο εργοστασίων, που δείχνει πόσο κενές περιεχομένου και παραπλανητικές είναι οι μεγαλοστομίες περί «success story», «επιστροφής στην ανάπτυξη» κι άλλα τέτοια που δεν αφήνει ευκαιρία να πέσει κάτω και να μη τα ξεστομίσει ο πρωθυπουργός, θα αυξήσει περαιτέρω την ανεργία, θα οξύνει την τάση εγκατάλειψης του Έβρου και θα επιτείνει την ερήμωση της υπαίθρου. Παρόλα αυτά θα έχει και κερδισμένους: Τους Γερμανούς και Γάλλους βιομηχάνους που θα καλύψουν τάχιστα το κενό της ΕΒΖ.

Ο πυρήνας της ελληνικής κρίσης

Ο πυρήνας της ελληνικής κρίσης

Του Ιάκωβου Ιωάννου

[Πηγή: inprecor, 26/07/2014]

Στις καθημερινές συζητήσεις, παρά το ότι η συνεχώς επιδεινούμενη πορεία της ελληνικής οικονομίας έχει γίνει πλέον ρουτίνα, ενώ δεν φαίνεται απολύτως κανένα φως στο σκοτεινό τούνελ, στο οποίο η χώρα προσπαθεί αγωνιωδώς να βρει το δρόμο της, ακούει κανείς συχνά την ερώτηση, σχετικά με το πώς βλέπει τα πράγματα να εξελίσσονται.

Αν και οφείλει λοιπόν να είναι αισιόδοξος, γνωρίζοντας πως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα, βλέποντας τη σταθερή πορεία της προς την άβυσσο, μεταξύ άλλων λόγω της επιβολής μίας σειράς μέτρων, τα οποία χαρακτηρίζονται από αυτούς τους ίδιους, οι οποίοι τα επιβάλλουν, ως αποτυχημένα (λανθασμένοι συντελεστές, μείωση των μισθών χωρίς αποτέλεσμα για την ανταγωνιστικότητα κλπ.), χωρίς όμως παράλληλα να αναθεωρούνται, αδυνατεί να το κάνει.

Το μεθοδευμένο πλήγμα κατά του Ελληνισμού

Το μεθοδευμένο πλήγμα κατά του Ελληνισμού

Οι Μετατοπίσεις εννοιών, η Πολιτική Ορθότητα και o Μετάνθρωπος

Του Κων/νου Π. Ρωμανού, 
καθηγητού Φιλοσοφίας στο Παν/μιο του Αιγαίου

[Δημοσιεύθηκε στο Τρίτο Μάτι τ.221, Ιούνιος 2014]

Πριν από χρόνια παρακολουθούσα μεγάλη διαδήλωση στη λεωφόρο Αλεξάνδρας των Αθηνών, με συμμετοχή ξένων οργανώσεων και μεγάλα πανό που απαιτούσαν: «έξω η ξενοφοβία και ο ρατσισμός!» και αναρωτήθηκα με οργή: πώς προέκυψε αυτό; Γιατί οι δικοί μας νεολαίοι δυσφημούν την Ελλάδα ως ρατσιστική χώρα, τώρα μάλιστα που πολλοί ξένοι τουρίστες έχουν συρρεύσει να παρακολουθήσουν αγώνες αθλητικούς στην παραλιακή ακτή της Αθήνας και θα μεταφέρουν τις εντυπώσεις στην πατρίδα τους; Και από πότε διεπιστώθη ότι οι Έλληνες είναι «ρατσιστές», παρά το ότι οι πόλεις και τα σχολεία της φιλοξενούν τεράστιο αριθμό αλλοδαπών, οι οποίοι ενθαρρύνονται να εισέλθουν μαζικά, χωρίς χαρτιά, μέσα από αφύλακτα σύνορα; Και πώς οι αρχές επιτρέπουν διαδηλώσεις τόσο βλαπτικές για την Ελλάδα στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό;

