Ο πυρήνας της ελληνικής κρίσης

Ο πυρήνας της ελληνικής κρίσης

Του Ιάκωβου Ιωάννου

[Πηγή: inprecor, 26/07/2014]

Στις καθημερινές συζητήσεις, παρά το ότι η συνεχώς επιδεινούμενη πορεία της ελληνικής οικονομίας έχει γίνει πλέον ρουτίνα, ενώ δεν φαίνεται απολύτως κανένα φως στο σκοτεινό τούνελ, στο οποίο η χώρα προσπαθεί αγωνιωδώς να βρει το δρόμο της, ακούει κανείς συχνά την ερώτηση, σχετικά με το πώς βλέπει τα πράγματα να εξελίσσονται.

Αν και οφείλει λοιπόν να είναι αισιόδοξος, γνωρίζοντας πως η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα που αντιμετωπίζει προβλήματα, βλέποντας τη σταθερή πορεία της προς την άβυσσο, μεταξύ άλλων λόγω της επιβολής μίας σειράς μέτρων, τα οποία χαρακτηρίζονται από αυτούς τους ίδιους, οι οποίοι τα επιβάλλουν, ως αποτυχημένα (λανθασμένοι συντελεστές, μείωση των μισθών χωρίς αποτέλεσμα για την ανταγωνιστικότητα κλπ.), χωρίς όμως παράλληλα να αναθεωρούνται, αδυνατεί να το κάνει.

Έτσι, προσπαθεί απλά να περιγράψει την εικόνα, με όσο μεγαλύτερο ρεαλισμό γίνεται, επικεντρωνόμενος στους αριθμούς, οι οποίοι είναι δυστυχώς ανελέητοι. Ειδικότερα τα εξής:

Τα μη εξυπηρετούμενα χρέη

Τέλη Μαΐου του 2014, οι απλήρωτοι φόροι εκ μέρους των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων είχαν φτάσει στο ιλιγγιώδες ποσόν των 66,4 δις €, χωρίς να συμπεριλάβει κανείς την πιθανή φοροδιαφυγή. Ο αριθμός αυτός εμφανίζεται αυξημένος κατά 5,2 δις € από τις αρχές του έτους ενώ, εάν συνεχίσει να κλιμακώνεται με τον ίδιο ρυθμό, το δημοσιονομικό έλλειμμα εξ αυτού θα ξεπεράσει τα 70 δις € στο τέλος του Οκτωβρίου.

Εάν προσθέσει κανείς εδώ τα απλήρωτα ποσά στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως στον ΟΑΕΕ, ύψους περίπου 16 δις €, τότε το νούμερο θα γίνει στην κυριολεξία τρομακτικό (82,4 δις € τέλη Μαΐου).

Οι παραπάνω οφειλέτες του ελληνικού δημοσίου ανέρχονται περίπου στα 2.500.000, με την αδυναμία αποπληρωμής των χρεών τους να οφείλεται στην υπερβολική αύξηση των φόρων, στην κατακόρυφη μείωση των αμοιβών χωρίς να καλυτερεύσει η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, στην εκτόξευση της ανεργίας, στη μαζική χρεοκοπία των επιχειρήσεων κοκ.

Οι απλήρωτες οφειλές του ιδιωτικού τομέα της χώρας, δεν είναι μόνο αυτές στο δημόσιο, αλλά και απέναντι στις τράπεζες, όπου τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τοποθετούνται στα 77 δις €. Από αυτά, τα 42 δις € αφορούν τα επιχειρηματικά δάνεια, τα 25 δις € τα ενυπόθηκα, ενώ τα 10 δις € τα καταναλωτικά.

Συνολικά λοιπόν, ο ιδιωτικός τομέας της χώρας έχει μη εξυπηρετούμενες οφειλές της τάξης των 159,4 δις €, οι οποίες αντιστοιχούν στο 88,5% περίπου ενός ΑΕΠ που βρίσκεται για 6ο σχεδόν συνεχόμενο έτος σε ελεύθερη πτώση.

