Όσκαρ Λαφοντέν: Προτείνω έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ και σύστημα τύπου Δανίας

Όσκαρ Λαφοντέν: Προτείνω έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ και σύστημα τύπου Δανίας

Σκίτσο Matt Kenyon

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΑΠΕ

[Πηγή: iskra, 28/4/2016]

Πρόταση – σοκ για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ από τον Όσκαρ Λαφοντέν, πρώην ηγέτη του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) και πρώην υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας. Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ, με αφορμή επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη  για να μετάσχει σε ημερίδα με θέμα “Ποιο είναι το μέλλον της Ευρώπης” την οποία διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής, επισημαίνει ότι:

Προτείνω την επιστροφή της Ελλάδας στο υφιστάμενο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (European Monetary System / EMS), στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή και η Δανία. Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα επιτρέπει ανατιμήσεις και υποτιμήσεις και υποχρεώνει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρέμβει αν το νόμισμα υποτιμάται ή ανατιμάται πολύ. Είμαι πεπεισμένος ότι σε μια τέτοια νομισματική κατάσταση η ελληνική οικονομία σιγά-σιγά θα ανέκαμπτε. Αποφασιστικό σε ένα τέτοιο νομισματικό σύστημα είναι το να αποκτήσει ξανά η Ελλάδα μερική αυτονομία στην άσκηση νομισματικής πολιτικής. Με μια δημοκρατικά ελεγχόμενη Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε η Ελλάδα να χρηματοδοτήσει ξανά τις επενδύσεις της και δεν θα ήταν εξαρτημένη ούτε από τις αγορές, ούτε από τους οίκους αξιολόγησης.

Στου Κουφού την Πόρτα

Στου Κουφού την Πόρτα

του Απόστολου Αποστολόπουλου

[Πηγή: New Deal, 29/04/2016]

Επί έξη χρόνια ο πολιτικός κόσμος συντίθεται, ανασυντίθεται και τελικά αποσυντίθεται σε σημείο σήψης πλέον. Επί έξη χρόνια οι πολίτες ξαφνιάζονται, αδρανούν, ξεσηκώνονται, καταπίπτουν, εξαπατώνται, ελπίζουν επί ματαίω. Επί έξη χρόνια οι πολιτικοί παίζουν το Μανωλιό με νέα ενδυμασία και οι πολίτες πληρώνουν ακριβά για να δουν το ίδιο έργο. Χτες για όλα έφταιγε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, προχτές ο Παπανδρέου, σήμερα ο Τσίπρας. Ένας φαύλος κύκλος. Το ίδιο πολιτικό προσωπικό καταφέρνει να διατηρείται στην κυβερνητική εξουσία εναλλάσσοντας τα πρόσωπα στους πρώτους ρόλους. Αλλά ταυτόχρονα εκτίθεται ανεπανόρθωτα, εξαχρειώνεται, στερεύουν οι εφεδρείες του.

Ο κυοφορούμενος ανασχηματισμός με τη μέθοδο «παλιό κρασί σε καινούργιο μπουκάλι» έχει εξαντληθεί πριν καν δει το φως. Η αλλαγή προσώπων είναι, ενίοτε, απαραίτητη και χρήσιμη αλλά το κύριο πιάτο είναι η πολιτική που θα εφαρμόσουν. Και κυρίως η γνώση και η αποφασιστικότητα να το εφαρμόσουν.

Γεράκια πάνω από τη Λατινική Αμερική

Γεράκια πάνω από τη Λατινική Αμερική

Παραπλανητικά είναι τα μηνύματα που έστειλε η πρόσφατη επίσκεψη του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα στην Αβάνα. Όποιοι έσπευσαν να ενστερνιστούν τα συμπεράσματα περί κανονικοποίησης των σχέσεων των ΗΠΑ με το νησί της επανάστασης και πολύ περισσότερο να μιλήσουν για εξομάλυνση των σχέσεων της Ουάσινγκτον με την εκ παραδόσεως φλεγόμενη Λατινική Αμερική καλά θα κάνουν να ρίξουν το βλέμμα τους σε μια σειρά γεγονότα που προμηνύονται νέες και μάλιστα οξύτατες κοινωνικές εντάσεις στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Σε αυτό το φόντο η επίθεση φιλίας των ΗΠΑ δεν είναι παρά προπέτασμα καπνού για να διευκολύνει στο άμεσο μέλλον μια πιο ενεργή παρέμβαση των Αμερικανών. Προς επίρρωση οι πολύ πρόσφατες εξελίξεις σε τέσσερις χώρες: Την Κούβα, την Αργεντινή, το Περού και τη Βραζιλία.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Οι πολιτικές ανατροπές στην οικονομική υπερδύναμη της Λατινικής Αμερικής επιβεβαιώνουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με πραξικοπήματα. Κι αν όχι στρατιωτικά, απλώς κοινοβουλευτικά, όπως αυτό που είναι σε εξέλιξη στη Βραζιλία κι ως κορυφή του παγόβουνου έχει την απομάκρυνση της προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ από την προεδρία, όπου εξελέγη για δεύτερη φορά τον Οκτώβρη του 2014. Ό,τι απέτυχε λοιπόν να κάνει ο άγριος νεοφιλελευθερισμός με τις κάλπες το δρομολογεί μέσω παλατιανών πραξικοπημάτων.

