Φόβοι επισιτιστικού κραχ

Φόβοι επισιτιστικού κραχ

από Analyst Team

[Πηγή: inprecor, 13/09/2014]

«Στις Η.Π.Α. μία διαφορετικού είδους κρίση εκτυλίσσεται ακριβώς κάτω από τα πόδια των ανθρώπων – λόγω του ότι στερεύει ένας από τους πλέον πολύτιμους υδροφόρους ορίζοντες, ο οποίος παρείχε ασφάλεια, καθώς επίσης νερό στο Τέξας, στο σιτοβολώνα της χώρας.

«Αυτή η χώρα έγινε αυτό που έγινε, κυρίως επειδή ήταν ασφαλής από την πλευρά της ύδρευσης – η οποία απειλείται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό σήμερα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθυντής του κέντρου υδάτινων πόρων του πανεπιστημίου του Τέξας.

Ο ζωτικής σημασίας υδροφόρος ορίζοντας (Ogallala Aquifer), ο οποίος εκτείνεται κάτω από οκτώ Πολιτείες στην καρδιά των Η.Π.Α., σε 111.800.000 στρέμματα και 175.000 τετραγωνικά μίλια, τροφοδοτεί με νερό μία τεράστια περιοχή – η οποία, εάν σταματήσει να συμμετέχει στην κάλυψη των αναγκών διατροφής του πλανήτη, θα οδηγήσει στην απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων.

Ορισμένα τμήματα του δε έχουν ήδη στερέψει – ενώ  η εξάντληση του νερού μετά το 1980, οφείλεται στις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας, από ιδιοκτήτες τεράστιων γεωργικών εκτάσεων (αυτόματα κέντρα συσκευών άρδευσης). Η ανεύθυνη χρήση του νερού, καθώς επίσης η έλλειψη προνοητικότητας εκ μέρους του κράτους, έχουν φέρει σε απόγνωση χιλιάδες αγρότες – με αρκετούς κερδοσκόπους να βλέπουν ευκαιρίες, από την εκμετάλλευση των αναγκών νερού.

Για παράδειγμα, γνωστός δισεκατομμυριούχος, ο οποίος έχει στην ιδιοκτησία του 211.000 στρέμματα στα σύνορα του Τέξας, πουλάει τα δικαιώματα νερού στις γειτονικές περιοχές έναντι 103.000.000 $ - ενώ έχει επιτρέψει τις εργασίες για την εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου σε 68.000 στρέμματα του, με τη μέθοδο του Fracking.

Φυσικά γνωρίζει πως η μέθοδος αυτή δηλητηριάζει τον υδροφόρο ορίζοντα, με τα χημικά που χρησιμοποιούνται, καταναλώνει τεράστιες ποσότητες νερού, ενώ προκαλεί καθιζήσεις και σεισμούς.

Εν τούτοις αδιαφορεί, όπως επίσης η Πολιτεία, η οποία δεν φαίνεται να συμμερίζεται την άποψη, σύμφωνα με την οποία η επισιτιστική κρίση είναι προ των πυλών – επίσης οι μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, αφενός μεν λόγω της έλλειψης νερού, αφετέρου επειδή εξαντλούνται παράλληλα τα ενεργειακά αποθέματα του πλανήτη».

Άρθρο

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προβλέπουν πως ο 21ος αιώνας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «η εποχή των καταρρεύσεων» - κοιτάζοντας όλα όσα συμβαίνουν από μία διαφορετική οπτική γωνία, ενδεχομένως με περισσότερο ρεαλισμό, παρά με απαισιοδοξία.

Η αιτία είναι το ότι, ένας συνεχώς αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός, καταναλώνει ανεύθυνα τους περιορισμένους φυσικούς πόρους του πλανήτη, με έναν ρυθμό που δεν επιτρέπει την «αναπαραγωγή» τους – ειδικά το νερό, καθώς επίσης τα ορυκτά καύσιμα.

Από την πλευρά αυτή, η οικονομική κατάρρευση που προβλέπεται, το τέλος μίας εποχής καλύτερα (ανάλυση), θεωρείται παραδόξως «ευχής έργο» – επειδή θα μειώσει αναγκαστικά την κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων της γης, προτού εξαντληθούν ή γίνουν ασύμφοροι, όσον αφορά το κόστος εξόρυξης τους.

Η δε μείωση του ρυθμού ανάπτυξης, η ύφεση ενδεχομένως που διαφαίνεται στον ορίζοντα, θα συμβάλλει στην εξυγίανση – επειδή θα επιβραδυνθεί η λεηλασία των φυσικών πόρων, επιτρέποντας στις επόμενες γενιές ανθρώπων να επιβιώσουν.

