Στη σκιά της Βαστίλης, Αθήνα 2014

Στη σκιά της Βαστίλης, Αθήνα 2014

Η Πτώση της Βαστίλλης, 14 Ιουλίου 1789. Έργο Ανώνυμου

Στοχασμοί για την διακοσιοστή εικοστή πέμπτη επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης και ομοιότητες με την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.

Μιχάλης Μουσσού*

[Πηγή: news247, 11/07/2014]

Η Πτώση της Βαστίλης την 14η Ιουλίου 1789, σηματοδοτεί το ξέσπασμα αγανάκτησης ενός λαού που βλέποντας το κράτος σε αδιέξοδο, αποφασίζει να γίνει ο ρυθμιστής, οδηγώντας το εκεί που πιστεύει ότι θα προστατευθούν τα συμφέροντα του.

Αυτό αποτελεί την ημερομηνία ορόσημο για την Γαλλική Επανάσταση, μια δεκαετή περίοδο κοσμογονικών πολιτικών ανακατατάξεων με κυριότερο χαρακτηριστικό τον περιορισμό της απόλυτης εξουσίας σε ότι αφορά την διοίκηση. Αναπόσπαστα παράπλευρα επισόδεια: ο διασυρμός σε λαϊκά δικαστήρια και οι δημόσιες εκτελέσεις φορέων εξουσίας που μέχρι τότε θεωρούνταν παντοδύναμοι και υπεράνω κάθε νόμου.

Ο Παρισινός Ιούλιος του 1789 αντικατοπτρίζεται στην Αθήνα του 2014.

Όπως η Γαλλία το 1789 έτσι και το 2014 η Ελλάδα μαστίζεται από μια μακροχρόνια οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε εξαθλίωση. Η κρίση του 1789 δημιουργήθηκε από τεχνοκράτες όπως ο Σκωτσέζος τραπεζίτης Λόου (που θέλοντας να αποφέρει ρευστότητα στα ταμεία του κράτους εφηύρε το χαρτονόμισμα καταστρέφοντας χιλιάδες επενδυτές καθώς η ανεξέλεγκτη εκτύπωση υπερέβαινε τον χρυσό που το χαρτονόμισμα αντιπροσώπευε).

Ο υπουργός οικονομικών Νεκέρ που για να διατηρήσει το προσωπικό του κύρος υπέκρυψε τα ελλείμματα των δημοσίων ταμείων αφήνοντας να εννοηθεί ότι ‘λεφτά υπάρχουν’. Μπροστά στις δυσκολίες που ανέκυψαν παραιτήθηκε, επανερχόμενος στο αξίωμά του το 1789 ως τίποτα να μην είχε συμβεί, προτείνοντας μια ‘οριζόντια φορολόγηση’, μέτρο που δημιούργησε κοινωνική αναστάτωση χωρίς κανένα οικονομικό όφελος.

Όπως τότε έτσι και σήμερα ο λαός αισθανόταν ένα κράτος εχθρικά προσκείμενο απέναντί του.

Τότε, όπως και τώρα, η Ευρώπη ήταν ένα διεθνοποιημένο συμπαγές τειχος με απότερο στόχο την προάσπιση του θεσμού της απόλυτης μοναρχίας. Σήμερα οι Έλληνες βιώνουν μια παρόμοια Ευρώπη παραδομένη στην παγκοσμιοποίηση.

Τότε, οι Γάλλοι αντιτέθηκαν στην Γερμανική ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας τους καταλογίζοντας τις ευθύνες στην Αυστριακή τους βασίλισσα. Σήμερα οι Έλληνες δαιμονοποιούν μια Γερμανίδα καγκελάριο

Η κληρονομιά της Γαλλικής Επανάστασης αποτέλεσε το Αστικό Δίκαιο, ο νομικός πολιτισμός πάνω στον οποίο κτίστηκε ο Δυτικός Κόσμος, που στη συνέχεια ρύθμισε τις κοινωνικές σχέσεις. Ήταν η απόρροια της παγίωσης της Αστικής Τάξης ως κυρίαρχης τάξης. Ατομικά πολιτικά δικαιώματα και την προστασία των πολιτών έναντι του κράτους, το δικαίωμα ατομικής ιδιοκτησίας και ιδιαίτερα η δημιουργία ενός ‘εθνικού κράτους’, ενός κράτους με κύριο συστατικό την αινιγματική λέξη «Εθνος» που συμπεριλαμβάνει την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά κάθε λαού

Σε αυτή την έννοια αντιτίθενται οι σημερινές νέες μορφές εξουσίας, υποκινούμενες από υπερκρατικές δομές που, αποκόπτοντας τους λαούς από το παρελθόν και αποδυναμώνοντας τις αξίες που θεμελίωσε η Αστική Τάξη, προσπαθούν να δώσουν ένα νέο νόημα στο παρόν.

Όμως η Ιστορία επαναλαμβάνεται: Σε μια χρονική συγκυρία όπου παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι πολίτες είναι υπερχρεωμένοι το Πολιτικό και Τραπεζικό Σύστημα φαίνεται να έχουν συμμαχήσει σε ένα όργιο φοροεπιδρομών και επιτοκίων που ξεπερνά τα τοκογλυφικά επίπεδα πλησιάζοντας την εξόντωση των πολιτών. από το 2012 προσπαθούν να στερήσουν από τον δανειολήπτη το δικαίωμά της δικαστικής προστασίας. Εξ αιτίας αυτής της πολιτικής θρηνούμε πάνω από 10,000 αυτοκτονίες κυρίως νοικοκυραίων ανθρώπων που δεν άντεξαν τέτοια πίεση. Είναι υποχρέωση του οποιουδήποτε ηγέτη να αφουγκραστεί τον κόσμο και να ανακουφίσει τον συλλογικό φόβο για να επαναφέρει την εμπιστοσύνη του λαού στο διοικών σύστημα. Αν όχι, κινδυνεύει να βρεθεί στη θέση του Λουδοβίκου που σαν σήμερα, πριν διακόσια εικοσιπέντε χρόνια, αφού ενημερώθηκε για την πτώση της Βαστίλης και ρώτησε εάν επρόκειτο για κάποια στάση, έλαβε την ιστορική απάντηση «όχι Μεγαλειότατε πρόκειται για Επανάσταση !»

*Ο Μιχάλης Μουσσού είναι εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων. Είναι επίσης πρόεδρος του εξωραϊστικού συλλόγου ‘Ο Λυκαβηττός’