To υπόβαθρο πίσω από το φαινόμενο Σάντερς

To υπόβαθρο πίσω από το φαινόμενο Σάντερς

Το βάθεμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στις ΗΠΑ στρέφει σε αναζήτηση λύσης στα αριστερά του αμερικανικού δικομματισμού

Του Μωυσή Λίτση

[Πηγή: Η Οικονομία με Άλλο Μάτι, 28/04/2016]

Είναι ίσως από τις λίγες φορές που η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ, έχει αποκτήσει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον εξαιτίας των εκλογικών επιτυχιών των δύο μέχρι χθες αουτσάιντερ: Του πολυεκατομμυριούχου της αγοράς ακινήτων Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος διεκδικεί  το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και του «σοσιαλιστή» Μπέρνι Σάντερς που ξεκινώντας από πολύ χαμηλά ποσοστά και χωρίς την άπλετη χρηματοδότηση της αντιπάλου του, πρώην υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, έχει καταγάγει σημαντικές νίκες στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος και έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές για τα τελευταία χρόνια κίνημα στις ΗΠΑ.

Η Τουρκία ισλαμοποιείται και επισήμως- συγκρούσεις διαδηλωτών-αστυνομίας

Η Τουρκία ισλαμοποιείται και επισήμως- συγκρούσεις διαδηλωτών-αστυνομίας

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή: Capital.gr, 27/04/2016]

Σάλος ξέσπασε στην γείτονα με αφορμή τις δηλώσεις του Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης Ismail Kahraman τη Δευτέρα ότι στο υπό εκπόνηση νέο Σύνταγμα της χώρας δεν πρέπει να υπάρχει αναφορά στην Τουρκία ως κοσμικό κράτος. Μιλώντας σε εκδήλωση με τίτλο «Νέα Τουρκία και νέο Σύνταγμα», ο Kahraman υποστήριξε ότι καθώς η Τουρκία είναι μια «μουσουλμανική χώρα» το σύνταγμα πρέπει να έχει θρησκευτικό χαρακτήρα.

Η μερική ανασκευή της δήλωσής του την επομένη, όταν ισχυρίσθηκε ότι αναφερόταν στην ανάγκη ενός καλύτερου ορισμού της κοσμικότητας του κράτους δεν απέτρεψαν τις αντιδράσεις οργής. Η τουρκική αστυνομία χρησιμοποίησε χτες Τρίτη δακρυγόνα για να διαλύσει διαδήλωση υποστηρικτών του κοσμικού κράτους έξω από το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, ενώ οξύτατες ήταν και οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης με τον επικεφαλής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος Kemal Kılıçdaroğlu να καλεί τον πρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης να παραιτηθεί, εάν δεν πιστεύει σε ένα κοσμικό και δημοκρατικό κράτος δικαίου, και να κατηγορεί το κυβερνών κόμμα ότι ανοίγει το θέμα του την ώρα που η Τουρκία αντιμετωπίζει άλλα σοβαρότατα προβλήματα, όπως οι συγκρούσεις με τους Κούρδους αντάρτες του εκτός νόμου PKK ή οι ρουκέτες του Ισλαμικού Κράτους που πλήττουν την πόλη Κιλίς στα σύνορα με την Τουρκία. Αντιδράσεις υπήρξαν και από την πλευρά του ηγέτη του εθνικιστικού MHP Devlet Bahçeli αλλά και εκ μέρους του φιλοκουρδικού HDP.

Βήμα Σημειωτόν

Βήμα Σημειωτόν

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: seisaxthiablog, 23/04/2016]

Το χαρακτηριστικό όλης της περιόδου των Μνημονίων είναι ότι ο κόσμος επιμένει στην επιθυμία αποκατάστασης του παρελθόντος, μια εποχή ευημερίας. Και αυτό δεν χαρακτηρίζει μόνο την Ελλάδα και τους Έλληνες. Στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις χώρες της ΕΕ επικρατεί η ίδια διάθεση, αποκατάστασης, επιστροφής του παρελθόντος και όχι ανατροπής εν ονόματι ενός άλλου εφικτού Κόσμου, διαφορετικού, καλύτερου.

Εβδομήντα και πλέον χρόνια συνεχούς βελτίωσης των υλικών συνθηκών και η συνεπαγόμενη ιδεολογική φαντασίωση περί «αειφόρου» ανάπτυξης, εδραίωσαν την πεποίθηση ότι ζούμε στον μοναδικό Κόσμο που μπορεί να υπάρξει. Η πτώση της ΕΣΣΔ το επιβεβαίωσε. Όλα όσα έχουν συμβεί την τελευταία οκταετία, τα Μνημόνια στην Ελλάδα, η σοβούσα οικονομική κρίση στο Δυτικό Κόσμο, οι εμπόλεμες ή/και οικονομικές κρίσεις, διαχέουν τη δυσαρέσκεια, οξύνουν αντιδράσεις αλλά είναι σαν μόλις να ξυπνάμε από ένα ευχάριστο λήθαργο και αρνούμεθα να ανοίξουμε τα μάτια μήπως και βγούμε οριστικά από το ευχάριστο όνειρο. Σ’ αυτή τη μεσοβέζικη κατάσταση, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, η λεγόμενη άκρα δεξιά, χωρίς προσφυγή, όπως παλιά, σε Θεωρία (του αίματος, της ανώτερης φυλής κλπ), καταγγέλλει τις απτές καταστάσεις που ενοχλούν, (μετανάστες, πρόσφυγες, φόροι κλπ) και κερδίζει έδαφος. Η Αριστερά βαλτώνει επειδή εκ φύσεως πρόσφερε όραμα που μετά την πτώση της ΕΣΣΔ δεν διαθέτει, δεν ανευρίσκει και εν πολλοίς έχει εγκαταλείψει.

