Πλανερός πατριωτισμός

του Απ. Αποστολόπουλου

[Πηγή: iskra, 29/12/2016]

Η παλιά φρουρά, ας πούμε η «εποχή των Κλίντον», δηλαδή περίπου τα τελευταία 25 χρόνια, αποχωρεί αλλά δεν εγκαταλείπει τη σκηνή, δίνει σκληρή μάχη οπισθοφυλακών. Κυριάρχησε επί πολλά χρόνια στη Δύση, έσυρε τον υπόλοιπο Κόσμο στη δίνη της Παγκοσμιοποίησης αλά αμερικάνικα. Είναι η εποχή όπου ο νεοφιλελευθερισμός επιχείρησε να επιβάλλει ένα ενιαίο πρότυπο ζωής στην Οικουμένη και απότυχε όπως ο αδελφοποιτός ανταγωνιστής του, ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ο Τραμπ υπόσχεται να αλλάξει τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων» με μια άλλη, ώστε οι ΗΠΑ να ξαναβρούν τη χαμένη δυναμική τους. Είτε πετύχει είτε όχι διαψεύδεται η φορμαλιστική (ας την πούμε σταλινική) οπτική ότι μόνο η αντιπαράθεση του προλεταριάτου με την αστική τάξη έχει νόημα και μπορεί να έχει επαναστατικό αποτέλεσμα. Αν οι ανατροπές εντός του συστήματος ήταν άνευ σημασίας θα είχαμε μείνει στο αλέτρι με τα βόδια. Οι ανατροπές είναι αναπόφευκτες είτε πετύχει είτε αποτύχει ο Τραμπ. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η περίοδος Μπρέζνιεφ θεωρήθηκε «περίοδος της στασιμότητας» αλλά εντός της επωάστηκε η ριζική ανατροπή, η κατάρρευση επί Γκορμπατσώφ.

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ

Του Σαμίρ Αμίν

[Πηγή: σχέδιο-Β, 29/12/2016]

1. Η πρόσφατη εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, το Brexit, η αύξηση της επιρροής των φασιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, αλλά και, σε καλύτερη κατεύθυνση, η εκλογική νίκη του Σύριζα στην Ελλάδα και η άνοδος του Podemos, στην Ισπανία, αποτελούν εκδηλώσεις του βάθους της κρίσης του συστήματος του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού. Αυτό το σύστημα, που πάντα θεωρούσα μη βιώσιμο, υφίσταται ρήγματα μπροστά στα μάτια μας μέσα στον ίδιο τον πυρήνα του. Όλες οι προσπάθειες να το σώσουν με μικρές προσαρμογές –προκειμένου να αποφύγουν τα χειρότερα- είναι καταδικασμένες να αποτύχουν.

Ο τρίτος πόλος

Του Αλέξη Ζακυνθινού

[Πηγή: Analyst.gr, 09/12/2016]

Μία ενωμένη με τη Ρωσία Ευρώπη θα μπορούσε να συμπληρώσει έναν τριπολικό πλανήτη, μαζί με τις Η.Π.Α. και με την Κίνα – κάτι που θεωρείται ως ο χειρότερος εφιάλτης της Γερμανίας, η οποία ανέκαθεν κέρδιζε όλες τις μάχες, αλλά έχανε τον πόλεμο.

Ο πόλεμος των μετρητών συνεχίζεται στην Ινδία (άρθρο), λαμβάνοντας νέες διαστάσεις. Ειδικότερα η κυβέρνηση της χώρας, διαπιστώνοντας πως οι Πολίτες αγόραζαν χρυσό από τη μαύρη αγορά σε τιμές που έφταναν έως και τα 2.800 $ την ουγγιά, για να προστατεύσουν τις αποταμιεύσεις τους, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη τους στο νόμισμα, επιχειρεί να κατασχέσει το χρυσό – επιτρέποντας μόνο την ιδιοκτησία 500 γ. σε κάθε έγγαμη γυναίκα, 250 γ. σε κάθε άγαμη, καθώς επίσης 100 γραμμάρια στους άνδρες.

