Το ιταλικό «plan B» του Μπέπε Γκρίλο

Το ιταλικό «plan B» του Μπέπε Γκρίλο

[Πηγή: dw, 30/07/2015]

Οι βουλευτές του Κινήματος Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο, επηρεασμένοι από τις εξελίξεις στην Ελλάδα, παρουσιάζουν τις λεπτομέρειες του δικού τους «σχεδίου Β» για μια ενδεχόμενη έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ.

Ο Μπέπε Γκρίλο επιμένει και ζητά την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ. Σε επίσημο ανακοινωθέν τους, οι βουλευτές του Κινήματος Πέντε Αστέρων αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στις λεπτομέρειες του δικού τους «σχεδίου Β», το οποίο ετοίμασαν αναφορικά με μια ενδεχόμενη της Ιταλίας από το κοινό νόμισμα.

Τα κεντρικά σημεία του σχεδίου αυτού είναι τα εξής: η δημιουργία μιας Τράπεζας της Ιταλίας με πλήρη κυριαρχία, η οποία θα μπορεί να κόβει και πάλι εθνικό νόμισμα και να γίνει ύστατος δανειστής καθώς και η δυναντότητα παρέμβασης του ιταλικού υπ. Οικονομικών στα κεφάλαια τραπεζικών οργανισμών και ασφαλειών.

Ο κόσμος αλλάζει, και ο Νότος επίσης

Ο κόσμος αλλάζει, και ο Νότος επίσης

Της Τίνας Στρίκου

[Πηγή: Δρόμος τηςΑριστεράς, 30/07/2015]

Την προηγούμενη εβδομάδα ολοκληρώθηκε στην Μπραζίλια, πρωτεύουσα της Βραζιλίας, η 48η σύνοδος κορυφής της λατινοαμερικάνικης Mercosur (Κοινή Αγορά του Νότου). Τα βασικά ζητήματα που την απασχόλησαν ήταν η ενεργοποίηση της Τράπεζας του Νότου, η υπογραφή εμπορικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και η διερεύνηση των δυνατοτήτων στενότερης συμμαχίας με τις χώρες BRICS.

Τα κράτη μέλη της Mercosur είναι η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Παραγουάη, η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα. Επίσης, σε αυτή τη σύνοδο η Βολιβία εντάχθηκε ως πλήρες μέλος. Συνδεδεμένες χώρες είναι η Χιλή, το Περού, η Κολομβία και το Εκουαδόρ. Καθεστώς παρατηρητή έχει η Νέα Ζηλανδία και το Μεξικό, ενώ η Γουιάνα και το Σουρινάμ επίσης εντάχθηκαν σε αυτό το καθεστώς στη διάρκεια της συνόδου. Με δυο λόγια, η Mercosur είναι μία από τις σημαντικότερες λατινοαμερικάνικες ολοκληρώσεις, με πλήρη τελωνειακή ένωση και θεσμοθετημένη εμπορική και οικονομική συνεργασία.

Σύγκλιση ή σύγκρουση;

Σύγκλιση ή σύγκρουση;

του Γιώργου Καπόπουλου

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 30/07/2015]

Πίσω από την ψευδαίσθηση μιας καθυστερημένης έστω σύγκλισης της Τουρκίας με τις ΗΠΑ απέναντι στους τζιχαντιστές του ISIS στη Συρία και στο Ιράκ υφέρπει η δυναμική της σύγκρουσης των δύο πλευρών. Το χθεσινό κύριο άρθρο των «New York Times» είναι αποκαλυπτικό: «Ο βομβαρδισμός των Κούρδων ανταρτών από την Αγκυρα θα μπορούσε να υπονομεύσει τις νέες προσπάθειες της Τουρκίας να ελέγξει την επέκταση του Ισλαμικού Κράτους». Η έγκυρη αμερικανική εφημερίδα δεν είναι αφελής, γνωρίζει πολύ καλά ότι η εκστρατεία είναι αντικουρδική, με τα πλήγματα κατά των τζιχαντιστών σχεδόν προσχηματικά για να υπάρξει στήριξη ή για την ακρίβεια ανοχή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στον πόλεμο των Ερντογάν-Νταβούτογλου.

Το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που γνωρίσαμε

Το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που γνωρίσαμε

Ανυπολόγιστο είναι το κόστος που καλείται να καταβάλλει η Γερμανία για να διαχειριστεί τη νίκη που πέτυχε έναντι της Ελλάδας, με τη συμφωνία της 12^ης Ιουλίου, υποστηρίζουν τρεις κορυφαίοι αριστεροί διανοούμενοι, οι Ετιέν Μπαλιμπάρ, Σάντρο Μετζάντρα και Φρίντερ Ότο Γολφ, σε κοινό τους άρθρο, με τίτλο «Το τελεσίγραφο των Βρυξελλών: και τι ακολούθησε». (Εδώ ολόκληρο το κείμενο)

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

[Πηγή:  LEONIDAS VATIKIOTIS, 28/07/2015]

