Οι εκβιαστές

Οι εκβιαστές

[Πηγή: ANALYST.gr, 01/04/2014]

Η ολοκληρωτική έλλειψη αντικειμενικότητας στα κριτήρια, με τα οποία καθορίζεται η πιστοληπτική ικανότητα κρατών και επιχειρήσεων, εκ μέρους των «τριών αδελφών» (Moody’s, S&P, Fitch), φάνηκε καθαρά όταν ξέσπασε η κρίση του 2008 – όπου διαπιστώθηκε ότι, αξιολογούσαν χρηματοπιστωτικά προϊόντα μηδενικής αξίας με 3Α (άριστα), λίγο πριν από το κραχ και την κατάρρευση των τιμών τους.

Λίγο αργότερα, τέλη του 2009 και αρχές του 2010, οι τρεις αδελφές, επιτέθηκαν αιμοβόρα εναντίον της Ελλάδας, με στόχο τη διευκόλυνση της εισβολής του ΔΝΤ πρώτα στην ίδια και μετά στις χώρες της υπόλοιπης Ευρωζώνης – στο μέχρι τότε ασφαλές «οχυρό» του ευρώ.

Ακολούθησε η δολοφονία της Ελλάδας, καθώς επίσης ο τραυματισμός της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, όπου κάθε φορά, μία από τις τρεις δηλητηριώδεις αυτές «σφήκες» υποτιμούσε την πιστοληπτική ικανότητα του κράτους – ελάχιστες ημέρες αργότερα, νομοτελειακά, το αξιόχρεο των τραπεζών, στέλνοντας τις τιμές των μετοχών τους στα «τάρταρα».

Το 2011 οι εταιρείες αξιολόγησης απαίτησαν από όλα τα κράτη της Ευρώπης την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας – απειλώντας πως, στην αντίθετη περίπτωση, θα τα υποτιμούσαν, οπότε θα αυξανόταν κατακόρυφα το κόστος δανεισμού τους (δημόσιο, τραπεζικό, επιχειρηματικό κοκ.).

Οι ευρωπαϊκές χώρες «ενέδωσαν στον εκβιασμό», μειώνοντας τις δημόσιες δαπάνες (κυρίως εις βάρος των επενδύσεων καθώς επίσης του κοινωνικού κράτους) και αυξάνοντας τους φόρους – με αποτέλεσμα να βυθιστούν κάποιες από αυτές στην ύφεση. Υποτιμήθηκαν λοιπόν τελικά από τις «αδελφές», παρά το ότι ενέδωσαν στους εκβιασμούς τους – αφού αυτό ήταν από την αρχή το «σχέδιο δράσης».

Δύο από τα σημαντικότερα σημεία του σχεδίου αυτού είναι, αφενός μεν η πλήρης εξάρτηση των θυμάτων τους από τα δάνεια του ΔΝΤ, αφετέρου η κατάρρευση όλων των εθνικών αξιών (ακίνητα, μετοχές κλπ.) – με απώτερο στόχο τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας των χωρών που τοποθετούνται κάθε φορά στο στόχαστρο, από τους τοκογλύφους-εντολείς τους.

Όσον αφορά την εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ, εντάσσεται συνήθως στις γραμμές τους, έναντι τριάντα αργυρίων - τα οποία πολλές φορές ούτε καν πληρώνονται. Οι χθεσινές αποφάσεις της βουλής, η ψήφιση δηλαδή ενός ακόμη τερατώδους νομοσχεδίου, παρά τις (δήθεν) αντιρρήσεις βουλευτών των κυβερνώντων κομμάτων, με τη γνωστή μέθοδο του κατεπείγοντος, τεκμηριώνει τη θέση μας – όπως επίσης η εμπνευσμένη, αν και μάλλον τραγική γελοιογραφία που ακολουθεί, την οποία μας κοινοποίησε φίλος.

Στη συνέχεια δολοφονήθηκε κυριολεκτικά η Κύπρος, η επίθεση εναντίον της οποίας ήταν ίσως θηριωδέστερη από αυτήν στην Ελλάδα – με τη συμμετοχή φυσικά της Γερμανίας η οποία, ήδη από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, εξυπηρετεί τα σχέδια των Η.Π.Α. όπου χρειαστεί (αρχικά σε σχέση με την τότε Σοβιετική Ένωση).

Πρόσφατα οι τρεις αδελφές ακολούθησαν την αντίθετη διαδρομή, για να περιφρουρήσουν τη «νομιμοποίηση» τους – αυξάνοντας αυθαίρετα την πιστοληπτική ικανότητα της Ιρλανδίας, η οποία παραμένει προτεκτοράτο των πολυεθνικών των Η.Π.Α., αφού υποχρέωσαν βέβαια τους πολίτες της να αναλάβουν τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών.