 Διότι ναι μεν είχα ήδη τότε κάποιες φορές αναρωτηθεί, πώς συνέβη μέσα σε λίγα χρόνια να έχει γεμίσει ο τόπος ξένους πληθυσμούς και γιατί άραγε συμβαίνει αυτό και που οδηγεί, ούτε είχα ονειρευθεί, όμως, ότι οι απορίες μου αυτές πιθανότατα ήσαν αποκυήματα μιας... ρατσιστικής προσωπικότητας. Ούτε ότι οι ανησυχίες και, έστω, οι φόβοι μου για την ξαφνική επέλαση παράνομων ξένων σήμαιναν ότι διακατέχομαι από φοβία, που είναι παθολογική κατάσταση.

Οι ισχυροί ξανασχεδιάζουν τον κόσμο

Οι ισχυροί ξανασχεδιάζουν τον κόσμο

του Halimi Serge

[Πηγή: Le MondeDiplomatique, 12/07/2014]

[Παπακριβόπουλος Βασίλης (μτφ)]

Ο αμερικανικός αετός τής απόλυτης ελευθερίας των οικονομικών ανταλλαγών διασχίζει τον Ατλαντικό για να επιτεθεί στο κοπάδι με τα απροστάτευτα ευρωπαϊκά αρνάκια. Αυτή η εικόνα εισέβαλε στον δημόσιο διάλογο που προηγήθηκε των ευρωπαϊκών εκλογών. Όσο κι αν η παρομοίωση είναι εντυπωσιακή, είναι πολιτικά επικίνδυνη.

Από τη μια πλευρά, δεν μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ότι, και στις Ηνωμένες Πολιτείες επίσης, οι τοπικές συλλογικότητες μπορεί να βρεθούν αύριο αντιμέτωπες με τον εξής κίνδυνο : οι νέες νεοφιλελεύθερες προδιαγραφές ενδέχεται να τους απαγορεύσουν τη λήψη μέτρων για την προστασία τής απασχόλησης, του περιβάλλοντος ή της υγείας. Από την άλλη πλευρά, έχει ως αποτέλεσμα να διαφεύγουν της προσοχής μας οι περιπτώσεις ευρωπαϊκών εταιρειών –γαλλικών, όπως η Veolia, γερμανικών, όπως η Siemens- οι οποίες ανυπομονούν εξίσου με τις αμερικανικές πολυεθνικές να σύρουν ενώπιον της Δικαιοσύνης τα κράτη που θα τολμούσαν να κάνουν την απερισκεψία να απειλήσουν τα κέρδη τους. Τέλος, παραγνωρίζει τον ρόλο των θεσμών και των κυβερνήσεων της Γηραιάς Ηπείρου στη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερων ανταλλαγών στη δική της επικράτεια.

Κύπρος, 1974: Όλοι γνώριζαν τις τουρκικές προθέσεις με τρομερή λεπτομέρεια

Όλοι γνώριζαν τις τουρκικές προθέσεις με τρομερή λεπτομέρεια

Της Φανούλλας Αργυρού

[Πηγή: sigmalive, 20/07/2014]

Τον Απρίλιο του 1974, τρεις μήνες πριν από τον μαύρο Ιούλη με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, ο Βρετανός Συνταγματάρχης Στόκερ, ο οποίος υπηρετούσε στη Βρετανική Υπάτη Αρμοστεία στη Λευκωσία, ως Σύμβουλος επί Αμυντικών από το 1972, αποχώρησε με δική του απόφαση. Πριν αποχωρήσει, όμως, έστειλε μια πολυσέλιδη και λεπτομερέστατη έκθεση στους ανωτέρους του στο Λονδίνο, σχετικά με την κατάσταση στην Κύπρο. Στην έκθεση, ο Στόκερ περιλάμβανε και κάποιες πολύ σημαντικές επισημάνσεις και εισηγήσεις γι' αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στο νησί, που ουσιαστικά σκιαγραφούσε τι έπρεπε να γίνει σε σχέση με την Κύπρο.

