Τάκης Φωτόπουλος: Η άνοδος της «ακροδεξιάς», η «Αριστερά» και οι Χούντες

Η άνοδος της «ακροδεξιάς», η «Αριστερά» και οι Χούντες

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

[Πηγή: Ελευθεροτυπία, 06/04/2014]

Όπως είχε προβλέψει η στήλη αυτή από πέρυσι, ένα τσουνάμι ενάντια στην ΕΕ φυσά σε όλη την Ευρώπη: από τoν Ευρωπαϊκό (οικονομικό) «Νότο» και κυρίως την Ελλάδα, όπου σήμερα γίνεται μια πραγματική σφαγή των λαϊκών στρωμάτων, μέχρι τον «Βορρά» όπου παρόμοια σενάρια επαναλαμβάνονται στην Βρετανία, Γαλλία κ.λπ. Το τσουνάμι αυτό δεν είναι πια κατ’ αρχήν ορατό, χάρις στην Χουντοποίηση αυτού που περνά για «πολιτική» και «δημοκρατία» σήμερα. Δηλαδή, της ψευδό-«δημοκρατίας» όπου τα εναλλασσόμενα κόμματα στην εξουσία εφαρμόζουν ακριβώς τις ίδιες πολιτικές που επιβάλλει παντού η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), η οποία διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης: απελευθέρωση των αγορών και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μισθούς, συντάξεις, την δημόσια Υγεία, Εκπαίδευση κ.λπ.. Ετσι, οι σημερινές κοινοβουλευτικές Χούντες έχουν όλο το οπλοστάσιο της βίας για να καταπνίξουν άμεσα κάθε παραδοσιακή μορφή αντίστασης (συγκεντρώσεις, πορείες, συλλαλητήρια κ.λπ.), χωρίς να χρειάζεται να τις θάψουν τα ΜΜΕ τους και να κινδυνεύουν μετά να εξευτελιστούν από εναλλακτικά κανάλια, π.χ. τα Ρωσικά! Κατά συνέπεια, σήμερα, συγκρούσεις του «πεζοδρομίου», (όπως τις ονόμασε ο πολύς Πρόεδρος της Βουλής!) που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε αλλαγή καθεστώτος, γίνονται μόνο όταν τις εγκρίνει η Υ/Ε... Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα το Κίεβο, πριν ένα μήνα, και η Αθήνα πριν μερικές ημέρες.

Στο Κίεβο, πάνοπλοι «διαδηλωτές» είχαν κάθε δικαίωμα να σκοτώνουν στο ξύλο (ή και με σφαίρες) άοπλους αστυνομικούς που τους εμπόδιζαν να καταλάβουν οποιοδήποτε δημόσιο κτίριο ήθελαν, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της Υ/Ε για αλλαγή καθεστώτος. Εκεί, οι «ήρωες», (όπως τους αποκαλούν η Υπερεθνική και η ντόπια ελίτ), ήταν οι θρασύδειλοι νεοναζιστές και πράκτορες που ξέροντας ότι έχουν όλη την «διεθνή κοινότητα» μαζί τους (δηλ. την Υ/Ε με τα ΜΜΕ της, αλλά και την διεθνή εκφυλισμένη «Αριστερά» από πίσω τους), «άφοβα» επιδίδονταν στο «έργο» τους. Αντίθετα, στην Αθήνα προχθές, που ήλθαν όλα τα όργανα της Υ/Ε για να γιορτάσουν ουσιαστικά την πραγματική νίκη τους στο να...Μεξικανοποιήσουν την Ελληνική κοινωνία, δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας τους όταν έβλεπαν μπροστά τους την βάναυση παραβίαση κάθε έννοιας ελευθερίας συγκεντρώσεων, λόγου κ.λπ. από τους «ήρωες» τους ―που τώρα ήταν τα ΜΑΤ!

Έτσι, αναγκαστικά, το αντι-ΕΕ τσουνάμι γίνεται σήμερα ορατό βασικά με τις εκλογικές «αναμετρήσεις», όπου ο «κυρίαρχος» λαός καλείται να υπερψηφίσει αυτούς που, τα προηγούμενα χρόνια, έχουν υποδείξει, άμεσα ή έμμεσα, τα ΜΜΕ της Υ/Ε! Τελευταία, το τσουνάμι αυτό εκδηλώθηκε στη Βρετανία, όπου το κόμμα της Ανεξαρτησίας ανεβαίνει αλματωδώς και διεκδικεί την πρώτη ή την δεύτερη θέση στις Ευρωεκλογές, αλλά και στη Γαλλία, όπου η άθλια Ευρω-«Αριστερά» (δηλαδή η «Αριστερά» της Υπερεθνικής Ελίτ) υπέστη συντριπτική ήττα, σε συνέχεια μιας καθοδικής πορείας. Ανάλογες αλλαγές σημειώνονται και στις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ γενικότερα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι (αποδεδειγμένα) απατεώνες της Υ/Ε χαρακτηρίζουν το αντί-ΕΕ τσουνάμι σαν άνοδο της νεοναζιστικής/φασιστικής ή ρατσιστικής «ακροδεξιάς». Τα εκατομμύρια δηλαδή των Ευρωπαίων, που μόνο αυτόν τον τρόπο έχουν σήμερα για να εκδηλώσουν την αγανάκτηση και την οργή τους για την ΕΕ που τους καταστρέφει τις ζωές τους, μετατράπηκαν ξαφνικά σε ξενόφοβους ρατσιστές, φασίστες και νεοναζιστές...