Λίγο αργότερα, αφού προηγήθηκαν μικρές επιθέσεις εναντίον της Γαλλίας, της Ισπανίας (έχει πλέον βυθιστεί στην ύφεση, με -0,2%, εθνικοποιεί τις χρεοκοπημένες εθνικές οδούς, ενώ παραποιεί τις στατιστικές της) και ορισμένων άλλων χωρών, οι «εκβιαστές» επενέβηκαν στα εσωτερικά ζητήματα της Αυστρίας – όπου η S&P υποχρέωσε το δημόσιο να αναλάβει τις οφειλές της χρεοκοπημένης «Hypo Alpe Adria», με «αντίτιμο» την αξιολόγηση 3Α.

Το κόστος υπολογίζεται τουλάχιστον στο 10% του ΑΕΠ (άρθρο), ενώ θα ακολουθήσει η ανάληψη των χρεών και άλλων τραπεζών - εις βάρος φυσικά των Πολιτών της Αυστρίας, τόσο των σημερινών, όσο και των μελλοντικών.

Σήμερα έχει τεθεί στο στόχαστρο των εκβιαστών αφενός μεν η Ουκρανία, για να διευκολυνθεί η εισβολή του ΔΝΤ, αφετέρου η Ρωσία – την οποία οι τρεις αδελφές απειλούν να υποτιμήσουν, παρά το ότι το δημόσιο χρέος της είναι αστείο (8% του ΑΕΠ), το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της πλεονασματικό, ενώ διαθέτει τεράστια ενεργειακή και λοιπή υπόγεια περιουσία.

Η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Δανία διατηρούνται ουσιαστικά στο απυρόβλητο, όπως επίσης η υπερχρεωμένη Μ. Βρετανία (ανάλυση) και ιδιαίτερα οι Η.Π.Α. – η οικονομική κατάσταση των οποίων είναι κάτι περισσότερο από απελπιστική. Προφανώς οι σφήκες δεν θέλουν να συμβεί κάτι στο βασικό κλαδί, στο οποίο έχουν τη φωλιά τους – μέχρι τουλάχιστον να βρουν εναλλακτικές λύσεις, αφού αργά ή γρήγορα θα αντιδράσουν οι αμερικανοί πολίτες, παύοντας να ανέχονται τη λεηλασία τους.

Περαιτέρω, η σημερινή νομοθεσία «εφοδιάζει» τις εταιρείες αξιολόγησης με τεράστια ισχύ, όσον αφορά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα – αφού έχουν το μονοπώλιο της «ταξινόμησης» των κινδύνων (ρίσκων) χρηματοδότησης.

Στα πλαίσια αυτά, εάν ορισμένα επενδυτικά προϊόντα μίας τράπεζας αξιολογηθούν με ΑΑΑ, τότε μπορούν να τοποθετηθούν απολύτως νόμιμα ως εγγύηση, για τη σύναψη δανείων – για τη δημιουργία δηλαδή χρημάτων από το πουθενά (άρθρο). Με τον τρόπο αυτό η τράπεζα, η οποία πληρώνει η ίδια τη δική της αξιολόγηση (!), κερδίζει τεράστια ποσά - ενώ το κόστος, με το οποίο επιβαρύνεται από τις τρεις αδελφές, είναι πολύ χαμηλότερο.

Με ένα δεύτερο παράδειγμα, όταν μειώνεται η πιστοληπτική αξιολόγηση ενός κράτους, μίας τράπεζας ή μίας επιχείρησης, αυξάνονται ραγδαία τα επιτόκια δανεισμού – οπότε κλιμακώνονται ανάλογα τα ελλείμματα του κράτους ή οι ζημίες των υπολοίπων.

Ολοκληρώνοντας, η «αντικειμενικότητα» των αξιολογήσεων φαίνεται καθαρά από το μεγαλύτερο οφειλέτη της παγκόσμιας ιστορίας, από τις Η.Π.Α. – οι οποίες συνεχίζουν να έχουν τη βαθμολογία 3Α από την Fitch και από τη Moody’s, καθώς επίσης ΑΑ+ από την S&P, παρά το τεράστιο δημόσιο χρέος, τα δίδυμα ελλείμματα, τα τρία πακέτα ρευστότητας της Fed κοκ.

Αντίθετα, η Κίνα και η Ρωσία δεν έχουν ανάλογη αξιολόγηση, από καμία εταιρεία – με τη Ρωσία να απειλείται πως θα χάσει τη δική της (Baa1), εάν δεν υποκύψει στις εντολές των κυρίαρχων του σύμπαντος.