Απ. Αποστολόπουλος: ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Του Απ. Αποστολόπουλου

[Πηγή: iskra, 14/04/2014]

Η Κοινή Γνώμη στην Ευρώπη ξεγλιστράει από τον έλεγχο των Αρχόντων της Ηπείρου. Η διαδικασία είναι αργή και αβέβαιη, ίσως δεν ολοκληρωθεί ποτέ, ίσως ο έλεγχος αποκατασταθεί με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αλλά τώρα το πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται εμφανές. Όχι δεν μιλάω για τη στροφή προς τα ακροδεξιά κόμματα, αν και αυτό είναι επίσης ένα δείγμα, ίσως το πιο εύκολο να χειραγωγηθεί. Η απώλεια ελέγχου αφορά στη Ρωσία.

Όλος ο Ψυχρός Πόλεμος βασίστηκε στο ότι η Δυτική Κοινή Γνώμη ενστερνίστηκε απολύτως και μαχητικά την ιδέα ότι το «σιδηρούν παραπέτασμα» ήταν ο εχθρός. Ιδέα που συμμερίστηκαν τόσο η Δεξιά όσο και οι σοσιαλιστές σε όλη την Δυτική Ευρώπη. Με αυτό το μαχητικό πνεύμα αντιμετωπίστηκε και ο εσωτερικός εχθρός, τα ευρωπαϊκά ΚΚ, οι συνοδοιπόροι και συμπαθούντες τη Σοβιετική Ένωση. Η ιδεολογική σύγκρουση διευκόλυνε την εχθρότητα, δεν τη δημιούργησε. Η Ρωσία ήταν παλιός εχθρός πολλών Ευρωπαϊκών χωρών, της Πολωνίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας. Η πτώση της ΕΣΣΔ αφαίρεσε τον περιττό ιδεολογικό μανδύα και αποκατέστησε την ωμή πραγματικότητα. Η Ρωσία με τον τεράστιο όγκο της και τον αστείρευτο πλούτο της προκαλεί φόβο και φθόνο.

Ο κόσμος στη Δ. Ευρώπη τάχθηκε μαχητικά στο πλευρό των Αρχόντων της Δύσης επειδή του προσφέρθηκε όραμα ευημερίας και ταυτόχρονα του υποδείχθηκε με σαφήνεια ο εχθρός που, υποτίθεται, απειλούσε να του αρπάξει αυτά που είχε και αυτά που θα αποκτούσε. Το επιχείρημα ήταν συγκεκριμένο και απτό, ο κόσμος συσπειρώθηκε γιατί ο εχθρός ήταν ορατός και ισχυρός. Οι ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι εδραίωσαν την πεποίθηση της ανώτερης ισχύος του δυτικού Κόσμου και της ασφάλειας. Η επίγνωση ότι και ο αντίπαλος είχε τα ίδια όπλα ενίσχυσαν το φόβο και την ανάγκη συσπείρωσης.

Η Κοινή Γνώμη οσμίζεται αυτή τη στιγμή ότι η στρατιωτική και οικονομική ισχύς, δεν είναι όπως παλιά. Ο κόσμος σιγά-σιγά διαβρώνεται από την αίσθηση ότι οι Άρχοντες δεν ενδιαφέρονται καθόλου να μας προστατεύσουν. Αντίθετα, βυθισμένοι στη διαφθορά και την κραιπάλη γυρεύουν να μας ξεζουμίσουν ως το μεδούλι. Έτσι κατέρρευσε η Φεουδαρχία, όταν οι Φεουδάρχες αθέτησαν τη δέσμευση προστασίας των υπηκόων τους. Οι Άρχοντες στη Δύση είχαν υποσχεθεί Ευημερία και Ελευθερία. Αθετούν και τα δυο. Και το χειρότερο δείχνουν ότι έχουν ξεμείνει και από (στρατιωτική) Ισχύ. Όταν ο Άρχοντας βγαίνει συνεχώς ψεύτης και αφήνει τους υπηκόους χωρίς «ψωμί κι αλάτι» οι υπήκοοι του γυρίζουν την πλάτη. Και αναζητούν αλλού σωτηρία. Όπου τη βρουν. Οι φωνές από την Αριστερά (κάποιων) ότι ο Πούτιν είναι «εθνικιστής», ιμπεριαλιστής και ότι άλλο θυμηθούν να του προσάψουν αφήνουν αδιάφορο τον κόσμο που αναζητεί καταφύγιο. Οι φωνές αυτές τονίζουν μόνο πόσο αποκομμένη μπορεί να είναι η Αριστερά (κάποιοι) από αυτούς που θέλει να σώσει, λέει.

Ο Πούτιν πρώτα στη Συρία και μετά στην Ουκρανία έδειξε στη δυτική Κοινή Γνώμη ότι μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους ψεύτες και τους κλέφτες Άρχοντες της Δύσης, ότι αυτοί τον φοβούνται και πάντως αποφεύγουν να τον προκαλέσουν. Το έδειξε ενσωματώνοντας την Κριμαία χωρίς μια ντουφεκιά. Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί αυτή η εικόνα είναι να γίνει εμφύλιος, να αναγκαστεί η Μόσχα να εισβάλει στην Ουκρανία ώστε να λειτουργήσει και πάλι το φόβητρο της ρωσικής απειλής. Να θυμηθούμε την εισβολή στην Πράγα, να πεισθούμε ότι «ο λύκος κι αν εγέρασε…» ίδιος παραμένει.

Η εισβολή των δυνάμεων της Δύσης στη Συρία δεν αποτράπηκε μόνο από στρατιωτική αδυναμία. Αποτράπηκε επειδή συνδυάστηκε με την μαζική αντίθεση της Κοινής Γνώμης σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Ο Ψυχρός Πόλεμος είναι απαραίτητος στη Δύση για να επανακτήσει τον έλεγχο της Κοινής Γνώμης, να σταματήσει τη διολίσθηση προς μια ευμενή αντιμετώπιση της Ρωσίας και, αργότερα, της Κίνας. Η ευρασιατική προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας όπως σταδιακά διαμορφώνεται και η ενοποίηση ΕΕ-ΗΠΑ σε μια ενιαία Αγορά με ισχυρές θεσμικές διαστάσεις, οδηγούν σε ένα διπολισμό, ασταθή προς το παρόν, με εσωτερικές αντιθέσεις αλλά μάλλον αναπότρεπτα. Είναι η απόλυτη ψευδαίσθηση ότι οι σημερινές οικονομικές αλληλεξαρτήσεις δεν επιτρέπουν πλέον τέτοιους διαχωρισμούς. Έτσι έλεγαν και στις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου για τις οικονομικές σχέσεις Γερμανίας-Γαλλίας κλπ. Αμέσως μετά έγινε η πρώτη μεγάλη σφαγή. Είναι χονδροειδές ψέμα, είναι εξαπάτηση, ότι το Χρήμα κυβερνάει τον Κόσμο. Επειδή το Χρήμα κατέχει όποιος κυβερνάει, όποιος εξουσιάζει. Η πρόσφατη απτή απόδειξη είναι ότι τα διεθνή εβραϊκά λόμπι σιώπησαν όταν είδαν τους ναζί στην ουκρανική κυβέρνηση επειδή το θέμα δεν ήταν οι μνήμες του Πολέμου, το παιχνίδι δεν ήταν για «μια χούφτα δολάρια». Ήταν η Εξουσία σήμερα. Όποιος την έχει κερδίζει όλες τις μάρκες και την Μπάνκα.