ΗΠΑ – Σ. Αραβία: αναπροσδιορίζοντας τη σχέση τους

ΗΠΑ – Σ. Αραβία: αναπροσδιορίζοντας τη σχέση τους

του Μάρκο Πόλο

[Πηγή: Antinews, 3/03/2014]

Δύο ώρες συνομιλούσαν στο Ραουντάτ Κχουραγίμ, το μικρό παλάτι που διατηρεί στην έρημο, βορειοανατολικά του Ριάντ, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο Σαουδάραβας βασιλιάς Αμπντουλλάχ.

Μετά το πέρας της συνάντησης, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ανακοίνωσε στην οποία αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους, ο πρόεδρος Ομπάμα επαναβεβαίωσε την μεγάλη σημασία που οι ΗΠΑ αποδίδουν στην ισχυρή σχέση τους με τη Σαουδική Αραβία, η οποία έχει αντέξει περισσότερο από 80 χρόνια. Οι ΗΠΑ και η Σ. Αραβία εργάζονται από κοινού για ν’ αντιμετωπίσουν μια σειρά σοβαρών διμερών αλλά και περιφερειακών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένων των ζητημάτων της αναγκαιότητας επίλυσης της κρίσης στη Συρία, της αποτροπής του Ιράν από το ν’ αποκτήσει πυρηνικό όπλο, την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού, την υποστήριξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων».

Όπως χαρακτηριστικά διέρρεαν Αμερικανοί αξιωματούχοι, τηρώντας την ανωνυμία τους, κατά τη συνάντησή τους, οι Ομπάμα και Αμπντουλλάχ, «συζήτησαν τις διαφωνίες τους ως προς την τακτική προσέγγιση ορισμένων ζητημάτων και συμφώνησαν ότι σε επίπεδο στρατηγικών ενδιαφερόντων οι δύο χώρες παραμένουν πολύ κοντά». Μέσα σε αυτές τις φράσεις συμπυκνώνονται ορισμένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» στις σχέσεις ΗΠΑ – Σ. Αραβίας τα τελευταία χρόνια: η Συρία, το Ιράν και ο επαναπροσδιορισμός της αμερικανο-σαουδαραβικής σχέσης.

Στρατιές του σκότους: Πώς και ποιοι καλύπτουν την λεηλασία;

Στρατιές του σκότους: Πώς και ποιοι καλύπτουν την λεηλασία;

Του Στέλιου Ελληνιάδη – «Δρόμος της Αριστεράς»

[Πηγή: Βαθύ Κόκκινο, 29/03/2014]

Διαβάζω άρθρα στην Οικονομική Καθημερινή, βαρύγδουπα και επιθετικά. Για τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικοποιήσεων, την αβασιμότητα των αντιδράσεων κ.λπ. Και μετά κοιτάω τις ιδιότητες των αρθρογράφων. Σύμβουλος επιχειρήσεων ο ένας, σύμβουλος επενδύσεων η άλλη.

Γέμισε ο τόπος από δαύτους. Υπάλληλοι των περιφερόμενων κεφαλαίων που πέφτουν σαν τα κοράκια όπου δουν κάτι να σπαρταράει. Δουλειά τους όχι να συμβουλεύουν τις εταιρίες και τους επενδυτές, αλλά να πιέζουν τους πολιτικούς και να τους δίνουν επιχειρήματα και άλλοθι για να ξεπουλήσουν οτιδήποτε έχει την παραμικρή αξία στον τόπο. Με τη συνδρομή-συνενοχή των εντεταλμένων δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει την εκλαΐκευση της «γραμμής» για να χειραγωγείται το κοινωνικό σώμα και να μην αντιδρά.

Γέμισε ο τόπος από συμβούλους, εμπειρογνώμονες, δημοσιογράφους, οικονομολόγους με διδακτορικά από ξένα πανεπιστήμια διασυνδεδεμένα με τα χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια, λομπίστες, μεγαλοδικηγόρους, διαχειριστές και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από το κράτος και τις μεγάλες επιχειρήσεις, στρατιές ολόκληρες πρακτόρων ξένων συμφερόντων, όχι με την κλασική έννοια του 007 ή του ΘουΒου, αλλά με τη νεωτερική, του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που έχει απλωθεί σαν χταπόδι στη γήινη σφαίρα και υφαρπάζει και απομυζά από τα πιο ευάλωτα κράτη με τις πιο ξεπουλημένες, ανίκανες και προδοτικές ηγεσίες, κάθε πολύτιμο στοιχείο που διαθέτουν, είτε πρόκειται για πρώτες ύλες, είτε πρόκειται για παραγωγικές βιομηχανίες, είτε πρόκειται για εμπορικά δίκτυα είτε για γη, θάλασσα και αέρα, για σπίτια, λίμνες και δάση, είτε πρόκειται για ανθρώπους, ανειδίκευτους εργάτες για τις πιο σκληρές εργασίες και μορφωμένους για τις πιο εξειδικευμένες.