Ακόμη κι η ορολογία που χρησιμοποιούν δεν είναι τόσο συνηθισμένη σε σχετικά κείμενα: Χαρακτηρίζουν για παράδειγμα την δράση της ΕΚΤ απέναντι στην Ελλάδα ως «τρομοκρατία», αναφερόμενοι στη Νότια Ευρώπη (Ελλάδα και Ιταλία) κάνουν λόγο για «αποικιοποίηση», ενώ υπογραμμίζουν δύο φαινόμενα που εμφανίστηκαν με ιδιαίτερη οξύτητα με αφορμή τη νέα ελληνική κρίση. Το πρώτο είναι το δημοκρατικό πρόβλημα κι ειδικότερα το πρόβλημα της νομιμοποίησης των εξουσιών στην Ευρώπη, όπως εκδηλώθηκε με την ευκαιρία του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου. Το δεύτερο είναι ο κρατικός λαϊκισμός, ή «ο εξτρεμισμός του κέντρου» όπως τον αποκαλούν οι τρεις διανοούμενοι (χρησιμοποιώντας τον όρο του κοινωνιολόγου Ούλριχ Μπίλεφελντ), που ευδοκιμεί κυρίως στη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Φινλανδία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται στην επιφάνεια ο ντε φάκτο κατακερματισμός της Ενωμένης κατά τ’ άλλα Ευρώπης, με πρωτοβουλία μάλιστα των ιδρυτών της, μεταξύ ενός Νότου που μετατρέπεται σε αποικία κι ενός Βορρά που δείχνει τα δόντια του, εξάγοντας την κρίση του στα πιο αδύναμα μέλη της ΕΕ.

Η έξοδος από την ΟΝΕ απαραίτητο βήμα για τη ριζική αλλαγή της χώρας

Η έξοδος από την ΟΝΕ απαραίτητο βήμα για τη ριζική αλλαγή της χώρας

Τι είναι και τι δεν είναι το Εναλλακτικό Σχέδιο

του Κώστα Λαπαβίτσα

[Πηγή: Κώστας Λαπαβίτσας, 28/07/2015]

Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για το αν υπάρχει, ή όχι, σχέδιο που να μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα συντεταγμένα και με σχετική ασφάλεια εκτός της αποτυχημένης νομισματικής ένωσης που πλέον την πνίγει. Ευρύτατα ακούγεται η άποψη ότι τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει, άρα η μόνη λύση είναι το νέο μνημόνιο, ότι κι αν αυτό σημαίνει για τη χώρα και το λαό της.

Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω του καλούς οπαδούς του μονόδρομου, αλλά αναλυτικός σχεδιασμός της εξόδου υπάρχει από καιρό. Η δημόσια κατάθεσή του είναι θέμα πολιτικό και θα γίνει όταν θα το επιλέξει η πλευρά που εδώ και χρόνια επιχειρηματολογεί υπέρ της εξόδου. Περιττό να ειπωθεί ότι η πλευρά αυτή – που βρίσκεται κυρίως μέσα στο Σύριζα – έχει πλήρως δικαιωθεί μετά τα τελευταία γεγονότα και την αποδοχή του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση. Και η πλευρά αυτή με πρωτοβουλία της θέτει το θέμα σε δημόσια διαβούλευση.

Mahmoud Habashi: Η Δύση δημιούργησε το ισλαμικό κράτος

Mahmoud Habashi: Η Δύση δημιούργησε το ισλαμικό κράτος

Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο

[Πηγή: Dimitris Konstantakopoulos, 26/07/2015]

Ο Mahmoud Habashi είναι ένας από τους γνωστότερους Αιγύπτιους διανοούμενους, με συμμετοχή σε όλους τους αγώνες της αιγυπτιακής κοινωνίας και ηγετικό στέλεχος της αιγυπτιακής αριστεράς. Αρχιτέκτονας και μηχανικός, σπούδασε στην Αίγυπτο και στη Γερμανία (όπου συμμετείχε στο μεγάλο φοιτητικό κίνημα της δεκαετίας του 1972).

Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος «Λαίκή Σοσιαλιστική Συμμαχία», συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος στην πρωτοβουλία δημιουργίας Σοσιαλιστικού Κόμματος και είναι αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Φόρουμ Εναλακτικών (WFA).

Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει για την κατάσταση στην Αίγυπτο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή, το στρατηγικό μέλλον της Μεσογείου, τον ρόλο του Ισλάμ, το μέλλον της αραβικής αριστεράς.

Στίγκλιτς: Πρόβατο επί σφαγή η Ελλάδα

Στίγκλιτς: Πρόβατο επί σφαγή η Ελλάδα

Ο νομπελίστας οικονομολόγος επαναλαμβάνει τη θέση του για την προδιαγεγραμμένη αποτυχία του ελληνικού προγράμματος, κάνει λόγο για μια «φυλακή οφειλετών» και εξηγεί γιατί οι τελευταίες εξελίξεις έχουν να κάνουν με πολύ περισσότερα από την Ελλάδα και το ευρώ

της Ιωάννας Μπρατσιάκου

[Πηγή: NEWS247, 26/07/2015]

Τα πραγματικά κίνητρα πίσω από τη νέα συμφωνία Ελλάδας πιστωτών και τα παράδοξα του τρίτου μνημονίου διερευνά ο γνωστός οικονομολόγος Τζόζεφ Σίγκλιτς σε νέο άρθρο του με τίτλο «Η Ελλάδα πρόβατο επί σφαγή» που δημοσιεύεται στους New York Times.

Ο βραβευμένος με νόμπελ Αμερικανός οικονομολόγος, εξηγεί ακόμα μια φορά την αναποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος που «δεν έχει κανένα νόημα ούτε για την Ελλάδα ούτε για τους πιστωτές της» και τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει το νέο κύμα λιτότητας στην ελληνική οικονομία.

