Αυτοί που λείπουν από το καζάνι

Αυτοί που λείπουν από το καζάνι

Του Τάσου Παππά

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 18/09/2014]

Μερικές φορές οι πλούσιοι έχουν χιούμορ. Μαύρο είναι, αλλά αυτοί δεν το συνειδητοποιούν. Μιλάμε για τις περιπτώσεις όπου προσπαθούν να δείξουν ότι νοιάζονται για τα προβλήματα των φτωχών ανθρώπων και ότι συμπάσχουν. Παρουσιάζουν λοιπόν λύσεις που υποτίθεται πως θα βοηθήσουν τους πάντες να βελτιώσουν τη ζωή τους. Τέτοιες λύσεις βεβαίως δεν υπάρχουν, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Δίνουν συμβουλές, κάνουν συστάσεις και εκτοξεύουν προειδοποιήσεις που σχεδόν πάντοτε αφορούν τους άλλους. Οι πολλοί πρέπει να κάνουν θυσίες, να σταματήσουν να διεκδικούν και να μην υποκύψουν στην προπαγάνδα των λαϊκιστών γιατί απειλούνται η οικονομία, η πολιτική σταθερότητα, η δημοκρατία, το σύμπαν όλο.

Στη Γαλλία διεξάγεται μια συζήτηση και σε κυβερνητικό επίπεδο για το αν η χώρα πρέπει να συνεχίσει να εφαρμόζει με αυστηρότητα το Σύμφωνο Σταθερότητας ή αν είναι επιβεβλημένο για το καλό της να απειθαρχήσει με μέτρο. Ολάντ και Βαλς επιδιώκουν να εξασφαλίσουν τη σύμφωνη γνώμη της Μέρκελ για να προχωρήσουν στην παρασπονδία, ενώ η λεγόμενη αριστερή πτέρυγα του κόμματος που δεν εκπροσωπείται πια στην κυβέρνηση μετά την καρατόμηση των διαφωνούντων υπουργών, πιέζει για οργανωμένη αντίσταση της Γαλλίας στις επιταγές του Βερολίνου. Στην αντιπαράθεση πήρε μέρος και ο κεντρικός τραπεζίτης Κριστιάν Νουαγέ. Η έκπληξη θα ήταν αν έριχνε το βάρος του υπέρ των απόψεων των αντιρρησιών, με άλλα λόγια υπέρ της χαλάρωσης της θηλιάς που σφίγγει τον λαιμό της κοινωνίας. Παρόμοιες εκπλήξεις, όμως, δεν συμβαίνουν στις μέρες μας. Είπε, λοιπόν, σε δραματικούς τόνους: «Είναι η ώρα να διαλέξουμε: ή θα κάνουμε το άλμα μπροστά ή θα παρακμάσουμε. Εάν συνεχίσουμε με ρυθμούς ανάπτυξης μόνο 0,5% τον χρόνο και έλλειμμα 4-5%, είναι φανερό ότι θα πέσουμε στον γκρεμό και θα βουλιάξουμε στη φτώχεια».

Προσέξατε το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποίησε ο ισχυρός άνδρας του γαλλικού τραπεζικού συστήματος; «Θα παρακμάσουμε», «Θα πέσουμε στον γκρεμό», «Θα βουλιάξουμε στη φτώχεια». Είναι ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας. Εντάσσουμε και τους εαυτούς μας στην κατηγορία των υποψήφιων θυμάτων μιας καταστροφής, για να περάσουμε την άποψη ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ότι οι συνέπειες θα είναι επώδυνες για το σύνολο και πως επιβάλλεται να ακολουθήσουμε έναν συγκεκριμένο δρόμο, αλλιώς θα έρθουν συμφορές. Ελα, όμως, που η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα στοιχεία που βγαίνουν από τις έρευνες οργανισμών, οι οποίοι δεν στελεχώνονται από φανατικούς μπολσεβίκους, αποδεικνύουν ότι η κρίση χτυπάει ανελέητα όσους συνωθούνται στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, προλεταριοποιεί βιαίως τη μεσαία τάξη, δηλαδή τη σπονδυλική στήλη των σύγχρονων κοινωνιών, αλλά δεν αγγίζει τον μεγάλο πλούτο. Αρα από το καζάνι κάποιοι λείπουν. Είναι αυτοί που συνδαυλίζουν τη φωτιά που καίει τους άλλους, τους πολλούς.