Οι τράπεζες

Συνεχίζοντας, τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια έχουν ξεπεράσει το 35% των συνολικών (τα οποία ήταν 215,14 δις € τέλη Απριλίου) ενώ, εάν υπολογίσει κανείς τα αναδιαρθρωμένα δάνεια, πολλά από τα οποία «διευθετήθηκαν» με αδιαφανείς διαδικασίες, τότε μάλλον πλησιάζουν στα 90 δις €, ξεπερνώντας το 40% των συνολικών.

Παρά το ότι ο ιδιωτικός δανεισμός λοιπόν μειώνεται ραγδαία (γράφημα), το πρόβλημα για τις τράπεζες αυξάνεται συνεχώς. Με εξαίρεση δε την Κύπρο, στην οποία τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι της τάξης του 52%, χωρίς να έχει σταματήσει η αύξηση τους, η Ελλάδα έχει τα περισσότερα στην Ευρωζώνη.

Ελλάδα – δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, ο δανεισμός προς τον ιδιωτικό τομέα (την παραγωγική μονάδα ουσιαστικά της χώρας, που παρέχει μισθούς και αποπληρώνει εμμέσως το κρατικό χρέος μέσω των φορολογικών εσόδων που παράγει) έχει ελαττωθεί σημαντικά.

Το γεγονός αυτό, το αργότερο μετά την έναρξη της διαδικασίας «προσημείωσης ακραίων καταστάσεων» (stress test), την οποία θα δρομολογήσει η ΕΚΤ πανευρωπαϊκά τον Οκτώβρη, θα δημιουργήσει μεγάλες ανάγκες νέων κεφαλαίων στις τράπεζες.

Προφανώς δε η διατήρηση τους στη ζωή εξαρτάται πλέον αποκλειστικά και μόνο από την «αιμοδοσία» τους εκ μέρους της Ευρώπης, στην οποία όμως μαίνεται μία τεράστια τραπεζική κρίση, σε όλο το μήκος και το πλάτος της.

Συμπέρασμα

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια αποτελούν τον πυρήνα της ελληνικής κρίσης, ενώ μία χώρα με καταστραμμένο παραγωγικό ιστό, με εκατοντάδες χιλιάδες χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, με 1.500.000 ανέργους, με τη δυνητική ανεργία (σε όρους ανταγωνιστικότητας) να προβλέπεται πάνω από το 40%, με πλήθος «κακοποιών στοιχείων» (οι άνθρωποι που αποσκοπούν στο δικό τους όφελος, εις βάρος των άλλων), με μεταναστευτικά προβλήματα, με πολιτική αστάθεια, με ανεπαρκείς εάν όχι ανίκανους ή διεφθαρμένους πολιτικούς κοκ., είναι πολύ δύσκολο να επιλύσει τα προβλήματα του πυρήνα της οικονομίας της.

Επομένως, δεν μπορεί να έχει κανείς θετική άποψη, σχετικά με την εξέλιξη των πραγμάτων, για την οποία ερωτάται σχεδόν σε καθημερινή βάση. Πόσο μάλλον αφού το κεντρικό πρόβλημα έχει πάψει πια να είναι το δημόσιο χρέος ενώ, ακόμη και αν μας χαριζόταν στο σύνολο του, θα συνεχίζαμε να μην βλέπουμε φως στο τούνελ, κυρίως επειδή ο ιδιωτικός τομέας είναι υπερχρεωμένος, οι τράπεζες ετοιμοθάνατες, το πελατειακό κράτος «ζει και βασιλεύει», με τις ευχές τόσο της κυβέρνησης, όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ δεν έχει ληφθεί απολύτως κανένα επιτυχές μέτρο. Εάν δε παραμείνουν όλα ως έχουν, η Ελλάδα θα μετατραπεί, δυστυχώς για τα παιδιά μας, σε ένα πλήρως αποτυχημένο κράτος, όπως το περιέγραψε ο κ. Βιλιάρδος (κείμενο του), παρά το ότι δεν έχει μεσολαβήσει πόλεμος.

[Πηγή Άρθρου: Analyst.gr]