Ρωσία-Τουρκία έως τα άκρα

Ρωσία-Τουρκία έως τα άκρα

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

[Πηγή: iskra, 02/12/2015]

Κοντόθωρα αντιμετώπισαν στην Αθήνα τα ΜΜΕ την αντίδραση της Ευρώπης ότι γλείφει την Τουρκία για το προσφυγικό. Ο Γιούνκερ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους υπενθυμίζοντας ότι οι διαφορές με την Τουρκία είναι βαθιές, υπαινιγμός ότι παραμένουν αγεφύρωτες. Ενώ και τα γερμανικά ΜΜΕ κατηγορούν για υποκρισία τις Βρυξέλλες και αναφέρουν μειοψηφικές αλλά υπολογίσιμες εσωκομματικές πιέσεις στη Μέρκελ να παραιτηθεί. Οι Ευρωπαίοι θα ήταν θεοπάλαβοι αν έτρεμαν την είσοδο δύο-τριών εκατομμυρίων προσφύγων αλλά αποδέχονταν την ένταξη 70 και πλέον εκατομμυρίων Τούρκων μουσουλμάνων, σουνιτών στην πλειοψηφία τους, με μια κυβέρνηση που δεν κρύβει ούτε την κλίση της προς τον ακραίο ισλαμισμό ούτε τις αυτοκρατορικές της βλέψεις. Βρυξέλλες-Τουρκία παίζουν εν γνώσει τους παιχνίδι αμοιβαίας εξαπάτησης με θύμα την Ελλάδα και τις γειτονικές Βαλκανικές χώρες. Θα μας μείνουν εδώ οι πρόσφυγες και η κυβέρνηση θα πανηγυρίζει ποιος ξέρει ποια νέα επιτυχία της.

Το επιφανειακό άνοιγμα της ΕΕ στην Τουρκία δεν ισοφαρίζει με τίποτα τη ζημία από τη ρήξη του Ερντογάν με τον Πούτιν. Η Τουρκία έχει ήδη συγκρουστεί με το Ισραήλ και η συνάντηση Πούτιν-Νετανιάχου (στο περιθώριο της Διάσκεψης για το κλίμα), όπου συνέκλιναν ως προς την αντιμετώπιση της Τουρκίας, έδωσε τη διεθνή διάσταση της αντιπαράθεσης Τελ Αβίβ-Άγκυρας. Παρένθεση: Η συνάντηση Πούτιν-Νετανιάχου υπενθυμίζει σε όλους (και ειδικά σε ιδεοληπτικούς της Αριστεράς) ότι το ζήτημα δεν είναι ποιον συναντάς αλλά τα κοινά συμφέροντα, προσωρινά ή μακροπρόθεσμα. Τι παίρνεις και τι δίνεις.

Στη Συρία, επαναλαμβάνω, διεξάγεται ένας, «συμπυκνωμένος» σε χρόνο και τόπο, Παγκόσμιος Πόλεμος για την κυριαρχία στην Υφήλιο. Η Τουρκία έχει μέγιστο στόχο να γίνει περιφερειακή Δύναμη αλλά η Ρωσία παίζει για το ρόλο της σε Παγκόσμιο επίπεδο, διακινδυνεύει κυριολεκτικά την ύπαρξή της, επειδή αν χάσει στη Μ. Ανατολή θα (ξανα)γίνει αναπόδραστα άθυρμα των Δυτικών Δυνάμεων, οπότε η εποχή Γέλτσιν θα μοιάζει με παράδεισο.

Η Ρωσία είναι, λοιπόν, υποχρεωμένη να αχρηστεύσει τον Ερντογάν ως ουσιώδη παίκτη, όργανο της Δύσης στην περιοχή. Η μεταφορά πυραύλων S400 στη Συρία είναι σαφές μήνυμα για την αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου προς κάθε δρώσα Δύναμη στην περιοχή. Στόχος του Πούτιν είναι να σακατέψει στρατιωτικά τους τζιχαντιστές και να τους κόψει τις οικονομικές προσόδους από τις (παράνομες) πωλήσεις πετρελαίου επ’ ωφελεία της Τουρκίας και της οικογένειας Ερντογάν - ο γιός του διευθύνει κατά πληροφορίες το λαθρεμπόριο του πετρελαίου, με ανοχή των ΗΠΑ. Η Δύση (ΝΑΤΟ) υποστήριξε φραστικά την Τουρκία αλλά δεν άφησε την παραμικρή υπόνοια ότι θα μπορούσε, για χάρη της, να έρθει σε άμεση εμπόλεμη σύγκρουση με τη Μόσχα. Χωρίς διάθεση λογοπαίγνιου, ο Ερντογάν έμεινε ξεκρέμαστος και έχει λόγους να φοβάται μήπως βρεθεί κρεμασμένος.