Η «συμμορία» του ευρώ και η Ernst & Young

Η «συμμορία» του ευρώ και η Ernst & Young

Με ετήσιο προϋπολογισμό 3.3 δισ. ευρώ για διαφημίσεις, η Ε.Ε ξοδεύει περισσότερα για την προβολή της και από την Coca- Cola [Eκθεση της βρετανικής οργάνωσης TPA]

του Άρη Χατζηστεφάνου

[Πηγή: Info-War, 26/07/2015]

Η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους έφερε πριν από εβδομάδες στο φως τα «σεμινάρια δημοσιογράφων» του ΔΝΤ. Μήπως όμως διαθέτει και η Ε.Ε. τα δικά της «σχολεία» για να προωθεί το ενιαίο νόμισμα, να δικαιολογεί τις πραξικοπηματικές παρεμβάσεις της ΕΚΤ και τη διαρκή διάσωση των τραπεζών σε βάρος των πολιτών; Η απάντηση είναι ότι όχι μόνο τα διαθέτει, αλλά τα μαθήματα ξεκινούν από την… Δ’ Δημοτικού.

Tο 1998 ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε μια περίεργη εντολή. Διέταξε να πολτοποιηθούν 75.000 αντίτυπα ενός παιδικού κόμικς με τίτλο «Ο πόλεμος του παγωτού βατόμουρου». Στο βιβλίο τρία παιδιά που ζουν στην Ε.Ε. πραγματοποιούν ένα ταξίδι στον χρόνο για να βρεθούν σε μια Ευρώπη η οποία είναι ακόμη χωρισμένη με σύνορα και όπου διεφθαρμένοι συνοροφύλακες λαδώνονται για να επιτρέψουν τη μετακίνηση των πολιτών.

Η Ευρώπη έχει γίνει μια ουτοπία που θα αντικαταστήσει τον εθνικισμό και τον σοσιαλισμό

Η Ευρώπη έχει γίνει μια ουτοπία που θα αντικαταστήσει τον εθνικισμό και τον σοσιαλισμό

[Πηγή: Mignatiou.com, 23/07/2015]

Του Ζαν-Πιερ Λε Γκοφ (*)

«Ζούμε χωρίς αμφιβολία μια ευρωπαϊκή κρίση, έστω κι αν δεν είναι η πρώτη. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται η ελληνική κρίση αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός τρόπου να ασκείται πολιτική ανάλογα με την περίπτωση, με την επίλυση πάντα του πιο επείγοντος προβλήματος, σε μια οπτική στενά οικονομική, με έναν πληθωρισμό σχολίων που επαναλαμβάνονται αδιάκοπα και καταλήγουν να αποθαρρύνουν όποιον θέλει να βλέπει καθαρά και να αναζητεί εναλλακτικές λύσεις. Όποιον προσπαθεί δηλαδή να καταλάβει πώς και γιατί φτάσαμε ως εδώ, ώστε να εξαχθούν διδάγματα που δεν είναι μόνο συγκυριακά.

Ευρωπαϊκό βραχυκύκλωμα

Ευρωπαϊκό βραχυκύκλωμα

του Γιώργου Καπόπουλου

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 22/07/2015]

Ο Μπιζέ στην όπερα «Η Αρλεζιάνα» μιλά συνεχώς για την ομώνυμη ηρωίδα που δεν εμφανίζεται ποτέ επί σκηνής, ενώ εξακολουθεί να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η κορύφωση της ελληνικής κρίσης σκίασε την εμβάθυνση της Ευρωζώνης στη συνταγή αυστηρότεροι έλεγχοι των εθνικών προϋπολογισμών στη φάση κατάρτισής τους, συγκρότηση υπερυπουργείου Οικονομικών της Ευρωζώνης και μετά συνολική θωράκιση, μεταφορά πόρων και κοινός δανεισμός, που είχαν διαμορφώσει παρασκηνιακά Βερολίνο και Παρίσι. Ούτε η Γαλλία των Ολάντ - Βαλς, ούτε η Ιταλία του Ρέντσι αντέχουν την υλοποίηση της προαπαιτούμενης πρόσθετης δημοσιονομικής λιτότητας που απαιτεί η Γερμανία στο όνομα της συμπλήρωσης της ημιτελούς ΟΝΕ.

Είναι το ευρώ κοινό νόμισμα;

Είναι το ευρώ κοινό νόμισμα;

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*

[Πηγή: Η Οικονομία με Άλλο Μάτι, 21/07/2015]

 Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό αφού με το ίδιο ευρώ μπορείς να πληρώσεις για προϊόντα και υπηρεσίες, στην Αθήνα, το Βερολίνο ή τη Μαδρίτη χωρίς συναλλαγματικό κόστος, αν και οι προμήθειες των τραπεζών-τουλάχιστον στην Ελλάδα-παρέμειναν αλμυρές όχι μόνο για να μεταφέρεις ευρώ σε κάποια από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης αλλά ακόμη και από τράπεζα σε τράπεζα και ας απέχει μόλις μερικά τετράγωνα…

 Πόσο κοινό είναι άλλωστε ένα νόμισμα το οποίο χρησιμοποιείται ως απειλή, επειδή ένας λαός ψήφισε «λάθος» στις εκλογές ή το δημοψήφισμα, στο οποίο οι ίδιοι οι εταίροι έθεσαν το δίλημμα « ή ψηφίζετε ΝΑΙ ή Grexit»;

«Πρόθεση της Ευρώπης να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα»

«Πρόθεση της Ευρώπης να συντρίψει παντελώς την Ελλάδα»

Ο καθηγητής οικονομικών, Μάικλ Χάντσον, στο Πανεπιστήμιο του Μισούρι, κρίνει ότι η παραμονή στο ευρώ θα οδηγήσει το Βερολίνο στην επίτευξη του στόχου του που δεν είναι άλλος από το να συντρίψει την Ελλάδα