Υποστήριξε ανοικτά την αποχώρηση από την Κύπρο όχι μόνο των Ελλήνων Αξιωματικών, αλλά και των Ελλαδιτών δασκάλων, τους οποίους θεωρούσε κακή επιρροή. Εύρισκε επικίνδυνη τη δημιουργία εφεδρικού στρατού από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και, το πιο σημαντικό, στην παράγραφο 39 σκιαγράφησε τόσο το πραξικόπημα με αντικατάσταση Μακαρίου, όσο και την εισβολή, όταν μίλησε για χειρουργική επέμβαση πολύ δύσκολου χαρακτήρα. Έγραψε με υπότιτλο «Προς τα πού τώρα η Κύπρος»:

Foreign Affairs: Ο σεχταρισμός επικρατεί στην Μέση Ανατολή

Ο σεχταρισμός επικρατεί

Το τέλος τής ρεαλιστικής πολιτικής στην Μέση Ανατολή

του Bassel F. Salloukh

[Πηγή: Foreign Affairs, 16/07/2014]

Οι πρόσφατες εκπληκτικές στρατιωτικές επιτυχίες τού «Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και στην al-Sham» (ISIS) έχουν προκαλέσει ένα κύμα ζοφερών προβλέψεων για την διάλυση της περιφερειακής τάξης [τής συμφωνίας] Sykes-Picot στην Ανατολή και τον μαρασμό των εδαφικών κρατών τού Ιράκ και της Συρίας. Ωστόσο, το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο από την διάλυση αυτού που πάντοτε ήταν διαπερατά σύνορα, και την κατάρρευση μιας από μακρού χρόνου ξεπερασμένης αγγλο-γαλλικής συμφωνίας. Πράγματι, αυτό το έτος θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την γέννηση μιας νέας περιφερειακής τάξης, μιας τάξης που απορρίπτει τους γεμάτους ρεαλισμό γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς τού παρελθόντος και προσκολλάται, αντ’ αυτού, στον σεχταρισμό.

Εκλογές στην κεμαλική Τουρκία χωρίς κεμαλικό υποψήφιο

Εκλογές στην κεμαλική Τουρκία χωρίς κεμαλικό υποψήφιο

Του Τάσου Χατζηβασιλείου, Πολιτικού Επιστήμονα – Τουρκολόγου

[Πηγή: inprecor, 25/07/2014]

Η 10η Αυγούστου θα είναι μια μέρα ιστορική για την Τουρκία. Ιστορική διότι οι πολίτες θα εκλέξουν για πρώτη φορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για πενταετή θητεία στο μέγαρο της όμορφης συνοικίας Çankaya.

Η τουρκική ιστορία έχει προσφέρει προς μελέτη δεκάδες ιστορικά παράδοξα. Φέτος μας προσφέρει ακόμα ένα: στη χώρα του Κεμάλ, κανείς από τους υποψηφίους Προέδρους της Δημοκρατίας δεν είναι κεμαλιστής. Το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ στηρίζει, ως γνωστόν, τον πανίσχυρο νυν Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν. Επτά κόμματα της αντιπολίτευσης, η οποία πορεύεται κατακερματισμένη την τελευταία δεκαετία, «κατεβάζουν» από κοινού τον τέως Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης και διανοούμενο γνωστό για τις απόψεις του περί αναγκαίας προσέγγισης Χριστιανισμού και Ισλάμ, Εκμελεντίν Ιχσάνογλου. Και το κουρδικό πολιτικό κίνημα –ό,τι έχει απομείνει από αυτό– στηρίζει τον τέως Δήμαρχο Ντιγιάρμπακιρ και ηγέτη του κουρδικού BDP Σελαχαττίν Ντεμιρτάς.