Κρίση σε βάθος και χωρίς τέλος

Κρίση σε βάθος και χωρίς τέλος

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 26/11/2016]

Σε αλλεπάλληλα κύματα εκδηλώνεται η κρίση στην Υφήλιο με διάφορες μορφές και εντάσεις. Τα Δυτικά ΜΜΕ ελέγχονται απολύτως από τους υποστηρικτές της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης, την ηττημένη Κλίντον, τον παραιτημένο Ομπάμα, τη Μέρκελ, επίδοξο χαλίφη στην ηγεσία του Δυτικού Κόσμου κλπ. Η πληροφόρηση που δεχόμαστε διαμορφώνεται ακόμα από τους ηττημένους αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, μας διοχετεύουν εικόνα στρεβλή, παραποιημένη. Ο κόσμος σε ΗΠΑ και ΕΕ ψηφίζει αντισυστημικά, θέλει δουλειά και ειρήνη, αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν να σκιαμαχούν εναντίον του Πούτιν, ασχολούνται πχ με το πώς έβηξε ο Τραμπ και όχι με τη διακήρυξή του ότι θα καταργήσει την ΤΤΙΠ, την απόρρητη συμφωνία που μετατρέπει την ΕΕ σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ο Τραμπ και ο Πούτιν, θέλουν να ματαιώσουν τη στρατηγική σύγκρουσης των ισχυρών ελίτ, Ευρώπης και Αμερικής, αλλά παρά τις τακτικές νίκες τους είναι σε θέση άμυνας, ιδίως ο Ρώσος πρόεδρος.

Οι γιατροί της Κούβας που ταπείνωσαν τον καπιταλισμό

Άρης Χατζηστεφάνου

[Πηγή: Info-War, 26/11/2016]

Από τα δεκάδες σχόλια που έκανε το ελληνικό και διεθνές φιλελευθεριάτο με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο έλειπε πάντα μια λέξη – η λέξη εμπάργκο.

Φαντάζει αδιανόητο πως μπορούν να μιλούν για μια χώρα, που επιβίωσε κάτω από το σκληρότερο και πιο μακροχρόνιο οικονομικό αποκλεισμό που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα τους τελευταίους αιώνες, και να ξεχνούν το στοιχείο που καθορίζει την ύπαρξή της.

Ο λόγος για τον οποίο νοιώθουν τα πόδια τους να τρέμουν όταν σκέφτονται το εμπάργκο είναι ότι σε αυτές τις συνθήκες υπάρχει ένας κλάδος ο οποίος καταρρίπτει την κοσμοθεωρία τους για την ελεύθερη αγορά. Είναι ο κλάδος της υγείας.

Η πολιτική επανάσταση θα συνεχιστεί

Εκατομμύρια Αμερικανοί επέλεξαν τη ψήφο διαμαρτυρίας την Τρίτη, εκφράζοντας την έντονη αντίθεση τους σε ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που τοποθετεί τον πλούτο και τα εταιρικά συμφέροντα πάνω από τις δικές τους ανάγκες.

Άρθρο του Μπέρνι Σάντερς*

[Πηγή: tvxs, 13/11/2016]

Υποστήριξα σθεναρά τη Χίλαρι Κλίντον, αγωνίστηκα σκληρά για εκείνη, και πίστεψα ότι ήταν η σωστή επιλογή. Αλλά ο Ντόναλντ Τζ. Τράμπ κέρδισε τον Λευκό Οίκο, επειδή η ρητορική εκστρατεία του αξιοποίησε με επιτυχία μια ολοζώντανη και δικαιολογημένη οργή, μια οργή που πολλοί παραδοσιακοί Δημοκρατικοί αισθάνονται.

Είμαι λυπημένος, αλλά όχι έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Δεν είναι σοκ για μένα ότι εκατομμύρια άνθρωποι που ψήφισαν τον κ. Τράμπ, το έπραξαν γιατί έχουν πια κουραστεί από το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό status quo.

“Νέος Αέναος Πόλεμος”, η εξέλιξη του πολέμου στον 21ο αιώνα

"Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται”.
Πλάτων

Γράφει ο Γελωτοποιός

[Πηγή: Νόστιμον Ήμαρ, 27/10/2016]

Στο “1984” ο Όργουελ αναφέρεται στον διαρκή πόλεμο, μια αυτοτροφοδοτούμενη και αέναη κατάσταση. Και φαίνεται ότι η δυστοπία του επιβεβαιώνεται ξανά, στο νέο μοντέλο πολέμου του 21ου αιώνα.