Οι “Χρυσές Τουλίπες”: Πώς οι κερδοσκόποι χρεοκοπούν κράτη και πτωχεύουν κοινωνίες

[Πηγή: Mignatiou.com, 21/04/2016]

Η ομιλία του κ. Παναγιώτη Ρουμελιώτη στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του με τίτλο: “Χρυσές Τουλίπες: Πώς οι κερδοσκόποι χρεοκοπούν κράτη και πτωχεύουν κοινωνίες”.
Το βιβλίο αρχίζει και τελειώνει με τη ρήση του Αμερικανού Προέδρου Franklin Roosevelt, ο οποίος απευθυνόμενος στον λαό του είπε το 1932 ότι «το μόνο πράγμα που έχουμε να φοβηθούμε είναι ο ίδιος ο φόβος».
Ο Πρόεδρος Roosevelt δε δίστασε να συγκρουστεί με τους κάθε είδους κερδοσκόπους και τραπεζίτες εκείνης της εποχής, της εποχής της Μεγάλης Κρίσης του 1929-1933, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντα της κοινωνίας και ιδιαίτερα των αδύναμων και των φτωχών. Οι πρωτοβουλίες του πρόσφεραν τέσσερις δεκαετίες σταθερότητας στις ΗΠΑ.
Σήμερα, μετά από τόσες χρηματοπιστωτικές κρίσεις που έπληξαν τον κόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα πρέπει η διεθνής κοινότητα να αυτοπροστατευτεί από τις αυθαιρεσίες των χρηματοπιστωτικών αγορών και τους κερδοσκόπους, ώστε να αποφευχθεί μια νέα τραγικότερη και σοβαρότερη χρηματοπιστωτική κρίση.

Η κληρονομιά της χούντας

Η κληρονομιά της χούντας

του Σπύρου Σοφοκλέους

[Πηγή: άρδην-ρήξη, 21/04/2016]

Αντίθετα με ό,τι λέγεται, η Χούντα δεν προωθούσε τη συμφωνία Τούμπα-Τσαγκλαγιαγκίλ ως πρόταση επίλυσης του Κυπριακού. Ως γνωστόν, η Χούντα, μέχρι τον Σεπτέμβριο του ’67, υιοθετούσε τη Συμφωνία Τούμπα-Τσαγκλαγιαγκίλ του ’65 (δηλ. Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά βάσεις και μακροχρόνιες μισθώσεις εδαφών στην Τουρκία για να εξασφαλιστούν –δήθεν– τα ανύπαρκτα συμφέροντά της). Όμως οι Τούρκοι (οι οποίοι στόχευαν σε διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία από τη δεκαετία του ’50) απέρριψαν τη λύση αυτή –αφού λόγω της ελληνικής υποχωρητικότητας μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα– τον Σεπτέμβριο του ’67, στις συζητήσεις στην Αλεξανδρούπολη, οι οποίες έτσι οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο (αυτό το στοιχείο το παραθέτω μετά από συνομιλία μου με τον καθηγητή Ευάγγελο Κουφουδάκη, τον οποίο ευχαριστώ θερμά). Έτσι το Κυπριακό πήρε τη μορφή συζητήσεων μεταξύ Κληρίδη – Ντενκτάς (’69 – λίγο προ της εισβολής) όπως συνέφερε την Άγκυρα. Η επιμονή της Χούντας επί της Ενώσεως ήταν προπέτασμα: ο Παπαδόπουλος ήταν ένθερμος θιασώτης του «ελληνοτουρκισμού» και της δημιουργίας μιας «ελληνοτουρκικής ομοσπονδίας».

O άκρατος κυνισμός της «σκληρής διαπραγμάτευσης»

O άκρατος κυνισμός της «σκληρής διαπραγμάτευσης»

Σκίτσο του Θοδωρή Μακρή

του Κώστα Λαπαβίτσα

[Πηγή: Κώστας Λαπαβίτσας, 20/04/2016]

Μετά από έξι χρόνια αποτυχίας, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλα έλεγε και άλλα κάνει, κρατάνε την Ελλάδα στο ίδιο αδιέξοδο. Η κυβέρνηση περιβάλλει τις «διαπραγματεύσεις» με σκοτάδι νομίζοντας ότι έτσι δεν θα διαφανεί η πραγματικότητα. Κάνει λάθος γιατί οι λόγοι της νέας «σκληρής διαπραγμάτευσης», που πλέον διαρκεί επτά μήνες, είναι ξεκάθαροι.