Μπορούν Ρωσία και Αμερική να ζήσουν η μια χωρίς την άλλη;

Μπορούν Ρωσία και Αμερική να ζήσουν η μια χωρίς την άλλη;

Γελοιογραφία του Νταν Ποτότσκι

του Ιγκόρ Ιβανόφ*

[Πηγή: Η Σύγχρονη Ρωσία, 24/07/2014]

Οι δύο δυνάμεις δεν πρέπει να ξεχνούν ότι στο σύγχρονο πολυκεντρικό κόσμο, ο άξονας «Μόσχα – Ουάσινγκτον» δεν παίζει τον κεντρικό ρόλο που έπαιζε παλιά. Πολύ περισσότερο, το ιστορικό χαμηλό στις σχέσεις τους δημιουργεί πολλά διεθνή προβλήματα.

Σε όλη την ιστορία των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων μετά τον «Ψυχρό Πόλεμο», οι διμερείς σχέσεις ποτέ δεν είχαν βρεθεί σε τόσο χαμηλό επίπεδο, όπως σήμερα. Μπορεί να συζητάμε επί μακρόν και παθιασμένα για το ποιός, πώς και γιατί έφερε τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών σε μια τέτοια κατάσταση. Σήμερα όμως το πιο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τις επιπτώσεις που θα επιφέρει στις χώρες μας αλλά και σε όλο τον κόσμο αυτή η κατάσταση που επικρατεί στις ρωσο-αμερικανικές σχέσεις. Και θα πρέπει να αρχίσουμε, όπως φαίνεται, από τη συνεχιζόμενη κρίση στην Ουκρανία.

Μπερδεύεται κι άλλο το κουβάρι των «αποδείξεων»

Μπερδεύεται κι άλλο το κουβάρι των «αποδείξεων»

Οι Ουκρανοί επιμένουν να χρεώνουν κάθε κατάρριψη στην ίδια τη Ρωσία, οι αυτονομιστές όμως σπεύδουν να αναλάβουν εκείνοι την ευθύνη.

Της Μαργαρίτας Βεργολιά

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 24/07/2014]

Η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακάβρια, αλλά και πιο μυστηριώδης. Καθώς δύο μεταγωγικά αεροσκάφη -ένα ολλανδικό και ένα αυστραλιανό- ολοκλήρωναν χθες το μεσημέρι το θλιβερό ταξίδι τους από το ουκρανικό Χάρκοβο προς το Αϊντχόφεν της Ολλανδίας, μεταφέροντας τα πρώτα λιτά, ξύλινα φέρετρα με τις σορούς 40 επιβαινόντων στη μοιραία πτήση MH17 των Malaysia Airlines, δύο ουκρανικά μαχητικά Σουχόι καταρρίπτονταν πάνω από το αιματοβαμμένο Ντονέτσκ…

Oπως ανακοίνωσε το Κίεβο, τα δύο αεροσκάφη κατέπεσαν κοντά στο ύψωμα Σάβουρ Μοχίλα, στην περιοχή Σακτέρσκ, όπου στέκει ένα μνημείο των μαχών του σοβιετικού στρατού κατά των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής επί εποχής Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η περιοχή δεν απέχει πολύ από το σημείο της συντριβής του μαλαισιανού Μπόινγκ πριν από μία εβδομάδα.

Γ. Δελαστίκ: Τότε που η χούντα διαλύθηκε λόγω της προδοσίας της Κύπρου

Τότε που η χούντα διαλύθηκε λόγω της προδοσίας της Κύπρου

Του Γ. Δελαστίκ

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 24/07/2014]