Οι πόλεμοι μεταξύ κρατών, μέχρι την αρχή του 20ου αιώνα, ήταν σύντομοι. Οι αντιμαχόμενες πλευρές προσπαθούσαν να οδηγηθούν σε μία αποφασιστικής σημασίας μάχη, της οποίας η κατάληξη θα ήταν η βάση για ακόλουθες διαπραγματεύσεις ειρήνης.

Στον 20ο αιώνα, στους δύο παγκόσμιους πολέμους, πολλά δεδομένα άλλαξαν, όμως οι εμπόλεμοι συνέχισαν να προσπαθούν να “κερδίσουν τον πόλεμο”, έστω κι αν η “αποφασιστική μάχη” ήταν η αποτρόπαια επίδειξη της ατομικής βόμβας.

Οι απόγονοι του Χίτλερ

Το τεράστιο πλυντήριο ξεπλύματος κλεμμένων χρημάτων των Εβραίων, καθώς επίσης χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες των κατεχομένων χωρών, στην Αργεντινή – με τη βοήθεια του οποίου η βιομηχανία στη Γερμανία τελικά ανέκαμψε και αργότερα αναπτύχθηκε, στο μεταπολεμικό θαύμα.

Του Άρη Οικονόμου

[Πηγή: Analyst.gr, 24/10/2016]

«Το ευρώ είναι κατά πολλούς το νόμισμα, μέσω του οποίου «θα αναδυθεί από τη στάχτη» ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, η τέταρτη γερμανική αυτοκρατορία – το 4ο Ράιχ όπως ήδη ορισμένοι φοβούνται.

Η νέα αυτή μεγάλη δύναμη στον πλανήτη θα διεκδικήσει, εφάμιλλα με τις υπόλοιπες (Η.Π.Α., BRICS), την παγκόσμια ηγεμονία – αφού συμπληρωθεί με τα κράτη που ήδη βρίσκονται στην «ουρά αναμονής» (Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Κροατία, Τσεχία και Ουγγαρία), επεκτεινόμενη στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.

ΤΟΥΡΚΙΑ, ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΝΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

[Πηγή: kassandros, 23/10/2016]

«…Σε κάθε πόλεμο όλοι οι δυνατοί κινούνται σε μια σκακιέρα που οι ίδιοι έχουν ορίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κάποιοι από αυτούς έχουν απόλυτη επίγνωση πως είναι πιόνια. Μόνο που ο ναρκισσισμός τους και η ψύχωση που έχουν με το παιχνίδι της δύναμης και του κέρδους τούς κάνει να θεωρούν ότι έχουν διαφορετική αξία από τα απλά πιόνια που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης. Τα θεωρούν απολύτως αναλώσιμα· ενώ είναι αναλώσιμοι και οι ίδιοι…».

Γιώργος Ρωμανός

(Απόσπασμα από υπό έκδοση μυθιστόρημα.)

Η αρχαία τραγωδία είχε τρεις φάσεις: Πρόταση – Επίταση – Καταστροφή και το ηθικό της υπόβαθρο ήταν το τετράπτυχο, Ύβρις – Άτη – Νέμεσις – Τίσις όπου αυτός που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα ηθικά όρια νομίζοντας ότι η δύναμη του, κυρίως εξουσίας, είναι υπεράνω των ανθρώπινων και θεϊκών νόμων, υφίστατο την Άτην, δηλαδή την τύφλωση του Νου του, έκανε ακόμη χειρότερες και πιο αλαζονικές πράξεις μέχρις ότου η Νέμεσις, δηλαδή η οργή των Θεών επέφερε την Τίσιν, δηλαδή την καταστροφή του.

Το σύγχρονο Δράμα έχει πέντε πράξεις και αυτό δείχνει καλλίτερα τις εξελίξεις στην Τουρκία.