Δεν δώσαμε σημασία στο ότι ο Ολάντ, μιμούμενος τον Μπους, δήλωσε πως οι τρομοκράτες επιτέθηκαν «στον τρόπο ζωής μας». Επί Μπους, προ δεκαετίας και πλέον, αυτός ο τρόπος ζωής ήταν ακόμα αρεστός ή ανεκτός. Έκτοτε ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού των Ευρωπαϊκών χωρών «αποκαλύφθηκε» ότι αντί να έχουν ενσωματωθεί ήταν, αντίθετα, εξεγερμένοι απόκληροι που δεν είχαν να χάσουν και σπουδαία πράγματα εκτός από τη μιζέρια τους. Ο Ολάντ κήρυξε εκ νέου τον Πόλεμο στους τρομοκράτες. Ο Χάντιγκτον (“Η σύγκρουση των Πολιτισμών”) είχε διαπιστώσει ότι οι τρομοκράτες δεν είναι κάποιοι αμόρφωτοι, άξεστοι κατσαπλιάδες, αλλά αντιθέτως βγαίνουν από τα Δυτικά Πανεπιστήμια κάτι που διόλου δεν τους εμποδίζει, έλεγε ο Χάντιγκτον, να μισούν ότι εκπροσωπεί τη Δύση. Παρένθεση: Το ότι δεν έχουν οδηγό τον Μαρξ αλλά τον Μωάμεθ δεν τους κάνει λιγότερο ή περισσότερο τρομοκράτες ούτε τους αφαιρεί την ιδιότητα του απόκληρου. Είναι απόκληροι ατομικά, κοινωνικά, θρησκευτικά. Είναι και εθνικά απόκληροι, με την καταστροφή του κάθε (κοσμικού) αραβικού Έθνους-Κράτους. Η Δύση, άπληστη και αρπακτική, έκανε τα πάντα για να καταστρέψει όλα τα κοσμικά καθεστώτα στη γη των Αράβων, με τελευταία θύματα τον Καντάφι και τον Σαντάμ, να διαλύσει τα Κράτη τους και να ενισχύσει την άνοδο θρησκευτικών ηγετών από το Ιράν ως τον Ερντογάν. Με την Αριστερά να συνδράμει, υμνώντας την Αραβική Άνοιξη (έργο της CIA, αντίστοιχο των έγχρωμων επαναστάσεων αλά Ουκρανία), παραληρώντας περί δημοκρατίας για την ανατροπή των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο. Της Γης οι κολασμένοι μπορούν να είναι μωαμεθανοί αστοί ή εργάτες, μορφωμένοι ή όχι, και μπορούν ακόμα να θέλουν, με ή χωρίς τη χειραγώγηση της CIA, να μας στείλουν στην Κόλαση μια ώρα αρχύτερα, πράγμα που μας υποχρεώνει να αμυνθούμε θέλουμε δεν θέλουμε.

Ο Πόλεμος, τότε του Μπους, τώρα του Ολάντ, κατά της τρομοκρατίας, έχει την ιδιομορφία ότι ο εχθρός δεν είναι απέναντι αλλά είναι εντός των τειχών, ζει ανάμεσά μας. Αν, όμως, επίσημα χείλη κηρύσσουν Πόλεμο, είναι δύσκολο να κατανοηθούν ως τρομοκρατία οι επιθέσεις πχ στο Παρίσι, οι προηγούμενες και οι επόμενες. Οι προσδιορισμοί επιβάλλονται από την ισχυρότερη προπαγάνδα αλλά στην πράξη είναι ζήτημα διαθέσιμων μέσων και ισχύος της κάθε πλευράς. Όσο για τους αμάχους οι βόμβες ξέρουμε ότι δεν τους διακρίνουν είτε πέφτουν από αέρος είτε τοποθετούνται σε καφετέριες.

Οι διαφορετικές μέθοδοι και η έκταση του πολέμου σε ποικίλα μέτωπα, πχ τακτικά στρατεύματα στη Συρία, δράση «κομάντος» στο Παρίσι, συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να καθοριστεί επακριβώς πότε ο εχθρός θα έχει ηττηθεί πριν καν καταρρεύσει δημοσίως και επισήμως. Αυτό αφήνει ελπίδες ότι ίσως βρεθούν εγκαίρως συμβιβαστικές λύσεις που θα σώζουν τα προσχήματα, χωρίς «ταν ή επί τας», ο πυρηνικός Αρμαγεδδών.

Στην Αθήνα, η κυβέρνηση επί ξύλου κρεμάμενη, δεν ξέρει τι της ξημερώνει και η αντιπολίτευση αν (ή πότε) θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Πρόκειται για απίστευτο τσίρκο όπου οργιάζουν φήμες για «σκοτεινά» σχέδια με τρολ σε ρόλο ιππότη να σώζουν την αριστερή (;) κυβέρνηση ενώ ταυτόχρονα άλλοι σκοτεινοί κύκλοι προετοιμάζουν (υποτίθεται) νέο κόμμα με πυρήνα πολιτικά στελέχη του συντηρητικού χώρου με συμμετοχή του πρίγκηπα Νικόλαου (γιου του Κωνσταντίνου) και όπου θα απορροφηθεί και μέρος της ηγεσίας της ΧΑ. Όλα αυτά με αφορμή την έκδοση (από τον ΔΟΛ) των απομνημονευμάτων του τέως βασιλιά. Αν οι διαρροές δεν προέρχονταν και από ανώτατους κύκλους της ΝΔ θα λέγαμε ότι είναι διαφημιστικό κόλπο του Εκδότη.