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου

[Πηγή: efsyn, 19/07/2015]

Ο Μάικλ Χάντσον θεωρεί ότι καλύτερη επιλογή για το χρέος είναι να προσφύγει η Ελλάδα νομικά στο Διεθνές Δικαστήριο καταγγέλλοντάς το ως απεχθές και στο διάστημα μέχρι να βγει η απόφαση, να προετοιμαστεί για την έξοδο από το ευρώ, καθώς κρίνει ότι η παραμονή σ’ αυτό θα οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου του Βερολίνου: να συντρίψει την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε το δάνειο χωρίς να ρωτήσει τους πολίτες. Η Ελλάδα θα έπρεπε να το κυνηγήσει αυτό νομικά. Δηλαδή ότι δεν πρέπει να πληρώσει την τρόικα. Η υπόθεση θα χρειαστεί από πέντε έως δέκα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Σ’ αυτό το διάστημα θα έχει τον χρόνο να προετοιμαστεί για να εγκαταλείψει το ευρώ και να ανακτήσει τις δυνάμεις και την ανάπτυξή της

Το ελληνικό δράμα έδειξε ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα γίνονται πλέον 18 προς 1

Το ελληνικό δράμα έδειξε ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα γίνονται πλέον 18 προς 1

Της Ούλρικε Γκερό*

[Πηγή: Mignatiou.com, 17/07/2015]

Η Ευρώπη κοιτούσε το περασμένο Σαββατοκύριακο για μερικές ώρες το απέραντο χάσμα. Το Grexit τελικά, σίγουρα αποσοβήθηκε, αλλά με τίμημα τις βαθιές πληγές που άνοιξαν οι νυχτερινές διαβουλεύσεις και η επιθετική διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων. Αξιοπαρατήρητη είναι πρωτίστως, η λεπτή αλλά ευδιάκριτη ρωγμή στις γαλλογερμανικές σχέσεις, η οποία θα μπορούσε να αποκτήσει μιαν αναπάντεχη δυναμική που δεν θα μπορούσε να συμπληρώσει ο νέος άξονας Βερολίνου- Ελσίνκι. Αν κατέδειξε κάτι η σύνοδος κορυφής των Βρυξελλών τότε αυτό είναι ότι στο ελληνικό δράμα οι διαπραγματεύσεις δεν θα γίνονται πλέον 18 προς 1.

Το Βερολίνο να πάρει μαθήματα ιστορίας, λένε οι Γάλλοι σοσιαλιστές

Το Βερολίνο να πάρει μαθήματα ιστορίας, λένε οι Γάλλοι σοσιαλιστές

Με ανοικτή επιστολή του προς τον γερμανικό λαό ο Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς, ηγέτης του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και στενός συνεργάτης του προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, καλεί το Βερολίνο να αναλογιστεί τη θέση του στην Ευρώπη και να πάρει μαθήματα Ιστορίας, πέρα από το να δίνει μόνο μαθήματα οικονομίας.

[Πηγή: ΑΥΓΗ, 16/07/2015]

Η επιστολή, η οποία αρχίζει με τη φράση «Αγαπητέ μου φίλε», καταδεικνύει πόσο επιβαρύνθηκαν οι σχέσεις της Γαλλίας με τη Γερμανία - δύο από τα σημαντικότερα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - με αφορμή το ελληνικό ζήτημα.

«Η Ευρώπη, αγαπητέ μου φίλε, δεν καταλαβαίνει την επιμονή της χώρας σου να ακολουθείται τυφλά ο δρόμος της λιτότητας. Ξέχασε μήπως η χώρα σου τη στήριξη που της προσέφερε η Γαλλία αμέσως μετά τα στυγερά εγκλήματα που διαπράχθηκαν εξ ονόματός σου;», τονίζει ο Γάλλος σοσιαλιστής ηγέτης.

ΑΠΕΛΘΕΤΩ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ…

ΑΠΕΛΘΕΤΩ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ…

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 14/07/2015]

Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι το αύριο, μετά τη συμφωνία, εξαρτάται από την αριστερή πτέρυγα, από το τι θα κάνει ο Λαφαζάνης και οι συν αυτώ. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός και ως πολιτικός άνδρας.

Ο πρωθυπουργός είναι σε παράδοξη και άβολη θέση, με δική του επιλογή. Θεώρησε αντίπαλο τον Σόϋμπλε που έσπρωχνε την Ελλάδα εκτός ευρώ. Η εναλλακτική ήταν η Μέρκελ που πρόσφερε τη συγκεκριμένη συμφωνία, τη χειρότερη που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Με πρώτο αποτέλεσμα να διαιρεθεί και να διασπαστεί το κόμμα του, αλλά αυτό μπορεί να αποδειχθεί το μικρότερο κακό. Διότι τώρα ο κόσμος υποψιάζεται μόνο τι τον περιμένει και ένα μέρος τουλάχιστον πιστεύει ότι «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς».

Βερσαλλίες 1919 - Βρυξέλλες 2015

Βερσαλλίες 1919 - Βρυξέλλες 2015

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ  

[Πηγή: Kommon, 14/07/2015]

"Εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων", είχε πει ο Γ. Παπανδρέου το 1965, τη χρονιά του ανακτορικού πραξικοπήματος, της αποστασίας και των Ιουλιανών. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνονται, τούτες τις πικρές ώρες, όχι μόνο τα μέλη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα του "ΟΧΙ", που άντεξε στο καμίνι μιας άνευ προηγουμένου τρομοκρατίας, πέτυχε μια μεγάλη νίκη στις 5 Ιουλίου, για να εισπράξει την πιο εξευτελιστική συνθηκολόγηση από εκείνους που καλούνταν να διαχειριστούν την εντολή της.