Το Συνέδριο και το Μηδέν

Το Συνέδριο και το Μηδέν

Σκίτσο του Κώστα Γρηγοριάδη στην Εφημερίδα των Συντακτών

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 15/10/2016]

Αντί να διυλίσουμε τον κώνωπα, ποιος κέρδισε, ποιος ζημιώθηκε, μπορούμε να προεξοφλήσουμε το αποτέλεσμα του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα κίνδυνο να πέσουμε έξω. Το Συνέδριο, αλλά και η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για τη διαπλοκή, προ ημερών στη Βουλή, έχουν κοινό χαρακτηριστικό το μηδέν. Η κυβέρνηση δεν είχε καμία ανάγκη από το κουβεντολόϊ στη Βουλή για να χτυπήσει τη διαπλοκή. Είχε ενάμιση χρόνο να μαζέψει τα στοιχεία, να καταγγείλει τις υποθέσεις και να παραπέμψει στη Δικαιοσύνη τους ενόχους. Αντ’ αυτού προτίμησε το θέαμα, ελλείψει άρτου. Ουδείς στο σκαμνί. Τράβα με να σε τραβώ να περνάμε τον καιρό. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο, αυτό είναι το σκάνδαλο.

Τα Μνημόνια δεσμεύουν όλη τη ζωή του τόπου, όχι μόνο την Οικονομία. Οι αχυράνθρωποι της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, όλο το εγχώριο υπηρετικό προσωπικό των επικυρίαρχων, είναι προφυλαγμένο, στο άβατο. Στα Συνέδρια μετράμε κουκιά, συσχετισμούς προσωπικής ισχύος, δηλαδή τρικλοποδιές, μαχαιρώματα, σπιουνιές. Η πολιτική συζητιέται και αποφασίζεται αλλού, εκτός Ελλάδας, ενίοτε, όταν ο χρόνος πιέζει, στο Χίλτον, όχι απαραιτήτως με ελληνική συμμετοχή.

Ελλάδα: «συμπιεσμένο ελατήριο» ή βυθισμένη στη στασιμότητα;

Ελλάδα: «συμπιεσμένο ελατήριο» ή βυθισμένη στη στασιμότητα;

του Κώστα Λαπαβίτσα

Ο χρόνος που ακολούθησε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα διέλυσε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις όσων τον ψήφισαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τελεσίδικα καθεστωτικός – αυξάνει φόρους, κόβει συντάξεις, κάνει συμφωνίες για την ιδιοκτησία των ΜΜΕ με ανθρώπους που όζουν, επιτρέπει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αντίστοιχη είναι και η ηθική και πολιτική του απαξίωση, όπως και η αίσθηση απελπισίας και αποχής από τα κοινά που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Θα περίμενε κανείς ότι η μνημονιακή πλευρά θα πανηγύριζε, αφού έχει νικήσει και επιβάλλει τη δικιά της άποψη για την πορεία της χώρας. Ωστόσο δεν θριαμβολογεί, αλλά ανησυχεί βαθιά. Γνωρίζει πολύ καλά ότι ο εξευτελισμός του Τσίπρα ήταν απλώς ένα απαραίτητο βήμα. Αυτό που πραγματικά θα κρίνει τα πράγματα είναι η πορεία της οικονομίας, η οποία δεν παρέχει καμία βεβαιότητα. Ακριβώς γι’ αυτό το Grexit επανέρχεται μόνιμα και πιεστικά, εκεί που το μνημονιακό κατεστημένο νόμιζε ότι το είχε ξορκίσει.

Κλιμακώνονται οι εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας

Του Κώστα Ράπτη

[Πηγή: Capital.gr, 07/10/2016]

Τι είναι ένας Ψυχρός Πόλεμος, αν όχι η διαρκής απειλή της μετατροπής του σε θερμό; Οι πρωτοφανείς εντάσεις που αναπτύσσονται μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας μετά το τέλος της κατάπαυσης του πυρός στη Συρία, το αποδεικνύουν αυτό χαρακτηριστικά – όπως και την πλανητική εμβέλεια των όσων διακυβεύονται στην ανατολική άκρη της Μεσογείου.

Την κατάσταση καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνη η αντιφατικότητα της αμερικανικής στρατηγικής, η οποία κλιμακώνει τη στιγμή αυτή μια σύγκρουση, που όμως δεν μπορεί και να τη διαχειριστεί μέχρι τέλους.