Βέβαια, η βιομηχανία ενέργειας ισχυρίζεται ότι έχει τη δυνατότητα να ανακαλύπτει όλο και περισσότερα αποθέματα πετρελαίου, αδιάφορα με το πόσο αυξάνεται η ζήτηση. Κάτι τέτοιο είναι όμως μαθηματικά αδύνατο – ενώ η συνεχιζόμενη αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, κλιμακώνει τη χρήση, καθώς επίσης την κατανάλωση της ενέργειας, η οποία είναι ήδη μεγαλύτερη από αυτήν που μπορεί να προσφέρει ο πλανήτης, αναπληρώνοντας την.

Με δεδομένο δε το ότι, η εξασφάλιση τροφίμων για τους ανθρώπους, ο επισιτισμός τους δηλαδή, έχει οικοδομηθεί επάνω στα φθηνά ορυκτά καύσιμα, το πρόβλημα δεν είναι καθόλου αμελητέο – χωρίς να θέλει να είναι κανείς υπερβολικός, όσον αφορά τις ανησυχίες του. Η λύση των μεταλλαγμένων φυσικά θεωρείται εγκληματική – τουλάχιστον κάτω από τις σημερινές συνθήκες (ανάλυση).

Η σχέση των τροφίμων με τα ορυκτά καύσιμα

Η πληθυσμιακή έκρηξη, την οποία βίωσε ο πλανήτης τα τελευταία εκατό χρόνια (γράφημα), κατέστη δυνατή αποκλειστικά και μόνο λόγω της ύπαρξης φθηνών ορυκτών καυσίμων - καθώς επίσης επειδή οι άνθρωποι εργαζόντουσαν πάρα πολύ, παρείχαν δηλαδή μεγάλες ποσότητες της δικής τους «φυσικής ενέργειας», στην καλλιέργεια της γης.

Η ανάπτυξη του πληθυσμού, με έμφαση τη περίοδο των τελευταίων 250 ετών, όταν η τεχνολογία επέτρεψε τη χρήση ορυκτών καυσίμων (μπλε κάθετη στήλη).

Η ύπαρξη φθηνής ενέργειας καθιστά τη λειτουργία των γεωργικών μηχανημάτων οικονομικά συμφέρουσα (τρακτέρ κλπ.), ενώ τα μηχανήματα πολλαπλασιάζουν την παραγωγικότητα των ανθρώπων – με αποτέλεσμα ο εκάστοτε αγρότης να αποδίδει «πολλαπλασιαστικά», όσο εκατοντάδες άλλοι δηλαδή στο παρελθόν. Λόγω της «μόχλευσης» αυτής, τα φθηνά ορυκτά καύσιμα προκάλεσαν μία έκρηξη στην παραγωγή φθηνών τροφίμων, η οποία επιτάχυνε την πληθυσμιακή έκρηξη που είχε ήδη ξεκινήσει.

Σήμερα, καταναλώνονται περίπου επτά θερμίδες ορυκτής ενέργειας, για να παραχθεί μία και μόνο θερμίδα τροφίμων (μέσοι όροι). Ο μαθηματικός αυτός τύπος ισχύει προφανώς για εκείνο το χρονικό διάστημα, για το οποίο υπάρχουν αρκετά ορυκτά, σε χαμηλές τιμές – κάτι που δεν μπορεί να συμβαίνει για πάντα.

Περαιτέρω, το σημείο κορυφής της εξόρυξης πετρελαίου (Pick oil), το ανώτατο σημείο της δηλαδή, έχει ήδη ξεπεραστεί – με αποτέλεσμα τα αποθέματα παγκοσμίως να αρχίζουν να μειώνονται. Από καθαρή απόγνωση δε οι εταιρείες εξόρυξης, οι οποίες θέλουν να διατηρούν υψηλά την παραγωγικότητα τους, χρησιμοποιούν νέες, καταστροφικές τεχνικές – όπως το Fracking, το οποίο αναφέραμε στην εισαγωγή του κειμένου μας.

Σε κάθε περίπτωση, το πραγματικά εύκολο στην εξόρυξη του πετρέλαιο, οπότε το φθηνό, έχει πλέον καταναλωθεί – ενώ η βιομηχανία δαπανά για την εξόρυξη ενός βαρελιού όλο και περισσότερα χρήματα, καθώς επίσης φυσικούς πόρους. Αργά ή γρήγορα λοιπόν, θα καταστεί απαραίτητη η δαπάνη περισσοτέρων πόρων για την εξόρυξη ενός βαρελιού, από την ίδια την αξία του – οπότε δεν θα έχει πια κανένα νόημα.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, κατά την οποία θα «καταρρεύσει» η εξόρυξη φθηνού πετρελαίου, θα πάψουν να υπάρχουν φθηνά τρόφιμα – λόγω του ότι η καλλιέργεια, η συγκομιδή, η αποθήκευση και η μεταφορά των τροφίμων καταναλώνουν, στο σημερινό σύστημα αγροτικής παραγωγής, τεράστιες ποσότητες ορυκτής ενέργειας.

