Παγκοσμιοποίηση του πολέμου, 15 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου

Σαμπάνιες θα ανοίγουν σήμερα οι Αμερικάνοι νεοσυντηρητικοί, που σχεδίασαν και εφάρμοσαν την πολιτική του Τζορτζ Μπους, γιορτάζοντας τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001. Η αλήθεια είναι ότι ο θρίαμβος της πολιτικής τους δεν είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η 11^ηΣεπτεμβρίου έχει σταματήσει να «πουλάει» τα τελευταία χρόνια. Τα αφιερώματα στον Τύπο σπανίζουν, οι δακρύβρεχτες ομιλίες και οι όρκοι πίστης στην αστερόεσσα δεν είναι σε μεγάλη ζήτηση. Από την άλλη – κι εδώ έγκειται ο θρίαμβος των νεοσυντηρητικών – η αμερικάνικη επιρροή εξαπλώνεται. Το ντόμινο που θα ξεκίναγε από το Αφγανιστάν μπορεί να μην έφτασε μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού, στο Μαρόκο, αλλά και το ότι έφθασε στη Λιβύη αποτελεί κατόρθωμα.
Εξίσου δε, μεγάλο επίτευγμα είναι η πρόσδεση της Ευρώπης στο αμερικανικό «αντιτρομοκρατικό» άρμα, με τη Γαλλία και το Βέλγιο λίγες ώρες πριν τη συμπλήρωση 15ετίας να ανακοινώνουν την αποτροπή επίθεσης στην Παναγία των Παρισίων και την δημιουργία ενός νέου σώματος των ειδικών δυνάμεων για τη φύλαξη των πυρηνικών εργοστασίων, αντίστοιχα.

Εξαιρετικό εργαλείο για την κατανόηση των εξελίξεων που δρομολόγησε η 11^η Σεπτεμβρίου αποτελεί το βιβλίο Η Παγκοσμιοποίηση του Πολέμου του Καναδού καθηγητή και αγωνιστή Μισέλ Τσοσουντόβσκι (εκδ. Πιρόγα) που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες. Το μεγάλο προτέρημα του συγγραφέα είναι ότι στην ανάλυσή του ενοποιεί τα πολεμικά μέτωπα που καίνε σε διάφορες γωνιές του πλανήτη όλη αυτή την περίοδο, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται για αποσπασματικές συγκρούσεις αλλά είναι ένα ηγεμονικό σχέδιο που καθοδηγείται από το αμερικάνικο Πεντάγωνο, επιβεβαιώνοντας τη συνέχεια και τον πλανητικό χαρακτήρα της αμερικάνικης πολιτικής. «Η φονική μηχανή είναι ανεπτυγμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσα στο πλαίσιο μιας ενοποιημένης διοικητικά πολεμικής δομής», υπογραμμίζει ο συγγραφέας, που αποδεικνύει στη συνέχεια πώς φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους συγκρούσεις εξυπηρετούν τα αμερικανικά σχέδια οικονομικής κυριαρχίας. «Ο “παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” παρουσιάζεται ως η “σύγκρουση των πολιτισμών” ως ένας πόλεμος ανάμεσα σε ανταγωνιστικές αξίες και θρησκείες, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας πόλεμος για την κυριαρχία, ο οποίος έχει ως κατεύθυνση στρατηγικές και οικονομικές επιδιώξεις», υποστηρίζει από την εισαγωγή ακόμη ο συγγραφέας, που υπογραμμίζει τον κίνδυνο ενός τρίτου παγκόσμιου, πυρηνικού αυτή τη φορά, πολέμου, στο τέλος της ενε εξελίξει νεοαποικιοκρατικής αναδιανομής.

Επιπρόσθετα, από τα αναρίθμητα σημεία άξια υπογράμμισης ξεχωρίζει η αναγνώριση του συμπληρωματικού ρόλου της ΕΕ («η ΕΕ κατέχει κεντρικό ρόλο σε αυτό το στρατιωτικό σχεδιασμό») και του τρόπου με τον οποίο ο οικονομικός πόλεμος διαπλέκεται και υποβοηθά τον πραγματικό: «Χώρες καταστρέφονται, μεταβαλλόμενες συχνά σε απλές εκτάσεις. Η κρατική κυριαρχία αποτελεί παρελθόν, οι εθνικοί θεσμοί καταρρέουν, η εθνική οικονομία καταστρέφεται μέσω της επιβολής μεταρρυθμίσεων της “ελεύθερης αγοράς” υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ». Αλήθειες που σοκάρουν…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 11 Σεπτεμβρίου 2016