Παγκοσμιοποίηση του πολέμου, 15 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου

Σαμπάνιες θα ανοίγουν σήμερα οι Αμερικάνοι νεοσυντηρητικοί, που σχεδίασαν και εφάρμοσαν την πολιτική του Τζορτζ Μπους, γιορτάζοντας τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001. Η αλήθεια είναι ότι ο θρίαμβος της πολιτικής τους δεν είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η 11^ηΣεπτεμβρίου έχει σταματήσει να «πουλάει» τα τελευταία χρόνια. Τα αφιερώματα στον Τύπο σπανίζουν, οι δακρύβρεχτες ομιλίες και οι όρκοι πίστης στην αστερόεσσα δεν είναι σε μεγάλη ζήτηση. Από την άλλη – κι εδώ έγκειται ο θρίαμβος των νεοσυντηρητικών – η αμερικάνικη επιρροή εξαπλώνεται. Το ντόμινο που θα ξεκίναγε από το Αφγανιστάν μπορεί να μην έφτασε μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού, στο Μαρόκο, αλλά και το ότι έφθασε στη Λιβύη αποτελεί κατόρθωμα.

Η σκιώδης εξουσία

Στο Βερολίνο, στις Βρυξέλες, στην Ουάσιγκτον και αλλού, υπάρχουν de facto δύο κυβερνήσεις: η μία από αυτές είναι η δημοκρατικά εκλεγμένη από τους Πολίτες, ενώ η άλλη η σκιώδης της διεθνούς χρηματοπιστωτικής ελίτ – η οποία είναι αυτή που παίρνει τελικά τις αποφάσεις.

[Πηγή: Analyst.gr, 13/09/2016]

«Όταν δεν δηλώνει επίσημα τη πτώχευση του ένα χρεοκοπημένο κράτος για να προστατευθεί, καθώς επίσης όταν δεν την απαιτούν οι Πολίτες του επειδή δειλιάζουν, τότε χρεοκοπούν και οι ίδιοι – ενώ τόσο το ίδιο το κράτος, όσο και ο δύστυχος λαός του, λεηλατούνται με το χειρότερο δυνατόν τρόπο. Κάτι τέτοιο βιώνουμε ήδη σήμερα, εν πρώτοις με τις χιλιάδες κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και ακινήτων, καθώς επίσης τους πλειστηριασμούς τους – αφού βέβαια έχουν προηγηθεί τρομακτικές μειώσεις εισοδημάτων και υπερβολικές αυξήσεις φόρων.

Πολλοί οι παίκτες και μικρό το γήπεδο στην Μέση Ανατολή

Πολλοί οι παίκτες και μικρό το γήπεδο στην Μέση Ανατολή

O Μπόρις Τζόνσον «ξέχασε» να καλέσει Συρία και Ρωσία σε διάσκεψη για... το συριακό. Ο διττός στόχος της Τουρκίας στην περιοχή.

γράφει ο Μακεδών

[Πηγή: VORIA.gr, 09/09/2016]

Είχα γράψει ότι με την συγκέντρωση τόσων πολεμικών πλοίων διαφόρων χωρών στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν χρειάζεται να ταξιδεύεις με πλοίο στην περιοχή. Μπορείς να βαδίζεις από κατάστρωμα σε κατάστρωμα και πας σε όποια χώρα θέλεις. Το ίδιο γίνεται τώρα και με τις χερσαίες δυνάμεις. Όπου και να πας, κάποιον θα βρεις μπροστά σου. Μόνον που πρέπει να γνωρίζεις καλά τους συσχετισμούς δυνάμεων, για να αντιληφθείς ποιος είναι φίλος και ποιος αντίπαλος.

Ταξίδεψε για τη γειτονιά των Αγγέλων ο σαλπιστής της «Νίκης»: Ο ήρωας Θανάσης Ζαφειρίου

Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή*

[Πηγή: Mignatiou.com, 10/09/2016]

Αυτή τη φορά ο χάρος δεν του χαρίστηκε, όπως και τότε. Αυτή τη φορά ο χάρος δεν ήταν καθόλου επιεικής μαζί με τον Θανάση!

Και έτσι ξεκίνησε το στερνό ταξίδι για να συναντήσει τους Ήρωες συμπολεμιστές του, που πέταξαν όλοι αντάμα στους ουρανούς πριν 42 χρόνια, λίγο πριν τα ξημερώματα της 22ης Ιουλίου 1974. Κι άφησαν πίσω τους τον Θανάση, αυτόπτη μάρτυρα της προδοσίας, σημαιοφόρο της τιμής και σαλπιστή της «Νίκης». Για να μας διηγείται, με κάθε ευκαιρία, την Ιστορία της ηρωικής θυσίας τους και να ξεσκονίζει ακατάπαυστα τη ρηχή πατριωτική μας μνήμη!

