H Pax Americana και το Μεταναστευτικό

H Pax Americana και το Μεταναστευτικό

του Γρηγόρη Σουλτάνη

[Πηγή: seisaxthiablog, 01/05/2016] 

Οι μεταναστευτικές ροές δε μπορούν να ειδωθούν ανεξάρτητα από τη νεοφιλελεύθερη ιδέα της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, δηλαδή το βιοπολιτικό έλεγχο και την πειθάρχηση των εργαζομένων.

Αναμφισβήτητα, οι καπιταλιστικές μητροπόλεις χρειάζονται εγκεφάλους που κλέβουν από τις χώρες της περιφέρειας, αλλά και ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό που εισάγουν από τρίτες χώρες και αποθηκεύουν σε τυπικές ή άτυπες οικονομικές ζώνες.

Ο οικονομικός πόλεμος στον ευρωπαϊκό νότο, όπως και ο στρατιωτικός στη μέση ανατολή, είναι συνυφασμένος με το μοντέλο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ανάπτυξης που- εν ονόματι της κερδοφορίας-αντικαθιστά τον εργαζόμενο με τον επισφαλή απασχολούμενο και τον είλωτα.

Παράλληλα, ο μεταναστευτικός εποικισμός της ΕΕ, υποτίθεται ότι θα επιλύσει το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού, αλλά και θα διασώσει το ασφαλιστικό, μετά την έλλειψη εγγυήσεων από μέρους του νεοφιλελεύθερου κράτους.

Εντούτοις, αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ένας γενικευμένος βιοπολιτικός έλεγχος του πληθυσμού σε εκτεταμένη γεωγραφική έκταση, παράλληλα με την αναδιαμόρφωση του κόσμου με βάση το νέο Δόγμα κυριαρχίας των ΗΠΑ.

Η ιδεολογική και γεωπολιτική διάσταση του μεταναστευτικού αποτελούν συμπληρωματικές πτυχές του φαινομένου.

Ευρώπη: η αυλή των ΗΠΑ

Σε πολλούς ευρωπαϊκούς κύκλους υπάρχει η πεποίθηση ότι το μαζικό μεταναστευτικό ρεύμα προς την ΕΕ είναι μια επιχείρηση που έχει ενορχηστρωθεί και σχεδιαστεί από το διευθυντήριο των Βρυξελλών για την υπονόμευση του έθνους-κράτους.

Υποτίθεται, ότι πάγια επιδίωξη των ευρωκρατών είναι η πολιτισμική αναμόρφωση της ΕΕ-με απώτερο στόχο τις «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» – παράλληλα με τη διακηρυγμένη οικονομική και πολιτική αναμόρφωση (στη συνθήκη «Ευρώπη 2020» γίνεται ρητή αναφορά στο μετασχηματισμό των ευρωπαϊκών κοινωνιών, που επιβάλλει η αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού καπιταλισμού).

Συχνά επίσης, προβάλλεται η άποψη ότι ο «φιλάνθρωπος» G. Soros, ένας μεγιστάνας που φιλοδοξεί να μετασχηματίσει την ΕΕ και τον κόσμο γενικότερα, κινεί τα νήματα του μεταναστευτικού, μέσα από το πολυπλόκαμο δίκτυο της οργάνωσης «Open Society Foundations”.

Αντίθετα, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού επικρατεί η άποψη ότι το μαζικό μεταναστευτικό κύμα έχει σχεδιαστεί από τις ΗΠΑ, οι οποίες με κάθε τρόπο επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση των ευρωπαϊκών χωρών και της ΕΕ γενικότερα.

Υποτίθεται ότι μόνιμος πονοκέφαλος της Ουάσιγκτον είναι η διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας και κυριαρχίας, ώστε θα ήταν αδύνατο να επιτραπεί η επέκταση της ρωσικής σφαίρας επιρροής στον ευρωπαϊκό χώρο. Η πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, αφενός προκαλεί αστάθεια στη Ρωσία, και αφετέρου, επιτρέπει στις ΗΠΑ τον πλήρη έλεγχο της ΕΕ.

Στη πραγματικότητα, οι απόψεις αυτές είναι συμπληρωματικές, αφού συλλαμβάνουν κομμάτια του πάζλ που σχετίζεται με την ανασύνταξη της φιλελεύθερης στρατηγικής μπροστά στις νέες παγκόσμιες προκλήσεις.

Αυτό που συνδέει τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές ελίτ είναι η διασφάλιση της κυριαρχίας τους στον ενιαίο οικονομικό χώρο που έχει διαμορφωθεί από τις πολυεθνικές, κάτι που δηλώνει ο όρος παγκοσμιοποίηση.

