Η Γαλλία μετά τις δημοτικές εκλογές

Η Γαλλία μετά τις δημοτικές εκλογές

Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ με τον νέο πρωθυπουργό του, τον πρώην υπουργό Εσωτερικών, Μανουέλ Βαλς

Του Περικλή Γρύσπου*

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 07/04/2014]

Η άνοιξη μόνο ημερολογιακά ήρθε για τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, αφού τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών και στους δύο γύρους ήταν καταστροφικά για το Σοσιαλιστικό Κόμμα και τον ίδιο προσωπικά.

Η πρώτη αληθινή δημοσκόπηση μετά τη νίκη των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2012 πιστοποίησε τη συντηρητική στροφή της γαλλικής κοινωνίας, αλλά και την αποστροφή μεγάλου μέρους της (η αποχή σε ιστορικό ρεκόρ) προς τους πολιτικούς και την πολιτική. Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν, μεταμορφωμένο σε κόμμα πλέον εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, κατόρθωσε να αποκτήσει σημαντικά ερείσματα στις τοπικές κοινωνίες εκλέγοντας πάνω από 10 δημάρχους και 1.200 δημοτικούς συμβούλους.

Η πολιτική του Φρανσουά Ολάντ ξανάβαλε στο παιχνίδι την Κεντροδεξιά, που μετά από μια περίοδο εσωκομματικών συγκρούσεων και συνεχών αποκαλύψεων σκανδάλων για την προεδρική θητεία Σαρκοζί είδε να κερδίζει την πλειοψηφία των δήμων και να καταγράφεται ως πρώτη πολιτική δύναμη στη Γαλλία.

Από την άλλη, η Αριστερά (Μελανσόν, Κομμουνιστικό Κόμμα, Ακρα Αριστερά) πλήρωσε κυρίως την ανυπαρξία ουσιαστικών θέσεων στα μεγάλα προβλήματα των Γάλλων αλλά και την αδυναμία της να αρθρώσει φρέσκο πολιτικό λόγο. Φίλος, Ελληνας πανεπιστημιακός στο Παρίσι μού επισήμανε για την Αριστερά: «Δεν μπορούν να ξεπεράσουν ιδεοληψίες περασμένων δεκαετιών. Υπάρχει αδυναμία και πρέπει να ξεπεραστεί για να βρει η κοινωνία διέξοδο».

Η γαλλική οικονομία ασθενεί σοβαρά. Το δημόσιο έλλειμμα μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι έφτασε στο 4,3% του ΑΕΠ έναντι στόχου 4,1% που είχε θέσει η κυβέρνηση. Οι άνεργοι έφτασαν τα 3.340.000. Ο Ολάντ συμπληρώνοντας δύο χρόνια προεδρικής θητείας δείχνει αδύναμος να αντιμετωπίσει την κατάσταση, παρά τις συνεχείς υποσχέσεις για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Η εγκληματικότητα στις μεγάλες πόλεις παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, ενώ κενό γράμμα παρέμειναν οι ανακοινώσεις για καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης των μεταναστών.

Τα καταστροφικά αποτελέσματα τον υποχρέωσαν να αλλάξει πρωθυπουργό και κατά συνέπεια υπουργούς αλλά σε μια πιο συντηρητική κατεύθυνση, αφού ο Μανουέλ Βαλς, ο «σοσιαλιστής Σαρκοζί» σύμφωνα με τον Economist, θα προσπαθήσει να προσεταιριστεί το δεξιό κομμάτι της κοινωνίας εν όψει και των ευρωεκλογών.

Οσοι παρακολούθησαν τις τηλεοπτικές συζητήσεις στη γαλλική τηλεόραση για τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών και τα αίτια που οδήγησαν στην άνοδο της Λε Πεν, απογοητεύθηκαν από την ξύλινη επιχειρηματολογία των εκπροσώπων των κομμάτων εξουσίας αλλά και της Αριστεράς.

Και ενώ υπάρχει αδυναμία ανάλυσης και μόνο παραδοχή διαπιστώσεων, το Εθνικό Μέτωπο γίνεται πλέον καθημερινός συνομιλητής μιας κοινωνίας που δείχνει ότι το αποδέχεται χωρίς ενοχές. Οι δημοσκοπήσεις για τις ευρωεκλογές του Μαΐου δείχνουν τις ίδιες τάσεις με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Η γαλλική πολιτική σκηνή θυμίζει ακυβέρνητο καράβι στο μέσον μιας θύελλας. Η παρακμή είναι εμφανής, ο εκνευρισμός του κόσμου ορατός. Σίγουρα η σημερινή Γαλλία δεν είναι αυτή που θα ήθελαν πολλοί εντός και εκτός της. Υπάρχει όμως μια κληρονομιά βαριά σε πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο.

Το 2002 είναι μόλις 12 χρόνια πίσω. Στη δεκαετία που πέρασε η διδαχή δεν βρήκε αποδέκτες. Η προοπτική ενός νέου Βατερλό ίσως αφυπνίσει πριν είναι πολύ αργά.

………………………………………………………………………..

* Δημοσιογράφος