Το Βερολίνο μας οδηγεί κατευθείαν στον όλεθρο

Το Βερολίνο μας οδηγεί κατευθείαν στον όλεθρο

Του Γεώργιου Π. Μαλούχου

[Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/12/2014]

Εκείνο που έρχεται, παγώνει το αίμα: ο Σόιμπλε, (αφού πρώτα συνέκρινε τη Μέρκελ με τον Ναπολέοντα για τις… κατακτήσεις της στην Ευρώπη!) τώρα λέει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα μοιάζει με εκείνη της εποχής των Καννών. Παρ όλα αυτά, παρά και το γεγονός ότι ακόμα και οι πιο σοβαρές γερμανικές εφημερίδες αναρωτιούνται σήμερα αν η «Ευρώπη» εγκατέλειψε τον Σαμαρά και την κυβέρνησή του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον επισκέπτεται πάλι στο Βερολίνο – ίσως για τον μεγάλο αποχαιρετισμό…

Εκείνο που έχει σημασία πάντως είναι ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας επιβεβαιώνει ουσιαστικά πλήρως τη θέση ότι όπως το Βερολίνο έριξε τον Παπανδρέου, τώρα ρίχνει και τους Σαμαρά και Βενιζέλο, σε μία «ευρωπαϊκή», «δημοκρατική», κατά τα λοιπά, χώρα.

Η νέα αυτή γερμανική απόλυτη κυριαρχία επί της Ευρώπης, που στήθηκε πάνω στην κρίση και διευρύνοντάς τη, είναι που επανεξέλεξε τη Μέρκελ για όγδοη φορά αρχηγό του κόμματός της, με ποσοστό άγνωστο στις δυτικές δημοκρατίες, της τάξεως του 92% και πλέον – όπως στις παλιές καλές εποχές με άλλους συνέβαινε…  

Η Γερμανία τώρα ρίχνει λοιπόν Σαμαρά – Βενιζέλο. Τους στέρησε τη δυνατότητα να εμφανίσουν μία συμφωνία και να προχωρήσουν με αυτή, τους έκλεισε το δρόμο και ουσιαστικά τους εξανάγκασε σε παραίτηση - γιατί με αυτό ισοδυναμεί η προκήρυξη προεδρικής εκλογής. Δηλαδή, τους τελείωσε, όπως τελειώνει και τη δημοκρατία στην Ευρώπη με πρώτη την Ελλάδα, όπου οι κυβερνώντες, με την επιλογή Δήμα, το μόνο που ουσιαστικά έδειξαν, είναι ότι άφησαν πια τα πράγματα στη μοίρα τους.

Η πολιτική αστάθεια δεν έχει να κάνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με τίποτα άλλο εσωτερικό. Η πολιτική αστάθεια είναι 100% αποτέλεσμα της γερμανικής απόφασης να τινάξει τώρα στον αέρα την ελληνική κυβέρνηση. Το χρηματιστήριο αποτύπωσε ακριβώς αυτή την πραγματικότητα, όταν την ώρα ακριβώς που ανακοίνωνε ο Σαμαράς το όνομα του υποψήφιου προέδρου, εκείνο γνώριζε τη μεγαλύτερη πτώση της 25ετίας. Το success story είναι πια νεκρό και άθαφτο, το πτώμα του βρωμάει…  

Ταυτόχρονα, άρχισαν ξανά –και θα ενταθούν- τα σενάρια περί ελληνικής αποχώρησης από το ευρώ, ενώ περνάει απαρατήρητο από τους πολλούς κάτι εξαιρετικά σημαντικό: ότι οι Γερμανοί δεν ζήτησαν «υπογραφή» του Τσίπρα στις δεσμεύσεις Σαμαρά – Βενιζέλου.

Όχι, αυτό δεν συμβαίνει ασφαλώς επειδή τον… συμπαθούν. Συμβαίνει επειδή η στάση τους είναι σήμερα ακόμα σκληρότερη απ’ ότι ήταν ακόμα και το ’11 ή το ’12 και πιο αποφασιστική μέχρι και στην κατεύθυνση της έξωσης της Ελλάδας από το ευρώ, αν δεν υποταχθεί πλήρως, απόλυτα και ολοκληρωτικά στις βουλήσεις τους κι αν δεν την αρπάξουν ολόκληρη όπως ήδη πολύ οργανωμένα πράττουν.

Δεν ζητούν λοιπόν υπογραφές, διότι θα απαιτήσουν αμέσως πράξεις: το δίμηνο που άφησαν ανοιχτό, σημαίνει ότι αν γίνουν σε αυτό το διάστημα εκλογές και αλλάξει η κυβέρνηση, η νέα κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, θα απαιτήσουν να τους τα δώσει όλα χωρίς κουβέντα, ακόμα κι αυτά που δεν μπορούσαν πια να τους δώσουν οι Σαμαράς – Βενιζέλος και γι αυτό τους αλλάξανε μέσα σε ένα βράδυ…

Τα πράγματα θα γίνονται μέρα με τη μέρα όλο και πιο δύσκολα. Αυτά που απαιτεί το επικίνδυνο πλέον για την Ευρώπη Βερολίνο, δεν έχουν σχέση με τίποτα άλλο παρά με την ακραία εθνικιστική επεκτατική πολιτική του. Και δεν θα κάνει πίσω.

Ετσι, το ζήτημα είναι τι θα κάνει η επόμενη ελληνική κυβέρνηση. Θα πει επιτέλους το όχι σε όλα αυτά, ή θα ακολουθήσει τα χνάρια Σαμαρά, που, πλέον, όλοι βλέπουν καθαρά που οδηγούν;

Οσο κι αν είναι επώδυνος, ο μόνος δρόμος είναι ο πρώτος.