Σαράντα χρόνια πριν. Τετάρτη, 24 Ιουλίου 1974. Η αμερικανοκίνητη επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών έχει καταρρεύσει, αφού έχει ολοκληρώσει το έργο της: έχει φέρει τους Τούρκους κατακτητές στην Κύπρο από το Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974! Οι δικτάτορες κοιτάζουν τώρα να σώσουν το τομάρι τους ώστε να μη βρεθούν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα καταδικασμένοι από επί εσχάτη προδοσία. Φέρνουν από το Παρίσι άρον άρον τον «αυτοεξόριστο» λόγω της ταπεινωτικής ήττας του στις βουλευτικές εκλογές του 1963 Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ουδέποτε καταδίκασε τη χούντα κατά τη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Ούτε καν μετά τη σφαγή του Πολυτεχνείου! Πριν ξημερώσει, η χούντα τον έχει ορκίσει πρωθυπουργό. Στις 4.30 το απόγευμα της 24ης Ιουλίου 1974 ορκίζεται το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης Καραμανλή. Υπουργός Αμυνας είναι ο ακροδεξιός έμπιστος της χούντας Ευάγγελος Αβέρωφ, ο τότε αποκαλούμενος «γεφυροποιός», επειδή προσπαθούσε να συμφιλιώσει τον προδικτατορικό πολιτικό κόσμο με τους δικτάτορες. Υπουργός Δημόσιας Τάξης αναλαμβάνει ο Σόλων Γκίκας, ακόμη πιο ακροδεξιός, ο οποίος καταγγέλλεται από παντού ως εμφορούμενος από φασιστικές ιδέες. Ο Καραμανλής όντως διασώζει τους δικτάτορες. Ελάχιστοι φυλακίζονται. Ταυτόχρονα όμως ο Καραμανλής αίρεται στο ύψος της νέας εποχής, χωρίς φυσικά ποτέ να πάψει να είναι ένας δεξιός πολιτικός.

WSJ: «Οι νέες προκλήσεις της ΕΕ είναι γεωπολιτικές»

WSJ: «Οι νέες προκλήσεις της ΕΕ είναι γεωπολιτικές»

[Πηγή: Capital.gr, 21/07/2014]

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται έναντι μιας γενικευμένης αστάθειας στα νότια σύνορά της» και «οι νέες προκλήσεις της ΕΕ είναι γεωπολιτικές», αναφέρει ο αρθρογράφος της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», Σάιμον Νίξον, υποστηρίζοντας, ότι «στην Ελλάδα και στην Ιταλία, ιδιαίτερα, η πρόκληση της διαχείρισης μιας τεράστιας εισροής μεταναστών αποτελεί φλέγον πολιτικό ζήτημα».

Στο άρθρο δίνεται έμφαση στην ουκρανική κρίση και στην επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία, όπως και στις ταραχές στη Μέση Ανατολή, στην Τουρκία και στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο στη βόρεια Αφρική, «οι οποίες δημιουργούν τις προϋποθέσεις για νέα κύματα λαθρομεταναστών που θα ασκήσουν πιέσεις στις χώρες της νότιας Ευρώπης, όπως την Ελλάδα και την Ιταλία».

Όχι μέτωπο κομμάτων

Όχι μέτωπο κομμάτων

Του Κώστα Λαπαβίτσα

21/07/2014

Από τη στιγμή που ξέσπασε η ελληνική κρίση το μεγάλο πολιτικό ζητούμενο ήταν να σχηματιστεί ένα μέτωπο που θα μπορούσε να τη λύσει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Δυστυχώς το μέτωπο δεν σχηματίστηκε και τα κόμματα εξουσίας – ΠΑΣΟΚ και  ΝΔ, με την ευγενική συνδρομή της ΔΗΜΑΡ και του ΛΑΟΣ – κράτησαν τη χώρα στον καταστροφικό δρόμο των Μνημονίων. Παρά τα όσα λέγονται, η αποτυχία δεν οφείλεται στην θεσμική, πολιτική, ηθική και ψυχολογική φθορά της ελληνικής κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες. Απεναντίας, το 2010-11 η κοινωνία έδειξε ότι έχει και τη διάθεση και τη δύναμη για να αλλάξει τα πράγματα. Γέννησε κινήματα όπως το ‘Δεν πληρώνω’, στράφηκε με ενδιαφέρον προς νέες προσπάθειες όπως η ΕΛΕ, δημιούργησε μέγα πλήθος τοπικών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, απέρριψε θυμωμένα το παλιό πολιτικό προσωπικό και συνέτριψε εκλογικά το ΠΑΣΟΚ.