Η οικονομική όμως παγκοσμιοποίηση δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη για την παγίωση των συσχετισμών δύναμης και του τρέχοντος συστήματος εξουσίας, τόσο για λόγους οικονομικούς όσο και κοινωνικο-πολιτικούς.

Αίφνης, η Διατλαντική Συνθήκη για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις (TTIP), παράλληλα με την Δι-Ειρηνική Εμπορική Συνεργασία (TIP), έχουν σχεδιαστεί με σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου οικονομικού χώρου με κέντρο τις ΗΠΑ, που θα εκτείνεται από την Ιαπωνία έως την Ανατολική Ευρώπη, με σταδιακή πολιτική και στρατιωτική ενοποίηση.

Αν η Δύση-με την ευρεία έννοια-οδηγείται στη συγκρότηση μιας Φιλελεύθερης Κοινοπολιτείας υπό την ηγεμονία της αμερικανικής ελίτ, θα πρέπει να αρθούν όλα τα πιθανά εμπόδια, με πρώτιστο το έθνος-κράτος.

Η πολιτική έννοια του έθνους-ανεξάρτητα από την ιδεολογική χρήση της στο παρελθόν- εγκαλεί σε ένα είδος εξισωτισμού, αλλά και συγκροτεί ένα πολιτικό συλλογικό υποκείμενο-εν δυνάμει ταξικό- που μπορεί να αντιταχτεί, όχι μόνο στο φιλελεύθερο κράτος, αλλά και σε κάθε ηγεμονικό σχέδιο ένταξης μιας εθνοτικής κοινότητας σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα.

Με σημαία το σύνθημα «no borders” και μέσω της χειραγώγησης των μεταναστευτικών ροών, η φιλελεύθερη ελίτ επιχειρεί την αποδόμηση της έννοιας των συνόρων, του έθνους-κράτους και του έθνους, έννοιες και πραγματικότητες που συνιστούν εμπόδια όχι μόνο στη κυριαρχία του κεφαλαίου αλλά και στη γεωπολιτική συγκρότηση της Φιλελεύθερης Κοινοπολιτείας.

Φυσικά, η περίπτωση Soros, δεν έχει ουδεμία άλλη σημασία εκτός από το γεγονός ότι είναι διακεκριμένο μέλος του Council on Foreign Relations (CFR), μιας δεξαμενής σκέψης που σχετίζεται με τους Δημοκρατικούς και έχει παίξει-όπως και παίζει-καθοριστικό ρόλο στη παραγωγή της αμερικανικής ιδεολογίας, παράλληλα με τους νεοσυντηρητικούς.

Στην ατζέντα του CFR υπάρχει η προώθηση μιας φιλελεύθερης επανάστασης, με τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, σε αντίθεση με τους νεοσυντηρητικούς που δίνουν προτεραιότητα στη δημιουργία μιας αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Pax Americana και σύγκρουση των πολιτισμών

Η γεωπολιτική πτυχή του μεταναστευτικού έγινε ιδιαίτερα αισθητή όταν με πρόσχημα το προσφυγικό, η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ έκανε τη παρουσία της στο Αιγαίο.

Με το ίδιο πρόσχημα είναι γνωστό ότι έχει ζητηθεί η παρουσία του στη Συρία- κάτι που ήδη γίνεται με αθρόο τρόπο.

Στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ είναι η δημιουργία ενός άξονα που θα ξεκινάει από τη Σουηδία και μέσω Ουκρανίας, Μαύρης Θάλασσας και Τουρκίας θα φτάνει στα στενά του Ορμούζ, επιτρέποντας στο ΝΑΤΟ να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα έναντι της Ρωσίας, αλλά και μια ζώνη ελέγχου των ενεργειακών ροών.
Ταυτόχρονα, θα μπορεί να ασκεί έλεγχο στη πολιτική των κρατών της ΕΕ ώστε να μην αποκλίνουν από τον ευρω-ατλαντισμό, αφού ήδη, ένα μέρος των ευρωπαϊκών ελίτ φλερτάρει με την ιδέα μιας ένταξης των ευρωπαϊκών χωρών στους Brics.

Η νέα Pax Americana δεν διαφέρει από το Δόγμα Bush ή Reagan.

