Συνέδριο FUEN: Η Τουρκική ΜΙΤ αλωνίζει στην ακριτική μας Θράκη

Συνέδριο FUEN: Η Τουρκική ΜΙΤ αλωνίζει στην ακριτική μας Θράκη

του ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΟΥΜΑΚΗ

[Πηγή: analyst.gr, 22/05/2015]

Η Ομοσπονδιακή Ένωση Εθνικοτήτων Ευρώπης (FUEN – Federal Union of European Nationalities) ιδρύθηκε το 1949 και πήρε την σημερινή μορφή της από την δεκαετία του 1990. Αποτελείται από Ενώσεις Γερμανικών, Τουρκικών και Σλαβικών μειονοτήτων που ζουν σε χώρες της Ευρώπης και χρηματοδοτείται από τις αντίστοιχες κυβερνήσεις με στόχο την προώθηση των πολλαπλών και μακροπρόθεσμων συμφερόντων τους.

Το συνέδριο του 2015 πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα (Κομοτηνή, 13-17 Μαΐου 2015) και έδωσε την ευκαιρία στην αφρόκρεμα των φανερών ή μυστικών πρακτόρων της Τουρκικής ΜΙΤ να κάνουν ανενόχλητοι την προπαγάνδα τους, χύνοντας ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα για την «βάρβαρη» και «απάνθρωπη καταπίεση» που τους επιφυλάσσει η Ελλάδα.

Από το βήμα του συνεδρίου παρέλασαν σεσημασμένες «προσωπικότητες» στις οποίες περιλαμβάνονται πολλοί ψευτότουρκοι και ψευτομακεδόνες οι οποίοι απευθύνθηκαν σε 240 συνέδρους με τα καθιερωμένα και επαναλαμβανόμενα προπαγανδιστικά κείμενα τα οποία εφοδιάζονται από το Τουρκικό προξενείο και τα Σκόπια σε κάθε παρόμοια εκδήλωση.

Οργανωτές του συνεδρίου στην Ελλάδα, με άφθονο Τουρκικό χρήμα, ήταν  η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης», το Κόμμα «Ισότητας, Ειρήνης & Φιλίας» που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα στοχεύοντας να μαντρώσει όλους τους εν Ελλάδι μουσουλμάνους (το αντίστοιχο κόμμα των Νεότουρκων, το οποίο όταν απέκτησε εξουσία το 1908 έσφαξε εν ψυχρώ εκατομμύρια Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων, είχε το εξ ίσου παραπλανητικό σύνθημα Hurriyet, Musavat, Adelat, δηλαδή Ελευθερία, Ισότητα, Δικαιοσύνη) και ο «Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης».

Είναι πάντα χρήσιμο να θυμόμαστε πως οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, οι οποίοι το 1923 με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης αποφασίστηκε να παραμείνουν στις εστίες τους, έφθαναν στους 120.000 ανθρώπους ενώ οι μουσουλμάνοι της Ελλάδος οι οποίοι το 1923 με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης αποφασίστηκε να παραμείνουν στην Θράκη, πλησίαζαν τους 80.000 ανθρώπους.

92 περίπου χρόνια αργότερα, εν έτι 2015, ο χριστιανισμός στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο δεν ξεπερνάει πλέον τις μερικές χιλιάδες μετρημένες μάλιστα στα δάκτυλα του μισού χεριού, αφού σκόρπισε σαν τρομαγμένο κοπάδι στα πέρατα της γης κάτω από την ωμή, κυνική και διαχρονική παραβίαση όλων των υποχρεώσεων που ανέλαβε η Τουρκική Δημοκρατία απέναντι σε 7 χώρες (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα) υπογράφοντας την Συνθήκη της Λωζάνης.

Αντίθετα, οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα οι οποίοι παρέμειναν στην ακριτική μας Θράκη, όχι μόνο δεν συρρικνώθηκαν κατά 95% όπως συρρικνώθηκε ο χριστιανισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, αλλά αυξήθηκαν περισσότερο από 40% κάτω από καθεστώς πλήρους ελευθερίας και σεβασμού των Ευρωπαϊκών και παγκόσμιων κανόνων δικαίου.

Και όμως, η Τουρκική ΜΙΤ και τα εγχώρια όργανα τους διαρρηγνύουν μόνιμα τα ιμάτια τους, χύνοντας θορυβωδώς άφθονα κροκοδείλια δάκρυα, για δήθεν «καταπίεση» που τους επιφυλάσσει η Ελλάδα!!!

Ενώ το 1923 μετά από μεγάλη επιμονή της Τουρκικής αντιπροσωπείας και με τον φόβο της πολυπληθούς κουρδικής παρουσίας μέσα στην Τουρκία συμφωνήθηκε, με την Συνθήκη της Λωζάνης, να αναγνωρίζονται μόνο θρησκευτικές και όχι εθνικές μειονότητες, σήμερα «ωρύονται» σε άψογες θεατρικές παραστάσεις, γιατί η Ελλάδα, σεβόμενη την Συνθήκη της Λωζάνης, δεν αναγνωρίζει όσους αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» παίρνοντας κατάλληλες «οδηγίες» από το Τουρκικό προξενείο Κομοτηνής.

