Η σφοδρή επιθυμία της απαλλαγής κυριαρχεί στη χώρα

Η σφοδρή επιθυμία της απαλλαγής κυριαρχεί στη χώρα

Οι κοινωνικές πλειοψηφίες που οικοδομούνται γύρω από το αίτημα να φύγει μια κυβέρνηση είναι ανομοιογενείς και πολιτικά εύθραυστες

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

[Πηγή: ΕΘΝΟΣ, 22/01/2015]

Ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής. Δεν είναι τόσο ότι αυτοί που θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμμεριστεί τις θέσεις του. Θα τολμούσαμε να υποθέσουμε ότι πάρα πολλοί ούτε καν τις έχουν διαβάσει.

Η σοβαρότατη αιτία της εκλογικής ενίσχυσης του μέχρι σήμερα κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή τα όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι πρωτίστως η σφοδρότατη επιθυμία του ελληνικού λαού να απαλλαγεί από την απερχόμενη κυβέρνηση και τη μνημονιακή πολιτική της. Αυτό το αίσθημα έχει κυριαρχήσει πλέον σε ολόκληρη τη χώρα, έχει επικρατήσει καθολικά.

Υπ' αυτό το πρίσμα είναι αδύνατον για τη ΝΔ -πόσω μάλλον για το πλήρως καταρρεύσαν ΠΑΣΟΚ- να αλλάξει την πορεία των γεγονότων που οδηγούν σε μια διαρκώς διευρυνόμενης έκτασης εκλογική της ήττα. Ο πολιτικός οδοστρωτήρας της απαλλαγής ισοπεδώνει τα πάντα. Στο Μέγαρο Μαξίμου το έχουν πλήρως αντιληφθεί αυτό και το έχουν υποχρεωτικά αποδεχτεί. Εχουν καταλάβει δηλαδή ότι ο κόσμος δεν ακούει τίποτα από αυτά που λένε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, θέλει μόνο να απομακρυνθεί από την εξουσία αυτή η κυβέρνηση.

Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο πόθος του λαού θα ξαναρχίσει ο κόσμος να σκέπτεται και να ζητάει συγκεκριμένα πράγματα. Ευνόητο είναι πως, όταν κυριαρχεί η επιθυμία για απαλλαγή από μια κυβέρνηση, οι κοινωνικές πλειοψηφίες που σχηματίζονται γύρω από το αίτημα αυτό είναι ανομοιογενείς και ως εκ τούτου εύθραυστες πολιτικά.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ που θα διαδεχθεί την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου θα το διαπιστώσει οπωσδήποτε αυτό, ενδεχομένως με επώδυνο τρόπο, όταν θα αρχίσει να ασκεί εξουσία. Περί αυτού όμως θα έχουμε τον χρόνο να συζητήσουμε στο μέλλον. Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε έχει και μια πρόσθετη ιδιομορφία. Όταν σε μια πενταετία ένα κόμμα του 5% γίνεται κόμμα του 35%, η έλλειψη ομοιογένειας είναι εξ ορισμού το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ κατά κανέναν τρόπο δεν είναι οι συνιστώσες του και οι σε κεφαλαιώδη θέματα διαφορετικές απόψεις τους.

Όχι, δεν είναι αυτό το πρόβλημά του. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, είναι οι... ψηφοφόροι του! Η μνημονιακή εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας οδήγησε σε μαζική συρροή ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με εντελώς διαφορετικά κίνητρα ο καθένας, επειδή ήταν η μόνη ορατή εναλλακτική λύση στη συμφορά των κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου, του Λουκά Παπαδήμου και των Αντώνη Σαμαρά - Βαγγέλη Βενιζέλου.

Το πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ όταν φτιάξει κυβέρνηση είναι πως στον κόσμο αρκεί να δημιουργηθεί αρχικά το συναίσθημα ότι σταμάτησε η ατελείωτη κατρακύλα. Δεν προσδοκά αυτή τη στιγμή ο λαός ούτε αριστερή πολιτική της κυβέρνησης, ούτε επιστροφή στο 2009. Σε πρώτη φάση, αρκεί να προκληθεί ένα αίσθημα ανακούφισης. Να μην πληρώσει ο κοσμάκης ΕΝΦΙΑ το 2015, να νομοθετηθεί το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ για κάθε φορολογούμενο, να πάρουν οι συνταξιούχοι την 13η σύνταξη, να ξαναγίνει 751 ευρώ ο κατώτατος μισθός, να αποκατασταθούν οι εργασιακές σχέσεις.

Θα ήταν παρανοϊκό να χαρακτηριστούν μέτρα σαν αυτά «αριστερή πολιτική». Αστική πολιτική συνιστούν - και μάλιστα αστική πολιτική πολύ υποδεέστερη από εκείνη του κράτους της Δεξιάς επί Κώστα Καραμανλή! Αστική πολιτική άσκησε και ο Κώστας Καραμανλής, αστική πολιτική άσκησαν και οι Σαμαράς - Βενιζέλος ή ο Γιώργος Παπανδρέου, πριν από αυτούς. Μόνο που συγκρινόμενες μεταξύ τους αυτές οι δύο αστικές πολιτικές, είναι η μέρα με τη νύχτα! Οι συνθήκες άλλαξαν, θα πει κανείς. Εχει δίκιο, οι συνθήκες άλλαξαν στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ, καθώς οι Γερμανοί επελαύνουν στην Ευρώπη και με όπλο το ευρώ κατακτούν τη Γηραία Ηπειρο.

Οι συνθήκες όντως άλλαξαν στην Ευρωζώνη, αλλά ήταν μονόδρομος αυτή η πανάθλια μνημονιακή πολιτική; Ναι, απάντησαν οι Σαμαράς και Βενιζέλος - γι' αυτό ο λαός θα τους στείλει την Κυριακή εκτός εξουσίας. Οχι, απαντά ο Αλέξης Τσίπρας και ο λαός τον στέλνει στα ουράνια, περιμένοντας να αποδείξει εμπράκτως ότι οι ελπίδες που γέννησαν τα λόγια του μπορούν να αλλάξουν την κυβερνητική πολιτική, πάντα μέσα στο πλαίσιο του συστήματος. Τον ευνοούν οι χαμηλές προσδοκίες του κόσμου, αλλά ο χρόνος που θα έχει στη διάθεσή του για να πείσει τους Ελληνες ότι αυτός αλλάζει τα πράγματα θα είναι πολύ σύντομος.