Ο πρώτος είναι ότι το τρίτο μνημόνιο έχει ήδη αποτύχει. Κανένας όμως από αυτούς που το υπέγραψαν δεν μπορεί να το παραδεχθεί δημόσια – ούτε η κυβέρνηση, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η ΕΕ. Παίζουν λοιπόν όλοι ένα κυνικό παιχνίδι με σκοπό να αποφύγουν το πολιτικό κόστος της αποτυχίας. Αυτό ακριβώς είναι το περιεχόμενο της «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Ο δεύτερος είναι ότι το πολιτικό σύστημα της Ελλάδα και τα στρώματα που κατέχουν την οικονομική και κοινωνική εξουσία δεν έχουν καμία άλλη πρόταση για τη χώρα, εκτός από το καταστροφικό πρόγραμμα των δανειστών. Πρόκειται για πλήρες αδιέξοδο, μια πολιτική και ιδεολογική χρεοκοπία χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Ελλάδας.

Ρωσία, η μάχη των μαχών

Ρωσία, η μάχη των μαχών

Ο πρόεδρος Putin σχεδιάζει να εθνικοποιήσει την κεντρική του τράπεζα, η οποία ελέγχεται από τους Rothschild και τη Fed, αφού λήξει το συμβόλαιο της τέλη του 2016 – γεγονός που επεξηγεί καλύτερα τις δυτικές επιθέσεις που δέχεται η χώρα.

από τον Αλέξη Ζακυνθινό*

[Πηγή: Analyst.gr, 19/04/2016]

«Η κεντρική μας τράπεζα, η οποία είναι εχθρός μας, βρίσκεται στο δρόμο να καταστρέψει την οικονομία της χώρας μας – επειδή ακολουθεί εντολές από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο. Θα πρέπει να επιστρέψουμε σε μία κλασσική οικονομία, στην εθνικοποίηση του ρουβλίου και στο τέλος του καθεστώτος των συναλλαγματικών αποθεμάτων – στο «De-offshoring», όπως το αποκαλεί ο πρόεδρος Putin.

Όταν εθνικοποιηθούν το ρούβλι και η κεντρική τράπεζα, τότε οι ρωσικές εταιρείες θα έχουν όσα χρήματα χρειάζονται» (Jewgeni Fjodorow, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικής πολιτικής του ρωσικού Κοινοβουλίου – πηγή).

Μηχανισμό επίλυσης χρεοκοπιών προωθεί στην Ευρώπη η Γερμανία

Μηχανισμό επίλυσης χρεοκοπιών προωθεί στην Ευρώπη η Γερμανία

Ο ESM μετατρέπεται σε Νομισματικό Ταμείο για την υπερχρεωμένη Ευρώπη

Του Γεράσιμου Ποταμιάνου

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 19/04/2016] 

Η Σύνοδος των G-20 στη Σαγκάη διαπίστωσε πως η νομισματική πολιτική έφθασε στα όριά της. Η κρίση, που εμφανίζει συστημικά χαρακτηριστικά, οφείλεται στις ανισότητες που δημιουργεί η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού τομέα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Μετά το 2008, καθώς η μείωση της ζήτησης περιόριζε τον δανεισμό των επιχειρήσεων, η FED αντέδρασε με μείωση του κόστους δανεισμού. Όμως, σήμερα, παρά τη μείωση των επιτοκίων και την ποσοτική χαλάρωση σε παγκόσμια κλίμακα, εξακολουθεί να μην υπάρχει ζήτηση για δανεισμό, εκτός από τη «μόχλευση» στον χρηματοοικονομικό τομέα.

Στην Ευρώπη και την Ιαπωνία τα επιτόκια είναι τώρα αρνητικά, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι περαιτέρω μείωσή τους θα βοηθήσει την ανάκαμψη. Από την εποχή του Κέινς οι κυβερνήσεις, σε τέτοιες στιγμές, αναλαμβάνουν τον ρόλο του «έσχατου» καταναλωτή, αυξάνοντας τις δημόσιες δαπάνες και το δημόσιο χρέος. Σήμερα, όμως, πολλές από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, είναι στο όριο του «αξιόχρεου» και δεν μπορούν να δανειστούν για να χρησιμοποιήσουν αναπτυξιακά τη δημοσιονομική πολιτική. Στην Ευρωζώνη, με δεδομένη την αρχιτεκτονική της ΟΝΕ, χωρίς χαλάρωση του δημοσιονομικού συμφώνου, κάτι τέτοιο θα αύξανε τον κίνδυνο χρεοκοπίας και θα έστελνε στα ύψη τις αποδόσεις των κρατικών ομολόγων. Θα αυξάνονταν, δηλαδή, οι απαιτήσεις εξυπηρέτησης του χρέους και θα ακυρωνόταν το έργο της νομισματικής χαλάρωσης. Οι συνθήκες αυτές υποδηλώνουν ότι το χρέος έχει αποκτήσει «αντιπαραγωγικό» χαρακτήρα και υπάρχει αδιέξοδο, έστω προσωρινά. Η θεσμική προετοιμασία για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού στην Ευρωζώνη, έχει προχωρήσει αθόρυβα.

