Η Ρωσία στην Συρία, μέρος του προβλήματος ή της λύσης;

Η Ρωσία στην Συρία, μέρος του προβλήματος ή της λύσης;

[Πηγή: Κάσσανδρος, 10/10/2015]

Η Συρία έχει την κακή τύχη να γίνει το μήλο της Έριδος πολλών.Οι Ρώσοι επανήλθαν στην Συρία. Δεν είναι αυτό που εκπλήσσει αλλά το ότι άργησαν. Προφανώς δεν επιθυμούσαν αυτό που η ρωσική διπλωματία απεχθάνεται,τον τυχοδιωκτισμό. Περίμεναν να έλθει το πλήρωμα του χρόνου όπου το Ισλαμικό Κράτος θα είχε ολοκληρώσει το επιθυμητό έργο του και η Δύση θα αποφάσιζε ότι μπορούσε πλέον αυτό να σμικρυνθεί. Αυτό καί έγινε καί με λυμένο το ζήτημα του Ιράν η Ρωσία επέστρεψε στην μοναδική της βάση στην Μεσόγειο.

Είναι προφανές ότι έχει υπάρξει μυστική προσυνεννόηση με τις ΗΠΑ.

Όταν διαπιστώθηκε ότι η Αμερικανική στρατιωτική δράση στην Συρία ήταν αναποτελεσματική τότε ήταν η ώρα της εισόδου των Ρώσων.

Η Προεδρεία Ομπάμα έχει αποφύγει επιμελώς μεγάλες εμπλοκές των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό φάνηκε καί στην περίπτωση της Λιβύης όπου την στρατιωτική δουλειά ανέλαβαν Ευρωπαίοι καί Αιγύπτιοι.

Υπάρχει ένας ακόμη σοβαρός λόγος που οι Αμερικανοί διστάζουν να εμπλακούν περισσότερο ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Το Ισλαμικό Κράτος ιδρύθηκε με την ευμενή ανοχή των ΗΠΑ καί λειτουργεί με χρηματοδότηση από την Σαουδική Αραβία. Οι Αμερικανοί δεν έχουν διάθεση να αντιπαρατεθούν με τον στενό τους σύμμαχο, φίλο καί πελάτη, την Σαουδική Αραβία περισσότερο από ότι χρειάζεται, επειδή το Ισλαμικό Κράτος επεκτάθηκε καί συμπεριφέρεται πέραν της εντολής του. Έτσι αφήνουν το έργο αυτό στους Ρώσους καί τις δράσεις πεζικού στους Ιρανούς καί την Χεζμπολά που τώρα οι ΗΠΑ εξοπλίζουν δυναμικά.

Έγινε επίσης αντιληπτό ότι η κατάργηση του Κράτους του Άσσαντ καί των μηχανισμών καί οπαδών του όπως έγινε με τον Σαντάμ Χουσεΐν ούτε εφικτή είναι ούτε επιθυμητή. Η τάση τώρα είναι να είναι ο Άσσαντ μέρος της μεταβατικής διαδικασίας καί οι δομές του Συριακού Κράτους να μείνουν άθικτες.

Αυτό φάνηκε καθαρά με την πρόσφατη δήλωση Ομπάμα: “Ο μόνος τρόπος γιά να λυθεί το πρόβλημα όπως δήλωσα στον Πρόεδρο Πούτιν είναι μία πολιτική μετάβαση χωρίς αποκλεισμούς,που διατηρεί την Δημόσια Διοίκηση άθικτη,που διατηρεί τον Στρατό άθικτο,που διατηρεί την συνοχή χωρίς αποκλεισμούς,καί ο μόνος τρόπος να επιτευχθεί αυτό είναι η μετάβαση του Άσσαντ ο οποίος δεν έχει την αποδοχή του Λαού του”.

Καταργείται πλέον η απαίτηση των ΗΠΑ τα φύγει ο Άσσαντ αμέσως καί δίνονται διαβεβαιώσεις ότι το Μπάαθ καί ο Στρατός θα παραμείνουν άθικτα. Όμως το Μπάαθ καί ο Στρατός είναι ακριβώς το καθεστώς Άσσαντ. Αυτό που διαπιστώνει με δυσκολία η αμερικανική realpolitik είναι απλά ότι δεν υπάρχει μέσος χώρος αλλά μόνο το καθεστώς Άσσαντ καί το Ισλαμικό Κράτος. Εξακολουθεί να ελπίζει ότι η μεσοαστική αντιπολίτευση του Άσσαντ θα έχει ρόλο στην νέα Κυβέρνηση.

Οι Ρώσοι είναι αποδεκτοί καί ήδη γίνονται συνεννοήσεις μεταξυ των Αξιωματικών Ρωσίας, ΗΠΑ καί Γαλλίας για τον ορισμό των πεδίων δράσεων του καθενός. Το σχέδιο των Ρώσων είναι να διασφαλίσουν την πρόσβαση της Συρίας του Άσσαντ στα μεσογειακά παράλια όπου θέλουν να επανασυστήσουν την ναυτική τους βάση,κάνοντας ταυτόχρονα κινήσεις εντυπωσιασμού όπως οι πύραυλοι που έπληξαν το Ισλαμικό Κράτος στήν Χάμα καί στο Ινλιμπ, εξαπολύθηκαν από βάσεις της Κασπίας που βρίσκονται 1500 χιλιόμετρα μακρυά. Ταυτόχρονα ενδιαφέρονται καί για τις πετρελαιοπηγές της Συρίας. Προσπαθούν γιά κάποια συνεννόηση με τις ΗΠΑ επί όλων αυτών των θεμάτων.