Το είπαν στις 20 Φεβρουαρίου, το επαναλαμβάνουν, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, την αποφράδα 13η Ιουλίου: Υποχωρήσαμε, αλλά έτσι ματαιώσαμε το σενάριο της αριστερής παρένθεσης. Έχουν δίκιο κατά το ήμισυ. Ματαίωσαν το "αριστερή", ματώνοντας την καρδιά όλων των αριστερών αγωνιστών. Όσο για την "παρένθεση", απλώς την τράβηξαν λίγο πιο δεξιά, μέχρι να μπει το "τελεία, παράγραφος".

Η ευρωπαϊκή ιδέα στο Άουσβιτς ή οι Γερμανοί ξανάρχονται

Η ευρωπαϊκή ιδέα στο Άουσβιτς ή οι Γερμανοί ξανάρχονται

«κοίτα να ξεφύγεις από τον εχθρικό και τυραννικό δανειστή, ο οποίος δε ζητάει γη και ύδωρ, όπως οι Μήδοι, αλλά βάζει χέρι στην ελευθερία σου και προσημειώνει τα πολιτικά και περιουσιακά σου δικαιώματα» 

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Του ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ*

[Πηγή: iskra, 12/07/2015]

Στην εκτεταμένη συζήτηση που έγινε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στις 8 Ιουλίου, καθώς και τα δραματικά γεγονότα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια καταγράφουν μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα: την σταδιακή μετατροπή της Ε.Ε. σε γερμανική Ευρώπη. Παρατηρήστε τις δηλώσεις υποταγής στον γερμανό αυλάρχη Σόϊμπλε από τους δήθεν ομολόγους του υπουργούς οικονομικών, παρατηρήστε την αναμετάδοση των λόγων του από τους δορυφόρους, παρατηρήστε την αλαζονεία του, όταν μιλάει, παρατηρήστε την περιφρόνηση του σε στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες (βλ. και δημοψήφισμα στην Ελλάδα), παρατηρήστε….πολλά που εικονογραφούν αυτή την απροκάλυπτη νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη.

Λαπαβίτσας: Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ

Η αναγκαιότητα της εξόδου από την ΟΝΕ

"Το δράμα κορυφώνεται"...

του Κώστα Λαπαβίτσα

[Πηγή: Κώστας Λαπαβίτσας, 13/07/2015]

Συμφωνία, λοιπόν, υπό την απειλή του πιο ωμού εκβιασμού και, από ότι φαίνεται, με επαχθέστατους όρους. Πανηγυρίζει το εγχώριο μνημονιακό στρατόπεδο και νιώθουν δικαιωμένοι οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί που κατέστρεψαν τη χώρα τα προηγούμενα χρόνια. Θα κάνω μια αποτίμηση της συμφωνίας τις επόμενες μέρες, μόλις έχουμε το πλήρες κείμενο. Τώρα επείγει να αναδιατυπωθεί με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο η αναγκαιότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ΟΝΕ.

Η Ελλάδα στο δόκανο της ΟΝΕ

Το δίλημμα που πλανάται από το 2010 πάνω από τη χώρα είναι: ευρώ με μνημόνια και τεράστιο χρέος, ή εθνικό νόμισμα με πολιτική ανάπτυξης και στάση πληρωμών στο χρέος.

Η τρίτη αυτοκαταστροφή της Ευρώπης κάτω από γερμανικό διευθυντήριο

Η τρίτη αυτοκαταστροφή της Ευρώπης κάτω από γερμανικό διευθυντήριο

Συνέντευξη του γάλλου ιστορικού, κοινωνιολόγου και ανθρωπολόγου Emmanuel Todd στο δημοσιογράφο William Bourton της βελγικής εφημερίδας Le Soir (10.07.2015)

Από τον Σπύρο Στάβερη

[Πηγή: LiFO, 13/07/2015]

Πως αναλύετε το ελληνικό ψυχόδραμα;

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως η Ευρώπη στην οποία αναφερόμαστε δεν είναι πια αυτή που ήταν: είναι μια Ευρώπη που ελέγχεται από τη Γερμανία και τους δορυφόρους της της Βαλτικής, της Πολωνίας, κλπ. Η Ευρώπη έγινε ένα ιεραρχημένο, αυταρχικό, "λιτοαυταρχικό" σύστημα κάτω από γερμανικό διευθυντήριο. Ο Τσίπρας έχει πιθανόν πολώσει αυτή την Ευρώπη του Βορρά ενάντια στην Ευρώπη του Νότου. Η αντιπαράθεση είναι μεταξύ του Τσίπρα και του Σόϊμπλε. Η Ευρώπη τείνει να χωριστεί στη μέση. Πέρα απ' όσα λένε οι κυβερνήσεις, είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω πως οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι ... αλλά και οι 'Αγγλοι νιώθουν μια τεράστια συμπάθεια για τον Τσίπρα.

Η παρακμιακή Ευρώπη

Η παρακμιακή Ευρώπη

Του ΠΕΤΡΟΥ Ι. ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ*

[Πηγή: iskra, 12/07/2015]

Λίγο παράδοξη η εισαγωγή στο παρόν κείμενο, με αναφορά στο «σκληρό πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολύ συχνά ακούγεται ότι η Ελλάδα ανήκει στο «σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης ή άλλως ότι υπάρχει ο «σκληρός πυρήνας» της Ευρώπης. Και μόνο όμως η αναφορά στο «σκληρό πυρήνα», αυτοδικαίως καταμαρτυρείται η διαίρεση της Ευρώπης σε δύο κόσμους: α) στη Μητρόπολη και β) στην Περιφέρεια.

