Ένα φάντασμα πάνω απ' το Βερολίνο. Λέτε;

Ένα φάντασμα πάνω απ' το Βερολίνο. Λέτε;

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

[Πηγή: iskra, 28/09/2014]

Προσέξτε: Είναι κοινή διαπίστωση ότι η συγκυβέρνηση χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Είναι κοινή πεποίθηση η επικείμενη ήττα της. Είναι κοινή εικόνα οι καθημερινές έριδες στο εσωτερικό της. Είναι κοινό μυστικό ότι έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Και παρ' όλα αυτά δεν συμβαίνει αυτό που ο Σαμαράς είχε την ελπίδα να συμβεί στο τελευταίο ταξίδι του στο Βερολίνο. Η συνομιλήτριά του δεν συγκινείται από το δράμα της ασφυξίας του. Και δεν του δίνει ούτε το α από την ανάσα που προσδοκούσε.

Γιατί; Αναρωτιούνται οι προσκείμενοι. Δεν είναι αυτός που επέβαλε όλα τα γερμανικά νούμερα; Δεν υπήρξε ο πιο θερμός θιασώτης της πολιτικής Μέρκελ; Δεν μετάνιωσε δημοσίως για όσα είχε πει κατά των μνημονίων; Πώς λοιπόν τώρα, που οι βάρβαροι είναι επί θύραις, η πολιούχος καγκελάριος αρνείται όχι μόνο να δώσει ανάσα, αλλά και να πει έστω μια καλή κουβέντα της προκοπής; Και αρκείται στο τσιφούτικο, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οπωσδήποτε αρκετά θετικά μηνύματα ότι πιθανώς η χώρα θα μπορούσε να φτάσει σύντομα στο κατώφλι της ανάπτυξης;

Πολλά έχουν ειπωθεί για την άτεγκτη γερμανική στάση. Τόσα πολλά, που δεν βλάφτει άλλη μια υπόθεση εργασίας. Ας πούμε ότι η καγκελάριος έχει καταλάβει αυτό που δεν θέλουν να καταλάβουν ο Σαμαράς και οι παρατρεχάμενοι: Ότι έχουν ξοφλήσει, τελειώσει, έπεσαν μαχόμενοι υπέρ της πολιτικής της. Τους αξίζει συνεπώς ο σιδηρούς σταυρός της καγκελαρίας, ή κάτι παρόμοιο, αλλά δεν γίνεται και να τους αφήσει να σαπίζουν, δημιουργώντας κινδύνους για τη γερμανική δημόσια υγεία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Συνεπώς; Συνεπώς είναι πιθανόν η Μέρκελ να έσφιγγε το χέρι του απερχόμενου, κοιτάζοντας πάνω από τον ώμο του τον επερχόμενο. Με τη σκέψη, που συνάδει απολύτως με το είδος της σημερινής Ευρώπης, αν είναι να δώσει κάτι να μην το δώσει στον τελειωμένο. Έστω κι αν αυτός είναι δικός της, πιστός, αφοσιωμένος, και λοιπά. Το πολιτικώς ορθόν είναι, κάθε ανάσα να τη διαπραγματευτεί με τον επόμενο. Ο οποίος εμφανίζεται μάλιστα αποφασισμένος να διεκδικήσει πολλά.

Ίσως δηλαδή το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ πάνω από το Βερολίνο να χάλασε τα σχέδια του Σαμαρά. Αυτή όμως είναι άλλη μια υπόθεση εργασίας, όπως ειπώθηκε. Δεν χρειάζεται να τη δέσετε και κόμπο...

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014