Το Συνέδριο πάντως που οργάνωσαν μέσα στην Ελλάδα ασχολήθηκε με τα «προβλήματα της Τουρκικῆς Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» – θέμα με το οποίο οι οργανωτές είχαν το θράσος να καλέσουν επίσημους φορείς των Ελληνικών αρχών, αγνοώντας τάχα πως στην Θράκη δεν υπάρχει «Τουρκική» αλλά «μουσουλμανική» μειονότητα και μάλιστα μετά από αφόρητες πιέσεις των ίδιων των Τούρκων.

Ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ, που τούρκεψε περισσότερο από τους Τούρκους, έκανε μια απολαυστική ομιλία που απευθυνόταν όμως μόνο σε ανιστόρητο ακροατήριο. Αξίζει τον κόπο να σταθούμε σε δύο σημεία της:

«Εμείς θέλουμε τα δικαιώματα που έχει η ελληνική μειονότητα στην Τουρκία. Δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Αυτό που ζητάμε είναι να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με αυτά που έχει η ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη!»

Αγαπητέ Κύριε ψευτομουφτή, μάλλον υποκρίνεστε πως δεν ξέρετε τι έκαναν οι Τούρκοι στα δικαιώματα της χριστιανικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου και υπολογίζετε πως ο κόσμος ξεχνάει εύκολα ή απλά δεν γνωρίζει.  Ας θυμηθούμε λοιπόν μόνο μερικά από αυτά που έκαναν οι Τούρκοι στα δικαιώματα της Ελληνοχριστιανικής μειονότητας στην Τουρκία μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία έχετε και το απόλυτο θράσος να επικαλείστε:

Το 1925 η Τουρκική Κυβέρνηση αποφάσισε το κλείσιμο του Ελληνικού Φιλολογικού Συνδέσμου και η ανεκτίμητης αξίας βιβλιοθήκη του σκορπίστηκε στις κρατικές βιβλιοθήκες της Άγκυρας. Όλοι οι Έλληνες δάσκαλοι εξετάστηκαν στην Τουρκική γλώσσα πριν διοριστούν στα μειονοτικά σχολεία και όσοι δεν μιλούσαν άπταιστα Τουρκικά εστάλησαν πίσω στην Ελλάδα. Τα περισσότερα μαθήματα των σχολείων μετατράπηκαν υποχρεωτικά στην Τουρκική γλώσσα.

Το 1927 με τον Νόμο 1151 απαγορεύτηκε η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και ο πληθυσμός τους (κατά 92% Έλληνες χριστιανοί) τέθηκε υπό διωγμό μέχρι την ολοκληρωτική του εξολόθρευση.

Το 1934 με τον Νόμο 2596 απαγορεύτηκε σε όλους τους χριστιανούς κληρικούς να φοράνε ράσα εκτός εκκλησίας και με τον νόμο 2525 του ίδιου χρόνου, όλα τα επώνυμα της χριστιανικής μειονότητας υποχρεωτικά τουρκοποιήθηκαν.

Το 1935 με τον νόμο 2762 όλες οι μειονοτικές κοινότητες πέρασαν υπό τον έλεγχο της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων στην οποία οι Τουρκικές αρχές διόριζαν επίτροπο.

Την διετία 1936 και 1937 όλα τα μαθήματα των μειονοτικών σχολείων μετατράπηκαν υποχρεωτικά στην Τουρκική γλώσσα εκτός από ένα: Το μάθημα των Ελληνικών. Προστέθηκε και μάθημα στρατιωτικών που δίδασκε αξιωματικός του τουρκικού στρατού.

Το 1941 ενώ η Ελλάδα μάτωνε στο πλευρό των συμμάχων η «ουδέτερη» Τουρκία, τον Μάιο του 1941, επιστράτευσε επιλεκτικά την αφρόκρεμα της μειονοτικής νεολαίας την οποία έστειλε στα βάθη της Ανατολής να σκάβει δρόμους.

Το 1942 με τον Νόμο 4305 επέβαλε, πάλι επιλεκτικά στην χριστιανική μειονότητα, εξοντωτικό φόρο περιουσίας (Βαρλίκι) ο οποίος έπρεπε να πληρωθεί σε 15 μέρες. Όσοι αδυνατούσαν, στέλνονταν στο Άσκαλε να σκάβουν δρόμους για να εξοφλήσουν το χρέος τους.

Το 1943 δημεύτηκαν οι περιουσίες των Ιερών Μονών Μεγίστης Λαύρας και Κουτλουμουσίου της Ίμβρου. Στο νησί λειτούργησε ανοιχτή φυλακή βαρυποινιτών οι οποίοι σκότωναν και βίαζαν ελεύθερα μέχρι να τραπούν σε φυγή όλοι οι χριστιανοί.

Το 1955 μέσα σε μια νύχτα (6^η προς 7^η Σεπτεμβρίου) η Τουρκική κυβέρνηση εξαπέλυσε ένα οργανωμένο πογκρόμ εναντίον των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης καταστρέφοντας χιλιάδες μειονοτικές περιουσίες – εκκλησίες, σπίτια και καταστήματα με 20 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και απροσδιόριστο αριθμό βιασμών.