Επειδή τώρα οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να σχεδιάζουν ορθολογικά το μέλλον τους, υποθέτουμε πως θα καταναλώσουν ακόμη και την τελευταία σταγόνα πετρελαίου, χωρίς να προετοιμασθούν για την επιβίωση τους σε μία εποχή που δεν θα υπάρχει πετρέλαιο – αλλάζοντας το σημερινό σύστημα αγροτικής παραγωγής.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να προκληθεί ένα κραχ, αντί να προηγηθεί μία ομαλή μεταβατική περίοδος – όπως διαπιστώνεται και με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο επίσης οδηγείται σε κραχ, μεταξύ άλλων λόγω των λανθασμένων μεθόδων διαχείρισης της κρίσης, εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.

Το επισιτιστικό κραχ θα ακολουθήσει αμέσως μετά από την ξαφνική αύξηση των τιμών του πετρελαίου – η οποία θα προκαλέσει μία εκρηκτική αύξηση των τιμών των τροφίμων, η άνοδος των οποίων παρατηρείται ήδη στις Η.Π.Α.

Στα πλαίσια αυτά, οι φτωχότερες χώρες του πλανήτη θα οδηγηθούν στα όρια – με αποτέλεσμα όχι μόνο να προκληθούν τεράστιες κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις αλλά, επίσης, μία «εισβολή των πεινασμένων» (άρθρο) στα πλούσια κράτη.

Τα επακόλουθα της ενεργειακής κρίσης

Συνεχίζοντας, ενώ θα εξελίσσεται η ενεργειακή κρίση, δεν θα αργήσουν να αυξηθούν οι τιμές των τροφίμων στο δεκαπλάσιο των σημερινών – γεγονός που θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερα, ενδεχομένως καταστροφικά προβλήματα. Μεταξύ άλλων τα εξής:

(α)  Μαζική πείνα σε παγκόσμιο επίπεδο, με τις οικογένειες να μην μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν την τροφή των παιδιών τους.

(β)  Ραγδαία μείωση της ζήτησης τροφίμων, λόγω του ότι οι καταναλωτές δεν θα έχουν τη δυνατότητα αγοράς, επειδή οι τιμές τους θα είναι πανάκριβές.

(γ)  Μαζικές χρεοκοπίες των γεωργικών επιχειρήσεων, καθώς επίσης των παραγωγών τροφίμων, λόγω μείωσης της ζήτησης, της αύξησης των τιμών ενέργειας κοκ. – επίσης του κλάδου της εστίασης.

(δ)  Κοινωνικές εκρήξεις, επειδή οι λαοί θα θεωρήσουν υπεύθυνες για το επισιτιστικό κραχ τις κυβερνήσεις τους – όπως συμβαίνει σήμερα, για παράδειγμα, στη Βενεζουέλα, ευχόμενοι να μην συμβεί και στην  Αργεντινή.

(ε)  Λήψη αστυνομικών μέτρων εκ μέρους των κυβερνήσεων, άνοδος δικτατορικών καθεστώτων κοκ.

Επιμύθιο

Οι άνθρωποι δεν πρόκειται να κατανοήσουν το πρόβλημα που θα προκύψει, μετά την αύξηση των τιμών των πρώτων υλών γενικότερα – οι ποσότητες των οποίων είναι περιορισμένες, όπως φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί.

«Γεννήθηκα το 2012, τι αποθέματα ορυκτού πλούτου μου απομένουν» (μτφ. τίτλου). Το γράφημα παρουσιάζει χονδρικά σε τρία μέρη τη δεκαετία που θα πάψουν τα διαθέσιμα αποθέματα α) ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.), β) μετάλλων που χρησιμοποιούνται για τη κατασκευή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και γ) των διαφόρων μετάλλων.

(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

Επομένως οφείλουν οι κυβερνήσεις τους, αφενός μεν να τους ενημερώσουν, αφετέρου να τους κατευθύνουν σωστά – παίρνοντας τα μέτρα τους σήμερα, όπου υπάρχει αρκετός ακόμη χρόνος προγραμματισμού της «μεταβατικής εποχής», η οποία θα ακολουθήσει τη νομοτελειακή εξάντληση των φυσικών πόρων.

Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός όλων όσων ασχολούνται με τις προβλέψεις ενδεχομένων καταστροφών: η προληπτική αντιμετώπιση τους, η οποία είναι σχεδόν πάντοτε εφικτή, εάν ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα.

Δυστυχώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται συνήθως ως καταστροφολόγοι - γεγονός που σίγουρα τους αδικεί, αφού ο βασικός στόχος τους είναι ακριβώς ο αντίθετος: η αποφυγή της εκάστοτε διαφαινόμενης καταστροφής.

[Πηγή Άρθρου: Analyst.gr]