Η διαίρεση αυτή επιβεβαιώνεται: α) με τη διαφορά των επιτοκίων από χώρα σε χώρα, β) με τη διαφορά στο κατά κεφαλήν εισόδημα από χώρα σε χώρα και γ) με την αναγωγή στο δημόσιο χρέος από χώρα σε χώρα. Έτσι τα κράτη-μέλη συνιστούν μια Συμπολιτεία ανισόμερης ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ειδικότερα στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και μόνο η διαφοροποίηση των επιτοκίων και των δανειακών υποχρεώσεων, υποδιαιρεί το «σκληρό πυρήνα» σε επιμέρους κατηγορίες. Ακόμη δηλαδή και στο ίδιο το ευρωσύστημα είναι πολύ δύσκολο να καταγραφεί ιεραρχικώς η κατάταξη των περιφερειακών χωρών στο «όλον σύστημα».

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

A pain in the Athens rephrased 

Ενα αποκαλυπτικό άρθρο του Foreign Affairs

του Mark Blyth*

[Πηγή: Foreign Affairs, 07/07/2015]

Με δεδομένο ότι δεν μπορείς να ζητάς συνέχεια από τον κόσμο να ψηφίζει ο ίδιος την φτωχοποίησή του, ήταν πια θέμα χρόνου να βρεθεί η Ευρώπη μπροστά σ’ ένα Αλέξη Τσίπρα. Παρά τις προσπάθειες του Γιούρογκρουπ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ από  τον Φεβρουάριο του 2015 να πείσουν την Ελλάδα να δεχτεί κι άλλη λιτότητα ψηφίζοντας «ναι», οι Έλληνες ψήφισαν ΟΧΙ με ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά από ότι είχαν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι το σκορ είναι τώρα 2-0 κατά της λιτότητας. Αλλά, τι ακολουθεί;

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είναι και τι δεν είναι αυτή η κρίση.  Είναι εκπληκτικό ότι, παρά την ανιαρή ηθικολογική παραφιλολογία που θέλει να αποδείξει το αντίθετο, η ίδια η Ελλάδα (και οι Έλληνες) ΔΕΝ ευθύνονται και τόσο για την κρίση που ονομάζεται Ελλάδα. Για να καταλάβουμε το γιατί, είναι αναγκαίο να «ακολουθήσουμε τα λεφτά» και τους τραπεζίτες που τα δημιουργούν από το χρέος, δηλαδή να καταλάβουμε τι σημαίνει «χρεωστικό χρήμα».Οι ρίζες της κρίσης βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα. Βρίσκονται στην ίδια την τεχνοδομή του διεθνούς τραπεζικού συστήματος. Όταν δημιουργήθηκε το Ευρώ το 1999, δεν ήταν μόνο οι Έλληνες που απέκτησαν πρόσβαση σε δάνεια όπως οι Γερμανοί, αλλά το Ευρώ κατέστη το κατ’ εξοχή φτηνό συναλλαγματικό νόμισμα, στο οποίο δάνειζαν και δανείζονταν οι τράπεζες όλου του κόσμου. Με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, με χώρες που εκλιπαρούσαν να μπουν στο Ευρώ και μια εκκολαπτόμενη πιστωτική έκρηξη, φάνταζε λογικό για τις εθνικές  τράπεζες να επεκτείνουν όσο μπορούσαν τον ιδιωτικό δανεισμό.

Καταργώντας τη δημοκρατία

Καταργώντας τη δημοκρατία

Graffiti με το Γκόλλουμ, από την ταινία "Lord of the Rings", στο τείχος που περικλείει το νέο κτίριο της ΕΚΤ στην Φρανκφούρτη

[Πηγή: Inprecor, 11/07/2015]

Μπορεί η Ελλάδα να είναι οικονομικά χρεοκοπημένη, όμως η τρόικα είναι πολιτικά χρεοκοπημένη. Εκείνοι που καταδιώκουν αυτή τη χώρα κατέχουν μια παράνομη, αντιδημοκρατική εξουσία, μια εξουσία που τώρα επηρεάζει όλους μας.

Ας πάρουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εδώ η κατανομή της εξουσίας είναι τέλεια μελετημένη: για τις αποφάσεις του ΔΝΤ απαιτείται πλειοψηφία 85% και οι ΗΠΑ έχουν το 17% των ψήφων. Το ΔΝΤ ελέγχεται από τους πλούσιους και εξουσιάζει τους φτωχούς προς όφελος των πρώτων. Αυτό που κάνει τώρα στην Ελλάδα είναι το ίδιο που έκανε στη μια φτωχή χώρα μετά την άλλη, από την Αργεντινή μέχρι τη Ζάμπια. Τα προγράμματα δομικών αναδιαρθρώσεων του ΔΝΤ έχουν αναγκάσει πάμπολλες εκλεγμένες κυβερνήσεις να συρρικνώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να διαλύσουν τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδειά και τα άλλα μέσα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν «της γης τους κολασμένους» να βελτιώσουν τη ζωή τους.