στο άντρο της Κίρκης

στο άντρο της Κίρκης

[Πηγή: Παπα-Ηλίας Υφαντής, 19/04/2016]

Δεν χρειαζόταν καμιά ΕΥΠ, για να μας αποκαλύψει το εναντίον της πατρίδας μας δολοφονικό σχέδιο, που εκπορεύεται μέσα απ’ το έρεβος του σιωνοναζιστικού μεσαίωνα. Μας το βροντοφωνάζει η ίδια  η πραγματικότητα. Άλλο αν κάποιοι «δικοί μας» δεν εννοούν να το εννοήσουν . Ούτε μας εκπλήσσει το γεγονός ότι, ενώ οι δολοπλόκοι συνελήφθησαν με τη γίδα στον ώμο, μας το παίζουν από πάνω και τιμητές. Κατηγορώντας μας ότι υποκλέψαμε δήθεν τα δολοφονικά σχέδια τους. Που σημαίνει ότι το να δολοφονούν αυτοί την πατρίδα μας και το λαό μας είναι απαραβίαστο δικαίωμά τους. Αλλά η πιθανότητα να αποκαλύψαμε εμείς τα σχέδιά τους αποτελεί ιεροσυλία.

Και διατείνονται πως η αποκάλυψη αυτή μας εκθέτει παγκοσμίως ως  «αχάριστους» απέναντι στους «ευεργέτες» μας. Ή μήπως ο αξιότιμος Γ.Γ. του ΝΑΤΟ δεν μας αποκάλυψε το πώς μας αντιμετωπίζουν οι «εταίροι» μας;  Όταν ρωτήθηκε, γιατί, ενώ πήραν το μέρος των Τούρκων, που κατέρριψαν το ρωσικό αεροπλάνο, δεν αναγνωρίζουν και στους  Έλληνες το ίδιο δικαίωμα, όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν χιλιάδες φορές  τον ελληνικό εναέριο χώρο. Λέγοντας ο απίθανος πως το δικαίωμα αυτό το έχουν μόνο οι Γερμανοί! Αφού η Ελλάδα, ως χρεοκοπημένη χώρα, έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία και βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή!

Lexit ή Brexit;

Lexit ή Brexit;

Η Ε.Ε. αποτελεί έναν ανεξέλεγκτο γραφειοκρατικό μηχανισμό που στερεί την εξουσία από τα εθνικά κοινοβούλια

Τζέρεμι Κόρμπιν - μέσα της δεκαετίας του '90

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: efsyn, 16/04/2016]

Ο άνθρωπος που επινόησε τον όρο Lexit, για μια αριστερή έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση (αλλά μετά το ξέχασε), μιλά για τις ιστορικές σχέσεις της βρετανικής Αριστεράς με την Ε.Ε., ενώ προτείνει στην Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.

Στις 14 Ιουλίου του 2015, καθώς η Ελλάδα έγλειφε ακόμη τις ανοιχτές πληγές της από τη «διαπραγμάτευση» με τους Ευρωπαίους εταίρους, ο Οουεν Τζόουνς, αρθρογράφος της εφημερίδας «Guardian», ανέβασε στο ίντερνετ ένα σύντομο βίντεο με τις απόψεις του για την παραμονή της Βρετανίας στην Ε.Ε.

Τουρκία, οι συνέπειες της Νεο-Οθωμανικής πολιτικής

Τουρκία, οι συνέπειες της Νεο-Οθωμανικής πολιτικής

[Πηγή: KASSANDROS, 16/04/2016]

Όσοι βλέπουν τις πράξεις της Τουρκίας σήμερα και διαφωνούν, δεν πρέπει να εκπλήσσονται.

Το δηλωμένο σχέδιο της Τουρκίας από την αρχή του Αιώνα αυτού ήταν να γίνει Μεγάλη Δύναμη μέχρι το 2023, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση του κράτους από τον Κεμάλ. Αυτό ήταν γνωστό από τον, καιρό του Οζάλ αλλά οι μεθοδικοί αρχιτέκτονες του ήταν οι Ερντογάν, Γκιούλ, Νταβούτογλου και λοιποί.

Η πρώτη τους κίνηση ήταν να φύγουν από το κοσμικό  καθεστώς  του Κεμάλ και να μετατρέψουν την Τουρκία σε ένα Ισλαμικό  κράτος. Αυτό έκανε την είσοδο τους στην ΕΕ από πολύ δύσκολη, αδύνατη, ανεξάρτητα από την αποφυγή της ευθείας άρνησης.

Με βαρυσήμαντο άρθρο του το 2007, ο Νταβούτογλου επισημαίνει ότι το τέλος της διπολικότητας και του Ψυχρού Πολέμου δίνει ευκαιρίες νέας κατεύθυνσης και Δυναμική στο όραμα της Μεγάλης Τουρκίας του 2023 ως Παγκόσμιου Παράγοντα, διαχωρίζει την θέση της από το ΝΑΤΟ ως μετόχου αλλά όχι σε όλα συμμάχου και ετοιμάζει το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ ως την γέφυρα μεταξύ της παλιάς Οθωμανικής αυτοκρατορίας και της Νέας Μεγάλης Τουρκίας.

Τι ελπίζουν οι Παλαιστίνιοι από τις αμερικανικές εκλογές;

Τι ελπίζουν οι Παλαιστίνιοι από τις αμερικανικές εκλογές;

Το προεκλογικό παιχνίδι εντείνεται στις ΗΠΑ μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, καθώς η Χίλαρυ Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ προχωρούν ακάθεκτα προς την εξασφάλιση του χρήματος από τα κόμματά τους.

Η Παλαιστινιακή υπόθεση και οι σχέσεις με το Ισραήλ παραμένουν βέβαια σαν θέματα στην ατζέντα και των δύο υποψηφίων.