Η μάταιη αναζήτηση σχεδίου ανάπτυξης

Η μάταιη αναζήτηση σχεδίου ανάπτυξης

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Η ανάπτυξη βρίσκεται ήδη στο πολιτικό προσκήνιο, με έντονη την παρουσία όσων αναζητούν ένα «δικό μας» εθνικό σχέδιο, ώστε να μην πάει χαμένη η επιτυχία της παραμονής μας στην ΟΝΕ. Η κυβέρνηση μάλιστα επιμένει ότι η ανάπτυξη πρέπει να είναι και δίκαιη. Η μέχρι τώρα ανυπαρξία εθνικού σχεδίου υποτίθεται ότι οφείλεται στην ανικανότητα των πολιτικών, τη γραφειοκρατία, την προχειρότητα και τα παρόμοια.

Δεν θα ξάφνιαζε αν η άποψη αυτή ακουγόταν από τις συνηθισμένες φωνές κατανάλωσης στα ΜΜΕ. Είναι εντυπωσιακό, όμως, ότι προβάλλεται και από τους μηχανισμούς κοινωνικής και πολιτικής ισχύος της χώρας μας. Η πραγματικότητα είναι απλή και πικρή. «Δικό μας» εθνικό σχέδιο ανάπτυξης δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο των μνημονίων.

Αντιδράσεις και διπλωματικός «πόλεμος» για τη Ρούσεφ

Αλυσιδωτές αντιδράσεις πυροδοτεί η απόφαση για καθαίρεση της Ντίλμα Ρούσεφ από την προεδρία της Βραζιλίας. Η νέα κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται αντιμέτωπη με διπλωματικές αντιδράσεις (Βολιβία, Ισημερινός, Κούβα), ενώ ήδη σημαίνουσες προσωπικότητας ασκούν σφοδρή κριτική.

[Πηγή: efsyn.gr, 01/09/2016]

Ο Νοάμ Τσόμσκι έκανε λόγο για «μια συμμορία κλεφτών» η οποία καθαίρεσε την Ντίλμα Ρούσεφ, ενώ αντιδράσεις υπάρχουν και από άλλες σημαντικές προσωπικότητες, αλλά και ακτιβιστές.

Η συνταγή των ιδιωτικοποιήσεων

Τις τελευταίες δεκαετίες υποχρεωνόμαστε όλοι μας να σκύβουμε το κεφάλι σε ένα νέο «υψηλότερο ον»: στις παντοδύναμες αγορές που από χρήσιμα αντικείμενα της πραγματικής οικονομίας μετατράπηκαν σε υποκείμενα, απέναντι στα οποία πρέπει όλοι μας να υποκλινόμαστε.

από τον Άρη Οικονόμου

[Πηγή: Analyst.gr, 31/08/2016]

«Επιβάρυνση της τάξης των 13 € θα υπάρχει στα αεροπορικά εισιτήρια από και προς τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια – τα οποία ιδιωτικοποιούνται και περνούν στον έλεγχο της κρατικής γερμανικής εταιρείας Fraport.

Και οι Γερμανοί κρύβουν τα λεφτά στο... πάπλωμα!

Και οι Γερμανοί κρύβουν τα λεφτά στο... πάπλωμα!

Σε κατάσταση ζόμπι οι ευρωπαϊκές τράπεζες

Του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ

[Πηγή: iskra, 30/08/2016]

Το πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο προχθεσινό φύλλο της Wall Street Journal προκάλεσε αίσθηση σε διεθνή κλίμακα. “Οι Γερμανοί καταθέτες δεν εμπιστεύονται πια τις τράπεζές τους και φέρνουν τα χρήματά τους στο σπίτι”, έγραφε η έγκυρη εφημερίδα του συγκροτήματος Μέρντοχ. Μια είδηση που θα ακουγόταν κοινότοπη αν αφορούσε τη μνημονιακή Ελλάδα, προκαλεί ωστόσο έκπληξη καθώς αφορά την ηγεμονική δύναμη της ΕΕ, τη Γερμανία. Μια χώρα όπου η εμπιστοσύνη των πολιτών στο “σκληρό νόμισμα” και το τραπεζικό σύστημα που το διαχειρίζεται είχε αποκτήσει στα μεταπολεμικά χρόνια διαστάσεις κοσμικής θρησκείας.