Ο Αλέξης δεν είναι ο Λεωνίδας, αλλά οι Έλληνες είναι το ίδιο ανδρείοι

Ο Αλέξης δεν είναι ο Λεωνίδας, αλλά οι Έλληνες είναι το ίδιο ανδρείοι

Του Ζαν-Πιερ Παζ*

[Πηγή: Mignatiou.com, 11/07/2015]

Η μάχη των Θερμοπυλών έγινε και παρέμεινε για αιώνες, ακόμη και σήμερα, το σύμβολο της αντίστασης των Ελλήνων ενάντια στον εισβολέα! «Ω ξειν’, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». Η νίκη του ΌΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015 μου θύμισε αυτή την πράξη γενναιότητας, θάρρους, αξιοπρέπειας, εδώ και 2.500 χρόνια!

Προφανώς και η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και άλλοι απέδειξαν ότι έλπιζαν σε μια αποτυχία.

Ξεπέρασαν τον εαυτό τους στη δημιουργία πανικού, όπως το διαπιστώσαμε μετά την προκήρυξη αυτής της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία. Για να την απαξιώσουν, επιστράτευσαν τα πάντα: Δημιουργία κλίματος πανικού, προσβολές, πατερναλιστικές συμπεριφορές. Είδαμε ακόμη και αυτόν τον πρώην τραπεζίτη των Ρόθτσιλντ, τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών, τον Εμανουέλ Μακρόν τον Μικρό να συγκρίνει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α με το Εθνικό Μέτωπο.

Ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης αποτελεί συνταγματική επιταγή

Ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης αποτελεί συνταγματική επιταγή

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

[Πηγή: iskra, 10/07/2015]

Το δημοψήφισμα ήταν μια μεγάλη στιγμή της άμεσης δημοκρατίας και μια ύψιστη τιμή στην πνευματική κληρονομιά του ελληνικού λαού. Η σημασία του δεν αφορά μόνο τη διαδικασία, αλλά κυρίως στην ουσία της επιλογής. Δημοκρατία σημαίνει ο δήμος «κρατεί», δηλαδή ελεύθερα βούλεται και αποφασίζει. Ο σεβασμός του αποτελέσματος αποτελεί Συνταγματική επιταγή.

Τι ακριβώς αποφάσισε η μεγάλη πλειοψηφία ο ελληνικός λαός; Ότι δεν δέχεται στις προτάσεις των «θεσμών» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ); Τι πρότειναν οι θεσμοί; Μείωση μισθών στο δημόσιο, πάγωμα συντάξεων ως το 2021, αύξηση φόρων ιδιαίτερα ΦΠΑ, κατάργηση εκπτώσεων φόρων στους αγρότες, περικοπές επιδομάτων πρόνοιας και ΕΚΑΣ, νομοθέτηση ομαδικών απολύσεων, ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία, εφαρμογή μεταρρυθμιστικού νόμου στο ασφαλιστικό 3863/2010, αύξηση κρατήσεων για υγειονομική περίθαλψη, μη επιβολή εισφοράς 12% σε κέρδη άνω των 500.000, επιβολή προκαταβολής φόρου στις ατομικές επιχειρήσεις, πλήρης εφαρμογή «εργαλειοθήκης» ΟΟΣΑ, ιδιωτικοποιήσεις, κά. Αντίθετα στο μεγάλο θέμα του χρέους υπήρχε αόριστη αναφορά για εξέταση του το φθινόπωρο, ενώ απουσίαζαν αναφορες στην ανάπτυξη, απασχόληση, παροχή ρευστότητας στην οικονομία, κά.

Βαρουφάκης: Γιατί ο Σόιμπλε θέλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

Βαρουφάκης: Γιατί ο Σόιμπλε θέλει την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

Σόιμπλε: "Από την άλλη πόρτα, κύριε Τσίπρα"

«Μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, είμαι σίγουρος ότι ο γερμανός υπουργός οικονομικών θέλει η Ελλάδα να εξωθηθεί από το ενιαίο νόμισμα για να τρομάξει τους Γάλλους και να τους αναγκάσει να αποδεχτούν το μοντέλο του για πειθαρχημένη ευρωζώνη», υπογραμμίζει ο υπουργός οικονομικών.

[Πηγή: EURO2day, 10/07/2015]

Το ελληνικό οικονομικό δράμα έχει κυριαρχήσει στα διεθνή πρωτοσέλιδα εξαιτίας της επίμονης άρνησης των πιστωτών να προσφέρουν μια ουσιαστική ελάφρυνση χρέους, υποστηρίζει σε άρθρο του στον Guardian o Γιάνης Βαρουφάκης.

«Γιατί, ενάντια στον κοινό νου, ενάντια στην ετυμηγορία του ΔΝΤ και ενάντια στην συνηθισμένη πρακτική των τραπεζιτών όταν αντιμετωπίζουν οφειλέτες που είναι σε δύσκολη κατάσταση, αντιστέκονται σε μια αναδιάρθρωση του χρέους ; Η απάντηση δεν μπορεί να βρεθεί στα οικονομικά γιατί κρύβεται στη λαβυρινθώδεις πολιτικές πρακτικές της Ευρώπης» γράφει ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας.

Ανθρωποθυσίες στον βωμό του τραπεζικού ιερατείου

Ανθρωποθυσίες στον βωμό του τραπεζικού ιερατείου

"Αν Η Ελλάδα ήταν τράπεζα, θα είχε σωθεί". Αφίσσα της γαλλικής Αριστεράς

Συντάκτης: Τάσος Τσακίρογλου

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 10/07/2015]

«Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να γίνει η αρχή του τέλους της Ευρώπης όπως την ξέραμε». Ετσι τιτλοφορεί το άρθρο του στην «Ουάσινγκτον Ποστ» ο Ματ Ο’ Μπράιαν, ενώ εν είδει επιλόγου προειδοποιεί ότι «το ευρώ μπορεί να αποδειχτεί η Εσπεράντο των νομισμάτων: κάτι που, υποτίθεται, ότι θα έφερνε τους λαούς κοντά, αλλά δεν τα κατάφερε».