Οι Παλαιστίνιοι έχουν πλέον λίγες ελπίδες ότι κάποιος πρόεδρος θα έλυνε τα προβλήματά τους με το Ισραήλ, αλλά φαίνεται να προτιμούν την Κλίντον για τον Λευκό Οίκο, η οποία, σε μια δήλωσή της στις 21 Φεβρουαρίου, λέει: «Πιστεύω ότι οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται να αποκτήσουν δικό τους κράτος». Έτσι επιβεβαίωσε την υποστήριξή της για λύση δύο κρατών και παράλληλα δήλωσε ότι στηρίζει και το κράτος του Ισραήλ.

Από την μεριά του ο Τραμπ, στις 17 Φεβρουαρίου, δήλωνε ότι μια ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστινίων είναι «πιθανώς δυσκολότερη συμφωνία από κάθε άλλη», προσθέτοντας «αλλά θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις, εάν εκλεγώ».

Το «καναρίνι στο ορυχείο» ή η τύχη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή

Το «καναρίνι στο ορυχείο» ή η τύχη των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή

Του Σωτήρη Ρούσσου*

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 12/04/2016]

Μια κατεστημένη άποψη θέλει τη Μέση Ανατολή μια απέραντη ομοιογενή θάλασσα του Ισλάμ, με πανομοιότυπη κοινωνική οργάνωση, ιεραρχίες και σχέσεις. Αυτή η άποψη, αν και βολεύει όσους επιθυμούν να προωθήσουν θρησκευτικές συγκρούσεις και να υψώσουν πολιτιστικά συρματοπλέγματα, απέχει από την πραγματικότητα. Η Μέση Ανατολή ήταν μέχρι πριν δύο δεκαετίες ένα εξαιρετικό μωσαϊκό από εθνότητες και θρησκείες.

Δεν έλειψαν βέβαια και στη Μέση Ανατολή οι εθνοκαθάρσεις και οι διωγμοί. Η γενοκτονία των Αρμενίων και των Χριστιανών (Ποντίων, Ασσυρίων) από τους Νεότουρκους και την κεμαλική Τουρκία, όπως και η έξοδος χιλιάδων Χριστιανών από την ιστορική Παλαιστίνη και το Λίβανο, αποτέλεσαν ισχυρά πλήγματα στο θρησκευτικό πλουραλισμό και την ιστορική φυσιογνωμία της Μέσης Ανατολής. Σε αυτά προστέθηκε η δημογραφική κάμψη και η μετανάστευση των χριστιανικών πληθυσμών, σε αντίθεση με τον αλματώδη ρυθμό πληθυσμιακής ανάπτυξης του μουσουλμανικού στοιχείου. Οι λόγοι για αυτήν την κάμψη πρέπει να αναζητηθούν στο μικροαστικό και αστικό χαρακτήρα των χριστιανικών κοινοτήτων που ακολουθούσε νεωτερικά οικογενειακά πρότυπα (γονείς και δύο παιδιά), καθώς και στις ιδιαίτερες μορφωτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές σχέσεις που διατηρούσαν οι κοινότητες αυτές με την Ευρώπη και την Αμερική. Ας σημειώσουμε ότι το 1914 στην περιοχή που περιλαμβάνει σήμερα τη Συρία, το Λίβανο, Ισραήλ/Παλαιστίνη και την Ιορδανία, το 26,4% του πληθυσμού ήταν Χριστιανοί, ενώ το 2015 μόλις το 8%. Είχε πέσει δηλαδή στο ποσοστό των Χριστιανών πριν από πέντε αιώνες.

Η “νομιμοποιημένη” διαφθορά ως επιτομή της εποχής μας: Το σκάνδαλο Panama Papers

Η “νομιμοποιημένη” διαφθορά ως επιτομή της εποχής μας: Το σκάνδαλο Panama Papers

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

[Πηγή: Mignatiou.com, 11/04/2016]

To μείζον ζήτημα που προκύπτει, από τις έστω -και τις μέχρι τώρα- επιλεκτικές και αποσπασματικές αποκαλύψεις από τα γνωστά πλέον “Panama Papers”, είναι πώς και με ποιούς τρόπους “το χρήμα ρέει στο χρήμα” έτσι ώστε -αθροιστικά και σε βάθος χρόνου- το 1% του πληθυσμού της γης να έχει υπό, τον έλεγχό του και εν έτη 2016 -κατά την ανθρωπιστική οργάνωση Oxfam- τόσο πλούτο όσο το υπόλοιπο 99%.

Αναζητώντας μια λαβή για να προσεγγίσω το όλο θέμα “έπεσα” πάνω σε μια καταπληκτική φωτογραφία συνυφασμένη, εκ των υστέρων, με τα “Panama Papers”. Είναι μια φωτογραφία του Carlos Jasso (Reuters) που συνοδεύει σχετικό κείμενο του Avaneesh Pandy, “Richest 1% Will Have More Wealth Than Remaining 99% By 2016: Oxfam Study” (ibtimes.com, 19/1/15).

