«Κάνε τον εαυτό σου ζητιάνο»: το τελευταίο καταφύγιο ενός οικονομικού συστήματος που πεθαίνει

«Κάνε τον εαυτό σου ζητιάνο»: το τελευταίο καταφύγιο ενός οικονομικού συστήματος που πεθαίνει

Η φράση αυτή προέρχεται από τον Bill Buckler, εκδότη του οικονομικού newsletter Privateer (Κουρσάρου), έναν ιδιόρρυθμο οικονομικό αναλυτή και ακτιβιστή, που ξεστόμισε τον μοναδικό όρο που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την τρέλλα που έχει πιάσει τον κόσμο: «κάνε τον εαυτό σου ζητιάνο» (δηλ. την «πολιτική της καταστροφής του εαυτού σου»). Σε αντίθεση με την δεκαετία του ’30, όταν το σλόγκαν της κατάστασης ήταν «κάνε τον γείτονά σου ζητιάνο» και η οποία έφθασε στο αποκορύφωμά της κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή την φορά το πρότυπο είναι ότι αυτός που αυτομολεί πρώτος κερδίζει… ακόμα και για λίγα δευτερόλεπτα. (Beggar-thy-self vs Beggar-thy-neighbor). Επειδή μόλις ολοκληρωθεί η διαδικασία «γίνε ζητιάνος», θα σηματοδοτήσει το τέλος όχι μόνο του κεντρικού τραπεζικού καθεστώτος, και τις ημέρες της συσσώρευσης υπερβολικού πλούτου από τους παγκόσμιους χρηματιστές, αλλά επίσης την λήξη των 140 χρόνων του «κράτους προνοίας» του Μπίσμαρκ που είναι ο κύριος κατηγορούμενος για την δημιουργία τρισεκατομμυρίων φανταστικού πλούτου από το πουθενά. 
Όπως τελειώνει το σύστημα του παραστατικού χρήματος (fiat money system), έτσι θα τελειώσει και η ψευδαίσθηση ότι οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες θα μπορούν να συντηρούν εκατοντάδες εκατομμύρια σημερινούς και μελλοντικούς συνταξιούχους. Και μ’ αυτό θα έρθει και η «κοινωνική αστάθεια» που σηματοδοτεί πάντα το τέλος ενός αποτυχημένου νομισματικού καθεστώτος και την αποδοχή της παγκόσμιας χρεωκοπίας.

Ιδού τι γράφει στο newsletter του: «Στα εκατοντάδες άρθρα που εμφανίζονται στον κατεστημένο οικονομικό τύπο σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικότερα στον αγγλόφωνο κόσμο, ένας τίτλος ξεχώριζε. Ήταν το άρθρο “Οι νομισματικοί πόλεμοι είναι απαραίτητοι όταν αποτυγχάνουν όλα τα άλλα” και εμφανίστηκε στην βρετανική Telegraph στις 11 Οκτωβρίου.

Εκεί διατυπώνεται ψυχρά ο ισχυρισμός ότι το κράτος ή τα κράτη που θα αναδειχθούν ισχυρότερα από την σημερινή οικονομική δυσπραγία είναι αυτά που θα υποτιμήσουν το νόμισμά τους ταχύτερα από όλα τα άλλα. Μόνο με τον τρόπο αυτόν μπορούν να κερδηθούν οι “συναλλαγματικοί πόλεμοι”. Αν οι “πόλεμοι” αυτοί προχωρήσουν περισσότερο, θα μετατραπούν τελικά σε έναν αγώνα για να δούμε ποιος θα αποκτήσει το πιο υποβαθμισμένο νόμισμα γρηγορότερα απ’ όλους. Η δεκαετία του ’30 έβγαλε την φράση “κάνε τον γείτονά σου ζητιάνο”. Σήμερα, οι οικονομικοί δυνάστες έχουν ένα καλύτερο σύνθημα. Επεξεργάζονται την πολιτική “κάνε τον εαυτό σου ζητιάνο”.

Το κίνητρο της “βασισμένης στο χρέος” οικονομίας δεν “λειτούργησε” ούτε και τα προγράμματα “λιτότητας”, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Η έκθεση του “World Economic Outlook”, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος δεν μπορεί ούτε να βρει μόνος του διέξοδο από την σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση ούτε να το επιτύχει με “προγράμματα λιτότητας”. Και δεν είναι καθόλου αισιόδοξος για τις προοπτικές των νομισματικών πολέμων. Όπως ομολογεί το ΔΝΤ: “Δεν μπορούν όλες οι χώρες να μειώσουν την αξία του νομίσματός τους και να αυξήσουν τις καθαρές εξαγωγές τους (αξία εξαγωγών μείον την αξία των εισαγωγών) ταυτόχρονα”. Αυτό το είχαν δοκιμάσει ήδη το ’30. Το μόνο που “έσωσε” την οικονομία τότε ήταν ένας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ πόλεμος και όχι πόλεμος κατά των ξένων συναλλαγμάτων.

Παρ’ όλα αυτά, οι παγκόσμιοι οικονομικοί δυνάστες ψάχνουν μανιωδώς να βρουν τρόπο να ξεπεράσουν το χάλι τους. Θέλουν να δείξουν στους πολίτες που “εκπροσωπούν” ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν παραδεχθούν έστω και για μια στιγμή ότι ολόκληρο το σύστημα, όπως είναι οικοδομημένο σήμερα, είναι ατελές από την φύση του, θα βρεθούν αντιμέτωποι ακαριαία με την “κοινωνική αστάθεια” με την οποία μας απειλούν σήμερα.

Με άλλα λόγια, κάθε ημέρα που περνά η απάτη της κοινωνικής συνοχής και σταθερότητας της εποχής του Μπίσμαρκ, που έφθασε μέχρι σήμερα μέσω της υποδούλωσης στο κεντρικό τραπεζικό σύστημα, ξεγυμνώνεται  από τις μάσκες του και σύντομα ολόκληρος ο κόσμος θα δει την γυμνή αλήθεια. Το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό, μετά από τόσες δεκαετίες συσσωρευμένης έντασης, που θα κάνει όλες τις άλλες κοινωνικές εκρήξεις να ωχριούν μπροστά του. Ας ελπίσουμε ότι θα αποφευχθεί. Αλλά για να συμβεί αυτό, το δολλάριο πρέπει να πάψει να αποτελεί “σκληρό” νόμισμα».

Από το παραπάνω αποκαλύπτεται η αδυναμία του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος να συγκαλύψει πλέον την αποτυχία του, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, που θα γίνει καταιγιστική οσονούπω, και η επερχόμενη μείζονα σύγκρουση σε παγκόσμια κλίμακα.

[Πηγή: Bill Buckler, Privateer, http://www.zerohedge.com]

[Επιμέλεια: PARTISAN.GR]