Φυσικά η όποια λύση στην ελληνική κρίση, είτε με συμφωνία είτε με Grexit, δεν πρόκειται να λύσει την υπαρξιακή κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία ασφυκτιά μέσα στον ζουρλομανδύα του Δημοσιονομικού Συμφώνου και μιας ακραίας τεχνοκρατικής-ολοκληρωτικής αντίληψης για την οργάνωση και τη λειτουργία της.

Από τον παραλογισμό στην τραγωδία;

Από τον παραλογισμό στην τραγωδία;

Οσοι ζουν ή έστω παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα γνωρίζουν πλέον καλά τι σημαίνουν εκφράσεις όπως «κρισιμότητα των στιγμών», «κλίμα έντασης», «ανατροπή των δεδομένων» ή «οριακή κατάσταση». Από τη Δευτέρα σ’όλα αυτά, και μάλιστα σε μια παροξυστική τους μορφή, έρχεται να προστεθεί κάτι καινούργιο: το παράλογο.

του Στάθη Κουβελάκη

[Πηγή: ThePressProject, 09/07/2015]

Η λέξη μπορεί να φαίνεται περίεργη ή βαριά. Πώς αλλιώς όμως να χαρακτηρίσουμε την πλήρη αντιστροφή του νοήματος ενός συγκλονιστικού γεγονότος όπως το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, ώρες μόνο μετά το πέρας του και μάλιστα από τους ίδιους τους πρωτεργάτες του; Πώς να εξηγήσουμε ότι οι κκ. Μεϊμαράκης και Θεοδωράκης, δηλαδή οι επικεφαλείς του στρατοπέδου των (κατά κράτος) ηττημένων, να έχουν γίνει οι εγκεκριμένοι εκφραστές της γραμμής που ακολουθεί η ελληνική πλευρά και να περιφέρονται δεξιά και αριστερά θέτοντας τους όρους τους; Πως είναι δυνατό ένα σαρωτικό «όχι» στη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας να «ερμηνεύεται» ως πράσινο φως για ένα νέο μνημόνιο; Και για να το πούμε με όρους κοινής λογικής, αν ήταν να υπογραφεί κάτι ακόμη χειρότερο και δεσμευτικότερο από τις προτάσεις Γιουνκέρ προς τι το δημοψήφισμα ή μάλλον προς τι η μάχη του «όχι» και, φυσικά, προς τι η σαρωτική της επικράτηση;

Συνέντευξη – Ταρίκ Αλί: «Ακούστε τους που γαυγίζουν!»

Συνέντευξη – Ταρίκ Αλί: «Ακούστε τους που γαυγίζουν!»

Ο Σαμίρ Αμίν μαζί με τον Ταρίκ Αλί στο Φεστιβάλ Resistance, που διοργάνωσε στις 19-21 Ιουνίου 2015 στη Γεωπονική Σχολή, η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Χρήστο Γιοβανόπουλο

Μετάφραση: Πέτρος Αλ Αχμάρ

[Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς, 08/07/2015]

Στο πρόσφατο Φεστιβάλ Resistance είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον πακιστανο-βρετανικής καταγωγής Ταρίκ Αλί, από τις ιστορικές φυσιογνωμίες της Βρετανικής Αριστεράς και τους πιο σπουδαίους πολιτικούς αναλυτές. Το βάθος και η ευστοχία των απόψεών του επιβεβαιώνονται από τα όσα ακολούθησαν τη συνέντευξή του, που πραγματοποιήθηκε μία εβδομάδα πριν την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, και τμήμα μόνο της οποίας δημοσιεύουμε. Οι απαντήσεις του όχι μόνο διατηρούν την εγκυρότητά τους, αλλά φαίνεται σαν τα γεγονότα να τους προσδίδουν ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια. Παρ’ όλα αυτά τον ρωτήσαμε επιπροσθέτως για το δημοψήφισμα, σαν απαραίτητη επικαιροποίηση των λόγων του.

Kρούγκμαν: Το τοξικό μείγμα της λιτότητας και του σκληρού νομίσματος

Kρούγκμαν: Το τοξικό μείγμα της λιτότητας και του σκληρού νομίσματος

Το «τοξικό μείγμα» του συνδυασμού δημοσιονομικής λιτότητας κι ενός σκληρού νομίσματος υποδεικνύει ο Πολ Κρούγκμαν ως τον μεγάλο «ένοχο» που μετέτρεψε το ελληνικό χρέος σε ολοκληρωτική, όπως λέει, καταστροφή.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος, με νέο άρθρο του, τονίζει ότι το ελληνικό πρόγραμμα χωρίς γενναία ελάφρυνση του χρέους ήταν εξ αρχής καταδικασμένο σε αποτυχία, όση δοσολογία λιτότητας κι εάν εφάρμοζε η χώρα μας.

[Πηγή: tvxs, 08/07/2015]

Ολόκληρο το άρθρο του Κρούγκμαν:

Είναι πλέον ξεκάθαρο, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο, ότι το ελληνικό πρόγραμμα χωρίς μία γενναία ελάφρυνση χρέους ήταν από την αρχή καταδικασμένο σε αποτυχία.