Η επερχόμενη οικονομική κρίση της Ευρώπης

Η επερχόμενη οικονομική κρίση της Ευρώπης

[Πηγή: KASSANDROS, 11/04/2016]

Ο κ. Ντράγκι απέδειξε την οικονομική του προβλεπτικότητα και το θάρρος του για γρήγορη δράση. Λίγες εβδομάδες μετά, το Ισπανικό αναπτυξιακό θαύμα κατέρρευσε. Το ισπανικό έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2015 αντί να είναι 4.2% όπως είχε δεσμευθεί στην ΕΕ, είναι 5.2% και οφείλεται κυρίως στα χρήματα που μοίρασε ο κ. Ραχόϊ στην αποτυχημένη προσπάθεια του να επανεκλεγεί. Το ότι η όποια ανάπτυξη της Ισπανίας ήταν καταναλωτική φαίνεται και από το ότι οι Ισπανικές Τράπεζες μειώνουν τις χορηγήσεις και κλείνουν καταστήματα. Μόνο η τράπεζα Santander κλείνει φέτος 250 καταστήματα.

Το χρέος της Ισπανίας έφτασε αισίως στο 1,05 τρις Ευρώ. Απαιτούνται για το 2016 50 δις Ευρώ για να καλύψουν τους τόκους, 50 δις Ευρώ γιά να καλύψουν το έλλειμμα και όσα απαιτούνται για να καλύψουν τα ομόλογα που λήγουν φέτος.

Αυτή είναι η Ισπανία που παρουσιάζεται ως η χώρα με την μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη . Αυξάνει 3 και χρεώνεται 5. Χωρίς την ΕΚΤ του κ. Ντράγκι θα είχε ήδη φανερά χρεωκοπήσει.

Ο πόλεμος των φορολογικών παραδείσων

Ο πόλεμος των φορολογικών παραδείσων

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: efsyn, 09/04/2016]

Οι αποκαλύψεις των Panama Papers προσφέρουν κάτι περισσότερο από αποδείξεις για διαφθορά πολιτικών και επιχειρηματιών. Είναι ο καθρέφτης της νέας αρχιτεκτονικής του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Οταν ρώτησαν τον Mossack (της Mossack Fonseca) πού έχει τα χρήματά του, απάντησε στο Ντέλαγουερ των ΗΠΑ

Τζέιμς Χένρι, οικονομολόγος

Στο Αμπλσάιντ, μια περιοχή ξεχασμένη και από τον θεό στη βορειοδυτική Αγγλία, υπάρχει ένα πέτρινο σπιτάκι χτισμένο πάνω (και όχι μέσα) από το ρέμα που διατρέχει την κωμόπολη. Οι κάτοικοι δηλώνουν με υπερηφάνεια ότι εδώ βρισκόταν το πρώτο apple store (λογοπαίγνιο με τις λέξεις «κατάστημα μήλων», που σήμερα χρησιμοποιείται για τα υποκαταστήματα της Apple) αλλά και ένας από τους παλαιότερους φορολογικούς παραδείσους της Ευρώπης. Για την ακρίβεια το κατάστημα χτίστηκε πάνω από το ποτάμι προκειμένου οι ιδιοκτήτες του να μη χρειάζεται να πληρώνουν έγγειο φόρο.

Ελληνική στροφή προς την Ρωσσία

Ελληνική στροφή προς την Ρωσσία

Η Ρωσσία χρειάζεται πλάϊ της μια δύναμη που να αποτελεί ένα πραγματικό αντίβαρο στην Τουρκία. Και αυτή η δύναμη είναι μόνο η Ελλάδα.

Ραγδαίες Ανατροπές στο Πολιτικό Σύστημα μετά το Πάσχα;

Συντάκτης: Partisan.gr, 09/04/2016

Οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις με τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη και το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα έχουν υπονομεύσει τα ίδια τα θεμέλια της «Ενωμένης Ευρώπης». Η εθνικιστική στροφή στο εσωτερικό πολλών ευρωπαϊκών χωρών, η απειλή κατάρρευσης των κρατικών υποδομών της Κεντρικής Ευρώπης λόγω των προσφυγικών ροών, η καταστρατήγηση θεμελιωδών συμβάσεων όπως η Σένγκεν ή το Δουβλίνο, το επαπειλούμενο Brexit και η άνοδος των πάσης φύσεως ευρωσκεπτικιστών έχουν μεταβάλει ριζικά το ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο μέσα στον ενάμιση χρόνο από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Η «έξοδος» από τον μονόδρομο της ευρωζώνης από εκεί που ήταν εκφοβιστική... κατάντησε σημαία ευκαιρίας.

Η Ελλάδα, η οποία εξαναγκάστηκε πέρυσι να υποχωρήσει για τρίτη φορά έναντι των δανειστών της, υπογράφοντας ένα «ταπεινωτικό» Μνημόνιο, σήμερα βρίσκεται σε καραντίνα από τους «εταίρους» της χωρίς να διαθέτει τους απαιτούμενους πόρους για να διαχειριστεί το τεράστιο πλήθος ανθρώπων που κατακλύζουν την επικράτειά της, αφού δεν έχει λάβει καμμία χρηματική υποστήριξη από τη νέα δανειακή σύμβαση.

Μία εκδοχή για το μέλλον της Ελλάδας: Υπάρχει όντως σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού;

Μία εκδοχή για το μέλλον της Ελλάδας: Υπάρχει όντως σχέδιο εναντίον του Ελληνισμού;

"Κουφάρι" παλαιού εργοστασίου στην Ξάνθη. Πηγή: VICE

Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο*

[Πηγή: Mignatiou.com, 07/04/2016]

Δεν είναι μήτε φαντασία μήτε παράκρουση η ιδέα (αλλά και η βεβαιότητα) πως υπάρχει προ πολλού ένα σχέδιο καταβαράθρωσης όλου του ελληνικού κόσμου – στην Ελλάδα και στη Κύπρο. Και τα γεγονότα ως τώρα μάλλον το επιβεβαιώνουν.

