Οι άλλες εκλογές του 2015

Οι άλλες εκλογές του 2015

Του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: Info-War, 24/01/2015]

Χρονιά κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων σε ολόκληρο τον πλανήτη που αφορούν άμεσα η έμμεσα και την Ελλάδα είναι το 2015. Οι κάλπες θα ανοίξουν από την Τουρκία μέχρι τη Βρετανία και από την Αίγυπτο μέχρι την Αργεντινή και την Ισπανία θέτοντας στην κρίση των ψηφοφόρων θέματα που κυριαρχούν και στην ελληνική προεκλογική περίοδο. Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει μετά τις εκλογές θα κληθεί να αποφασίσει το καθεστώς των σχέσεων της με νέους πολιτικούς ηγέτες αλλά και επιτυχημένες ή αποτυχημένες πολιτικές σε χώρες που εμφάνισαν ανάλογα σημάδια κρίσης.

Θεωρητικά η αναμέτρηση που θα έπρεπε να προσελκύει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ελληνική εξωτερική πολιτική είναι οι βουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, που θα διεξαχθούν στις 15 Ιουνίου. Πρακτικά όμως αναμένεται να εξελιχθούν σε ένα ακόμη δημοψήφισμα για… τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και πολύ λιγότερο για τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση για να ενισχύσει, μεταξύ άλλων, τις εξουσίες του προέδρου. Για να το πετύχει όμως πρέπει το κόμμα του να συγκεντρώσει τα 2/3 των εδρών της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης – γεγονός που γίνεται όλο και πιο δύσκολο όσο πυκνώνουν οι καταγγελίες για προσωπικές σπατάλες, επιθέσεις στους δημοκρατικούς θεσμούς αλλά και την στάση της Τουρκίας απέναντι στο Ισλαμικό Κράτος.

Ίσως η μεγαλύτερη συγγένεια με την ελληνική πολιτική πραγματικότητα είναι ότι ξένοι οικονομικοί αναλυτές και κυρίως ο οίκος Moody’s έσπευσαν να αποδώσουν στην δημοκρατική διαδικασία την οικονομική αστάθεια που αναμένεται να επικρατήσει στην Τουρκία με πτώση της ανάπτυξης και υψηλότερο πληθωρισμό.

Για προφανείς λόγους, στο ραντάρ του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, θα βρεθούν και οι κάλπες που θα στηθούν στο Ισραήλ στις 17 Μαρτίου, αν και το αποτέλεσμα δεν αναμένεται να αλλάξει την επιθετική πολιτική του ΤελΑβίβ στην περιοχή. Η κακή «συνήθεια» των Ισραηλινών κυβερνήσεων να κλιμακώνουν την αντιπαράθεση με τους Παλαιστίνιους (ακόμη και με μαζικούς βομβαρδισμούς) προκειμένου να συσπειρώσουν την εκλογική βάση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, ενδέχεται να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά για ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Η δύναμη πάντως του κόμματος του Νετανιάχου αλλά και η σταδιακή απώλεια της αξίας χρήσης του Ισραήλ στα μάτια των ΗΠΑ θα πρέπει να επηρεάσει τη στάση και του νέου ένοικου του Μεγάρου Μαξίμου.

 

Ενδιαφέρον για την Ελλάδα παρουσιάζουν όμως και οι βουλευτικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν, από το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου, την περίοδο από 21 Μαρτίου μέχρι 26 Απριλίου. Θεωρητικά η διαδικασία θα τερματίσει την επίσημη κυριαρχία του στρατιωτικού Σίσι, που ανέτρεψε τον δημοκρατικά εκλεγμένο αλλά ιδιαίτερα αυταρχικό ισλαμιστή πρωθυπουργό Μοχάμεντ Μούρσι. Οι νικητές των προηγούμενων εκλογών, δηλαδή το κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων όπως και ο ίδιος ο Μόρσι δεν θα μπορέσουν να λάβουν μέρος στη διαδικασία.