Τάκης Φωτόπουλος: Ο μύθος των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Ο μύθος των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων

του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 30/03/2014]

Το «πραξικόπημα από τα κάτω» για την ανατροπή του Ουκρανικού καθεστώτος, που οργάνωσε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) και εξετέλεσε με τις ειδικές δυνάμεις της, τους μισθοφόρους ελεύθερους σκοπευτές και φυσικά τους Ουκρανούς νεοναζιστές, είχε ένα στόχο: την ενσωμάτωση της χώρας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, μέσα από την ένταξή της στην ΕΕ και στη συνέχεια στο ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και η πρώτη ενέργεια των κουίσλινγκ με πρωθυπουργό αυτόν που είχε «προβλέψει» η Αμερικανο-σιωνίστρια του Στέητ Ντιπάρτμεντ Βικτόρια Νιούλαντ (στην υποκλαπείσα συνομιλία της με τον Αμερικανό πρέσβη στην Ουκρανία) ήταν η υπογραφή ενός τμήματος της συμφωνίας σύνδεσης με την ΕΕ που είχε αρνηθεί η ανατραπείσα κυβέρνηση. Έτσι, σήμερα, οι («μακάριοι πτωχοί τω πνεύματι») διαδηλωτές της πλατείας Μαϊντάν που ζητούσαν ένταξη στην ΕΕ, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τη χαρά της ένταξης, με την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων, όπως στην Ελλάδα. Τα μέτρα που ήδη ανακοινώθηκαν σε αντάλλαγμα της «βοήθειας» του ΔΝΤ είναι τα γνωστά μας «ευεργετικά» μέτρα: πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, αυξήσεις στο γκάζι, ηλεκτρικό κ.λπ., και η συνακόλουθη ανεργία και φτώχεια.

Ουκρανιο-εγκεφαλικές κακώσεις

Ουκρανιο-εγκεφαλικές κακώσεις

(Γράφτηκε για το www.rproject.gr, 19/3/2014)

[Πηγή: ΚΙΜΠΙ, 19/03/2014]

«Για ποιο λόγο υπάρχει το ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα δεν είναι κατανοητό. Σε σημαντικό βαθμό αποτελεί αταβισμό της ψυχροπολεμικής περιόδου». Δεν ξέρω αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που πριν από ενάμιση περίπου χρόνο εξέφραζε αυτή τη ρητορική απορία, προβόκαρε με τον τρόπο του το μέλλον, που τώρα πια είναι παρόν. Πάντως, σήμερα η απορία πρέπει να τού έχει λυθεί. Η λεγόμενη «Δύση» (ο όρος έχει επιστρέψει πληθωρικά στο καθημερινό λεξιλόγιο ΜΜΕ και πολιτικών, αλλά, πέστε μου παρακαλώ, τι είναι «Δύση» και κατά πού πέφτει η «Ανατολή»;)  αντιδρά στην ουκρανική κρίση ακριβώς σαν μια πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία – που είναι άλλωστε- η οποία, επιτέλους, έχει απέναντί της έναν χειροπιαστό, κοινό εχθρό. Στη θέση της ΕΣΣΔ, της Κομεκόν και του Συμφώνου της Βαρσοβίας βρίσκεται πια η Ρωσία και οι (προς το παρόν λίγοι) σύμμαχοί της. Τώρα, όλα αποκτούν νόημα, υπόσταση, προορισμό. Το ΝΑΤΟ, οι διευρύνσεις του, η μετατροπή του σε παγκόσμιο οργανισμό με εκατοντάδες βάσεις και οπλικά συστήματα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, σπαρμένα σε όλες τις ηπείρους και τους ωκεανούς, ικανά να αφανίσουν ένα μεγάλο μέρος της ζωής στον πλανήτη, αν όχι και όλη, αποκτούν σκοπό, έπειτα από μια 25ετία υπαρξιακής κρίσης, εκτονωμένης σε περιφερειακές επεμβάσεις τύπου Γιουγκοσλαβία- Κόσσοβο- Ιράκ και «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις τύπου Αφγανιστάν, κι αυτές χωρίς αρραγείς συμμαχίες.

ΕΡΕΥΝΑ - ΣΟΚ: Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ζουν 5,1 εκατ. Ισπανοί

Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ζουν 5,1 εκατ. Ισπανοί

"Βοηθήστε με, πεινάω". Πολίτης ζητιανεύει μπροστά από μια τράπεζα στην Μαδρίτη.

[Πηγή: Ημερησία, 27/03/2014]

Ενάμιση εκατομμύριο νοικοκυριά στην Ισπανία ζούσαν το 2013 σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι 900.000 το 2007, προτού η χώρα βυθιστεί στην οικονομική κρίση εξαιτίας της οποίας η ανεργία έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ, όπως ανακοίνωσε η καθολική ανθρωπιστική οργάνωση Caritas.

Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας διπλασιάστηκε στη διάρκεια της ίδιας περιόδου, φτάνοντας τα 5,1 εκατομμύρια ανθρώπους από 2,8 εκατομμύρια στα μέσα του 2007, αναφέρει η οργάνωση σε μια νέα έκθεσή της για τη φτώχεια.