Το σχέδιο πρέπει να έχει αρχίσει περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, με το πρώτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και τις αντιαμερικανικές «κορώνες» με τις οποίες άφθονα συνοδευόταν και οι οποίες θα μπορούσαν σιγά-σιγά να «διαφθείρουν» τον ελληνικό λαό, «ταγμένο» στο δυτικό άρμα (ποιός είπε: Ανήκομεν στην Δύση;!), και να τον στρέψει προς ανατολάς, με όλες τις συνέπειες που θα προέκυπταν.

Έτσι, αργά αλλά σίγουρα, και μόνο με οικονομικά μέσα (τώρα πια τόσο εξελίχθηκε το «σύστημα», που δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείς όπλα για να διαλύσεις ένα κράτος και έναν λαό: αρκούν και με το παραπάνω τα…χρήματα!) η εφαρμογή του σχεδίου μπήκε σε κίνηση αρχικά με στόχο την ελληνική βιομηχανία: ένας συνεχής αφανισμός των βιομηχανικών δομών όπου, με κάποιο τρόπο(υπάρχουν τόσοι τρόποι!) μια μια στις βιομηχανίες στέρευαν τα λεφτά, έπρεπε να μειωθεί το εργατικό προσωπικό, υπήρχε ανυπέρβλητη αδυναμία αγοράς υλικών και βέβαια πώλησης προϊόντων, έως ότου η συρρίκνωση έφτανε σε τέτοιο σημείο φθοράς που η μόνη λύση ήταν πια το κλείσιμο.

ΔΝΤ και Wikileaks: Ποιος πέφτει από τα σύννεφα;

ΔΝΤ και Wikileaks: Ποιος πέφτει από τα σύννεφα;

Του Μωυσή Λίτση*

[Πηγή: kontra-xreos, 05/04/2016]

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τους διαλόγους μεταξύ Τόμσεν και Βαλκολέσκου και τον σχεδιαζόμενο νέο εκβιασμό με επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας μας, δεν εκπλήσσουν.

Εκπλήσσουν μόνον όσους έγιναν εν μία νυκτί από ξαφνικοί πολέμιοι του ΔΝΤ και της τρόικας,  συνεργάσιμα παιδιά…. Από το 2002 ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς περιέγραφε αρκετά γλαφυρά στο βιβλίο του «Η Μεγάλη Αυταπάτη (Εκδόσεις Λιβάνη),  το πώς οι ακριβοπληρωμένοι αξιωματούχοι του ΔΝΤ (και άλλων οργανισμών όπως η Κομισιόν και η ΕΚΤ θα προσθέταμε εμείς) από την άνεση πολυτελών ξενοδοχείων πέντε αστέρων εκπονούν συνταγές… εξυγίανσης που επηρεάζουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Τα όσα έσουρε τότε ο Στίγκλιτς για τη συμπεριφορά του ΔΝΤ στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου καλούνταν να βοηθήσει… οικονομικά, τα έχει ζήσει για τα καλά πλέον στο πετσί του ο ελληνικός λαός: κλειστά νοσοκομεία και σχολεία, ανεργία 30%, διάλυση της λεγόμενης μεσαίας τάξης, φτώχεια και μειώσεις μισθών… Όλα αυτά για να αποφύγει την υποτιθέμενη κατά πολύ χειρότερη χρεοκοπία, την οποία ωστόσο, οι «αδέκαστοι αξιολογητές» της ελληνικής οικονομίας μεθοδεύουν…

Νέο Σύνταγμα διά χειρός… JP Morgan

Νέο Σύνταγμα διά χειρός… JP Morgan

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: Info-War, 03/04/2016]

Καθώς τα κόμματα καταθέτουν τις προτάσεις τους για τη συντα­γ­ματική αναθεώρηση, καλό είναι να θυμόμαστε ποιοι ζήτησαν πρώτοι τις ριζικότερες αλλαγές: η Ε.Ε. και η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ.

Εχουνε και μια κλίσι στες θυσίες. Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη· η κατοχή σας είν’ επισφαλής: ή τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες

Τον Μάιο του 2013 ο αμερικανικός τραπεζικός κολοσσός JP Morgan παρουσίασε μια 16σέλιδη έκθεση στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστήριζε ότι οι χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας και κυρίως αυτές του Νότου δεν θα ξεφύγουν από την κρίση χρέους εάν δεν αναθεωρήσουν τα Συντάγματά τους. «Τα πολιτικά συστήματα της περιφέρειας -διαβάσαμε τότε στην έκθεση- οικοδομήθηκαν μετά την πτώση δικτατορικών καθεστώτων και καθορίστηκαν από αυτήν την αλλαγή. Τα Συντάγματα -συνέχιζαν οι συντάκτες της έκθεσης- παρουσιάζουν ισχυρές σοσιαλιστικές τάσεις (;) που αντικατοπτρίζουν την πολιτική ισχύ που κέρδισαν τα κόμματα της Αριστεράς μετά τη νίκη απέναντι στον φασισμό».