Η Μεγάλη Αυταπάτη

Η Μεγάλη Αυταπάτη

του Γιώργου Καραμπελιά

(Σχόλιο με αφορμή τη σύλληψη του Ν. Μαζιώτη)

[Πηγή: Άρδην - Ρήξη, 22/07/2014]

Αντικρίζοντας το βλέμμα του Νίκου Μαζιώτη στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έφερα συνειρμικά στη σκέψη μου έναν παλιότερο «αντάρτη πόλης», τον Χρήστο Τσουτσουβή, που το πάθος τον οδήγησε στον θάνατο. Έναν θάνατο προδιαγεγραμμένο από τις επιλογές του και τον τρόπο που τις διεκδικούσε. Τότε είχα γράψει, συγκλονισμένος από τον θάνατό του –είχαμε συμμετάσχει παλαιότερα σε κοινούς αγώνες–, ένα «ρέκβιεμ», που αποτελούσε ταυτόχρονα και την απαρχή της οριστικής μου ρήξης με την ίδια την άκρα αριστερά και την προσπάθεια από την πλευρά μας, να πείσουμε για τον σφαλερό της δρόμο, συμμετέχοντας σε έναν κοινό χώρο μαζί της. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, και αφού έχει ολοκληρωθεί ένας κύκλος, νιώθω την ανάγκη να επανέλθω και πάλι με αφορμή, το ζήτημα του ένοπλου αγώνα, στις συνθήκες της Ελλάδας, και τη μοίρα όσων επιμένουν σ’ αυτόν.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΖΑΡΙΑ

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΖΑΡΙΑ

[Πηγή: iskra, 20/07/2014]

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Στην Ουκρανία παίζεται η τύχη του Κόσμου. Άμεσος στόχος (των ΗΠΑ) είναι να ελέγξουν απολύτως την Ουκρανία για να κλείσει η τανάλια γύρω από τη Ρωσία ή, εναλλακτικά, να υποχρεωθεί ο Πούτιν να επέμβει και να επιστρέψουμε στο «σιδηρούν παραπέτασμα». Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις θα είναι να κοπεί, κυριολεκτικά με το μαχαίρι, η προσέγγιση της ΕΕ, ειδικά της Γερμανίας, με τη Μόσχα. Απώτερος στόχος είναι ο απόλυτος έλεγχος της Ευρώπης, ο τρόπος είναι η απομόνωση της Ρωσίας.

Η εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα, το Παλαιστινιακό, η ίδρυση Κράτους από τους Κούρδους και όλες οι άλλες αντιπαραθέσεις είναι σημαντικές αλλά περιφερειακές συγκρούσεις, συγκριτικά ήσσονος σημασίας. Στον έλεγχο της Ευρώπης, της Κεντρικής Ευρώπης, βρίσκεται ακόμα σήμερα το κλειδί για την πλανητική Εξουσία. Λέγεται ότι κάποιοι στις ΗΠΑ θεωρούν πως το έπαθλο αξίζει ακόμα και ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Χρήστος Γιανναράς: Πώς ανασταίνεται μια πεθαμένη κοινωνία

Πώς ανασταίνεται μια πεθαμένη κοινωνία

Του Χρήστου Γιανναρά

[Πηγή: Palmografos, 21/07/2014] 

Με ποιο κριτήριο θα διακρίνουμε το «καινούργιο» στην πολιτική, αν τυχόν και οψέποτε εμφανιστεί; Πώς θα ξεχωρίσουμε τη διαφορετική οπτική, τον προγραμματικό ρεαλισμό, τον αυθεντικό ηγέτη;

Κριτήριο στέρεο και δοκιμασμένο είναι η αλλαγή «γηπέδου», αλλαγή των όρων του «παιχνιδιού» – η συνεπής άρνηση του καινούργιου να παίξει στο «γήπεδο» του παλιού και με τους όρους του παλιού. Λίγο πιο συγκεκριμένα, αλλά πάντοτε ενδεικτικά: Το κριτήριο είναι ότι το καινούργιο αρνείται να συμβιβαστεί με «βελτιώσεις» του παλιού, με την επιδιόρθωση της καταστροφής και της παρακμής, με το να κουράρει το από γεννησιμιού του διεστραμμένο.