Το 1961 με τον Νόμο 22 τα μειονοτικά σχολεία υπάχθηκαν υποχρεωτικά στο Τουρκικό Υπουργείο Παιδείας όπου διορίστηκαν Τούρκοι διευθυντές ή υποδιευθυντές.

Το 1964 με την εγκύκλιο 410/16/26.3.1964 απαγορεύτηκε η είσοδος χριστιανών κληρικών σε μειονοτικά σχολεία και με την εγκύκλιο 8459/18.12.1964 απαγορεύτηκε στους χριστιανούς μαθητές η καθημερινή πρωινή προσευχή στα μειονοτικά σχολεία. Απαγορεύτηκε η χρήση της Ελληνικής γλώσσας μεταξύ των μαθητών τόσο κατά την διάρκεια των μαθημάτων στην Τουρκική γλώσσα όσο και κατά την διάρκεια των διαλλειμάτων μέσα στα μειονοτικά σχολεία.

Από τον Μάρτιο του 1964 η Τουρκική κυβέρνηση ξεκίνησε τις μαζικές απελάσεις 10.000 χριστιανών που διατηρούσαν και την Ελληνική υπηκοότητα για ασφάλεια, παρασύροντας έξω από την Τουρκία περισσότερους από 40.000 μειονοτικούς χριστιανούς μέσα σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.

Με το μυστικό διάταγμα 6/3801 του Νοεμβρίου του 1964 που εφαρμόστηκε από τα τουρκικά δικαστήρια για ολόκληρες δεκαετίες, λεηλατήθηκαν οι αμύθητες περιουσίες των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης από το Τουρκικό κράτος. Απαγορεύτηκε η μεταβίβαση εμπραγμάτων δικαιωμάτων σε πρόσωπα ελληνικής ιθαγένειας και δεσμεύτηκε κάθε τίμημα, πρόσοδος, εισόδημα ή τραπεζικός λογαριασμός.

Το 1965 ο Ανδρέας Λαμπίκης, εκδότης της μειονοτικής εφημερίδας «Ελεύθερη Φωνή»  συνελήφθη για «εξύβριση Τουρκισμού». Η περιουσία του κατασχέθηκε, η εφημερίδα έκλεισε και ο ίδιος εκδιώχτηκε από την Τουρκία.

Το 1967 με τον νόμο 903 οι Τουρκικές αρχές απαγόρευσαν στα χριστιανικά μειονοτικά ιδρύματα την απόκτηση ακίνητης περιουσίας πέραν αυτής που είχε δηλωθεί το έτος 1936. Από το 1936 έως το 1967 όσα ακίνητα αφέθηκαν από χριστιανούς σε μειονοτικά ιδρύματα «κατοχυρώθηκαν» στην ιδιοκτησία του Τουρκικού κράτους.

Το 1971, μετά από 127 χρόνια λειτουργίας, φιμώθηκε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραμένοντας κλειστή ακόμα και σήμερα.

Βυζαντινά μοναστήρια και Βυζαντινές εκκλησίες μετατρέπονται μεθοδικά και συνεχώς σε τζαμιά είτε απροκάλυπτα, είτε με διάφορες ψεύτικες δικαιολογίες.

Αυτά είναι κύριε ψευτομουφτή τα «δικαιώματα» της χριστιανικής μειονότητας στην Τουρκία τα οποία ζητάτε να εφαρμοστούν στους μουσουλμάνους μέσα στην Ελλάδα; Γιατί άραγε ζητάτε με τέτοια αιτήματα, την αυτοκαταστροφή Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα;

Πάντως, ο ψευτομουφτής Αχμέτ Μετέ κλείνοντας την ομιλία του, είπε και το εξής αμίμητο:

«Δεν θέλω να μακρυγορήσω αλλά θα ήθελα να υπογραμμίσω το εξής. Εμείς ποτέ δεν υπήρξαμε προδότες. Δεν κάναμε κάτι κακό. Δεν είμαστε ξένοι εδώ. Εμείς υπήρχαμε εδώ και μετέπειτα ήρθαν άλλοι!»

Αγαπητέ Κύριε ψευτομουφτή, για ενημέρωση σας, οι Οθωμανοί έφθασαν στα βάθη της Ανατολής το έτος 1.100 μ.Χ. Εκεί που βρίσκεστε εσείς, δεν υπήρχε ούτε ίχνος Τούρκου και συνεπώς είναι αδύνατο «να ήρθαν μετέπειτα άλλοι». Τώρα αν εσείς επιλέξατε όψιμα να «τουρκέψετε», προσωπικά σας βλέπω με την ίδια κατανόηση που θα έβλεπα ένα καλά αμειβόμενο εργαζόμενο που λέει συνεχώς ανοησίες για τις ανάγκες της δουλειάς του. 

Εύχομαι ολόψυχα, το ίδιο να κάνουν και όλοι οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, που ζούνε στην ακριτική μας Θράκη….