Στην κόψη του ξυραφιού

Στην κόψη του ξυραφιού

Για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση που έχει γίνει πλέον τετριμμένη «οι στιγμές είναι κρίσιμες». Για την ακρίβεια είναι οριακές.

του Στάθη Κουβελάκη

[Πηγή: ThePressProject, 19/02/2015]

Το όλο εγχείρημα της κυβέρνησης Σύριζα κρίνεται σε ένα καθοριστικό βαθμό από το πως θα αντιδράσει στον ωμό εκβιασμό και τα τελεσίγραφα που δέχεται από την πλευρά των κάκιστα ονομαζόμενων Ευρωπαίων «εταίρων» της.

Και τα νέα από το μέτωπο δεν είναι ευχάριστα. Αν και είναι δύσκολο σε αυτή τη φάση να έχουμε καθαρή εικόνα για το σημείο που βρίσκονται οι «διαπραγματεύσεις» - αν και αυτός ο όρος αποτελεί σχήμα οξύμωρο δεδομένης της ακραίας ασυμμετρίας του συσχετισμού δύναμης και του γεγονότος ότι η μία πλευρά βρίσκεται με το πιστόλι (της ΕΚΤ) στον κρόταφο – ας σταθούμε σε κάτι σχετικά απτό, στο ονομαζόμενο "κείμενο Μοσκοβισί". Βεβαίως το ακριβές στάτους του αυτού του κειμένου στις διαπραγματεύσεις, απο το οποίο εξαρτάται αν όντως ήταν έτοιμοι να το δεχτούν οι Ευρωπαίοι, είναι και θα παραμείνει αδιευκρίνιστο. Εν τούτοις τόσο ο Γιάννης Βαρουφάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσαν ότι ήταν διατεθειμένοι να το υπογράψουν, και αυτό αρκεί για να διαπιστωθεί ότι κατά τη διάρκεια αυτών των "διαπραγματεύσεων", η ελληνική πλευρά έχει ήδη δεχτεί καίριες υποχωρήσεις σε σχέση με τις δεσμεύσεις της προς τον λαό που την εξέλεξε.

Το κείμενο αυτό[1] αποκλείει "μονομερείς ενέργειες" και αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους. Οι όποιες ρυθμίσεις αφορούν την ελάφρυνση του χρέους θα είναι στη γραμμή των όσων αποφασίστηκαν στο Eurogroup  του Νοέμβρη του 2012. Στην ουσία η υλοποίηση των βασικών μέτρων του προγράμματος της Θεσσαλονίκης εξαρτάται από την προηγούμενη έγκριση των δανειστών, κάτι που ισοδυναμεί με ακύρωσή του. Επιπλέον αναγνωρίζει τις απολύτως επαχθείς δανειακές συμβάσεις και αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο την ελληνική πλευρά σε οποιαδήποτε μελλοντική διαπραγμάτευση επί του θέματος. Είναι  προφανές ότι αποδεχόμενη ως έναν δήθεν «έντιμο συμβιβασμό» ένα τέτοιο πλαίσιο η κυβέρνηση βρίσκεται με δεμένα τα χέρια.

Αλλά ακόμη κι αυτά δεν είναι αρκετά για την ΕΕ και τον Σόϊμπλε. Έχοντας κατανοήσει ότι, μη επιθυμώντας την ρήξη, η ελληνική πλευρά αναδιπλώνεται διαρκώς, οι «εταίροι»  επιδιώκουν πλήρη παράδοση. Δίνοντας ένα γερό μάθημα στην κυβέρνηση Σύριζα προειδοποιούν ταυτόχρονα και το Podemos και την όποια δύναμη στην Ευρώπη επιχειρήσει αύριο να αμφισβητήσει την λιτότητα, τα Μνημόνια και την χρεοκρατία για το τι θα βρει μπροστά της.

Εδώ ίσως βρίσκεται και η ελπίδα. Οι απαιτήσεις τους είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές από μια κυβέρνηση που έχει αναλάβει κάποιες βασικές δεσμεύσεις και έναν λαό που έχει ξαναρχίσει να ελπίζει και να ξαναγεμίζει πλατείες. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη η υποχώρηση και η κυβέρνηση αξίζει πλήρη στήριξη όταν και στον βαθμό που αντιστέκεται στην πόλεμο που έχει εξαπολυθεί εναντίον της. Όποια κι αν είναι όμως η έκβαση ένα είναι βέβαιο. Όλα τα καθησυχαστικά σχήματα που κυριάρχησαν τα τελευταία χρόνια περί "μπλόφας" των Ευρωπαίων, δυνατότητας ανατροπής της λιτότητας εντός ευρωζωνικών πλαισίων, διαχωρισμού δανειακής σύμβασης και Μνημονίων, λύσης τύπου "συμφωνίας του Λονδίνου" για το χρέος (δηλαδή ευνοϊκή ρύθμιση για τον οφειλέτη με σύμφωνη γνώμη του δανειστή),  με δύο λόγια όλα τα επιμέρους στοιχεία που συνέθεταν το σενάριο του «καλού ευρώ», έχουν καταρρεύσει. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δοθούν και οι οφειλόμενες εξηγήσεις γι αυτά.

---

[1] Βλέπε το πλήρες κείμενο στην ανάρτηση του Βρετανού δημοσιογράφου Πολ Μέησον http://fr.scribd.com/doc/255976709/Draft-4-Eurogroup-Statement-on-Greece