Τι σημαίνει η τουρκική επέμβαση στη Συρία

του Julien Barnes-Dacey

[Πηγή: Capital.gr, 29/08/2016]

Η τουρκική στρατιωτική παρέμβαση στη Βόρεια Συρία, βοηθώντας τους αντάρτες να καταλάβουν την πόλη Jarablus από την ISIS, αντιπροσωπεύει την πιο τολμηρή κίνηση της Άγκυρας στην μακροχρόνια σύγκρουση στην Συρία. Είναι σαφές ωστόσο ότι οι κουρδικές φιλοδοξίες θα συναντήσουν τώρα εμπόδια καθώς διάφοροι παράγοντες προσπαθούν να τις ανταλλάξουν με την στήριξη της Τουρκίας.

Η επίσημη αιτιολογία για το ότι οι τουρκικές δυνάμεις πέρασαν τα σύνορα, είναι η απειλή που συνιστά για την Τουρκία η ISIS. Αλλά η ISIS επιχειρεί στη νότια πλευρά της Τουρκίας και διεξάγει ακόμη και τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία, για χρόνια. Στην πραγματικότητα, η κύρια αιτία είναι πιθανό να ήταν η ανάγκη να αποφευχθεί η προς τα δυτικά επέλαση των Κούρδων της Συρίας, που θέλουν να εδραιώσουν τον έλεγχό τους στα βόρεια σύνορα της Συρίας με την Τουρκία.

Το γεωπολιτικό θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστή τον ημίτρελο Ερντογάν

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ

[Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους, 24/08/2016]

Μετά από μια τουρκική εισβολή στη Συρία και στην πόλη Τζαραμπλούς, νωρίς το απόγευμα της ίδιας ημέρας, τουρκικά στρατεύματα και «αντάρτες» που εισέβαλαν από την Τουρκία, σε μια επιχείρηση με την ονομασία "Ασπίδα του Ευφράτη", κατόρθωσαν να «απελευθερώσουν» την συριακή πόλη από τους τζιχαντιστές με τις ευλογίες της Γερμανίας, τη συνεργασία των ΗΠΑ και την «ανησυχία» της Ρωσίας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια ξεκάθαρη τουρκική εισβολή σε Συριακό έδαφος και χωρίς, φυσικά, την επίσημη (τουλάχιστον) άδεια της Συριακής κυβέρνησης και του σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ.

Slaveroo: απεργία στην εργασία του μέλλοντος

Του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: efsyn, 20/08/2016]

Η πρώτη μεγάλη απεργία στον χώρο της διαμοιραστικής οικονομίας –στην καρδιά του παραγωγικού μοντέλου εταιρειών όπως η Airbnb, η Uber και η Deliveroo– είναι γεγονός. Και την κέρδισαν κάτι παιδιά με ποδήλατα.

Ο χαμένος χρόνος είναι χειρότερος και από τον θάνατο

Μάνος Χατζιδάκις

Ο Τζον κάνει πετάλι για να ζήσει. Περιμένει όλη την ημέρα να λάβει στο smartphone του ένα μήνυμα, που θα του ζητά να μεταφέρει μερικές μερίδες φαγητού από κάποιο εστιατόριο σε κάποιο σπίτι.

Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ντελιβεράδες, που εργάζονται για ένα συγκεκριμένο εστιατόριο, ο Τζον εργάζεται στο Λονδίνο με την υπηρεσία Deliveroo, μία ακόμη από τις εταιρείες-θαύμα της λεγόμενης διαμοιραστικής οικονομίας, όπως η Airbnb και τα ταξί Uber, η οποία μέσω μιας ειδικής εφαρμογής φέρνει σε επαφή τον αγοραστή με τον πωλητή ή τον ενοικιαστή.

Στην σοβιετική εποχή ζούσαμε καλύτερα!