Όμως, μολονότι κάποια από τα κόμματα αυτά πράγματι ξεκίνησαν με παρόμοιες τάσεις, τα μαζικά στρώματα που τους υποστηρίζουν σήμερα ούτε φασίστες ούτε ρατσιστές είναι, όπως τους βρίζουν οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της ανθρωπότητας και οι υποστηρικτές τους στα ΜΜΕ και την βολεμένη «Αριστερά». Ταξικά, ανήκουν στην εργατική τάξη και στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, σε αντίθεση με τα μικροαστικά και αστικά στρώματα που επανδρώνουν σήμερα την Ευρω-«Αριστερά του χαβιαριού» (όπως εύστοχα την αποκαλούν τα λαϊκά στρώματα). Και αυτό δεν είναι τυχαίο, γιατί τα πραγματικά θύματα της παγκοσμιοποίησης στον Βορρά είναι αυτά ακριβώς τα στρώματα, ενώ στον Νότο στην ίδια κατηγορία ανήκουν επίσης και πλατιά αστικά στρώματα που φτωχοποιούνται από τη παγκοσμιοποίηση. Δεν είναι άλλωστε συμπτωματικό ότι οι Υπερεθνικές Επιχειρήσεις που δημιούργησαν την ΝΔΤ ξεκίνησαν από τις χώρες της Υ/Ε (βασικά την «Ομάδα των 7»). Εάν λοιπόν κάποια από τα στρώματα αυτά παρασύρονται από την δημαγωγία αντί-μεταναστευτικών, ή ακόμη και ρατσιστικών τάσεων μέσα στα κόμματα αυτά, αυτό οφείλεται, πάλι, στο γεγονός ότι η Ευρω-«Αριστερά» υιοθετεί μια ψευδο-διεθνικιστική στάση στο θέμα της μετανάστευσης. Μια στάση που δεν έχει καμιά σχέση με το άνοιγμα και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, η οποία, βέβαια, δεν υιοθετήθηκε από τις ελίτ για λόγους αλληλεγγύης προς τους ξεριζωμένους λαούς στην περιφέρεια...

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι τα λαϊκά στρώματα που μετακινούνται μαζικά προς τα αντί-ΕΕ κινήματα έχουν απλώς ξεπεράσει την μαζική πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ που ελέγχει η Υ/Ε και αυξανόμενα συνειδητοποιούν ότι για την καταστροφή τους δεν φταίνε οι πολιτικές λιτότητας, ούτε καν ο «κακός» νεοφιλελευθερισμός και οι εκφραστές του, αλλά η ίδια η παγκοσμιοποίηση, όπως εκφράζεται στην περιοχή μας με την ΕΕ ―γεγονός που επιμελώς αποκρύπτει η εκφυλισμένη Ευρω-«Αριστερά»! Με άλλα λόγια, τα ελλείμματα, τα συνακόλουθα Χρέη και οι πολιτικές λιτότητας είναι απλές συνέπειες του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επέβαλαν οι Υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, για την μεγιστοποίηση των κερδών τους.

Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι αρκεί να επιστρέψουμε στο αστικό κράτος-έθνος για να λυθούν όλα τα προβλήματά μας. Όμως, για να μπορέσουμε καν να συζητήσουμε τις θεμελιακές αλλαγές, οι οποίες απαιτούνται στο πολιτικό και οικονομικό επίπεδο για μια άλλη κοινωνία, αναγκαία προϋπόθεση είναι η οικονομική και εθνική κυριαρχία που σήμερα είναι υπό διωγμό στη ΝΔΤ, είτε με την φυσική είτε με την οικονομική βία. Και η λαϊκή αυτή κυριαρχία δεν ανακτάται ούτε από «ακροδεξιά», ούτε από «αριστερά» κόμματα, αλλά μόνο από ένα Λαϊκό Μέτωπο, «από κάτω», για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση.