Ερντογάν ο κυβιστής

Ερντογάν ο κυβιστής

[Πηγή: kassandros, 09/07/2016]

Ένα από τα γνωρίσματα της αυθαιρεσίας της εξουσίας είναι η ανατροπή των προηγουμένων δηλώσεων του εξουσιάζοντος.

Ο Ντε Γκωλ είχε πει: «Οι δηλώσεις των πολιτικών δεσμεύουν αυτούς που τις πιστεύουν».

Αυτό είδαμε πρόσφατα με την καίρια στροφή της Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής, και εξετάζουμε εδώ τούς λόγους και τις συνέπειες.

Η Επιστολή Ερντογάν προς Πούτιν, με διπλωματικούς όρους, είναι προσκύνηση. Ο Πούτιν, ψυχρός πραγματιστής, διαπραγματεύτηκε σκληρά και πήρε την υποταγή της Τουρκίας στην Συρία και την ακύρωση των τουρκικών σχεδίων εκεί, την προσφορά του αεροδρομίου του Ιντσιρλίκ ως βάση και ρωσικών αεροπλάνων για εξορμήσεις στην Συρία, το οποίο είναι πρωτοφανές παγκοσμίως, διότι τώρα την χρησιμοποιεί μόνο το ΝΑΤΟ. Αυτό το πήραν πίσω μετά από παρέμβαση των ΗΠΑ αλλά είναι μετέωρο για το επόμενο παζάρι.

Επίσης απέσπασε την δήλωση των Τατάρων της Κριμαίας, τους οποίους οι Τούρκοι επηρεάζουν καθοριστικά, ότι προτιμούν την Κριμαία να ανήκει στην Ρωσία και όχι στην Ουκρανία, και ευθυγράμμιση της Τουρκίας με την δική του Πολιτική στον Εύξεινο Πόντο.

Ο Ερντογάν, σπασμωδικός πραγματιστής, σε αντάλλαγμα πήρε μερικούς Ρώσους τουρίστες και την επανέναρξη των εξαγωγών στην Ρωσία νωπών προϊόντων. Οι Ρώσοι θεωρητικά θα πάψουν να εξοπλίζουν Τούρκους και Σύρους Κούρδους.

Δεν είναι βέβαιο ότι οι Ρώσοι δεσμεύονται στα Κουρδικά ζητήματα, πιθανώς θα σταματήσουν προσωρινά τον εξοπλισμό του ΡΚΚ.

Εντυπωσιακότερη ακόμη είναι η προσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ, οι διαπραγματεύσεις με το οποίο γίνονται επί πολλούς μήνες και είναι γνωστές.

Η προσέγγιση έγινε προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Ισραηλινού Λαού όπου τρείς στους τέσσερεις Ισραηλινούς είναι εναντίον της και με διαιρεμένο το Υπουργικό Συμβούλιο.

Το τίμημα βέβαια ήταν η εγκατάλειψη της Χαμάς από την Τουρκία, ο συντονισμός δράσης εναντίον της Ισλαμικής Τρομοκρατίας, και εμπορικές συναλλαγές. Η προσέγγιση δεν σημαίνει και αναθέρμανση σχέσεων. Στην Τουρκία έχει καλλιεργηθεί στον Λαό της ισχυρό προ- παλαιστινιακό και αντί- ισραηλινό κλίμα και η νέα πολιτική Ερντογάν προκαλεί αμηχανία στον Λαό.

Ο Ερντογάν με Σουλτανική αυθαιρεσία ξαναγράφει την Ιστορία με Σοβιετική τεχνογνωσία.

«Έδωσα εγώ άδεια ποτέ για την αποστολή του Μαβί-Μαρμαρά; Με ρωτήσατε ποτέ για αυτό το ταξίδι;» είπε απευθυνόμενος προς ΜΜΕ και κοινό.

Η ερώτηση παρέμεινε ρητορική.

Σημαντικότερο όμως είναι το ξεπούλημα της Χαμάς στο όνομα της οποίας έγινε η απόπειρα άρσης του αποκλεισμού μέσω του Μαβί-Μαρμαρά που είχε τότε πλήρη Κυβερνητική κάλυψη από την Τουρκία.

Ο Ερντογάν απεδέχθη την συνέχεια του αποκλεισμού της Γάζας. Η Χαμάς δημόσια δεν το παραδέχεται ,διότι δεν έχει κανένα άλλο συνομιλητή παγκοσμίως, όμως είναι διπλωματική νίκη του Ισραήλ.

Η Τουρκία τού Ερντογάν αναγνώρισε έτσι επίσημα το Ισραήλ η ίδια, ενώ πριν ο Ερντογάν έλεγε στους Άραβες ότι παρέλαβε το Ισραήλ αναγνωρισμένο από προηγούμενες τουρκικές Κυβερνήσεις.

Το πρώτο τίμημα για την Τουρκία πληρώθηκε με την τρομοκρατία στο Αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Οι ρωσικής καταγωγής Τσετσένοι καί άλλοι Ισλαμιστές τρομοκράτες είχαν μέχρι τώρα ασφαλές καταφύγιο στην Τουρκία. Τώρα η Τουρκία θα καταλάβει ότι στον κόλπο της επώασε το αυγό του φιδιού.

Το κυρίαρχο ερώτημα είναι γιατί ο Ερντογάν έκανε την στροφή;

Ο κύριος λόγος είναι ο Φόβος.

Η προσέγγιση Ισραήλ-Ρωσίας τον έκανε να αισθανθεί την στρατηγική του περικύκλωση από Βορρά και Νότο. Η κατάρριψη του Ρωσικού αεροπλάνου δεν τού έδωσε κάποια αμοιβή από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, όπου πολλά κράτη-μέλη κατηγόρησαν κατ’ ιδίαν την Τουρκία για Τυχοδιωκτισμό. Η Τουρκία είναι απομονωμένη μέσα στο ΝΑΤΟ.

Οι Κούρδοι της Συρίας με Αμερικανική, Δυτική, Ισραηλινή και τώρα και Ρωσική βοήθεια διέβησαν τον Ευφράτη νικηφόρα και προς τα δυτικά, με την Τουρκία, παρά τις απειλές της αν συνέβαινε αυτό, να παρακολουθεί ανίσχυρη.

Τώρα επιτίθενται στο Μανμπίζ, σημαντική πόλη-κλειδί δυτικά του Ευφράτη που ελέγχει το σταυροδρόμι, Τουρκία-Νότια Συρία και Χαλέπι-Ράκκα. Μέσα σε 25 μέρες οι Κούρδοι μαχητές με αμερικανική βοήθεια, μπήκαν από το Κομπανί, ανατολικά του Ευφράτη στο Μανμπίζ, δυτικά του Ευφράτη και πολεμούν εκεί.

Ταυτόχρονα οι Συριακές Δυνάμεις τού Άσσαντ, με Ρωσική βοήθεια επιτίθενται στα δυτικά της Ράκκα. Όταν συναντηθούν οι δυνάμεις οι δυνάμεις των Σύρων Κούρδων με τις δυνάμεις τού Άσσαντ δεν θα υπάρχει κανένας άλλος μαχητής από καμία άλλη φράξια στις περιοχές τους και τα τουρκικά σύνορα θα έχουν σφραγισθεί. Εκεί τελειώνει ουσιαστικά η σημασία της Τουρκίας στο Συριακό ζήτημα και της μένει η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους στο εσωτερικό της.

Οδομαχίες στο Diyarbakir του Τουρκικού Κουρδιστάν

Το σημαντικότερο είναι όμως ο Εμφύλιος Πόλεμος, που μαίνεται με Συριακό επίπεδο βίας, στο Τουρκικό Κουρδιστάν το οποίο υποστηρίζουν, Αμερικανοί Ευρωπαίοι, Ισραηλινοί, Κινέζοι και τώρα και Ρώσοι.

Οι περισσότεροι Γεωπολιτικοί αναλυτές δεν συζητούν πλέον αν θα αποσχιστεί το Τουρκικό Κουρδιστάν, αλλά πότε.

Βλέποντας την Τουρκία απομονωμένη από Βορρά, Νότο με το Ιράν εχθρικό στα ανατολικά της σύνορα, το οποίο σταδιακά αποκαθιστά τις σχέσεις του με την Δύση, και με αυξανόμενη την Οικονομική της κρίση, ο Ερντογάν έκανε την άμεση στροφή, όπως μόνο ένας πανίσχυρος εσωτερικά ηγέτης μπορεί να κάνει.

Ένας συμπληρωματικός αλλά ουσιαστικός λόγος είναι το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι η κ. Χίλαρι Κλίντον. Η κ. Κλίντον, εκτός από το ότι είναι ο στενότερος φίλος του Νετανιάχου στις ΗΠΑ, είναι επίσης γνωστή για τον δυναμικό παρεμβατισμό της. Έτσι ενώ τώρα η Τουρκία συναντά μεγάλη δυσαρέσκεια και απαξίωση στις ΗΠΑ του Προέδρου Ομπάμα, με πρόεδρο την κ. Κλίντον θα συναντήσει τοίχο.

Οι επιλογές του Ερντογάν είναι δύο:

Η πρώτη είναι να απεμπλέξει την Τουρκία από τα δρώμενα στην περιοχή του και να προσεγγίσει συνεργαζόμενος και υπακούοντας την Δύση. Αυτό σημαίνει και υποχρέωση γιά βελτίωση των σχέσεων του με την Αίγυπτο και παύση της στήριξης εκεί των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Η δεύτερη είναι να συνεχίσει τους λεονταρισμούς του για το εσωτερικό του ακροατήριο στρεφόμενος προς νέους στόχους, ανεβάζοντας την ένταση αλλού και συγκεκριμένα στο Αιγαίο, πράγμα που συνάδει με τις τουρκικές επιδιώξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η περίοδος πού μπορεί να το κάνει αυτό είναι το Φθινόπωρο φέτος πριν από τις εκλογές στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο.

Οι αποφάσεις του θα εξαρτηθούν μόνο με την εκτίμηση του για το τι συμφέρει καλύτερα την εικόνα του στο εσωτερικό και κυρίως αν αυτό τον συμφέρει για την ανάληψη και της απόλυτης θεσμικής εξουσίας με τον (συνταγματικό;) μετασχηματισμό της Προεδρίας της Τουρκικής Δημοκρατίας. Όπως δήλωσε ο ίδιος:

"Η Δημοκρατία είναι σαν το τράμ. Επιβαίνεις μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου. Μετά κατεβαίνεις»