Αυτό πιστεύει η πλειοψηφία των πολιτών σε 11 χώρες της πρώην ΕΣΣΔ

[Πηγή: tvxs, 18/08/2016]

Καλύτερο ήταν το βιοτικό επίπεδο επί σοβιετικού καθεστώτος, εκτιμά το μεγαλύτερο ποσοστό των ερωτηθέντων (ηλικίας άνω των 35 ετών) που συμμετείχε σε δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό του πρακτορείου Sputnik σε εννέα από τις έντεκα χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Τα δεδομένα λήφθηκαν από δημοσκοπήσεις που διενεργήθηκαν από τις δημοσκοπικές εταιρείες Πανρωσικό Κέντρο Μελέτης της Κοινής Γνώμης (VCIOM), M-Vector, Ipsos, Expert Fikri και Qafqaz σε έντεκα χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, κατά παραγγελία του ειδησεογραφικού πρακτορείου Sputnik.

Το έτος της αποκάλυψης

Όταν ο κόσμος αρχίσει να αγριεύει, θα συμβεί τόσο γρήγορα και με τόσο απίστευτο μένος που θα σβήσουν τα πάντα τριγύρω και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπεύθυνοι – ενώ θεωρείται πως το 2018 θα είναι το πλέον κρίσιμο τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τον υπόλοιπο πλανήτη.

του Βασίλη Βιλιάρδου

[Πηγή: Analyst.gr, 17/08/2016]

«Δυστυχώς, από τι στιγμή που δεν αντιδράσαμε πλημμυρίζοντας τους δρόμους, μετά την αθλητική αναπαράσταση της ολυμπιακής κυβίστησης εκ μέρους του πρωθυπουργού, μετά το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος δηλαδή που μετατράπηκε ενδοτικά σε ΝΑΙ, η κατάσταση θα πρέπει να γίνει πολύ χειρότερη, πριν αρχίσει να βελτιώνεται.

Το αναμμένο τσιγάρο και η φωτογραφία: Οι τελευταίες ρουφηξιές πριν τον θάνατο

Η φωτογραφία-ντοκουμέντο

Του Κώστα Βενιζέλου

[Πηγή: Mignatiou.com, 15/08/2016]

Στη σειρά των φωτογραφιών που έστειλε ο καλός συνάδελφος φωτογράφος του «Φιλελεύθερου», Γιάννος Νησιώτης, από τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας χθες ανήμερα της επετείου της εισβολής, μια από αυτές απεικόνιζε τον τάφο του στρατιώτη Ιωάννη Παπαγιάννη, εκ Νέου Χωρίου Κυθρέας, που έπεσε στις 14 Αυγούστου 1974.

Στη βάση του άσπρου ψυχρού σταυρού στον τάφο του, μια πρόσθετη φωτογραφία, στην οποία απεικονίζεται ο Παπαγιάννης να βρίσκεται με τα γόνατα στο έδαφος, τα χέρια πιστάγκωνα και ένας Τούρκος στρατιώτης να του ανάβει τσιγάρο. Το φιλμ με εκείνες τις φωτογραφίες έπεσε στα χέρια της Εθνικής Φρουράς αργότερα όταν συνέλαβε τον Τούρκο φωτορεπόρτερ της εφημερίδας «Γκιουναϊντίν».

Ένας χρόνος αυτοεξευτελισμού του ΣΥΡΙΖΑ και σκληρής δοκιμασίας της κοινωνίας

Ένας χρόνος αυτοεξευτελισμού του ΣΥΡΙΖΑ και σκληρής δοκιμασίας της κοινωνίας

Σκίτσο του Αρκά

Η αποφράδα επέτειος του Τρίτου Μνημονίου και οι μέχρι τώρα συνέπειές του 

[Πηγή: iskra, 14/08/2016]

Το ΑΕΠ εξακολουθεί να βυθίζεται σε ολοένα και χαμηλότερα επίπεδα και οι φόροι –ειδικά οι έμμεσοι– έχουν φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο αναλογικά με το ΑΕΠ της χώρας από τότε που ξεκίνησε η περιπέτεια των μνημονίων. Τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων –μετοχές, ακίνητα, καταθέσεις– βυθίζονται, ενώ οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα –πότε διά της μερικής απασχόλησης και πότε μέσω των ατομικών συμβάσεων– εξακολουθούν να υποχωρούν. Η παιδική φτώχεια κινείται κοντά στα ιστορικά υψηλά, ενώ η στατιστική υπηρεσία καταγράφει νέο ρεκόρ στα άτομα με υλικές στερήσεις.