Η μείωση των μισθών, οι δημοσιονομικές περικοπές που μειώνουν τα κοινωνικά επιδόματα και η ιδιαίτερα αυξημένη ανεργία, που αυτή τη στιγμή είναι στο 26,03%, εξηγούν αυτή την «άνευ προηγουμένου άνοδο» της φτώχειας στην Ισπανία, εξηγεί η Caritas.

Το σιωπηλό πραξικόπημα

Το σιωπηλό πραξικόπημα

[Πηγή: ANALYST.gr, 29/03/2014]

«Η νεοφιλελεύθερη ελίτ της πολιτικής και της οικονομίας, χρησιμοποίησε την ευρωπαϊκή κρίση χρέους για να διαλύσει, για να δώσει τη χαριστική βολή καλύτερα στο κοινωνικό κράτος – ενώ οι «πραξικοπηματίες» έχουν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές στη συνείδηση τους, ευθυνόμενοι επίσης για τη δολοφονία της μεσαίας τάξης» (J. Roth με παρεμβάσεις).

Πίσω από το υποτιθέμενο πρόσχημα, κρυμμένοι κάτω από το μανδύα της αντιμετώπισης της κρίσης οι κυρίαρχοι του σύμπαντος, η παγκόσμια οικονομική ελίτ δηλαδή, με αιχμή του δόρατος τις πολυεθνικές εταιρείες, καθώς επίσης τις κεντρικές τράπεζες της Δύσης, χρησιμοποιεί ασύστολα τη δήθεν καταπολέμηση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους – αφενός μεν για να ολοκληρώσει τη ληστεία της Ευρώπης, αφετέρου για να επιβάλλει τη δικτατορία της, με τη βοήθεια τόσο των «αρχιερέων της δύναμης», όσο και της στρατιωτικής επέμβασης με αφορμή τη Ρωσία.

Η τεχνητή κλιμάκωση της ανεργίας αποτελεί ένα από τα μέσα, τα οποία χρησιμοποιούνται με στόχο τη διάλυση του κοινωνικού κράτους – ενώ πλήθος χρηματοπιστωτικών όπλων μαζικής καταστροφής, τα οποία είναι αυτή τη στιγμή στραμμένα προς τη Ρωσία (εταιρείες αξιολόγησης, οικονομικά ΜΜΕ, κερδοσκόποι, επενδυτικά κεφάλαια υψηλού ρίσκου, χρηματιστηριακή χειραγώγηση κοκ.), θα ολοκληρώσουν το πραξικόπημα – με την Ευρώπη να μεταβάλλεται σε επαρχία της υπερδύναμης, παράλληλα με την «υιοθέτηση» της ζώνης ελευθέρου εμπορίου, μεταξύ ΕΕ και Βορείου Αμερικής (ανάλυση), η οποία καθιστά κυρίαρχες τις μεγάλες πολυεθνικές.

Δεκαπέντε χρόνια από την επίθεση του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία

Δεκαπέντε χρόνια από την επίθεση του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία

Του Μάρκο Πόλο

[Πηγή: Antinews, 26/03/2014]

Η νατοϊκή επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προχώρησαν σε στρατιωτική επέμβαση κατά μίας κυρίαρχης χώρας χωρίς να έχει προηγηθεί απόφαση του ΟΗΕ και χωρίς η χώρα αυτή να απειλεί κανένα από τα μέλη της Συμμαχίας

Δεκαπέντε χρόνια πριν, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυε εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβίας και συγκεκριμένα εναντίον του ό,τι είχε απομείνει από αυτήν μια καταιγιστική αεροπορική επιχείρηση που άρχισε με εκτόξευση πυραύλων από τα νατοϊκά πλοία της Αδριατικής, με στόχο τα συστήματα αεράμυνας σε Κόσοβο, Μαυροβούνιο και δυτική Σερβία. Διοικητής των Νατοϊκών δυνάμεων ήταν ο Αμερικανός στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ, και ΓΓ της Βορειοατλαντικής συμμαχίας ο Χαβιέ Σολάνα. Ως λόγος προβαλλόταν η προστασία των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των Αλβανών Κοσσοβάρων από τους «σφαγείς» Σέρβους.

Η νατοϊκή επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν η πρώτη φορά που τόσο απροκάλυπτα οι ΗΠΑ, κατά κύριο λόγο, και το ΝΑΤΟ προχώρησαν σε στρατιωτική επέμβαση κατά μίας κυρίαρχης χώρας χωρίς να έχει προηγηθεί απόφαση του ΟΗΕ και χωρίς η χώρα αυτή να απειλεί κανένα από τα μέλη της Συμμαχίας. Το έκαναν στο όνομα της «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Κοσοβάρων» και εισήγαγαν, για πρώτη φορά, τη χρήση όρων όπως «ανθρωπιστική επέμβαση», «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας», ή «αποτροπή πολέμου» αλλά και «παράπλευρες απώλειες» αναφερόμενοι στις αθρόες απώλειες αμάχων από τα, κατά τα άλλα, «πλήγματα ακριβείας».