ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση

ΑΟΖ για εσωτερική κατανάλωση

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

[Πηγή: Ελευθεροτυπία, 10/11/2014]

Με ένα πολύ προσεκτικό Κοινό Ανακοινωθέν, Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος ανακοίνωσαν τη σύσφιγξη της συνεργασίας τους στον τομέα των υδρογονανθράκων, καλώντας όλες τις χώρες της περιοχής να συμπράξουν σε αυτήν, στη βάση του Δικαίου της Θάλασσας. Το Κοινό Ανακοινωθέν αναφέρει συγκεκριμένα μεταξύ άλλων ότι οι τρεις χώρες αποφάσισαν «...να προχωρήσουν το ταχύτερο τις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, όπου αυτό δεν έχει γίνει ακόμα...».

Ο αναγνώστης μπορεί να παρατηρήσει ότι στο επίσημο κείμενο δεν γίνεται καμία αναφορά στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), αλλά αντιθέτως υιοθετείται μια απολύτως αόριστη φράση «θαλάσσιες ζώνες», (Maritime zones), η οποία δεν απαντάται ως όρος πουθενά, ούτε στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας αλλά ούτε και στα κείμενα του Διεθνούς Οργανισμού Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ).

Επιπροσθέτως, ούτε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς, στην επίσημη συνέντευξή του στο Κάιρο, έκανε αναφορά σε οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στις τρεις χώρες.

Και όμως, στο εσωτερικό της Ελλάδας από χθες δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε το μεγάλο βήμα και προχωρά σε οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο και την Αίγυπτο, στέλνοντας «αυστηρό μήνυμα» στην Τουρκία.

Στην πραγματικότητα, τίποτε από αυτά δεν έχει συμβεί. Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, για να γίνει οριοθέτηση της ΑΟΖ απαιτείται η συμμετοχή των παράκτιων και απέναντι κρατών και η συμφωνία όλων στη συγκεκριμένη οριοθέτηση.

Εν προκειμένω, για την οριοθέτηση της ΑΟΖ στο Ν. Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο απαιτείται η συμμετοχή και -συμφωνία- της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Κύπρου και της Αιγύπτου. Με δεδομένη τη θέση της Τουρκίας για το Καστελόριζο (που ξεκινά από την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της νήσου και φθάνει μέχρι «την απόφαση» ότι το νησί, λόγω απόστασης από την ελληνική ξηρά, στερείται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ) είναι μάλλον αδύνατον να υπάρξει το επόμενο διάστημα συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ των χωρών αυτών. Αλλά ακόμα και αν η Αθήνα αποφασίσει να «καθορίσει» μόνη της την ΑΟΖ «της» και καταθέσει τις συντεταγμένες της στον ΟΗΕ, τότε αυτομάτως η Τουρκία θα καταθέσει τις συντεταγμένες της για την ΑΟΖ «της» που θα φθάνουν... μέχρι τον Μεσσηνιακό Κόλπο. Ο ΟΗΕ τότε είναι υποχρεωμένος να καλέσει τις δύο αυτές χώρες σε διμερή διαπραγμάτευση...

Επιπροσθέτως, η Αίγυπτος εμφανίζεται διστακτική να μπλέξει «σε ξένο αχυρώνα» και να υποστηρίξει την «ελληνική ΑΟΖ» έναντι της υποτιθεμένης «τουρκικής ΑΟΖ». Το προηγούμενο καθεστώς των Αδελφών Μουσουλμάνων εντατικοποίησε τις συνομιλίες με την Αγκυρα και «έριξε» την Αθήνα. Το καθεστώς Σίσι συνομιλεί περισσότερο με την Αθήνα, αφού χρειάζεται την υποστήριξή της στον πολιτικό και ενεργειακό τομέα. Αλλά μέχρις εκεί.

Κοντολογίς, η κυβέρνηση Σαμαρά στο Κάιρο επισημοποίησε στον ενεργειακό τομέα τη σύσφιγξη της συνεργασίας με την Αίγυπτο και την Κύπρο και πιθανότατα το επόμενο διάστημα και με το Ισραήλ έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα συμπαγές ενεργειακό μέτωπο απέναντι στην επιθετική Τουρκία.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μεταφράζεται στο εσωτερικό της χώρας σε «καθορισμό ελληνικής ΑΟΖ».

Ούτε σε προεκλογικά παραμύθια.