Πού ήμασταν και πού είμαστε

Πού ήμασταν και πού είμαστε

του Νίκου Β. Αποστόλου

[Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, 04/05/2014 ]

Η περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη, αφού θα κληθούμε να ψηφίσουμε για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους ευρωβουλευτές, ενώ δεν αποκλείεται να προκηρυχτούν και εθνικές εκλογές, οπότε καλό είναι να έχουμε υπόψη μας ορισμένα πράγματα, που ίσως μας βοηθήσουν για την ορθότερη επιλογή της ψήφου μας.

Ο κ. Σαμαράς, στην προσπάθειά του να πείσει τους ψηφοφόρους για να ξαναψηφίσουν την παράταξή του, διατυμπανίζει ότι με τις άοκνες προσπάθειές του επανέφερε την Ελλάδα στον δρόμο της προόδου και της ανάπτυξης και ότι το μόνο που θα υπάρξει από δω και μπρος θα είναι η καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής μας. Ταυτόχρονα δηλώνει ότι οι προσπάθειες για την ανάκαμψη της οικονομίας πρέπει να συνεχιστούν. Τώρα, πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο, μόνον ο κ. Σαμαράς μπορεί να μας το πει.

Οπως και να 'χει, είναι ευχάριστο να ακούγονται από έναν πρωθυπουργό τέτοιες διαβεβαιώσεις. Αλλά αυτές μπορούν να γίνουν πιστευτές μόνον αν αυτός που τις εκστομίζει είναι αξιόπιστος. Με λύπη πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο κ. Σαμαράς δεν είναι, αφού στο παρελθόν ο ίδιος μας διαβεβαίωνε κατηγορηματικά ότι: «Η θέση η δική μας είναι όχι άλλοι φόροι, όχι άλλες μειώσεις, όχι άλλες απολύσεις» («Εφ.Συν.» 30.1.14). O Αρμαγεδδών που επακολούθησε κάθε άλλο παρά ταίριαζε στις δηλώσεις του. Αλλά και πάλι ως πρωθυπουργός θα μπορούσε να κάνει μια δημόσια αυτοκριτική, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη μη τήρηση των υπεσχημένων και επεξηγώντας τι ήταν αυτό που δεν του επέτρεψε να είναι συνεπής στις δεσμεύσεις του. Και ας έκρινε ο λαός. Ούτε αυτό έκανε. Αντιθέτως έρχεται σήμερα και χωρίς ίχνος αιδούς μάς καλεί να αναλογιστούμε πού ήμασταν και πού είμαστε τώρα.

Ετσι, ας ανατρέξουμε στο παρελθόν, αφού πρώτα επισημάνουμε:

1. Στη χώρα έχουν έρθει τα πάνω κάτω, με την παραπληροφόρηση να κάνει το μαύρο άσπρο.

2. Τα τελευταία χρόνια έχουμε υποφέρει από τις κυβερνητικές επιλογές.

3. Είναι προς το συμφέρον μας –και σε κάθε περίπτωση χειρότερα δεν μπορούμε να πάθουμε– να αναδείξουμε αυτούς που, αν μη τι άλλο, δεν μας έχουν τσαλακώσει, όπως έχουν κάνει όσοι μας έφεραν στη σημερινή κατάντια.

Για αυτούς τους λόγους, ας δούμε όσα ακολουθούν κι ας καλέσουμε τον εντολοδόχο της τρόικας, κ. Σαμαρά, να μας απαντήσει στις παρακάτω ερωτήσεις:

Το 2011 η ανεργία ήταν στο 18%.

Γιατί το 2014 είναι στο 30% και για τους νέους στο 60% και βάλε;

Τo 2011 ο κατώτατος μισθός ήταν στα 870 ευρώ.

Γιατί το 2014 είναι στα 510;

To 2011 οι συντάξεις ήταν στο 70% του μέσου όρου της Ε.Ε.

Γιατί το 2014 είναι από τις χαμηλότερες της Ε.Ε.;

To 2011 το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν στα 20.800 ευρώ.

Γιατί το 2014 προβλέπεται να είναι στα 18.000 ευρώ, αλλά μάλλον θα είναι κατά πολύ χαμηλότερο;

Το 2011 ο Ελληνας νοσηλευόταν σε νοσοκομεία.

Γιατί το 2014 νοσηλεύεται στο σπίτι του;

Το 2011 η συμμετοχή του Ελληνα για φάρμακα ήταν στο 25%, και αυτό για πρωτότυπα.

Γιατί το 2014 φτάνει και ξεπερνάει το 50% και μάλιστα για γενόσημα, κι αυτά αν τα βρει;

To 2011 η χώρα ήταν ελεύθερη.

Γιατί το 2014 η χώρα είναι προτεκτοράτο;

Για να προλάβουμε μερικούς που θα σπεύσουν να μας απαντήσουν με φράσεις κλισέ, από αυτές που έχουμε μπουχτίσει να ακούμε, ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό μας, υποτιμώντας έτσι τη νοημοσύνη μας, τους λέμε ότι ευχαριστούμε, αλλά δεν θέλουμε να φροντίζουν άλλο πια για το καλό μας.

Συμπεράσματα:

1) Οταν ο κ. Σαμαράς μάς καλεί να θυμηθούμε πού ήμασταν και πού είμαστε τώρα, προφανώς απευθύνεται σε όσους από εμάς δεν θυμούνται.

2) Επιπλέον μας θεωρεί και νοητικά καθυστερημένους διότι ακόμα και αν δεν θυμόμαστε τα στοιχεία, το ότι πάμε κατά διαόλου, το ζούμε κάθε στιγμή.

3) Το τι θα γίνει από δω και μπρος και το κατά πόσο θα μπει ένα φρένο στον τρελό κατήφορο που έχουμε πάρει, εναπόκεινται στον καθένα μας. Αλλωστε εκλογές έρχονται. Και ο νοών νοείτω.