Οι σταυροφορίες, οι τζιχαντιστές και το νεύμα Ομπάμα στον Άσαντ

Οι σταυροφορίες, οι τζιχαντιστές και το νεύμα Ομπάμα στον Άσαντ

Του Πάνου Χαρίτου*

23/08/2014

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κι αν ανατρέξει κανείς στις σελίδες της, θα διαπιστώσει πως αυτό ισχύει απόλυτα για κάποια μέρη.

Έχουν περάσει σχεδόν χίλια χρόνια από την τελευταία φορά που η περιοχή βίωνε περιστατικά αντίστοιχης βιαιότητας και παραλογισμού με τα σημερινά.

Δέκα αιώνες πριν, ξεκίναγε η πρώτη Σταυροφορία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι Σταυροφόροι στράφηκαν κατά της Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων Τούρκων και το εντυπωσιακό στοιχείο εκείνης της περιόδου είναι πως η πτώση των Σελτζούκων ξεκίνησε από Χαλέπι, ακολούθησε η Δαμασκός, έπειτα η Μοσούλη, η Βασόρα, η Βαγδάτη για να καταλήξουν στην Ιερουσαλήμ.

Η δράση του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS) σήμερα, ξεκίνησε από τη Φαλούτζα, λίγο έξω από τη Βαγδάτη, οι πρώτες επιτυχίες στο πεδίο καταγράφηκαν στο Χαλέπι της Συρίας από το οποίο εξαπλώθηκαν στο ανατολικό τμήμα της χώρας, στη συνέχεια κατέλαβαν τη Μοσούλη, το Τικρίτ και άλλες περιοχές στο βόρειοδυτικό Ιράκ.

Η πτώση της Αυτοκρατορίας των Σελτζούκων ήταν κυρίως αποτέλεσμα της αντιπαλότητας που κυριαρχούσε στους στρατιωτικούς ηγέτες που είχαν αναλάβει τη διοίκηση στις προαναφερθείσες πόλεις.

Η επέλαση του (ISIS) στο Ιράκ οφείλεται ακριβώς στον ίδιο λόγο. Η εξουσία του Νούρι Αλ Μαλίκι είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα. Διεύρυνε το χάσμα μεταξύ Σιιτών, Σουνιτών και Κούρδων και άνοιξε τον δρόμο για την επικράτηση των τζιχαντιστών.

Αντίστοιχα στη Συρία, η αδυναμία συνεννόησης στις τάξεις της ένοπλης αντιπολίτευσης και η ενασχόληση των δυνάμεων του Άσαντ με το μέτωπο αυτό, λειτούργησε για τον (ISIS) ως Δούρειος Ίππος για να καταλάβει πόλεις και χωριά.

Το χαρακτηριστικό των Σταυροφοριών ήταν οι σφαγές και η ακραία χρήση βίας (αποκεφαλισμοί) προς παραδειγματισμό όσων αμφισβητούσαν την κυριαρχία και την υποδούλωση.

Το ίδιο ακριβώς πράττουν και σήμερα οι ένοπλοι του (ISIS).

Ο αποκεφαλισμός του ποιητή

Ο Αμπου Αλά Αλ Μααρί, συγγραφέας και ποιητής που γεννήθηκε κι έζησε στη Συρία στα τέλη της πρώτης χιλιετίας, είχε σχολιάσει ως εξής τα τεκταινόμενα εκείνης της περιόδου: «Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε εκείνους με θρησκεία αλλά χωρίς μυαλό και σε εκείνους με μυαλό, δίχως θρησκεία».

Σελτζούκοι και Σταυροφόροι είχαν χαρακτηρίσει εχθρό τον εν λόγω ποιητή.

Ο Αλ Μααρί ανακηρύχθηκε σε Άραβα φιλόσοφο αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του.

Στη γενέτειρά του, την πόλη Μαράτ στη Συρία είχε στηθεί εδώ κι αιώνες, η προτομή του στην κεντρική πλατεία.

Τη χρονιά που μας πέρασε κι αφού η πόλη κατελήφθη από τους τζιχαντιστές, η πρώτη τους ενέργεια ήταν να αποκεφαλίσουν την προτομή του.