Τριβές βεβαίως υπάρχουν καί θα υπάρχουν. Οι Ρώσοι χτυπούν κάθε αντίπαλο του Άσσαντ, οι Αμερικανοί θέλουν τον διαχωρισμό μεταξύ καλών αντιπάλων καί κακών αντιπάλων που είναι οι Ισλαμιστές.

Όταν η Τουρκική υπηρεσία πληροφοριών η ΜΙΤ κατέδωσε στο Ισλαμικό Κράτος τους εκπαιδευμένους από την CIA των ΗΠΑ αντιπάλους του Άσσαντ ,όταν αυτοί εισέρχοντο στην Συρία από την Τουρκία, με αποτέλεσμα να σφαγούν ,οι Αμερικανοί δεν διαμαρτυρήθηκαν δημόσια διότι έχουν ανάγκη την λυκοφιλία με την Τουρκία παρ’ όλο που οι Στρατηγικές τους επιλογές διαφέρουν. Όταν όμως οι Ρώσοι χτυπούν τους αποδεκτούς καί εκπαιδευμένους από τις ΗΠΑ αντιπάλους του Άσσαντ οι Αμερικανοί διαμαρτύρονται έντονα καί δημόσια.

Αυτό είναι λογικό διότι οι Αμερικανοί επιθυμούν να έχουν την δική τους παρουσία στην Συριακή Κυβέρνηση της επόμενης μέρας καί δεν προτίθενται να δώσουν στους Ρώσους λευκή επιταγή. Αυτό ακριβώς οι Ρώσοι προσπαθούν να αποτρέψουν διότι θέλουν η μελλοντική Κυβέρνηση της Συρίας που θα είναι χωρίς τον Άσσαντ, να έχει επικεφαλής τον Άσσαντ με άλλο πρόσωπο ώστε να είναι υπό τον πλήρη έλεγχο τους.

Ο δεύτερος μεγάλος δυσαρεστημένος είναι η Τουρκία που βλέπει να εξανεμίζονται τα όνειρα της για επέκταση της στην Συρία καί υποταγή της.

Το μεγάλο πρόβλημα της Συρίας είναι ότι εκεί συγκρούονται μεγαλύτερες καί μικρότερες δυνάμεις με διαφορετικούς στόχους η κάθε μία. Η επανείσοδος της Ρωσίας μπορεί υπό ορισμένες συνθήκες να συμβάλλει στην διαμόρφωση μίας νέας κατάστασης, ελπίζεται τελικά πιό ήρεμης αλλά πάντως μετά από βίαιες επιχειρήσεις.

Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η Ρωσία δεν θέλει μόνο να στηρίξει το καθεστώς Άσσαντ αλλά να δημιουργήσει μία συμμαχία Ιράν-Ιράκ-Συρία υπό την αιγίδα της ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος αρχικά. Αυτό στο μέλλον θα δημιουργήσει νέα προβλήματα.

Ακόμη όμως καί αν η δύναμη της Δύσης μαζί με την δύναμη της Ρωσίας καί τους τοπικούς συμμάχους τους επιτίθενται μόνο στο Ισλαμικό Κράτος αυτό θα πάρει χρόνο καί προσπάθεια. Η Συρία θα διαιρεθεί. Σε αυτό συνάδει καί η παρουσία των Κούρδων με την νικηφόρα τους προέλαση παράλληλη με τα τουρκικά σύνορα.

Μέχρι τότε όμως θα υπάρξει πολλή βία καί το προσφυγικό πρόβλημα θα οξυνθεί. Η πρόσφατη στρατιωτική εμπλοκή καί της Κίνας με ένα αεροπλανοφόρο υπογραμμίζει καί την πρόθεση της Κίνας, πέραν της συμπόρευσης της με την Ρωσία,να ανακτήσει τις Συριακές πετρελαιοπηγές στις οποίες είναι μέτοχος. Περισσότερο από αυτό υπογραμμίζει την απόφαση των δύο αυτών σημαντικών χωρών για κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις που για πρώτη φορά εμπλέκονται μαζί στο θέατρο επιχειρήσεων της Συρίας. Η πολεμική παρουσία της Κίνας στην Μεσόγειο γίνεται γιά πρώτη φορά μετά τον εκδιωγμό της από την Λιβύη. Αυτό αυξάνει τις παραμέτρους του προβλήματος.

Η ταχεία επίλυση του ζητήματος θα ωφελήσει καί την Δύση καί την Ρωσία θα δυσαρεστήσει όμως έντονα Τουρκία και Σαουδική Αραβία.

Με τόσους πολλούς εμπλεκόμενους παράγοντες, η γρήγορη καί καλή λύση δεν φαίνεται ακόμη στον Ορίζοντα.