Το βέβαιο είναι ότι πριν από τις εκλογές αλλά ίσως και μετά από αυτές η νέα ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί να αποφασίσει αν θα συνεχίσει τη στενή συνεργασία που εγκαινίασε ο Ευ.Βενιζέλος με ένα καθεστώς που κατηγορείται για φυλακίσεις, βασανισμούς αλλά και εκτελέσεις πολιτικών αντιφρονούντων αλλά και δημοσιογράφων.

Για συμβολικούς αλλά και πρακτικούς λόγους ελληνικό ενδιαφέρον θα παρουσιάσουν και οι προεδρικές εκλογές στην Αργεντινή, οι οποίες ξεκινούν στις 25 Οκτωβρίου και αν χρειαστεί θα ολοκληρωθούν με δεύτερο γύρο στις 24 Νοεμβρίου. Η Κριστίνα Φερνάντεζ Κίρχνερ, αν και το τελευταίο διάστημα είδε τη δημοτικότητά της να ανακάμπτει ύστερα από αρκετούς μήνες συνεχούς πτώσης, δεν μπορεί να διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία και μέχρι στιγμής δεν έχει παρουσιάσει τον «εκλεκτό» της για τη διαδοχή. Μεταξύ άλλων οι ψηφοφόροι θα ισορροπούν ανάμεσα στα δέκα χρόνια εκρηκτικής οικονομικής ανάπτυξης που προσέφερε στη χώρα η στάση πληρωμών και η αποδέσμευση του εθνικού νομίσματος από το δολάριο αλλά και στα νέα προβλήματα που προκάλεσε στην εθνική οικονομία η νέα επίθεση των κερδοσκόπων. Αν πάντως οι χρηματιστηριακοί δείκτες έχουν κάτι να πουν για την μέχρι σήμερα πορεία της Ελλάδας και της Αργεντινής στο δρόμο για την έξοδο από την κρίση νικητής αναδεικνύεται η Αργεντινή. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η αγορά κεφαλαίων με τις μεγαλύτερες ζημιές το 2014 ήταν η ελληνική (-29%) ενώ το χρηματιστήριο στην Αργεντινή, με κέρδη 59% ξεπέρασε σε επιδόσεις ακόμη και αυτά της Κίνας και των ΗΠΑ.

Άρωμα ελληνικών εκλογών θα έχουν, κατά μια έννοια, και οι κάλπες στη Μεγάλη Βρετανία καθώς ο ευρωσκεπτικισμός επανέρχεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης σαν αντεστραμμένη εικόνα της Ελλάδας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η διογκούμενη κριτική προς την ΕΕ εξακολουθεί να έχει δεξιό, συντηρητικό χαρακτήρα σε αντίθεση με την Νότια Ευρώπη και κυρίως την Ελλάδα όπου η επικριτές της Ένωσης προέρχονται συχνότερα από την Αριστερά.

Η χώρα όμως στην οποία τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών θα μπορούσαν να φέρουν πραγματική ανατροπή στις πολιτικές ισορροπίες είναι η Ισπανία όπου το κόμμα Podemos, που προέκυψε από το κίνημα των πλατειών, αναμένει με κομμένη την ανάσα την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Με προσωπικό του μήνυμα μάλιστα για τη στήριξη του Αλέξη Τσίπρα ο επικεφαλής του Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, δήλωσε ότι «στις ελληνικές εκλογές κατεβαίνουν δυο υποψήφιοι – η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία εκπροσωπείται από κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ – και ο Έλληνας υποψήφιος, που λέγεται Αλέξης Τσίπρας». Παρά τις έντονες διακυμάνσεις που παρουσιάζει στις δημοσκοπήσεις, και οι οποίες είναι αναμενόμενες για ένα τόσο νεοσύστατο κόμμα, το Podemos επανέρχεται συχνά στην πρώτη θέση επιβεβαιώνοντας ότι ήρθε για να μείνει στο πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας. Τα πολιτικά στελέχη του κόμματός όμως γνωρίζουν ότι οι δυσκολίες, οι επιτυχίες αλλά και τα πιθανά λάθη του ΣΥΡΙΖΑ επηρεάζουν και το δικό τους δρόμο προς την εξουσία.

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Ιανουαρίου