Σε κάποιες περιοχές του πλανήτη η ιστορία επαναλαμβάνεται, με πανομοιότυπο τρόπο.

Οι ακρότητες των θρησκευτικών αντιπαραθέσεων μπορούν να αγγίξουν ή ακόμα και να ξεπεράσουν τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας.

Η φωτιά και το μαχαίρι είναι μέρος της καθημερινότητας και της ιστορίας της Μέσης Ανατολής.

Ωστόσο, όταν αυτό συμβαίνει για τις ίδιες αιτίες που συνέβη στο παρελθόν, στους ίδιους ακριβώς τόπους, με την ίδια διαδρομή κι εξέλιξη του πεδίου των μαχών, δεν μπορείς παρά να εντυπωσιάζεσαι για την επίδραση της θρησκείας στο ανθρώπινο μυαλό, αναφορικά με την σημαντικότητα της ευρύτερης των Αγίων Τόπων περιοχής.

Οι εξελίξεις στο μέτωπο και οι συσχετισμοί δυνάμεων

Το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία (ISIS), που πρόσφατα ανακήρυξε την περιοχή δράσης της σε Χαλιφάτο, έχει καταφέρει, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, να παραγκωνίσει την Αλ Κάιντα και να κυριαρχήσει στα παγκόσμια πρωτοσέλιδα.

Οι επιτυχίες τους στα πεδία των μαχών τόσο στη Συρία καθώς και στο Ιράκ, σε συνδυασμό με τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό τον οποίο πρεσβεύουν κι επιβάλλουν, αδιαμφισβήτητα, την καθιστούν την πλέον παρανοϊκή και κορυφαία τρομοκρατική οργάνωση.

Η δυναμική την οποία εμφανίζουν στα πεδία των μαχών αναμένεται να διαφοροποιήσει τις ισορροπίες και τους συχετισμούς δυνάμεων τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία.

Η πρόθεση του σιιτικού τόξου στη Βαγδάτη να εντάξει στην κυβέρνηση σουνίτες επικεφαλής των φυλών και η αποδοχή από τους δεύτερους της πρόσκλησης, σε συνδυασμό με την επιστροφή των Κούρδων στο κοινοβουλευτικό σχήμα, αποτελεί ένα πρώτο αισιόδοξο σημάδι για την αποκλιμάκωση των εντάσεων στο πολιτικό σκηνικό. Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι την ανασύνταξη των στρατιωτικών δυνάμεων και την από κοινού επιχείρηση στο πεδίο κατά του (ISIS), υπάρχει πολύς δρόμος.

Οι ΗΠΑ γνωρίζουν πως, για να επιτευχθεί πρόοδος, οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί δεν αρκούν. Επίσης γνωρίζουν πως, για να υπάρξουν άμεσα αποτελέσματα στο Ιράκ, θα πρέπει να περιοριστεί η επιχειρησιακή δυνατότητα του (ISIS) στη Συρία. Για να το πετύχουν, θα χρειαστεί να στηρίξουν όσους μπορούν να πολεμήσουν τους τζιχαντιστές εκεί, κι αυτοί σίγουρα δεν είναι η αντιπολίτευση. Η ένοπλη αντιπολίτευση στη Συρία εμφανίζει επιτυχίες μόνο στη θεωρία.

Οι συσχετισμοί που θα αναπτυχθούν σε σύντομο διάστημα, θα εντυπωσιάσουν. Ανάμεσα στο να αφήσει τους τζιχαντιστές ανενόχλητους στη Συρία ή να στηρίξει τον Άσαντ, ο Αμερικανός πρόεδρος έχει μία επιλογή.

Επισήμως η Ουάσιγκτον δεν θα στηρίξει ποτέ τον Άσαντ. Ανεπίσημα όμως, εξετάζουν ήδη τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να συμβεί αυτό.

Η Μέση Ανατολή αποδεικνύει τη μοναδικότητά της για μια ακόμα φορά.

Τόσο για τις επαναλήψεις της, καθώς και τις υπερβολές της.

*Δημοσιεύθηκε στην Αυγή, 25/08/2014