Το απαγορευτικό κόστος των προληπτικών πολέμων εξανάγκασε την αμερικανική ελίτ σε αλλαγή τακτικής και όχι στρατηγικής. Η νέα τακτική, όπως έχει προσδιοριστεί από το CFR σχετίζεται με τη παγκόσμια και περιφερειακή διακυβέρνηση: η κυριαρχία θα πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα στα κράτη και νέους δρώντες, όπως εταιρίες ή ψευδοκρατικά μορφώματα.

Η παγκόσμια διακυβέρνηση, όπως τη φαντάζονται οι φιλελεύθεροι διεθνιστές της αμερικανικής ελίτ (φιλελεύθεροι τροτσκιστές) απαιτεί μια επίθεση στην παραδοσιακή έννοια της κρατικής κυριαρχίας με τη δημιουργία τεχνητού χάους που θα επιτρέψει την αναδιαμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος στην επιθυμητή για τα αμερικανικά συμφέροντα, βάση.

Στα πλαίσια της αναμόρφωσης της «Ευρείας Μέσης Ανατολής»-σύμφωνα με την έκφραση των νεοσυντηρητικών-, η χρήση της τεχνικής του διαίρει και βασίλευε, είναι φανερό ότι έγινε στη Συρία, με το Daesh, ως ένα πείραμα που μπορεί να επεκταθεί ευρύτερα για την αναμόρφωση του κόσμου.

Από αυτή τη σκοπιά, οι μεταναστευτικές ροές αποκτούν τεράστια σημασία για τη παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία: αποτελούν ένα «υποκείμενο» ικανό για την υπονόμευση της κρατικής κυριαρχίας-όπως το είδαμε στην Ελλάδα-και για την ανάδυση νέων παικτών, όπως οι ΜΚΟ και οι ισλαμιστικές οργανώσεις που ελέγχονται από ποικίλα κέντρα οικονομικής εξουσίας.

Το κλείσιμο των συνόρων της βαλκανικής οδού με την πρωτοβουλία της Αυστρίας δημιούργησε μια ρήξη στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και έβαλε προσωρινά φρένο στα αμερικανικά σχέδια για την αποσταθεροποίηση της ΕΕ. (Είναι γνωστό ότι πρώτες οι αυστριακές μυστικές υπηρεσίες αλίευσαν τη πληροφορία για τον αμερικανικό δάκτυλο πίσω από το μεταναστευτικό κύμα).

Πάραυτα, η συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, όσο και η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη μεταναστευτική ροή προς την ΕΕ.

Το αμερικανικό σχέδιο για την Ευρώπη αποτελεί παραλλαγή του σχεδίου που εφαρμόσθηκε στη Συρία: δημιουργία κατάλληλων συνθηκών για την τεχνητή πρόκληση συγκρούσεων με βάση το μοντέλο της σύγκρουσης των πολιτισμών.

Η ενίσχυση του ριζοσπαστικού ισλαμισμού στις μουσουλμανικές κοινότητες των χωρών της ΕΕ, από τους πράκτορες των ΗΠΑ, εκ των πραγμάτων δημιουργεί τις συνθήκες γθα την εκδήλωση απρόβλεπτων συγκρούσεων που ανεξάρτητα από το περιεχόμενό τους θα εκλαμβάνουν πολιτισμικό χαρακτήρα.

Επιπλέον, δεδομένου ότι οι νεοφιλελεύθεροι της ΕΕ δεν αποδέχονται οποιαδήποτε έννοια συλλογικής ταυτότητας, είναι βέβαιο ότι θα εντείνουν τον εποικισμό της ΕΕ για οικονομικούς λόγους, με αποτέλεσμα να επιταχύνουν πολιτισμικές συγκρούσεις και εμφύλιους πολέμους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Ελλάδα που εφαρμόζει μια ιδεαλιστική μεταναστευτική πολιτική, ταυτόχρονα με την νεοφιλελεύθερη πολιτική των ανοικτών συνόρων: η ενίσχυση του μουσουλμανικού στοιχείου στο εσωτερικό της, σε συνδυασμό με το ισλαμοποιημένο βαλκανικό περιβάλλον, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πολιτισμικές συγκρούσεις, αλλά και για παρεμβάσεις στο εσωτερικό της, από ισλαμικές χώρες που μπορούν να επικαλεστούν την έννοια της Ούμμα, της ισλαμικής κοινότητας των πιστών, είτε για λόγους γεωπολιτικούς είτε φαντασιακούς- εξυπηρετώντας βέβαια τα γεωπολιτικά και γεω-οικονομικά σχέδια των ΗΠΑ.

Σε κάθε περίπτωση, το μεταναστευτικό δεν μπορεί να ειδωθεί ανεξάρτητα από την νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση στα πλαίσια της Pax Americana.